Ένα και μόνον μέγεθος αρκεί για να καταδείξει των ψευδών το αληθές: Μπήκαμε στα Μνημόνια με το χρέος στο 120% του ΑΕΠ και ο Τσίπρας ευαγγελίζεται την έξοδο από τα Μνημόνια με το χρέος στο 180% του ΑΕΠ! Ούτε στην Τασμανία, ούτε στην Τανζανία φύλαρχος τις ή γόης φιδιών θα μπορούσε να προβάλλει τέτοιο success story!
Δεν χρειάζεται να εξετάσουμε τους επί μέρους δείκτες της οικονομίας (το ότι λόγου χάριν την ανεργία «μειώνει» η εξευτελισμένη εργασία, ούτε το ότι τα μέτρα που αυτή η κυβέρνηση φόρτωσε για το εγγύς μέλλον – 2019, 2020 – πέπρωται να θανατώσουν τις εγγύς δεκαετίες) – αρκεί να δούμε το μέγεθος του χρέους! Συνυπολογίζοντας
ότι επί αυτού του ειδεχθούς χρέους αναμένονται επαχθείς και μόνον διευθετήσεις.
Το success story του Τσίπρα είναι το γενόσημο του success story του κ. Σαμαρά. Μάλιστα το ίδιο «θαυματουργό»: η Ελλάδα πρόκειται απλώς να αλλάζει κελλιά επί μακρόν (καθώς μια γελοιογραφία ήδη από το 2013 προέλεγε) – είναι σαν η μεταβλητή του χρόνου να έχει παγώσει, είναι σαν να ζούμε αενάως τη μέρα της Μαρμότας. Με των
Τρώων τις «συφοριασμένες προσπάθειες» να καταλήγουν (αενάως επίσης επαναλαμβανόμενες) στο χειρότερο. Σκεφθείτε: οκτώ χρόνια (κρίσης) που πάνε για δέκα! Και μόνον τόσο να κρατούσε η κυριαρχία αυτού του Λεβιάθαν (που θα κρατήσει πολύ περισσότερο) ήδη χάνονται γενιές. Ένα παιδί που ήταν 12 χρονών όταν άρχισε η κρίση, είναι τώρα ήδη 20! Με πιθανή προοπτική να μπει στην αγορά εργασίας (αν μπει) με 400 ευρώ μηνιάτικο! Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κράτησε τέσσερα χρόνια, η Κατοχή επίσης τέσσερα. Η Κρίση του 1929άρχισε να υποχωρεί το 1933-34 , αν και, οριστικώς, εκτονώθηκε με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ηττημένη χωρίς πόλεμο Ελλάδα η κρίση κρατάει ήδη οκτώ χρόνια, έχει υποθηκεύσει τη χώρα για 99 έτη και βαθαίνει διαρκώς. Με πιθανότερη προοπτική απ’ αυτήν την κρίση να μας βγάλει η επόμενη.
Η οικονομική τρομοκρατία που ασκεί αυτή η κυβέρνηση οργανώνει μια νέου (παμπάλαιου) τύπου χώρα – ένα προτεκτοράτο. Ενώπιον όλων αυτών ο Τσίπρας φέρεται σαν πολιτικό νήπιο. Ικανός μόνον (ικανότατος) στις κομματικές δολοπλοκίες και το παίγνιον των πολιτικών συσχετισμών, διατυπώνει κατά τα άλλα ένα παραμύθι («αφήγημα» στη γλώσσα τους) με μόνον σκοπό να εξασφαλίσει λίγο ακόμα χρόνο (σε συνδυασμό με την πρωτοφανή ανικανότητα Μητσοτάκη – αν και, εν μέρει, δικαιολογημένη). Διότι, όταν ο Τσίπρας ασκεί την πιο άγρια, ακροδεξιά νεοφιλελελεύθερη πολιτική, αφήνει τον κ. Μητσοτάκη μετέωρο, χωρίς έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του. Η μόνη διαφορά
που τους απομένει να έχουν, είναι εκείνη της εμφυλιοπολεμικής ρητορικής και της σκανδαλολογίας. Επί της ουσίας η κυβέρνηση Τσίπρα ολοκληρώνει τα έργα της Δεξιάς επί τα χείρω, ακόμα πιο υποτελής και αμοραλιστική. Για παράδειγμα οι πλειστηριασμοί κατοικιών. Έως την 31/12/2014 η πρώτη κατοικία ετύγχανε προστασίας με νόμο της κυβέρνησης Σαμαρά. Ο Τσίπρας δεν ανανέωσε αυτόν τον νόμο
κι έτσι σήμερα η πρώτη κατοικία δεν προστατεύεται. Δεν προστατεύεται. Δεν πρόκειται περί αμέλειας, πρόκειται περί δόλου – και σ’ αυτά (τα δόλια) το πολιτικό νήπιο που μας κυβερνά αριστεύει.
Για να διεκπεραιώσουν ο Τσίπρας (και ο κ. Φίλης και η Τασούλα) την αισχρότατη αυτή πολιτική «βάζουν μπροστά» τους μπαταχτσήδες! Παλιό το κόλπο. Το οποίο μάλιστα κάνει λάβαρο η «Αυγή» (είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίον αυτή η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς έχει διολισθήσει στην υποστήριξη έργων αισχρότατων και μάλιστα με αξιοσημείωτη πονηρία). Έτσι,
με μπροστάρη την «Αυγή» που «βάζει μπροστά» τους μπαταχτσήδες η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου προτίθεται να προχωρήσει σε νόμο ιδιώνυμο, ο οποίος θα μπουζουριάζει τα παλικάρια εκείνα που υπερασπίζονται τα σπίτια του κοσμάκη. Αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς Που Γονάτισε: «η αυτεπάγγελτη δίωξη όσων εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς».
Όμως οι πλειστηριασμοί κατοικιών είναι μια τρομακτική υπόθεση. Την οποία, έως τώρα τουλάχιστον, το πολιτικό νήπιο, εν μέθη και αλαζονεία ευρισκόμενο, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται…
*Πηγή: topontiki.gr
