Η πρώτη απόφαση πολιτικού Δικαστηρίου, που μετουσιώνει σε πράξη όσα είχε κρίνει και το Ελεγκτικό Συνέδριο το 2015 για τους γιατρούς του ΕΣΥ που μετατέθηκαν με αμιγώς αριθμητικά κριτήρια στο Πρωτοβάθμιο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΠΕΔΥ) στα τέλη του 2014, εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (1009/17). Η πρακτική σημασία της απόφασης είναι ότι με βάση το σκεπτικό του Ελεγκτικού Συνεδρίου (η απόφαση του οποίου δεν είναι δεσμευτική) αναγνωρίζει αντισυνταγματικότητα του σχετικού νόμου που μείωνε τις αποδοχές τους και παράλληλα το δικαίωμα χιλιάδων γιατρών να εισπράξουν αναδρομικά μερικές δεκάδες ευρώ ο καθένας (εικάζεται έως και 30.000 ευρώ ο καθένας). Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει αυτή η απόφαση του χαμηλόβαθμου δικαστηρίου να επιβεβαιωθεί τόσο από το Εφετείο όσο και από τον Άρειο Πάγο, άρα ο δρόμος θα είναι μακρύς. Αξίζει να σημειωθεί ότι το επόμενο διάστημα αναμένεται η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας το οποίο καλείται, επίσης, να αποφανθεί για την αντισυνταγματικότητα ή όχι των περικοπών του Ν. 4093/2012 για τους γιατρούς του ΕΣΥ.
Η απόφαση
Συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ουσιαστικά υιοθετεί σχεδόν αυτολεξεί το σκεπτικό του Ελεγκτικού Συνεδρίου και καταλήγει ότι πρέπει να εφαρμοσθούν για τους γιατρούς του ΕΣΥ και ΠΕΔΥ οι μισθολογικές διατάξεις του Ν. 3205/2003, χωρίς τις αντισυνταγματικές περικοπές που επεβλήθησαν με το νόμο 4093/2012″. Το δικαστήριο έκρινε πως οι αποδοχές που πρέπει να καταβάλλονται στους γιατρούς του ΠΕΔΥ είναι αυτές των μισθών των γιατρών του ΕΣΥ χωρίς τις περικοπές του νόμου 4093/2012, οι οποίες ήταν αντισυνταγματικές, όπως παράλληλα έκρινε ότι ο υπολογισμός του επιδόματος χρόνου υπηρεσίας (χρονοεπίδομα) ήταν μη νόμιμος. Οι προσφεύγοντες στα δικαστήρια, με δικηγόρο το Γιάννη Τουτζιαράκη, είναι γιατροί του ΕΟΠΥΥ που προηγουμένως ήταν στο ΙΚΑ με σύμβαση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου και μεταφέρθηκαν με το νόμο 4238/2014 σε θέσεις που συστάθηκαν στα ΔΥΠΕ της χώρας με την ίδια εργασιακή σχέση. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4238/2014 έπρεπε εντός 8 μηνών από την ολοκλήρωση της μεταφορά τους να αξιολογηθούν και να καταταχτούν σε θέσεις κλάδων ιατρών του ΕΣΥ, έτσι ώστε να λαμβάνουν τις προβλεπόμενες αποδοχές. Όμως, η ένταξή τους ολοκληρώθηκε με αρκετή καθυστέρηση. Το Πρωτοδικείο Αθηνών αποφάνθηκε ότι από την 18η Νοεμβρίου 2014 έπρεπε να εφαρμοσθούν για τους εν λόγω γιατρούς “οι μισθολογικές διατάξεις του νόμου 3205/2003 για τους γιατρούς του ΕΣΥ, βάσει της διάταξης του άρθρου 21 παράγραφος 2 του νόμου 4238/2014, χωρίς όμως τις αντισυνταγματικές περικοπές που επιβληθήκαν με το νόμο 4093/2012”.
Αναδρομικά
Ουσιαστικά τους αναγνωρίστηκαν αναδρομικά από μισθολογικές διαφορές από το 2015 οι οποίες ανέρχονται άνω των 30.000 ευρώ για τον κάθε γιατρό που έχει προσφύγει στα δικαστήρια. Ακόμη, κρίθηκε ότι έπρεπε όλοι οι γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης να λαμβάνουν το μισθό των ιατρών ΕΣΥ από 18.11.2014, και όχι από τη χρονική στιγμή της καθυστερημένης ένταξής τους στο ΠΕΔΥ.
Η απόφαση
Συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ουσιαστικά υιοθετεί σχεδόν αυτολεξεί το σκεπτικό του Ελεγκτικού Συνεδρίου και καταλήγει ότι πρέπει να εφαρμοσθούν για τους γιατρούς του ΕΣΥ και ΠΕΔΥ οι μισθολογικές διατάξεις του Ν. 3205/2003, χωρίς τις αντισυνταγματικές περικοπές που επεβλήθησαν με το νόμο 4093/2012″. Το δικαστήριο έκρινε πως οι αποδοχές που πρέπει να καταβάλλονται στους γιατρούς του ΠΕΔΥ είναι αυτές των μισθών των γιατρών του ΕΣΥ χωρίς τις περικοπές του νόμου 4093/2012, οι οποίες ήταν αντισυνταγματικές, όπως παράλληλα έκρινε ότι ο υπολογισμός του επιδόματος χρόνου υπηρεσίας (χρονοεπίδομα) ήταν μη νόμιμος. Οι προσφεύγοντες στα δικαστήρια, με δικηγόρο το Γιάννη Τουτζιαράκη, είναι γιατροί του ΕΟΠΥΥ που προηγουμένως ήταν στο ΙΚΑ με σύμβαση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου και μεταφέρθηκαν με το νόμο 4238/2014 σε θέσεις που συστάθηκαν στα ΔΥΠΕ της χώρας με την ίδια εργασιακή σχέση. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4238/2014 έπρεπε εντός 8 μηνών από την ολοκλήρωση της μεταφορά τους να αξιολογηθούν και να καταταχτούν σε θέσεις κλάδων ιατρών του ΕΣΥ, έτσι ώστε να λαμβάνουν τις προβλεπόμενες αποδοχές. Όμως, η ένταξή τους ολοκληρώθηκε με αρκετή καθυστέρηση. Το Πρωτοδικείο Αθηνών αποφάνθηκε ότι από την 18η Νοεμβρίου 2014 έπρεπε να εφαρμοσθούν για τους εν λόγω γιατρούς “οι μισθολογικές διατάξεις του νόμου 3205/2003 για τους γιατρούς του ΕΣΥ, βάσει της διάταξης του άρθρου 21 παράγραφος 2 του νόμου 4238/2014, χωρίς όμως τις αντισυνταγματικές περικοπές που επιβληθήκαν με το νόμο 4093/2012”.
Αναδρομικά
Ουσιαστικά τους αναγνωρίστηκαν αναδρομικά από μισθολογικές διαφορές από το 2015 οι οποίες ανέρχονται άνω των 30.000 ευρώ για τον κάθε γιατρό που έχει προσφύγει στα δικαστήρια. Ακόμη, κρίθηκε ότι έπρεπε όλοι οι γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης να λαμβάνουν το μισθό των ιατρών ΕΣΥ από 18.11.2014, και όχι από τη χρονική στιγμή της καθυστερημένης ένταξής τους στο ΠΕΔΥ.