Στην αξιολόγηση των επιπτώσεων του «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου από την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) -την οποία η κυβέρνηση επικαλείται ως επιστημονική βάση για το εν λόγω νομοσχέδιο- αποκαλύπτεται ότι:
α) Θα υπάρξει μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ως άμεση επίδραση των αντεργατικών διατάξεων
β) Θα μειωθεί το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις. Την έκθεση – αξιολόγηση αυτή κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής, ο ίδιος ο υπουργός Ανάπτυξης & Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης. Το «αναπτυξιακό» ψηφίστηκε αργά το βράδυ της Πέμπτης στη Βουλή, με 165 ψήφους της Ν.Δ. και της Ελληνικής Λύσης.
Τα επίμαχα αποσπάσματα της αξιολόγησης της ΤτΕ:
-
Το Διάγραμμα 1 απεικονίζει τη δυναμική επίδραση μιας μόνιμης μείωσης της απόκλισης των πραγματικών μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την παραγωγικότητα της εργασίας (wage mark-up) κατά 1 ποσ. μονάδα. Η άμεση επίδραση (first order effect) είναι η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, η οποία δημιουργεί κίνητρα για τις επιχειρήσεις να αυξήσουν τη ζήτηση εργατικού δυναμικού και να μεταφέρουν εργατικό δυναμικό από την παραοικονομία στις δραστηριότητες του επίσημου τομέα (σ. 4).
-
«Υπερβάλλουσα κάλυψη» (excess coverage) των συλλογικών συμβάσεων: Ο δείκτης αυτός αποτυπώνει τη διαφορά μεταξύ του ποσοστού κάλυψης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του ποσοστού συμμετοχής των εργαζομένων σε συνδικαλιστικές οργανώσεις (σε ποσοστιαίες μονάδες). Η εισαγωγή ρητρών εξαίρεσης στις συλλογικές συμβάσεις, η δυσκολότερη προσφυγή σε διαιτησία κατά τη διαδικασία συλλογικής διαπραγμάτευσης και η ενίσχυση της διαφάνειας στη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και οργανώσεων εργοδοτών θα έχουν μειωτική επίδραση στο ποσοστό κάλυψης των συλλογικών συμβάσεων (σ. 6-7).
Είναι προφανές ότι η «ανάπτυξη για όλους» της κυβέρνησης της Ν.Δ. αφορά μόνον την ανάπτυξη του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων, που θα κάνουν κυριολεκτικά πλιάτσικο στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, πολλώ δε μάλλον όταν με το ίδιο νομοσχέδιο βάλλονται τα Συνδικάτα και το δικαίωμα στην απεργία, δηλαδή το ύστατο «όπλο» της Εργατικής Τάξης απέναντι σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία.