Διαχρονικό το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν»
Εισαγωγή.
Η χώρα μας έχει ενεργειακή συνεργασία με αρκετές χώρες και είναι ορθό να αναφέρεται πως εφαρμόζει πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική. Αυτό, ούτως ή άλλως έχει προκύψει αναγκαστικά, για την εξυπηρέτηση των δικών μας αναγκών. Από το γεγονός πως η χώρα μας δεν έχει τους επαρκείς εκείνους εγχώριους ενεργειακούς πόρους για την ικανοποίηση των συνολικών αναγκών της.
Η ανεπάρκεια ενεργειακών πόρων της χώρας αποτυπώνεται στην ενεργειακή εξάρτηση της χώρας σε ποσοστό συνολικά περίπου 70%, που ειδικότερα όσον αφορά το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο προσεγγίζει το 100%.
Να τονίσουμε εδώ πως σε σχέση με το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που δεν διαθέτει ούτε η χώρα μας, αλλά ούτε και οι χώρες της Ευρωζώνης απευθυνόμαστε και εξαρτιόμαστε διαχρονικά, από τρίτες χώρες. Για το πετρέλαιο, για τις δικές μας ανάγκες προωθήσαμε τη συνεργασία με Ρωσία και το Καζαχστάν, με χώρες της Αφρικής, (πχ Λιβύη) αλλά και χώρες Αραβικές και της Ασίας, όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Για το φυσικό αέριο για τις δικές μας ανάγκες επίσης προωθήσαμε συνεργασία με Ρωσία , Αζερμπαϊτζάν, Αλγερία.
Στην ηλεκτρική ενέργεια, έχουμε συνεργασία με γειτονικές χώρες (Ιταλία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ και Τουρκία)
Πολυδιάστατη λοιπόν ενεργειακή πολιτική έχουμε.
Όμως στο βαθμό που η κυβέρνηση το αναφέρει σκόπιμα, επιδιώκοντας να αποδείξει πως ξεχωρίζει από παλιότερες κυβερνήσεις αυτό δεν ισχύει.
Το γεγονός της συνεργασίας με αρκετές χώρες, δεν συμβαίνει μόνο σήμερα αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες, με όλες τις κυβερνήσεις είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ, που κάθισαν τα περισσότερα χρόνια στο σβέρκο μας. Το να διαφημίζει λοιπόν και η σημερινή κυβέρνηση πως υλοποιεί πολυδιάστατη πολιτική, ισχύει, αλλά δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο.
Όσον αφορά την ηλεκτρική ενέργεια, σε σημαντικό βαθμό καλύπτουμε και μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας με εγχώριους πόρους, όμως στους υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) η εξάρτησή μας είναι πλήρης αυτή τη στιγμή και λέω αυτή τη στιγμή, αφού για κάποια περίοδο υπήρχε παραγωγή πετρελαίων στη Θάσο, ενώ στο μέλλον, όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες, πολύ πιθανά, σε σημαντικό βαθμό να καλύπτουμε τις ανάγκες της χώρας από τα δικά μας πετρέλαια.
Αυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα αλλά όπως θα αναπτύξουμε αυτό δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί η ενεργειακή μας πολιτική, αυτόνομη και ανεξάρτητη.
-
Διαχρονικές πιέσεις και παρεμβάσεις
Ανεξάρτητη ενεργειακή πολιτική δεν έχει ασκηθεί ποτέ ως σήμερα, ούτε ασκείται σήμερα και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.
Αυτό το αποδεικνύουν κατ’ αρχή τα ιστορικά δεδομένα.
Η διαχρονική εμπειρία δείχνει, πως, οι κυβερνήσεις μας, όντας μονίμως εξαρτημένες διαδοχικά από Αγγλία, τις ΗΠΑ, και σήμερα από Βρυξέλλες και Γερμανία, προωθούν τις κατευθύνσεις των αφεντικών. Αν κάποιες φορές, κάποιες κυβερνήσεις, παρεκκλίνουν (όπως πχ για τους αγωγούς Bourgas και `South Stream) τότε οι πιέσεις γίνονται αφόρητες ώστε οι κυβερνήσεις μας να συνετιστούν, και να μην προχωρήσουν τα έργα!
Ειδικά για projects που προωθούσε η Ρωσία τις προηγούμενες δεκαετίες, τόσο οι ΗΠΑ παλιότερα, όσο και η ΕΕ τα τελευταία χρόνια, έβαζαν και βάζουν εμπόδια και πετυχαίνουν τη ματαίωσή τους.
Ο πετρελαιαγωγός Bourgas Αλεξανδρούπολη, δεν προχώρησε αλλά καταργήθηκε αν και υπήρχε γενική εκτίμηση ότι δεν εξυπηρετούσε μόνο τα συμφέροντα της Ρωσίας αλλά και της Ελλάδας.
Επίσης, το project φυσικού αερίου (South Stream) που προωθούσε η Ρωσία που και αυτό, με βάση τεκμηριωμένες αναλύσεις, εξυπηρετούσε και τα συμφέροντα της χώρας μας αλλά και τις ανάγκες της Δυτικής Ευρώπης, ναυάγησε, λόγω των πιέσεων ΗΠΑ και των αντιδράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θυμόμαστε τις πιέσεις της Κοντολίζα Ράις και πολλών άλλων αμερικανών αξιωματούχων, για τη ματαίωση των διαφόρων αυτών projects, που αφορούσαν την ελληνορωσική συνεργασία. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων μας είναι τεράστιες, ενώ καθοριστικός ήταν και ο ρόλος της Βουλγαρίας στην ακύρωση σημαντικών projects, αφού σταθερά και πιστά ακολουθούσε τις επιθυμίες των ΗΠΑ. Ποτέ, οι ΗΠΑ, δεν έβλεπαν με καλό μάτι τις ενεργειακές σχέσεις μας με εκείνες τις τρίτες χώρες (κατά καιρούς Ρωσία, ΙΡΑΝ) που ήταν στο μαυροπίνακα τους.
Όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση, οι επισκέψεις στην Ελλάδα αμερικανών αξιωματούχων και πιέσεις στο αρμόδιο υπουργείο ήταν αφόρητες, μην τυχόν και αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με Ρωσία.
Επίσης έχουμε ζήσει την πολιτική και το ρόλο της ΕΕ. Τον Απρίλιο του 2015 ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς κάλεσε τον κ. Τσίπρα να παραμείνει στη σκληρή ευρωπαϊκή γραμμή έναντι της Μόσχας και να μην κάνει ανοίγματα στον κ. Πούτιν!,
Είναι σαφές, πως υπάρχει και θα υπάρχει σε μόνιμη βάση μπαράζ πιέσεων ώστε να μην παρεκκλίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ από τις κατευθύνσεις του ευρωατλαντικού παράγοντα.
-
Ανήκομεν στη Δύση. Η κυβέρνηση υλοποιεί την πολιτική του Νεοφιλελευθερισμού με τα μνημόνια που αποδέχτηκε και με το δικό του μνημόνιο
Όπως φαίνεται από τις ανακοινώσεις του υπουργείου Ενέργειας και των στελεχών των αρμόδιων φορέων, η χώρα μας, σε διεθνές επίπεδο, προωθεί τα ενεργειακά projects που θέλουν Ε.Ε. και ΗΠΑ, ενώ στο εσωτερικό προωθείται το ΝΦ ενεργειακό μοντέλο.
Ας αναφερθούμε αρχικά στις διεθνείς σχέσεις.
Η πρόσφατη επίσκεψη σταθμός! του προέδρου Ομπάμα, έδειξε πως ότι ζήτησε, έγινε αποδεκτό από Ελλάδα, κάτι που επιβεβαιώνει τον προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής.
Για τα συγκεκριμένα projects που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ πήραν ότι ζήτησαν ανέφεραν όλα τα δημοσιεύματα.
Πέρα του αγωγού ΤΑΡ που στήριζαν εξ αρχής οι ΗΠΑ και είναι ο μοναδικός σήμερα αγωγός που υλοποιείται, το ενδιαφέρον του Προέδρου Obama εστιάστηκε στον κάθετο ελληνο-βουλγαρικό άξονα (αγωγός IGB) και τον πλωτό τερματικό σταθμό φυσικού αερίου LNG στην Αλεξανδρούπολη και για αυτό δεν ήταν τυχαίο, η παρουσία στην αποστολή της βοηθού υπ. Εξωτερικών για θέματα ενέργειας Victoria Nuland.
Οι Αμερικανοί, βλέπουν την Ελλάδα σαν «πύλη» για την προώθηση των ενεργειακών τους συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης όπου θα επιχειρήσουν τα επόμενα χρόνια να συρρικνώσουν δραστικά την όποια δραστηριότητα της Ρωσίας.
Από τη μεριά της η ελληνική πλευρά έχει αποδεχτεί πλήρως τα επιχειρηματικά σχέδια που ανοίγουν τον δρόμο για είσοδο αμερικανικού LNG μέσω της Ελλάδας στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ευρώπη, όπως ο τερματικός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη, αν και ποτέ στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συζητήσει αυτό το σχέδιο εισαγωγής αμερικάνικου LNG.
Ο αγωγός Trans Adriatic Pipeline (TAP) προορίζεται να μεταφέρει το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν μέσω Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το πιο στρατηγικό ωστόσο έργο είναι ο «κάθετος άξονας» Βουλγαρίας- Ρουμανίας-Σερβίας-Ουγγαρίας που σταδιακά ανοίγει.
Διότι, ενώ ο αγωγός TAP κινείται στον άξονα Ανατολής-Δύσης, ο κάθετος διάδρομος ελληνοβουλγαρικός IGB, έχει κατεύθυνση Νότου-Βορρά, κατευθύνεται δηλαδή στην «καρδιά» της ρωσικής ενεργειακής ισχύος, αφού απευθύνεται σε χώρες που εξαρτώνται έως και 90% από τη Ρωσία.
Ο αγωγός ΤΑΡ, όπως και ο υπό σχεδίαση ελληνοβουλγαρικός IGB, είναι έργα που στην ενότητά τους, θα επιτρέψουν τη διακίνηση φυσικού αερίου – όχι μόνο αμερικανικού αλλά και αργότερα ισραηλινού ή κυπριακού- από την Ελλάδα έως την Ουκρανία, και αντιστρόφως.
Στην πράξη δηλαδή, οι Αμερικανοί βλέπουν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον –κάπου μετά το 2020- μια ενεργειακή «απόβαση» στην Ουκρανία, δηλαδή την αυλή της Ρωσίας, αποδυναμώνοντας έτι περαιτέρω τη ρωσική γεωπολιτική ισχύ.
Πέραν του ΤΑΡ και του IGB, σημαντικός αγωγός είναι και ο East Med που είναι μία βασική επιλογή των ΗΠΑ και Βρυξελλών και καταγράφεται σαν πρώτης προτεραιότητας επιλογή και της δικής μας κυβέρνησης, όπως φάνηκε στη συνάντηση Ομπάμα- Τσίπρα, αλλά και όπως αναδείχτηκε αναλυτικά στην ομιλία του Δ/ντα συμβούλου της ΔΕΠΑ Κιτσάκου στο ελληνορωσσικό ενεργειακό φόρουμ που διεξήχθη πρόσφατα στο πλαίσιο του ελληνορωσικού έτους φιλίας 2016..
Όλα τα ενδιαφέροντος ΗΠΑ σχέδια, τα έχει υιοθετήσει η κυβέρνησή μας, ενώ μπαίνουν συνεχώς προσκόμματα σε σχέδια που έχει προωθήσει η Ρωσία. Αυτά βλέπουμε να περνούν από 40 κύματα.
-
Ενεργειακή πολιτική στο εσωτερικό της χώρας
Όσον αφορά την ενεργειακή πολιτική στο εσωτερικό της χώρας, υλοποιείται το νεοφιλελεύθερο ενεργειακό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι Βρυξέλλες και έχουν ενταχθεί και στο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ
Συγκεκριμένα:
Στον ηλεκτρενεργειακό τομέα συρρικνώνεται ο ρόλος και ο δημόσιος έλεγχος(σε ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ), υιοθετούνται και προωθούνται όλες οι επιλογές της ΕΕ, ενώ στο φυσικό αέριο και στους υδρογονάνθρακες υλοποιούνται επίσης οι ΝΦ και μνημονιακές επιλογές (άνοιγμα αγοράς στο ΦΑ, ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ)
Έχουν υιοθετηθεί μέσω των μνημονίων και υλοποιούνται οι απαιτήσεις ΕΕ και κουαρτέτου για:
- περιορισμό του μεριδίου αγοράς της Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού κάτω από το 50% έως το 2020
- υιοθέτηση των ρυθμίσεων δημοπρασιών λιγνιτικής & υδροηλεκτρικής παραγωγής της ΔΕΗ (ΝΟΜΕ), ενώ επανέρχεται το σενάριο της μικρής ΔΕΗ.
- Το κυβερνητικό πρόγραμμα στην κατεύθυνση παραπέρα απελευθέρωσης» της εγχώριας αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν αποκλείει την πώληση του 17% της ΔΕΗ.
- αποδοχή των Αποδεικτικών Διαθεσιμότητας Ισχύος και του «target model» στην ηλεκτρική ενέργεια
- Ενίσχυση της “ανεξαρτησίας” της ΡΑΕ που σημαίνει στήριξη των ιδιωτικών ομίλων σε βάρος των δημόσιων ενεργειακών επιχειρήσεων.
Ο σημερινός κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είναι αγνώριστος αν συγκριθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές 2015
H θέση τότε του ΣΥΡΙΖΑ και του τμήματος Ενέργειας ήταν κάθετα απέναντι στο Νεοφιλελεθερισμό, στην απελευθέρωση της Ενέργειας και τις ιδιωτικοποιήσεις. Σήμερα ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί του και είναι να γελάει κάποιος διαβάζοντας την πρόσφατη τοποθέτηση Σκουρλέτη ως πρόσφατα αρμόδιου υπουργού, ότι θα προωθήσει την απελευθέρωση της ενέργειας παραδειγματικά. Το παραδειγματικά πως το εννοεί; Υπάρχει και αριστερή απελευθέρωση, και αριστερό νεοφιλελεύθερο μοντέλο που να υλοποιεί τις προεκλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του τμήματος Ενέργειάς του;
Γιατί ξέχασε ο Σκουρλέτης πως ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα και το τμήμα ενέργειας του είχαν εναντιωθεί πλήρως στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο δηλαδή την απελευθέρωση και τις ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα αυτό.
Για τον τότε ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις προγραμματικές θέσεις που είχε διαμορφώσει το Δεκέμβριο 2014 η υπό τον Δραγασάκη επιτροπή προγράμματος ανέφερε:
“οι ΔΕ ενέργειας αποτελούν αναντικατάστατο εργαλείο για τον ενεργειακό σχεδιασμό και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας . Κατά συνέπεια η ακύρωση των επιχειρούμενων ιδιωτικοποιήσεων και η σταδιακή ανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων – πυλώνων του κλάδου της ενέργειας όπως πχ ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ. κλπ) αποτελεί αναγκαία συνθήκη και βασικό στοιχείο του προγραμματισμού μας για την παραγωγική ανάταξη…»
Ο Διευθυντήριο όμως των Βρυξελλών προώθησε και επέβαλε στα μνημόνια και το σημερινό Γ Μνημόνιο τις δικές του επιλογές..
Η κυβέρνηση Τσίπρα σε αντίθεση με τις προγραμματικές θέσεις για την ενέργεια, υιοθετεί και υλοποιεί πλήρως όλες τις ΝΦ επιλογές Βρυξελλών, κάποιες φορές με μικρή καθυστέρηση.
-
Εξαίρεση η περίοδος υπουργείας Λαφαζάνη.
Μόνο επί υπουργείας Λαφαζάνη στο «υπουργείο παραγωγικής ανασυγκρότησης» το Α’ εξάμηνο του 2015, έγινε όντως μια πραγματική προσπάθεια να ξεφύγει η χώρα από το Δόγμα της ταύτισης με ΕΕ και ΗΠΑ, που όμως διακόπηκε βίαια μετά την εγκληματική και καταστροφική υποχώρηση Τσίπρα στους εκβιασμούς της Τρόϊκα.
Για πρώτη φορά υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης είπε ένα ηχηρό όχι στις επιταγές των Βρυξελλών. Όχι στις προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις, όχι στο σχέδιο Ενεργειακής Ένωσης, Ο Λαφαζάνης καταγράφηκε σαν βροντερή μειοψηφία στη σύνοδο των υπουργών στις Βρυξέλλες, υπερασπιζόμενος όμως τις θέσεις ΣΥΡΙΖΑ.
Με σαφήνεια και κατηγορηματικά διακήρυξε πως δεν θα προχωρήσουν ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις που είχαν αποδεχτεί προηγούμενες κυβερνήσεις πχ ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ, ΕΛΠΕ και πως θα προσπαθήσει να ανακτήσει τον έλεγχο του ΔΕΣΦΑ
-
Η μεταΛαφαζάνη περίοδος.
Μετά την «εκδίωξη», ουσιαστικά, του Λαφαζάνη από το αρμόδιο υπουργείο, έχουμε τη σταδιακή υποβάθμιση των ελληνορωσικών ενεργειακών σχέσεων.
Ενδεικτική της πλήρους αδιαφορίας στην ανάπτυξη των ενεργειακών σχέσεων ήταν η παρουσία της ελληνικής αντιπροσωπείας στο ενεργειακό forum που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο, στα πλαίσιο των εκδηλώσεων για το έτος ελληνορωσικής φιλίας 2016
Τόσο η τοποθέτηση του υπουργού όσο και των άλλων ομιλητών διοικητικών στελεχών σε δημόσιες ενεργειακές επιχειρήσεις, περιορίστηκαν σε ευχές αλλά χωρίς κανένα συγκεκριμένο σχέδιο
Ο υπουργός ενώ αναφέρθηκε στην ανάγκη να ενισχυθούν οι ελληνορωσικές ενεργειακές σχέσεις δεν εξειδίκευσε αυτή την ανάγκη με πρακτικές προτάσεις. Το ίδιο είδαμε και στις τοποθετήσεις των στελεχών των σημαντικών επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ) στο ενεργειακό φόρουμ
– Μάλιστα ήταν και προκλητικό που οι τοποθετήσεις τους αντί να έχουν αντικείμενο τις ελληνορωσικές σχέσεις αναφέρθηκαν κυρίως στα έργα που υλοποιούν στα πλαίσιο των κατευθύνσεων της Ε.Ε.
Ο διοικητής της ΔΕΠΑ αναφέρθηκε κυρίως στον αγωγό East Med άσχετα αν και πόσο είναι βιώσιμο ή όχι, έργο που συμπτωματικά επιθυμούν ΗΠΑ και ΕΕ για απεξάρτηση από Ρωσία. Σε ένα αγωγό που είναι αμφιλεγόμενος, που δεν θεωρείται ο συμφερότερος για την Ευρώπη, με αρκετά προβλήματα, που όμως τυγχάνει του μέγιστου ενδιαφέροντος της κοινότητας και εναρμονισμένος με τα σχέδια της τριμερούς συνεργασίας Ισραήλ, Κύπρου Ελλάδας.
Όσον αφορά την ηλεκτρενεργειακή συνεργασία, επίσης δεν κατατέθηκε καμία ουσιαστική πρόταση. Οι τοποθετήσεις για την ηλεκτρική ενέργεια αφορούσαν την προώθηση της πολιτικής της Ε.Ε.
Την περίοδο δηλαδή που ακολούθησε την υπουργία Λαφαζάνη, οι σχέσεις Ρωσίας Ελλάδας υποβαθμίζονται.
-
Συμπεράσματα
Η ενεργειακή πολιτική της χώρας μας και σήμερα, δεν είναι ανεξάρτητη αλλά ενταγμένη στα συμφέροντα του ευρωατλαντικού παράγοντα, στα συμφέροντα των ισχυρών ενεργειακών ομίλων εγχώριων και ξένων, που έχουν πετύχει την παράλληλη αποδυνάμωση και καταστροφή του δημόσιου ενεργειακού τομέα.
Στην διεθνή ενεργειακή πολιτική υλοποιούνται τα ευρωατλαντικά συμφέροντα, ενώ στο εσωτερικό έχουμε την καταστροφή της ΔΕΗ και του δημόσιου ενεργειακού τομέα σε όφελος των ιδιωτών
Αν τα τελευταία 2 χρόνια προωθείται στο ένα ή άλλο βαθμό η σχέση μας με ΙΡΑΝ όπου υπήρχε Embargo δεν σχετίζεται με δικό μας τσαμπουκά. Δεν σημαίνει από μόνο του ότι έχουμε ανεξάρτητη ενεργειακή πολιτική αφού για αυτή την εξέλιξη έδωσαν το πράσινο φως οι ΗΠΑ που άλλαξαν τη στάση τους και διέκοψαν το Embargo Όταν λοιπόν οι ΗΠΑ προχώρησαν σε αποκατάσταση σχέσεων με ΙΡΑΝ τότε και εμείς προχωρήσαμε σε διμερείς συμφωνίες.
Η Ενεργειακή πολιτική της Κυβέρνησης και σήμερα, είναι ασφαλώς πολυδιάστατη, στην κατεύθυνσή της όμως είναι μονόπλευρη. Η ενεργειακή πολιτική είναι μιας κατεύθυνσης, με την έννοια ότι υπακούει και σήμερα στη διαχρονική λογική του «ανήκομεν εις την Δύσιν». Που δυσχεραίνει την άσκηση πολιτικής που να κινείται ολοκληρωμένα στην εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.
Τα τελευταία χρόνια που αναβιώνει ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, επιμένουμε στην κοίτη της Δύσης και όχι σε πραγματικά ανεξάρτητη κατεύθυνση. Δεν στηρίζουμε projects που προωθεί η Ρωσία, ασχέτως αν είναι ή όχι συμφέροντα για τη χώρα μας, ενώ εναρμονιζόμαστε τάχιστα σε projects που επιβάλλουν Βρυξέλλες και ΗΠΑ.
Η ενεργειακή πολιτική μας είναι Ευρωατλαντική και οι ενεργειακές σχέσεις Ελλάδας Ρωσίας υποβαθμίζονται σε όλα τα επίπεδα ειδικά αν ληφθεί σαν σημείο αναφοράς το Α’ εξάμηνο 2015 όπου ο τότε υπουργός Π. Λαφαζάνης πήρε πρωτοβουλίες και προώθησε αποφάσεις που αναβάθμιζαν ουσιαστικά αυτές τις σχέσεις.
Η ενεργειακή ,μας πολιτική κινείται προς μία μόνο κατεύθυνση, σύμφωνα με το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» και επομένως, με βάση αυτή την προσέγγιση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μονοδιάστατη.
Είναι μάλιστα, αξιοπερίεργο, το γεγονός ότι ενώ η Γερμανία έχει αναπτύξει τις τελευταίες δεκαετίες ισχυρές ενεργειακές συνεργασίες με Ρωσία, η ίδια, ως ηγέτιδα δύναμη της Ευρωζώνης από κοινού με ΗΠΑ αποτρέπει κάθε συνεργασία Ελλάδας με Ρωσία.
-
Αλλαγή ρότας
Επιβάλλεται μια άλλη ενεργειακή πολιτική που να υπηρετεί τον στρατηγικό στόχο της Αριστεράς, δηλαδή την ανάπτυξη του τόπου και την ικανοποίηση των σύνθετων και διευρυμένων αναγκών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας της χώρας μας.
Για την πολιτική αυτή είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενεργειακού σχεδιασμού σε ορίζοντα δεκαετίας μέσα από νέες, δημοκρατικές διαδικασίες με τη συμμετοχή δηλαδή όλων των εμπλεκομένων φορέων, των κοινωνικών φορέων, της αυτοδιοίκησης, και της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ο σχεδιασμός αυτός θα υλοποιείται από μία αριστερή κυβέρνηση μέσω ενός εθνικού ενιαίου, δημόσιου φορέα ενέργειας που είναι εκ των ων ουκ άνευ για την εξυπηρέτηση της οικονομίας και της κοινωνίας και ο οποίος θα υπόκειται σε μόνιμη βάση σε κοινωνικό και εργατικό έλεγχο.
