«Πόρτα» σε Τσίπρα. Πρόσκληση στις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα Civilian.gr και στο Γιάννη Σιώτο 

Στην εποχή των εικόνων, οι τηλεοπτικές οθόνες, τα πρωτοσέλιδα των εκδόσεων και οι ραδιοφωνικές συχνότητες λειτουργούν σαν τους ψηφιακούς Ντα Βίντσι. Το καθένα τους ξεχωριστά και όλα μαζί επιβάλλουν το δικό τους …αριστούργημα. Σκοπός και στόχος τους, σε αντίθεση με τους αναγεννησιακούς προγόνους τους που έμειναν στην ιστορία, είναι  να γράψουν εκείνα την ιστορία. Μία ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των κατόχων των ψηφιακών μέσων, η επιδίωξη των οποίων είναι όχι απλώς να επηρεάσουν την ιστορία αλλά να την φέρουν στα μέτρα και τις επιθυμίες τους, ώστε αν ο ιστορικός προστρέξει σε αυτά για να αναζητήσει την αλήθεια της εποχής, να βρεθεί «φάτσα με φάτσα» με την «αλήθεια» των κατόχων τους, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι οι οικονομικοί μαικήνες της εποχής. Κοντολογίς μιλάμε για τους ψηφιακούς παραχαράκτες της σημερινής πραγματικότητας που αύριο θα είναι η ιστορία.

Στην Ελλάδα των Μνημονίων, αυτή η εικονική πραγματικότητα την οποία θέλουν να μετατρέψουν σε αλήθεια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ταπισερί στην οποία κυριαρχούν δύο φιγούρες: Του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που περιστοιχίζονται από διάφορες μικρότερες φιγούρες, ανάμεσα στην οποία κυριαρχεί το ΚΙΝΑΛ.

Μιλώντας με τον πρόεδρο της Λαϊκής Αγωνιστικής Ενότητας (Λ.Α.Ε.), τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, από τις πρώτες λέξεις αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της παραχάραξης. Και αυτό, διότι συνειδητοποιείς ότι η Αριστερά αν και δεν υπάρχει στην ψηφιακή αλήθεια των ΜΜΕ, εντούτοις όχι μόνο είναι παρούσα αλλά και διεκδικεί το μερίδιο που της αναλογεί στην πραγματική ιστορία του τόπου.

«Οι δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι μια ισχυρή πραγματικότητα, που με την δυναμική της μπορεί να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση. Αψευδής μάρτυς η ‘Πρωτοβουλία 114’ στην οποία συμμετέχουν άνθρωποι με ιστορία στο δημοκρατικό κίνημα όπως ο Μανόλης Γλέζος, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο Κώστας Λαπαβίτσας , η Νάντια Βαλαβάνη, στελέχη της Χριστιανικής Δημοκρατίας και του Σοσιαλιστικού Αντιμνημονιακού Κινήματος αλλά και άνθρωποι από την πρωτοβουλία των Πειρατών. Συμμετέχουν επίσης κορυφαίες προσωπικότητες των γραμμάτων και των Τεχνών. Όλοι μαζί θέλουν να συμβάλουν σε ένα ευρύ πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο που έχει στόχο την ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος», λέει χαρακτηριστικά.

ΤΙ (ΔΕΝ) ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ

Και όταν του επισημαίνεται ότι αυτή η εικόνα  δεν προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας, είναι κατηγορηματικός: «Εμείς γνωρίζουμε από έρευνες που έχουν γίνει όχι από επαγγελματίες αλλά από μεμονωμένους επιστήμονες,  ότι η πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη των δημοσκόπων. Για παράδειγμα, πάνω από το 50% αυτών που ρωτούνται , με διαφορετικό τρόπο ο καθένας αρνείται να συμμετάσχει. Αυτό σημαίνει μια πρωτοφανή ρευστότητα, η οποία δεν επιτρέπει βεβαιότητες».

Μάλιστα αναφέρεται σε μέτρηση, η οποία έχει γίνει με όλες τις επιστημονικές προδιαγραφές σύμφωνα με την οποία η ΝΔ βρίσκεται στο 15%, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 10% και όλες οι δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις (ΚΚΕ, ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) κινούνται στα επίπεδα του 15%».

Η εύλογη ερώτηση που προκύπτει είναι για ποιο λόγο κάποιοι από τους υπόλοιπους που κινούνται στον αντιμνημονιακό χώρο δεν συσπειρώνονται σε ένα ενιαίο δημοκρατικό αντιμνημονιακό μέτωπο. «Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα θέλαμε να έχουμε συνεργασία. Δυστυχώς πέσαμε σε τοίχο. Στην πρόσφατη πρωτοβουλία μας για συνεργασία, εισπράξαμε μια πομπώδη άρνηση. Το ίδιο είπαν και στο συνέδριό τους. Μέγα λάθος. Αλλά και οι προτάσεις προς την Πλεύση Ελευθερίας ελπίζαμε να έχουν θετική ανταπόκριση. Δεν υπάρχει απάντηση. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που εμείς θέλουμε είναι ένα δημοκρατικό, ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό μέτωπο στο οποίο θα είχαν θέση όλες οι αριστερές, δημοκρατικές, αντιμνημονιακές, πατριωτικές δυνάμεις…».

Όταν ερωτάται για το πώς ορίζει τις πατριωτικές δυνάμεις, ο κ. Λαφαζάνης δεν διστάζει να μιλήσει για την Χριστιανική Δημοκρατία, ένα δημοκρατικό πολιτικό φορέα με σαφή αντιμνημονιακή θέση. «Εμείς δεν προτάσσουμε τις διαφορές. Πιστεύουμε ότι αυτό που προέχει είναι το μείζον θέμα της αποκατάστασης της εθνικής ανεξαρτησίας. Και αυτή η μείζονος σημασίας διεκδίκηση και ο αγώνας μπορεί να φέρει κοντά ετερογενείς δημοκρατικές δυνάμεις που μπορεί να έχουν κρίσιμο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις που έρχονται. Για τον λόγο αυτό εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε τις προσπάθειες που κάνουμε για την σύμπτυξη αυτού του αντιμνημονιακού μετώπου».

Ακούγοντας τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να αναπτύσσει τις απόψεις του, συνειδητοποιεί κάποιος ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορεί να έχουν καθοριστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό το οποίο θα προκύψει μετά τις εκλογές. Και αυτό σίγουρα το γνωρίζει και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος κινδυνεύει να κατέβει τα σκαλιά του βάθρου, αγνοώντας το τί βρίσκεται στα αριστερά του και επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στο Κίνημα Αλλαγής της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη.

Ο κ. Λαφαζάνης αισιοδοξεί, μάλιστα, ότι στην Βουλή που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές ο ρόλος της ΛΑΕ θα είναι καθοριστικός: «Γνωρίζουμε ότι έχουμε δυναμική του 3% και πάνω. Αυτό φοβίζει τόσο την ΝΔ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να κατασκευάσουν μία εικονική πραγματικότητα ‘αποβάλλοντας’ την ΛΑΕ από τις δημοσκοπήσεις. Και για τους δύο -για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα-, η ΛΑΕ είναι πρόβλημα, και προεκλογικά και μετεκλογικά. Ειλικρινά πιστεύω ότι, με την είσοδο της ΛΑΕ στην Βουλή, θα αποκτήσουμε μια πολλαπλασιαστική δυναμική και αυτό θα συμβάλλει στο να ενισχυθεί η δημοκρατική αντιμνημονιακή παρέμβαση, τόσο εντός όσο και εκτός Κοινοβουλίου».

Το σίγουρο είναι ότι η είσοδος της ΛΑΕ στην Βουλή, με δεδομένο το ρευστό πολιτικό τοπίο που υπάρχει σήμερα και το οποίο θα γίνεται ακόμα πιο ρευστό όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, θα αλλάξει ισορροπίες και συσχετισμούς αφού από την μια πλευρά ανεβάζει τον πήχη της αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, ενώ από την άλλη πλευρά διαμορφώνει ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο στην περίπτωση που το δεύτερο κόμμα αποπειραθεί να εφαρμόσει το πορτογαλικό πείραμα.

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Η ερώτηση επομένως για το αν υπάρχει ενδεχόμενο κάποιας συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται αβίαστα, όπως αβίαστη είναι η και η απάντηση του κ. Λαφαζάνη: «Όχι. Ίσως ο κ. Τσίπρας  να το ήθελε, αλλά γνωρίζει ότι θα εισπράξει ‘πόρτα’ και δεν πρόκειται να το ρισκάρει αφού έχει συνειδητοποιήσει ότι η δική μας απόρριψη θα του γυρίσει ως μπούμερανγκ. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει μεταλλαχθεί με έναν σκληρό μνημονιακό προσανατολισμό», λέει χαρακτηριστικά και συμπληρώνει αναφορικά με τον χρόνο των εκλογών: «Οι εκλογές μπορεί να γίνουν ανά πάσα στιγμή. Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν ο κ. Τσίπρας θεωρήσει ότι με την κίνηση αυτή μπορεί να αιφνιδιάσει και να παραμείνει στο κάδρο».

Όταν μάλιστα καλείται να αποσαφηνίσει  ποιο κατά την γνώμη του μπορεί να είναι το κάδρο που έχει υπόψη του ο πρωθυπουργός, είναι ο κ. Λαφαζάνης είναι σαφής: «Ο κ. Τσίπρας ευελπιστεί ότι αν η ΝΔ δεν καταφέρει να πιάσει αυτοδυναμία τότε αυτός, με ένα ποσοστό που να κινείται στα επίπεδα του 20%, μπορεί να μετατραπεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων».

Εύλογα αναρωτιέται κανείς αν κατά την άποψη του κ. Λαφαζάνη ο στόχος που έχει θέσει ο Αλέξης Τσίπρας  είναι εφικτός: «Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πιάσει το 20%  και τότε κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κλυδωνισμούς στον ΣΥΡΙΖΑ». Μάλιστα, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως «ένα νεοαρχηγικό κόμμα του χειρότερου τύπου, το οποίο μάλιστα δεν έχει την αίγλη των παλαιών αρχηγικών πολιτικών κομμάτων όπως των Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή».

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

Σίγουρα, η εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές θα παλέψει με το 20%, συνδέεται με τα επώδυνα μέτρα που έχει επιβάλλει. Ένα από αυτά είναι και οι πλειστηριασμοί για τους οποίους η ΛΑΕ ηγείται του κύματος διαμαρτυρίας. Όταν ερωτάται για ποιο λόγο επικέντρωσε στο θέμα αυτό την δυναμική της η ΛΑΕ, ο κ. Λαφαζάνης είναι ξεκάθαρος: «Οι πλειστηριασμοί είναι πρόγραμμα λεηλασίας της λαϊκής περιουσίας. Σημειώστε και την εμπλοκή των Δήμων. Η δυναμική αυτής της λεηλασίας είναι πρωτόγνωρη και σίγουρα είναι πιο επιθετική από την κλοπή των περιουσιών που έγιναν στην διάρκεια της γερμανικής  κατοχής. Για αυτό προβλέπω ότι στο εγγύς μέλλον οι αντιδράσεις θα ενταθούν και θα μεταβληθούν σε πολιτική χιονοστιβάδα μόλις αρχίσουν  οι εξώσεις στα σπίτια που αποκτούν οι ‘πλειοδότες’. Άλλωστε , μία γεύση πήραμε από την εμπειρία της Νίκαιας, όταν οι Νικαιώτες κατέβηκαν στους δρόμους για να προστατεύουν ένα απλό άνθρωπο από τους… επιδρομείς».

Όταν του επισημαίνουμε ότι όλα αυτά τα μέτρα εφαρμόστηκαν  προκειμένου να βγει η χώρα από τα Μνημόνια, ο πρόεδρος της ΛΑΕ είναι καταπέλτης: «Θυμηθείτε το. Η έξοδος θα είναι πιο ‘βρόμικη’ από την είσοδο του 2010. Και για ποια έξοδο μιλάμε, αφού το 4ο Μνημόνιο είναι πραγματικότητα. Τα μέτρα για τις συντάξεις, το αφορολόγητο , τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα, δεν είναι Μνημόνια; Να μη μιλήσουμε για το χρέος, γιατί μιλάμε για κωμωδία ή μάλλον για πολλές τραγωδίες, που θα βιώσουν εκατομμύρια Έλληνες, καθώς οποιαδήποτε διευθέτηση θα συνοδεύεται με νέα μέτρα. Τελικά για ποια έξοδο μιλάμε;».

Στην παρατήρηση ότι ο κ. Τσίπρας και η πλειοψηφία των κομμάτων θεωρούν την πολιτική αυτή ως μονόδρομο, ο πρόεδρος της ΛΑΕ απαντά με σιγουριά:

«’Ενας δρόμος υπάρχει: Η ανατροπή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι , ότι αυτά που ήδη έχουμε πληρώσει και εκείνα που θα κληθούμε να πληρώσουμε στο μέλλον συνθέτουν έναν εθνικό αφανισμό. Η μοναδική λύση είναι να απεγκλωβιστούμε και να μπούμε σε μια τροχιά η οποία θα χαρακτηρίζεται από την πολυμέρεια και την πολυκεντρικότητα. Πιο μονοδιάστατη πολιτική από την σημερινή, δεν έχει υπάρξει. Έχουμε νεκρώσει όλες τις διεξόδους στην Αν. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, ακόμα και με την Ρωσία υποβόσκει μια αντιπαλότητα. Μιλάμε για ανάπτυξη και η Ελλάδα είναι απούσα από χώρους στους οποίους στο παρελθόν είχε κεντρικό οικονομικό ρόλο. Στην Βηρυτό, που είχα πάει πρόσφατα, με ρωτούσαν: Πού είναι η Ελλάδα;  Έχει αναρωτηθεί κανείς αν θα έχουμε μερίδιο από την ανοικοδόμηση της Μέσης Ανατολής που αργά ή γρήγορα θα ξεκινήσει; Γιατί έχουμε αποκλείσει τους δρόμους της ανάπτυξης που μπορούν να προσφέρουν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία; Δεν λέω να διακόψουμε τις σχέσεις με την ΕΕ. Πρέπει όμως  , να εφαρμόσουμε μια πολυδιάστατη πολιτική με βάση τα συμφέροντα της Ελλάδας. Αυτή είναι η εθνική υποχρέωση και το εθνικό καθήκον».

Μπορεί κανείς να διαφωνεί με τις απόψεις του κ. Λαφαζάνη. Αλλά πρέπει να παραδεχθεί  ότι οι πολιτικές του θέσεις  διαπνέονται από συνέπεια. Επίσης θα πρέπει να του αναγνωρίσει ότι για αυτόν οι ιδέες μετράνε περισσότερο από την καρέκλα της εξουσίας .Και σίγουρα , στο σημερινό πολιτικό τοπίο αυτό είναι σπάνιο …