Υποκύπτωντας στην πίεση των ΗΠΑ, η Αθήνα αναδιπλώνεται στο πεδίο της ενεργειακής συνεργασίας.
Τις μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης της ελληνορωσικής συνεργασίας, τόσο στο πολιτικό, όσο και στο οικονομικό πεδίο, αλλά και την αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να τις αξιοποιήσει λόγω των ατλαντικών της δεσμεύσεων ανέδειξε η σημαντική επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στην Αθήνα.
Στο πολιτικό επίπεδο, ο κ. Λαβρόφ επισημοποίησε δημοσίως αυτό που είχε διαμηνύσει στον Αλέξη Τσίπρα από την πρώτη στιγμή που η Μόσχα ξεκινούσε τη διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεών της με την Άγκυρα, το περασμένο καλοκαίρι: ότι αυτή η εξομάλυνση δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση σε βάρος των ελληνικών θέσεων, στο Αιγαίο και την Κύπρο. Στις συναντήσεις του με τους κ.κ. Παυλόπουλο, Τσίπρα και Κοτζιά, όπως και στη συνάντησή του με τον Κύπριο υπουργό Εξωτερικών Γιαννάκη Κασουλίδη, λίγο νωρίτερα, ο Σερκέι Λαβρόφ τάχθηκε απερίφραστα υπέρ μιας λύσης του Κυπριακού χωρίς έξωθεν πιέσεις και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, με αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και κατάργηση των εγγυήσεων. Επιπλέον, τόνισε την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, απαντώντας σε ερώτηση αναφορικά με την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης και του στάτους κβο στο Αιγαίο από τον Ταγίπ Ερντογάν.
Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση αρκέστηκε σε κάποιες θετικές, ρητορικές τοποθετήσεις εναντίον του ψυχροπολεμικού κλίματος που καλλιεργείται εναντίον της Μόσχας, χωρίς ωστόσο να θίξει τα δύο βασικά θέματα που ναρκοθετούν τις σχέσεις Ρωσίας- Δύσης: την εγκατάσταση ΝΑΤΟϊκώνστρατευμάτων στα ρωσικά σύνορα και τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, που πλήττουν και τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα.
Στο ιδιαίτερης οικονομικής, αλλά και γεωπολιτικής σημασίας ζήτημα του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου (πρώην South Stream), που επανήλθε στο προσκήνιο μετά τη συμφωνία Μόσχας- Άγκυρας για την κατασκευή του Turkish Stream μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα, η κατάσταση διαγράφεται απογοητευτική. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε, ήδη από τον Σεπτέβριο, την επανενεργοποίηση της συμφωνίας Λαφαζάνη- Νόβακ, που εξασφάλιζε την κατασκευή του αγωγού αποκλειστικά με ρωσική χρηματοδότηση, αντιπροτείνοντας (στρίβειν διά του αρραβώνος…) ανέφικτα σχήματα για κοινοπραξία ιδιωτικών εταιρειών. Το πρόσχημα που επικαλείται η κυβέρνηση είναι η ανάγκη να παρακαμφθούν τα εμπόδια που θα εγείρει η επιτροπή ανταγωνισμού του Κομισιόν, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η πραγματική αιτία βρίσκεται στις ασφυκτικές πιέσεις που της ασκεί η αμερικανική πλευρά, όπως και στις δικές της αυταπάτες για το ρόλο που υποτίθεται ότι μπορεί να παίξει η Ουάσιγκτον στο ζήτημα του χρέους.
Την απογοήτευση της ρωσικής πλευράς από τη διαχρονική στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής, απηχεί και η δήλωση του Σεργκέι Λαβρόφ ότι η χώρα του έχει αποκομίσει “πικρές εμπειρίες” και ότι δεν θα κάνει στο εξής την παραμικρή ενέργεια αναφορικά με τον αγωγό, εκτός εάν εξασφαλίσει “100% εγγυήσεις από τις Βρυξέλλες” ότι το έργο θα προωθηθεί χωρίς εμπόδια και τεχνάσματα. Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εννοεί να συμπεριφέρεται ως “δεδομένη” σύμμαχος των Αμερικανών και των Ευρωπαίων υποτακτικών τους, περιορίζοντας σε πολύ στενά πλαίσια το δυναμικό των ελληνορωσικών σχέσεων.
Α.Θ.