Μία ακόμη σημαντική διεθνής είδηση, η οποία όμως «δεν έπαιξε» στα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ, τουλάχιστον σε όλες τις διαστάσεις της, ήταν η συζήτηση στο αμερικανικό Κογκρέσο για τον ετήσιο προϋπολογισμό του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ και η αιτιολογική έκθεση του αρμόδιου υπουργού, James Mattis.
Για να δώσουμε ένα περίγραμμα του «τι φρούτο» είναι ο νέος υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, αναφέρουμε ότι ο 66χρονος πολιτικός προέρχεται από τον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, γνωστός με το παρατσούκλι «Mad Dog» («Τρελό Σκυλί»). Μεταξύ άλλων «ανδραγαθημάτων» του, ήταν από τους βασικούς συντελεστές στην στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ και την ανατροπή του Saddam Hussein, ενώ συμμετείχε το 2004 στην περιώνυμη Μάχη της Φαλούτζα, από τις πλέον φονικές κατά τη διάρκεια της αμερικανικής επέμβασης. Την ίδια χρονιά, ήταν αυτός που έδωσε την εντολή για τον αεροπορικό βομβαρδισμό ενός μικρού χωριού στο Ιράκ, του Μουκαρίμπ, την στιγμή που εκεί γινόταν ένας γάμος. Οι βόμβες σκότωσαν 42 άνδρες, γυναίκες και παιδιά που συμμετείχαν στο γαμήλιο γλέντι. Το 2005 ο Mattis προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν δήλωσε «ότι έχει πλάκα να πυροβολείς κάποιους ανθρώπους».
Αυτός, λοιπόν, ο «αξιότιμος» κύριος, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης που έγινε την περασμένη Δευτέρα 12/06 το βράδυ (Τρίτη 13/06 το πρωί ώρα Ελλάδας) επέστησε την προσοχή των μελών του Κογκρέσου στις «πέντε βασικές προκλήσεις» που, κατά την άποψή του, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ στο αμέσως επόμενο διάστημα, σε ό,τι αφορά στην εξωτερική και στρατιωτική της πολιτική: Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Βόρεια Κορέα και «βίαιες εξτρεμιστικές οργανώσεις», οι κοινώς αποκαλούμενες και «τρομοκρατικές». Μόνο που, ο τρόπος με τον οποίο αναφέρθηκε ο κύριος Mattis σε αυτές τις «προκλήσεις», θύμισαν μάλλον… φόβο για ενδεχόμενη απώλεια από τις ΗΠΑ της γεωπολιτικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής πρωτοκαθεδρίας στην Υδρόγειο. Παραδέχθηκε, επίσης, ανοιχτά, ότι οι ΗΠΑ τη δεδομένη στιγμή χάνουν τον πόλεμο που διεξάγουν στο έδαφος του Αφγανιστάν και κάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, το Κογκρέσο να εγκρίνει αυξημένο προϋπολογισμό, ώστε να αποσταλούν και άλλες στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή. Συνολικά, ο προϋπολογισμός που ζήτησε ο επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ να εγκριθεί από το Κογκρέσο φτάνει τα 639 δισ. δολάρια (περίπου 570 δισ. ευρώ).
Τι είναι αυτό, όμως, που φοβίζει τόσο τον, κατά τα λοιπά έμπειρο πρώην στρατιωτικό και σύγχρονο πολιτικό «ιέρακα» Mattis; Ας δούμε τι δήλωσε ο ίδιος μπροστά στα μέλη του Κογκρέσου για καθεμιά από αυτές τις «προκλήσεις», ώστε να καταλάβουμε καλύτερα:
Για την Ρωσία: «Σήμερα, η Ρωσία συνεχίζει να επενδύει σε ένα πλήρες φάσμα δυνατοτήτων που έχει σχεδιαστεί για να περιορίσει την ικανότητά μας να προβάλλουμε την ισχύ μας στην Ευρώπη και να εκπληρώνουμε τις συμμαχικές μας δεσμεύσεις προς το NATO». (Σχόλιο: Πιο ωμή και ανοιχτή παραδοχή ότι η «κακιά» Ρωσία… εμποδίζει τις ΗΠΑ να κάνουν ό,τι θέλουν στον ευρωπαϊκό χώρο δεν θα μπορούσε να υπάρξει!).
Για την Κίνα: «Η Κίνα ξεκίνησε ένα σημαντικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και επέκτασης των στρατηγικών και συμβατικών στρατιωτικών της δυνατοτήτων». (Σχόλιο: Και αυτό ακριβώς, είναι που ανοίγει την προοπτική της απώλειας της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ στον χώρο της Άπω Ανατολής).
Για την Βόρεια Κορέα: «Η ανάπτυξη των πυρηνικών όπλων της Βόρειας Κορέας, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες για την ανάπτυξη πυρηνικής ικανότητας βαλλιστικών πυραύλων, αποσκοπεί ειδικά να απειλήσει την ασφάλεια της πατρίδας μας και των συμμάχων μας στον Ειρηνικό». (Σχόλιο: Σαν να είναι, δηλαδή, η Βόρεια Κορέα που επιδεικνύει επεκτατικές τάσεις προς τις ΗΠΑ και όχι το αντίθετο!).
Για το Ιράν: «Το Ιράν επιδιώκει να αποδείξει ότι είναι η κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή». (Σχόλιο: Κάτι που, ασφαλώς, χαλάει τα σχέδια των ΗΠΑ, που θέλει τον πλήρη έλεγχο των ενεργειακών δρόμων της Μέσης Ανατολής και της περιοχής γύρω από τον Περσικό Κόλπο). Και παρακάτω: «Η Τεχεράνη εξακολουθεί να υποστηρίζει διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ όπως και φιλικές δυνάμεις στη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη, ώστε να διεκδικήσει επιρροή και να αντισταθεί στην επιρροή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους». (Σχόλιο: Κοινώς, όποιος αντιστέκεται στην επιρροή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους βαφτίζεται «τρομοκράτης» και αποστέλλεται στο «πυρ το εξώτερον»!).
Για τις «εξτρεμιστικές οργανώσεις»: «(…) Βίαιες εξτρεμιστικές οργανώσεις όπως το ISIS και η Αλ Κάιντα παραμένουν απειλή για την πατρίδα μας, τους συμμάχους μας και τον τρόπο ζωής μας». (Σχόλιο: Ενώ δεν αποτελεί, πχ, απειλή το σκοταδιστικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, με το οποίο η νέα διοίκηση Trump εγκαινίασε προνομιακές σχέσεις συνεργασίας και τροφοδοτεί με όπλα, μαχητές και τεχνογνωσία τις παραπάνω τρομοκρατικές οργανώσεις!).
Ειδικά, όμως, στην Ρωσία και στην Κίνα, ο James Mattis αφιερώνει πολύ περισσότερο χρόνο και επιχειρήματα προς τα μέλη του Κογκρέσου, θέλοντας να τους αποδείξει ότι αυτές οι δύο συγκεκριμένες χώρες αποτελούν ύψιστη απειλή για την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ και την επιβολή της δικής τους «παγκόσμιας τάξης πραγμάτων».
«Η επιστροφή στον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος, που χαρακτηρίζεται από μια αναγεννημένη και πιο επιθετική Ρωσική Ομοσπονδία και μια αναπτυσσόμενη, πιο σίγουρη και δυναμική Κίνα, θέτει τη διεθνή τάξη υπό απειλή», ήταν μία από τις αποστροφές του Αμερικανού υπουργού Άμυνας, που συμπλήρωσε ότι η στρατιωτική επικυριαρχία των ΗΠΑ σε γη, θάλασσα και αέρα απειλείται από τα τεχνολογικά επιτεύγματα της Ρωσίας και της Κίνας!
Και γίνεται πιο συγκεκριμένος παρακάτω, αναφερόμενος ειδικά στις θαλάσσιες δυνάμεις: «Η κυριαρχία μας στις θάλασσες απειλείται από μια σειρά χερσαίων κατευθυνόμενων δικτύων μάχης μεγάλου βεληνεκούς, σχεδιασμένων για να επιτεθούν στα πλοία μας σε ολοένα και μεγαλύτερες αποστάσεις. Η υποβρύχια ανωτερότητά μας, αδιαμφισβήτητη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, και το βασικό ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα αμφισβητείται τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Κίνα».
Επικεντρώνοντας, στη συνέχεια, τα πυρά του στην Ρωσία, ο James Mattis δήλωσε ότι δεν βλέπει τον Vladimir Putin να επιδιώκει καλές σχέσεις με τη χώρα του, επιλέγοντας, κατά την άποψή του, να γίνει η Ρωσία «στρατηγικός αντίπαλος» των ΗΠΑ!!!
Προφανώς, οι νέες οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις που αποφάσισε το Κογκρέσο εναντίον της Ρωσίας, με πρόφαση τις δήθεν «κυβερνοεπιθέσεις» κάποιων άγνωστων Ρώσων «χάκερ» σε διάφορες αμερικανικές δημόσιες υπηρεσίες, ήταν στα πλαίσια της… φιλικής προσέγγισης των ΗΠΑ και… «κλάδος ελαίας» προς αυτήν!…
Αυτό που, ουσιαστικά λέει ο James Mattis χωρίς περιστροφές και χωρίς περιττά «μασκαρέματα», είναι ότι θεωρεί πως η χώρα του και μόνον αυτή έχει δικαίωμα να ορίζει τις παγκόσμιες εξελίξεις και πως η Ρωσία και η Κίνα (κυρίως αυτές) αποτελούν εμπόδιο στην επιδίωξη των ΗΠΑ να παραμείνουν εσαεί ο «γενικός δερβέναγας» της Υφηλίου. Και πως θα παραμείνουν «εχθρικές δυνάμεις», εφόσον δεν μετατρέπονται και αυτές σε κράτη-«παρίες» και σε υποτακτικούς των ΗΠΑ.
Τόσο η Ρωσία και η Κίνα, όσο (κατά δεύτερο, αλλά όχι αμελητέο λόγο) και το Ιράν και η Βόρεια Κορέα (θεωρούμε την αναφορά στις «εξτρεμιστικές οργανώσεις» το λιγότερο υποκριτική, γι’ αυτό και δεν κάνουμε λόγο γι’ αυτές) αμφισβητούν, μεταξύ άλλων και την αμερικανική επικυριαρχία στην παραγωγή, την διάθεση, την μεταφορά και την διανομή των ενεργειακών πόρων του πλανήτη, με πρώτους και καλύτερους τους υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο και τα παράγωγά τους). Η επικυριαρχία πάνω στις ενεργειακές πηγές και στους δρόμους μεταφοράς τους είναι το βασικό γεωπολιτικό και γεωοικονομικό διακύβευμα των τελευταίων χρόνων παγκοσμίως και οι ΗΠΑ, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τον έλεγχο του παιχνιδιού στα χέρια τους, δεν έχουν διστάσει μέχρι σήμερα να δημιουργήσουν πολύνεκρους πολέμους, τεράστια κύματα προσφύγων, ανατροπή «άβολων» καθεστώτων και αντικατάστασή τους με άλλα, φιλικά διακείμενα προς τις ίδιες, δολοφονίες ηγετών, διαμελισμό κρατών και, γενικά, να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε κυνικό και ανήθικο, από κάθε άποψη, μέσο θεώρησαν οι ίδιες αναγκαίο για την υπεράσπιση των «ζωτικών συμφερόντων» τους. Και δεν κρύβουν την επιδίωξή τους να καταπνίξουν παγκοσμίως τις οποιεσδήποτε εστίες αντίστασης στις ορέξεις τους, φτάνοντας μέχρι το σημείο της ιδιοποίησης των τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων που κρύβουν περιοχές του πλανήτη όπως η Σιβηρία και η Αρκτική (οι οποίες, βεβαίως, ανήκουν… «όλως τυχαίως» στον «στρατηγικό αντίπαλο» – Ρωσία!!!).
Οι τοποθετήσεις του James Mattis φανερώνουν από τη μία την σταθερή επιδίωξη των ΗΠΑ να παραμείνουν η μία και μοναδική ιμπεριαλιστική δύναμη στον κόσμο, ακολούθώντας μάλιστα με την διοίκηση Trump μια ακόμη πιο «συμφεροντολόγα» για τις ίδιες τις ΗΠΑ λογική, σε σχέση με τον «παγκοσμιοποιητή» Obama (που μοίραζε και κάποια… «κοκκαλάκια» παραπάνω στους Δυτικοευρωπαίους, κυρίως, συμμάχους στο ΝΑΤΟ). Από την άλλη όμως εκφράζουν ευθέως τον φόβο της σημερινής διοίκησης των ΗΠΑ ότι η επικυριαρχία της χώρας τους βρίσκεται υπό ευθεία απειλή από διαρκώς αναπτυσσόμενες και «ανυπάκουες» δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, αλλά και από χώρες που θέλουν να παίξουν ρόλο περιφερειακής ή πυρηνικής δύναμης, όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Η «πρόκληση», τέλος, ή ο «φόβος» των ΗΠΑ για τις «εξτρεμιστικές (τρομοκρατικές) οργανώσεις» μάλλον βρίσκεται στο πώς δεν θα αποκαλυφθεί ακόμη και στα μάτια των αδαών ο δικός τους ύπουλος ρόλος στη δημιουργία τους, στην τροφοδοσία τους και στην ενεργοποίησή τους ως «μπαμπούλα», ώστε και οι λαοί της Μέσης Ανατολής και των χωρών του Περσικού Κόλπου να μην βρίσκουν ειρήνη, και οι λαοί των χωρών της Δύσης να ζουν μέσα στην ανασφάλεια και να «δικαιολογούνται» έτσι οι ωμές παραβιάσεις των ατομικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων και, τέλος, η στρατιωτική βιομηχανία των ΗΠΑ να έχει συνεχώς «δουλειά»…
Αυτοί, εν ολίγοις, είναι οι πέντε βασικοί φόβοι της σημερινής αμερικανικής διοίκησης. Και η ελπίδα ημών, των παρατηρητών της διεθνούς κατάστασης, είναι οι φόβοι αυτοί να… επαληθευτούν, για το καλό των λαών μας. Εννοείται, ότι για να υπάρξει μία πλήρης ανατροπή του σημερινού παγκόσμιου γεωπολιτικού σκηνικού, θα πρέπει χώρες του μεγέθους και των δυνατοτήτων της Ελλάδας να επιχειρήσουν την αυτονόμησή τους και την χάραξη μιας εξωτερικής πολιτικής πραγματικά ανεξάρτητης και πολυδιάστατης, αλλά και συνυφασμένης με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού τους. Και αυτό συνεπάγεται, βεβαίως και την επικράτηση πολιτικών δυνάμεων που θα εκφράζουν με γνήσιο και ριζοσπαστικό, πολιτικά, τρόπο τα λαϊκά συμφέροντα, όπως και την συνολική εφαρμογή μιας πολιτικής σε προοδευτική, φιλολαϊκή κατεύθυνση, που θα έρχεται σε ρήξη (ειδικά στον ευρωπαϊκό χώρο) με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις (ευρωζώνη, ΕΕ, ΝΑΤΟ) και θα έχει ορίζοντα έναν ανανεωμένο σε περιεχόμενο και απαλλαγμένο από τα «βαρίδια» του παρελθόντος σοσιαλισμό.
* Ο Βασίλης Μακρίδης είναι δημοσιογράφος και μεταφραστής της ρωσικής γλώσσας, απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ροστόβ-να-Ντονού (νυν Νότιο Περιφερειακό Πανεπιστήμιο της Ρωσίας), μέλος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε.
Το προβλημα αυτων που “απειλουν” τις ΗΠΑ ειναι, οτι ενω στην ουσια αυτοι ειναι που απειλουνται απο τις ΗΠΑ, δεν μπορουν να συνενοηθουν μεταξυ τους και ο καθενας πορευεται μονος του. Ενω απο τη μια εχουμε μια στρατιωτικη ενωση μπετον, το ΝΑΤΟ, η οποια συνεχως διευρυνεται, απο την αλλη εχουμε το ….τιποτα. Ας αναλογιστουμε ποια θα ηταν η θεση των ΗΠΑ αν δημιουργουνταν κατι αντιστοιχο του ΝΑΤΟ απο Ρωσια- Κινα- Ιραν συν τις μικροτερες χωρες που ειναι συμμαχοι αυτων των τριων και ειναι αφημενες ερμαια στην επιθεση των αμερικανων, στην οποια απαντανε με χαοτικες κινησεις αντιστασης. Εοισης, οι “παλαιοι” καπιταλιστες, οι δυτικοι, εχουν ενα τεραστιο πλεονεκτημα απεναντι των “νεοκαπιταλιστων” (η καλυτερα “νεοφεουδαρχων”?) , ρωσων.Οι δυτικοι εχουν καταφερει να κρατανε ολο τον τριτο κοσμο συν καποιες “ανεπτυγμενες” χωρες σαν εμας υπο καθεστως οικονομικων αποικιων. Αυτο, η εκμεταλευση δηλ. των τριτων χωρων, εξασφαλιζει στο μεγαλυτερο μερος του πληθυσμου των χωρων-αποικιοκρατων ενα ανεκτο βιοτικο επιπεδο. Για αυτο και δεν εχουμε επαναστασεις σε αυτες τις χωρες. Δεν ισχυει ομως το ιδιο για την Ρωσια. Η Ρωσια δεν διαθετει (και δεν προκειται να της επιτρεψουν να αποκτησει) τετοιες “αποικιες”, κατι που οδηγει στο αναποφευκτο. Τα εσοδα της Ρωσιας να μην αρκουν για να ικανοποιηθουν και οι αναγκες του πληθυσμου της και η υπερχλιδατη ζωη των ολιγαρχων. (Το προβλημα αυτο δεν υπαρχει τοσο εντονο ουτε στην Κινα, αλλα ουτε καν και στο θεοκρατικο Ιραν, οπου ο κρατικος ελεγχος στην ιδιωτικη πρωτοβουλια σε σχεση με τα κρατικα συμφεροντα και καποια στοιχειωδη λαικα δικαιωματα ειναι αυστηροτατος.) Προσωπικα νομιζω, οτι αν το Κρεμλινο δεν λυσει οσο το δυνατον γρηγοροτερα αυτο το θεμα, η Ρωσια θα αντιμετωπισει τεραστια προβληματα εκ των εσω στο μελλον. (Και παλι συμφωνα με την προσωπικη μου γνωμη, λογω της ανιδεοτητας των πρωην “συντροφων” που αποφασισαν να γινουν ολιγαρχες, μαφιοζοι και ….καπιταλιστες, καταντησε η Ρωσια να καλει για διαιτητες αμερικανους, γερμανους, αγγλους, γαλλους και πορτογαλους στα θεματα με την Ουκρανια!!!!!!! )