Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε «παράδοξες» εξελίξεις στο «πολιτικό
γίγνεσθαι»! Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το «διαζύγιο» με τους ΑΝΕΛ, συγκυβερνά με τους
«Πρόθυμους», ένα ετερόκλιτο άθροισμα βουλευτών από διάφορα κόμματα
(ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) που έχουν μεταξύ τους ένα κοινό
χαρακτηριστικό και ένα κοινό στόχο.
Το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι τους (ΣΥΡΙΖΑ + Πρόθυμοι), ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο και δεσμεύτηκαν στην προώθηση ενός νέου «άτυπου» Μνημόνιου ως το 2022. Από την άλλη, κοινός στόχος είναι η «νομή της εξουσίας» και η κοινοβουλευτική επιβίωση!
Δυστυχώς, το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» για τους βουλευτές
του ΣΥΡΙΖΑ (αριστερών ιδεών και ηθικών δεσμεύσεων προς εργαζόμενους και
λαϊκά στρώματα) δεν υφίσταται πλέον, αφού άλλαξε ο πολιτικός στόχος και
υπηρετούν καθαρά νεοφιλελεύθερες πολιτικές διαχείρισης του καπιταλιστικού
συστήματος, υπό τις οδηγίες της υπερεθνικής ελίτ, Βρυξελών και Βερολίνου.
Ωστόσο, η βαθιά κρίση του ελληνικού καπιταλισμού, μαζί με τη συνεχιζόμενη
φτωχοποίηση του λαού και την εξαέρωση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας,
γεννάει «κρίση αντιπροσώπευσης» των αστικών κομμάτων, καθώς και
«ανίερες συμμαχίες», που τροφοδοτούν το λαϊκισμό και δεξιές αναζητήσεις!
Από το «Homo Sapiens» στο «Homo Habilis»!
Σύμφωνα με την Ανθρωπολογία, η εξέλιξη του ανθρώπου πέρασε από
διάφορες φάσεις και στάδια. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η μετάβαση πριν 2,3-
1,5 εκατ. χρόνια στο «homo habilis» («επιδέξιο» άνθρωπο) και σε συνέχεια
από ενδιάμεσες φάσεις στο «homo sapiens» («σοφό» άνθρωπο), πριν περίπου
50.000 χρόνια, δηλαδή το σημερινό άνθρωπο. Γιατί κάνουμε αυτήν την
αναφορά; Φαίνεται ότι στην πολιτική συμπεριφορά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ,
κυρίαρχο στοιχείο έχει γίνει η φιλοδοξία να ακολουθήσει στο πολιτικό
μονοπάτι της εξέλιξης με κατεύθυνση το παρελθόν και όχι το μέλλον
….ελπίζοντας να κρατηθεί με …«επιδέξιο» πολιτικαντισμό στην εξουσία!
Για να μη μιλάμε αφηρημένα, όταν λέμε «μέλλον», εννοούμε την απόφαση του
ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, που με μεγάλη
πλειοψηφία (61,5%), απέρριψε τα Μνημόνια και τις νεοφιλελεύθερες
πολιτικές, απαιτώντας άνοιγμα του δρόμου προς μια φιλολαϊκή πολιτική
εξόδου από την κρίση. Η πολιτική δειλία, οι ψευδαισθήσεις και οι
….«κουκουρούκου» θεωρήσεις, οδήγησαν στη γνωστή «κυβιστική», η οποία
συνεχίζεται σε κάθε Eurogroup, του οποίου τις αποφάσεις οι κυβερνώντες του
ΣΥΡΙΖΑ, πλασάρουν ως …προϊόν «σκληρής διαπραγμάτευσης»!
«Προοδευτική Συμμαχία» και ψευδεπίγραφα «διλήμματα»
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τη διοργάνωση τελευταία μιας μεγάλης
«φιέστας» στο Γαλάτσι, εγκαινίασε την «Προοδευτική Συμμαχία». Μεταξύ
άλλων συμμετείχαν στελέχη-διαχειριστές των πάλαι ποτέ κυβερνήσεων του
ΠΑΣΟΚ, όλων των εκδοχών και μάλιστα της Μνημονιακής περιόδου, καθώς
αντίστοιχα στελέχη της ΔΗΜΑΡ και ποικίλων αποχρώσεων «ευρωλάγνους» πολιτικούς παράγοντες. Βασική επιδίωξη, η πολιτική τους συστράτευση στο
έδαφος της διαχείριση των ίδιων πολιτικών «Λιτότητας και Επιτροπείας», με
βάση τις δεσμεύσεις προς το ευρωσύστημα και τις ηγετικές μερίδες της
εγχώριας ελίτ.
Αυτό που κυριάρχησε στην ομιλία του Α.Τσίπρα στο Γαλάτσι, δεν ήταν
αυτή τη φορά οι «δεσμεύσεις» για εγκατάλειψη των νεοφιλελεύθερων μέτρων
και πολιτικών, αλλά γνωστές γενικόλογες φράσεις του τύπου …«φτάνει πια με
την προπαγάνδα, φτάνει πια ο ψέμα, φτάνει πια ο διχασμός, τώρα μιλάνε οι
πολλοί, τώρα ενώνουμε δυνάμεις, τώρα βάζουμε πλώρη για το μεγάλο ταξίδι
της νέας εποχής»… Λόγια που θύμιζαν τις γνωστές φιέστες του Ανδρέα
Παπανδρέου, με κούφια συνθήματα και πανηγυρισμούς. Δεν θα ήταν
υπερβολή να πούμε, ότι περνάμε πλέον και επίσημα, από την εποχή του
«Ολανδρέου», στην νέα εποχή του ….«Αλεξανδρέου»!
Το «λάιφ-μοτίβ» των δημοσίων δηλώσεων και ομιλιών, κυβερνητικών
στελεχών την τελευταία περίοδο, έχει ως άξονα την αναπαραγωγή του
παρωχημένου δικομματικού «διλήμματος», μεταξύ «προοδευτικών δυνάμεων»
και «δεξιάς-ακροδεξιάς», στις διάφορες παραλλαγές του, σε εθνικό και
υπερεθνικό επίπεδο. Ειδικότερα αποσιωπώντας την βαθύτερη αιτία της κρίσης
στην Ευρωζώνη και ΕΕ (ένταση των εισοδηματικών και περιφερειακών
ανισοτήτων, απόκλιση αντί σύγκλιση οικονομιών, μείωση κοινωνικών
δαπανών, συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων, επικυριαρχία Γερμανίας στα
κέντρα λήψης των αποφάσεων, αφυδάτωση εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας,
κά), ο Α.Τσίπρας καλεί, σε συμμαχία τις «προοδευτικές δυνάμεις», για να
«σώσουν» την Ευρώπη από τις «δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις». Ωστόσο η
εντεινόμενη δυσπιστία των λαών και εργαζόμενων στις χώρες της Ευρωζώνης
και ΕΕ, είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενώ τα σχέδια «μεταρρύθμισης»
για τη «βελτίωση» του οικοδομήματος, έχουν ως βάση νεοφιλελεύθερα
«υλικά».
Από την άλλη, η διατήρηση της πολιτικής «Λιτότητας και Επιτροπείας»
στην Ελλάδα, με πάγωμα συντάξεων τουλάχιστον ως το 2022, μείωση
αφορολόγητου, ένταση πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών, εργασιακή
ανασφάλεια, αυξανόμενο φοροκυνηγητό και κατασχέσεις, υψηλή ανεργία και
φυγή νέων στο εξωτερικό, αρπαγή της δημόσιας περιουσίας, «πλεονάσματα»
φτώχειας για πληρωμή τοκοχρεολυσίων κά, είναι «ανοιχτές πληγές» στο σώμα
του ελληνικού λαού, που δεν μπορούν να γιατρευτούν με βερμπαλισμούς,
αλλά με την ανατροπή της πολιτικής «Λιτότητας και Επιτροπείας» και την
εφαρμογή εναλλακτικής πολιτικής φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση.
Οι ευρωκλογές …«παράθυρο ευκαιρίας»
Οι ευρωεκλογές, παρ’ ότι τα αποτελέσματα τους δεν πρόκειται να
φέρουν καμιά άμεση αλλαγή στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της Ευρωζώνης
και ΕΕ, ούτε και στις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές στην Ελλάδα,
μπορούν ωστόσο να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα αποδοκιμασίας και
αντίστασης του χειμαζόμενου ελληνικού λαού και να επιταχύνουν την αλλαγή
των πολιτικών συσχετισμών, ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς μια ελπιδοφόρα
ανατροπή.
Η ουσιαστική ενίσχυση των δυνάμεων της «Λαϊκής Ενότητας –
Μετώπου Ανατροπής» και η υπερψήφιση τους πολύ πάνω από το όριο του 3%
για εξασφάλιση ισχυρής παρουσίας στην Ευρωβουλή, αποτελεί αποφασιστικό
βήμα για μια ανάλογη ισχυρή εκπροσώπηση της και στην Ελληνική Βουλή και
ενδυνάμωσης της παρέμβασης της στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις!
O Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ Οικονομικών,
υποψήφιος ευρωβουλευτής Λαϊκής Ενότητας-Μετώπου Ανατροπής
