«Προκύπτει νέα δυνατότητα δημόσιου ελέγχου στις Τράπεζες. Η κυβέρνηση έχει στοιχειώδη τόλμη να την αξιοποιήσει;»
Με αφορμή την ανακοίνωση πραγματοποίησης των «stress test» των τραπεζών μέσα στο Φεβρουάριο του 2018, ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ και υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής, δήλωσε ότι:
«Ο νέος έλεγχος βιωσιμότητας των τραπεζών, φέρνει στο προσκήνιο, ολόκληρο το πακέτο θεμάτων του τραπεζικού συστήματος, από τα “κόκκινα δάνεια”, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, τη χρηματοδότηση της οικονομίας και μια ακόμα φορά τον ιδιοκτησιακό έλεγχο των τραπεζών. Η πολιτική εκκαθάρισης των «κόκκινων δανείων» με την αρπαγή των λαϊκών περιουσιών, εκτός από κοινωνικά ανάλγητη είναι και οικονομικά αναποτελεσματική (λόγω μεγάλης υποτίμησης παγίων) και δεν εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των τραπεζών. Η ανάγκη μιας νέας “αιμοδοσίας” κεφαλαίων, είτε με την “απ’ έξω” νέα ανακεφαλαιοποίηση (bail-out), είτε «εκ των έσω» με κούρεμα καταθέσεων (bail-in) διαφαίνεται αναπόφευκτη.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι “τι θα κάνει η κυβέρνηση” και ειδικότερα οι συναρμόδιοι υπουργοί και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης, που έχει την πολιτική ευθύνη χειρισμού των τραπεζών; Θα προχωρήσει σε επιλογές κυρίως υπέρ των ξένων τραπεζιτών, προτιμώντας π.χ. τη λύση συγκέντρωσης των «κόκκινων δανείων» σε μια “bad-bank” και σπαταλώντας πάλι δημόσιους πόρους (κονδύλια από το δάνειο του Γ’ Μνημονίου) για τη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζιτών; Ή θα προχωρήσει στην υποχρεωτική αύξηση του μετοχικού του κεφαλαίου διασφαλίζοντας τον έλεγχο τους από το δημόσιο;
Το λαϊκό συμφέρον επιτάσσει να γίνει άμεσα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από το “μαξιλαράκι” που υπάρχει και να περάσουν οι 4 τράπεζες στο δημόσιο έλεγχο. Ο ελληνικό λαός πλήρωσε ως τώρα 40 δισ. για να κρατηθούν όρθιες οι τράπεζες και όχι να ξεπουληθούν σε ξένους τραπεζίτες και παράλληλα να χάνουν τα σπίτια τους λαϊκά νοικοκυριά από εγχώρια και ξένα funds, έναντι πινακίου φακής (3% της αξίας τους όπως έγινε πρόσφατα).
Τα απαιτούμενα κεφάλαια για να περάσουν στο δημόσιο έλεγχο δεν είναι πολλά. Εκτιμώνται γύρω στα 8 με 9 δισ. (περίπου 1,2 δισ. για Εθνική, 1,8 δισ. για Alpha, 2,9 δισ. για Πειραιώς και περί τα 2,5 δισ. για Eurobank) και μπορούν να καλυφθούν από τα υπόλοιπα του τρίτου δανείου της τρόϊκας. Αυτό που χρειάζεται είναι μόνο πολιτική βούληση, που θα έχει ως άξονα την προστασία της λαϊκής κατοικίας, τη χρηματοδότηση βιώσιμων επιχειρήσεων, την αύξηση των θέσεων εργασίας, τη βελτίωση εργατικών αμοιβών και συντάξεων και τη γενικότερη παραγωγική ανόρθωση της χώρας. Λύση υπάρχει, πολιτική βούληση υπάρχει;
