Ο Σάββας Κωφίδης δεν είναι τυχαία περίπτωση για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όχι μόνο για τον τρόπο που λειτουργούσε μέσα στα γήπεδα πριν από κάποιες δεκαετίες, αλλά και για το ριζοσπαστικό τρόπο που τοποθετείται εκτός των ποδοσφαιρικών γραμμών. Σε μια ακόμη δύσκολη περίοδο για το ελληνικό ποδόσφαιρο μίλησε στο tvxs και στον Αλέξανδρο Ζέρβα για όσα συμβαίνουν σε εγχώριο επίπεδο, την ευθύνη των ποδοσφαιριστών, αλλά για τις κοινωνικές προεκτάσεις του πιο λαοφιλούς αθλήματος στον κόσμο.
«Για μένα πάνω απ’ όλα είναι ο ποδοσφαιριστής» τονίζει προσθέτοντας ότι «αυτός κάνει εκείνο που αγαπάει κι αρκετές φορές δεν ευθύνεται για όσα βλέπει να γίνονται στα γήπεδα. Η μόνη ευθύνη που ρίχνω στους ποδοσφαιριστές είναι ότι δεν παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, ότι δεν ακούγονται, δε μιλάνε. Οι ίδιο μπορούν να σταματήσουν ό,τι άσχημο συμβαίνει».
Αναφερόμενος στα όσα τραγελαφικά είδαμε το τελευταίο διάστημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, φέρνει ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Ήταν πολύ καλή η κίνηση του Βιεϊρίνια απέναντι στο Σαββίδη, έτσι θα πρέπει να λειτουργήσουν οι υπόλοιποι, να κάνουν σαφές πως αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές κι όλοι οι γύρω είναι κομπάρσοι».
«Συνεχίζεται η κατηφόρα του ελληνικού ποδοσφαίρου»
Η συζήτηση βέβαια γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι σε καμιά περίπτωση ευχάριστη για κάποιον που αγαπάει το άθλημα κι ο Σάββας Κωφίδης το ξέρει πολύ καλά: «Συνεχίζεται η κατηφόρα κι η παρακμή» αναφέρει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πάντως πως το πρόβλημα έχει τη ρίζα του στην εποχή εγκαθίδρυσης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας: «Δημιουργήθηκαν οι ανώνυμες εταιρίες, μπήκαν διάφοροι άνθρωποι, που το καπηλευτήκανε. Αντί να βοηθήσουν το ποδόσφαιρο κοίταξαν το προσωπικό τους οικονομικό συμφέρον».
Στις δεκαετίες βέβαια που πέρασαν τα «εγκλήματα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο πολλαπλασιάστηκαν με γεωμετρική πρόοδο, ενώ κάποιες ομάδες ήρθαν να «πληρώσουν τη νύφη», μεταξύ των οποίων κάποιες ιστορικές, όπως η μεγάλη αγάπη του Σάββα Κωφίδη, ο Ηρακλής, για τον οποίο ο ίδιος επισημαίνει ότι: «υπήρξε επανειλημμένα το εξιλαστήριο θύμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για να δείξουν κάποιοι πως υπάρχει δικαιοσύνη», για να προσθέσει: «Είναι σαφές όμως πως δικαιοσύνη δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ούτε πολιτική βούληση. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι ανώνυμες εταιρείες λειτουργούν ακόμη ανεξέλεγκτες».
Οι συγκρίσεις με τα πρωταθλήματα του εξωτερικού δε θα μπορούσαν να λείπουν: «Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κατάφεραν να δώσουν πράγματα στο ποδόσφαιρο, όχι μόνο να πάρουνε. Μπόρεσαν λειτουργήσουν με κανόνες, να φτιάξουνε μια όσο το δυνατό πιο υγιή κατάσταση για τις ομάδες, τους αθλητές, τις οικονομικές τους απολαβές. Εδώ δεν αφήσανε τίποτα όρθιο» επισημαίνει ο κύριος Κωφίδης.
«Το σύστημα δε θέλει να εκφέρουν οι ποδοσφαιριστές πολιτικό λόγο»
Την ίδια στιγμή πάντως, είναι σαφές πως για το Σάββα Κωφίδη το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να αποτελεί πεδίο προώθηση του κοινωνικού ριζοσπαστισμού: «Επειδή ακριβώς το ποδόσφαιρο έχει μεγάλη δύναμη λόγω της δημοφιλίας του, θα μπορούσαν να περνάνε μηνύματα από μεγάλους ποδοσφαιριστές που έχουν μεγάλη επιρροή. Είναι διαφορετικό να λέει κάτι ένας ποδοσφαιριστής σαν τον Μέσι κι άλλο να το λέει κάποιος που δεν είναι τον γνωρίζει τόσο ο κόσμος. Ο κόσμος θα προσέξει τι λέει ο Μέσι, ας είναι κι ανοησία. Δυστυχώς όμως δε συμβαίνει αυτό, παρότι δεν έχουν κάτι να φοβηθούνε».
Από την άλλη, δε θεωρεί πως αυτό έχει να κάνει μόνο με την απροθυμία πολλών ποδοσφαιριστών να τοποθετηθούν για κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, αλλά και με τη βούληση ενός συστήματος, που διοικεί το ποδόσφαιρο: «Είναι κάτι που φοβούνται, δεν το θέλουν. Γιατί είναι έτσι δομημένο το σύστημα κι ό,τι κινείται γύρω από αυτό, που οτιδήποτε βρίσκεται εκτός της λογικής τους τους φοβίζει, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να αναγκαστούν να μοιραστούν τον πλούτο και τη δόξα. Λογικό είναι λοιπόν όταν ακούγονται από ποδοσφαιριστές απόψεις, που δε συνάδουν με εκείνες που προωθεί το σύστημα, να προσπαθούν να τις μειώσουν, να τις λοιδορήσουν ή ακόμη και να τις θάψουν».
«No Politica όπου τους συμφέρει»
Την ίδια ώρα, δε φαίνεται να τον εκπλήσσει η ραγδαία εξάπλωση ακροδεξιών απόψεων στα ευρωπαϊκά γήπεδα: «Η ακροδεξιά στην πραγματικότητα δεν ενοχλεί το σύστημα του ποδοσφαίρου. Στην ουσία είναι μέρος του. Αντίθετα, ενοχλεί ό,τι κινείται έξω από τη λογική τους, οτιδήποτε αμφισβητεί την πολιτική της ακραίας εμπορευματοποίησης, οτιδήποτε προωθεί την αλληλεγγύη. Αυτό πράγματι τους ενοχλεί. Γι’ αυτό άλλωστε και βλέπουμε λίγα τέτοια παραδείγματα, όπως η Saint Pauli ή η Λιβόρνο. Τέτοιες συλλογικότητες όμως θα έπρεπε να είναι ο κανόνας όχι οι εξαιρέσεις. Δυστυχώς όμως δεν είναι, γιατί εμποδίζεται η ανάπτυξή τους. Εδώ απαγορεύονται στο γήπεδο τα κοινωνικά μηνύματα. Τα θεωρούν πολιτικά και τα απαγορεύουν» τονίζει, σημειώνοντας με νόημα: «Προωθούν το No Politica, αλλά τη Γιουγκοσλαβία την είχαν αποκλείσει για πολιτικούς λόγους. Τελικά πότε είναι No Politica και πότε όχι; Μάλλον όποτε τους συμφέρει».
«Σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα, αν σκεφτείς τι συμβαίνει στο περιθώριο ενός Μουντιάλ»
Τέλος, από τη συζήτηση δεν μπορούσε να λείπει η αναφορά στο Μουντιάλ, με δεδομένο ότι σε λίγους μήνες έχουμε τη διεξαγωγή της διοργάνωσης στη Ρωσία. Ο Σάββας Κωφίδης, έχοντας ο ίδιος την εμπειρία ενός Μουντιάλ, καταθέτει την άποψή του σχετικά με το αν το εν λόγω γεγονός αποτελεί πραγματικά γιορτή ή κατά πόσο η συμμετοχή των πολυεθνικών υποκαθιστά τελικά το ποδοσφαιρικό προϊόν;
«Η γοητεία του ποδοσφαίρου δε χάνεται, γιατί μέσα στο γήπεδο για ενενήντα λεπτά τα ξεχνάς όλα» σημειώνει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας όμως ότι: «Αν αναλογιστείς τι συμβαίνει γύρω από τη διοργάνωση, τουλάχιστον κατά στη δική μου οπτική, σου έρχεται να κλάψεις. Είναι τραγικό για παράδειγμα αυτό που συνέβη στο Μουντιάλ της Βραζιλία, όπου χάθηκαν ζωές, άνθρωποι γίνανε ακόμη φτωχότεροι κι εξαθλιώθηκαν, όμως όλοι στη διοργάνωση έδειχναν χαρούμενοι. Στην ουσία, για μια ακόμη φορά παραβλέψαμε την ουσία που έχει να κάνει με τον άνθρωπο, ο οποίος θα πρέπει να ζει με αξιοπρέπεια, να είναι ευτυχισμένος και να μπορεί να χαίρεται ένα υγιές ποδόσφαιρο».
*Πηγή: tvxs.gr, Αλέξανδρος Ζέρβας
