Η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο βομβαρδίζουν καθημερινά την κοινή γνώμη πως έχουν έτοιμο το φορολογικό νομ/διο με το πακέτο μέτρων μείωσης σειράς φόρων, που είχαν υποσχεθεί προεκλογικά και ότι αυτό το πακέτο, ύψους περίπου, 6 δις έως την χρονική ολοκλήρωσή του, θα ψηφιστεί μέχρι τις 10 Αυγούστου.
Πέραν της αξιολόγησης αυτού καθ’ εαυτού του πακέτου και του σωστού χαρακτήρα όλων των μέτρων μείωσης φόρων, προκύπτει το εξής ερώτημα: Ρωτήθηκαν οι θεσμοί και συμφωνούν με τα φορολογικά μέτρα που σκοπεύει να λάβει η κυβέρνηση και κυρίως με τις δημοσιονομικές επιπτώσεις τους, όταν μάλιστα οι θεσμοί επιμένουν σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για την προσέγγιση του οποίου υπάρχουν, κατ’ ομολογία και της Τράπεζας Ελλάδας, σημαντικές αποκλίσεις για φέτος αλλά και για τα επόμενα χρόνια;
Μήπως, λοιπόν, η κυβέρνηση της Ν.Δ, η οποία μόνο απειθαρχία δεν μπορεί να αντιτάξει απέναντι στους θεσμούς, όπως δεν ήθελε και δεν μπόρεσε να αντιτάξει καμιά μέχρι τώρα κυβέρνηση, διεξάγει ένα επικοινωνιακό απλώς παιχνίδι;
Μήπως, μήπως λέμε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει τίποτα άλλο απ’ ότι έκαναν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις: επικοινωνιακές εντυπώσεις της κακιάς ώρας;
Ας μην συνεχίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας! Αν μία κυβέρνηση στην χώρα μας δεν έχει σχέδιο και δεν διαθέτει ταυτόχρονα, ισχυρή πολιτική βούληση να βγάλει την χώρα από την φυλακή της ευρωζώνης, αναγκαίο βήμα ούτως ή άλλως για διέξοδο από την κρίση, τότε ούτε καν διαπραγμάτευση δεν έχει την δυνατότητα να κάνει με τους θεσμούς και όσο την κάνει, τόσο σε χειρότερη θέση θα βρίσκεται, απ’ όταν την ξεκίνησε.
Έξοδος από την ευρωζώνη μαζί με μία προοδευτική πολιτική ανασυγκρότησης είναι η συνταγή για την ανάταξη της χώρας αλλά και το μέσο για οποιαδήποτε στο ενδιάμεσο διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας.
Υ.Γ: Προτείνει πολλά η Ν.Δ για τα φορολογικά μέτρα, άλλα σωστά, όμως, πολύ μετριοπαθή και άλλα λάθος. Κυρίως, όμως, έχει μεγάλες παραλείψεις και αποσιωπήσεις.
Ένα από τα πιο θεμελιώδη και αναγκαία αναπτυξιακά φορολογικά μέτρα που όφειλαν να ληφθούν, είναι οι ριζικές, ριζικότατες μειώσεις των συντελεστών του ΦΠΑ.
Οι μειώσεις αυτές θα έπρεπε να είναι τόσο ριζικές ώστε ο ανώτατος συντελεστής ΦΠΑ, να είναι μονοψήφιος και να αφορά κυρίως τα είδη πολυτελείας, ενώ να είναι μηδενικός για τα είδη πλατιάς και αναγκαίας λαϊκής κατανάλωσης, όπως έχει προτείνει ο Παν. Λαφαζάνης.
Έτσι μία νέα φιλολαϊκή και κυρίως αναπτυξιακή κλίμακα ΦΠΑ, θα πρέπει να έχει τους εξής συντελεστές και μάλιστα διατεταγμένους κατά κλάδους και είδη, ώστε να δυσχεραίνουν τις εισαγωγές: 0%, 3%, 7%, 9%, ή 0%, 3%, 5%, 7% .
Και όσοι ανησυχούν για τα έσοδα, αυτή η νέα κλίμακα θα έπρεπε να συνοδεύεται με ιδιαίτερη αυστηροποίηση των ποινών και αυτεπάγγελτη δίωξη όσων δεν αποδίδουν αυτόν τον χαμηλό ΦΠΑ. Σε μία τέτοια περίπτωση, τα έσοδα του δημοσίου από τον ΦΠΑ, μάλλον θα αυξηθούν παρά θα μειωθούν.
Κ. Τ.