Το κυβερνητικό σχέδιο για πέντε προαναχωρησιακά κέντρα στα νησιά (Λέσβος, Χίος, Σάμος από 5000 και Λέρος, Κως από 1000) και για νέες δομές σε όλη την Ελλάδα, μαζί με την εκ των πραγμάτων δύσκολη έως αδύνατη μαζική επιστροφή μεταναστών στην Τουρκία, όχι μόνο έχει πολλά απάνθρωπα χαρακτηριστικά αλλά είναι και πλήρως αναποτελεσματικό και αδιέξοδο.
Κατ’ αρχάς τα προαναχωρησιακά κέντρα ισοδυναμούν με φυλακές που προορίζονται να φυλακίζουν παράνομα και με πλήρη παραβίαση κάθε αρχής, αξίας και Συνταγματικής τάξης και πιθανόν “επ’ αόριστον”, ανθρώπους που δεν έχουν καταδικαστεί για τίποτα, ενώ παρομοίως και οι δομές στην ενδοχώρα προσομοιάζουν και αυτές με “φυλακές περιοριστικών μέτρων” εντός ευρύτερης γεωγραφικής βάσης.
Όλο αυτό το σύστημα, πέραν του απάνθρωπου χαρακτήρα του, δεν μπορεί και δεν πρόκειται να έχει την παραμικρή λειτουργικότητα, με συνέπεια γρήγορα να εκραγεί ως βόμβα, με ευρύτερες και δυσμενέστατες κοινωνικές και ανθρωπιστικές παρενέργειες. Πολύ περισσότερο που, όπως αναγνώρισε και ο Κυρ. Μητσοτάκης, καθημερινά στα νησιά φτάνουν 500 νέοι πρόσφυγες και μετανάστες.
Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν σε τέτοιο βαθμό στο έλεος της Τουρκίας όπως τώρα με τη δυνατότητα της τελευταίας να εξαπολύει προς την Ελλάδα και σε απεριόριστο αριθμό, κύματα προσφύγων και μεταναστών.
Ποτέ, επίσης μια χώρα που, κατά τους κατεστημένους κύκλους, εισήλθε στην Ε.Ε για να εξασφαλίζονται μεταξύ των χωρών-μελών ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, με ελεύθερες ροές κεφαλαίων και ας μην ξεχνάμε και ανθρώπων, δεν έφτασε στο σημείο να βλέπει να υψώνονται γύρω της παράνομα και απάνθρωπα αδιαπέραστα σιδερένια τείχη για να εμποδίσουν ανθρώπους, που έφτασαν στην Ελλάδα, να μετακινηθούν από την χώρα μας, προς άλλες χώρες της Ε.Ε, όταν οι τελευταίοι δεν θέλουν να μείνουν σε αυτόν τον τόπο και επιθυμούν διακαώς ένα άλλο ευρωπαϊκό προορισμό.
Η Ε.Ε χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως αντιπροσφυγική-αντιμεταναστευτική ασπίδα της και ως αποθήκη ψυχών.
Για ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρόβλημα χρησιμοποιούνται οι χώρες πρώτης επαφής και ιδιαίτερα η Ελλάδα, ως οικόπεδα και χώροι δια της βίας στάθμευσης προσφύγων και μεταναστών.
Η Ελλάδα, αντί να εκλιπαρεί την Ε.Ε και την Τουρκία και να επιδίδεται σε άσφαιρα επικοινωνιακά, εν πολλοίς, πυρά απέναντί τους, οφείλει να πει καθαρά: ότι από εδώ και μπρος όλοι οι πρόσφυγες και μετανάστες με την αμέριστη στήριξη και βοήθεια της χώρας μας θα κατευθύνονται στις χώρες που το επιθυμούν, εφόσον δεν αποφασίζεται ένας λογικός επιμερισμός τους, ανάμεσα σε όλα τα κράτη-μέλη αλλά και τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αυτή η στάση ανυπακοής και απειθαρχίας προς την ευρωενωσιακή θεσμική βαρβαρότητα, που έχει ως επίκεντρο τη συμφωνία του Δουβλίνου, μπορεί ενδεχομένως να αφυπνίσει τα παχύδερμα των Βρυξελλών για να ενεργήσουν διαφορετικά και αποφασιστικά προς ποικίλες κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, που έχει πολιτικά εργαλειοποιήσει τους πρόσφυγες για την προώθηση των επεκτατικών-αναθεωρητικών στόχων της.
Τέλος, απαιτείται έλεγχος, λογοδοσία και διαφάνεια στα κονδύλια προς τους πρόσφυγες και ενιαίο δημόσιο επιτελικό κέντρο διαχείρισης τους, χωρίς μεσολάβηση καμιάς ΜΚΟ και χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις τρίτων οργανισμών και κέντρων.
Θα επανέλθουμε!
Κ.Μ