Τα κυβερνητικά στελέχη αντί να τραμπαλίζονται από το facebook στο twitter και τανάπαλιν σχολιάζοντας τα κακώς κείμενα καλό θα ήταν να έκαναν την… δουλειά τους και να τα διόρθωναν.
Και οι κρίνοντες κρίνονται, αυτό είναι δεδομένο και επ’ αυτού δεν χωρά συζήτηση. Οι δικαστές λοιπόν του Αρείου Πάγου που, σε πλήρη διάσταση με την κοινή λογική και το δημόσιο αίσθημα, αποφάσισαν ότι η επί μήνες μη καταβολή των δεδουλευμένων δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας προφανώς δεν έκριναν σωστά.
Γιατί ακόμα κι αν δεχτούμε ότι επιχειρηματίες και εργαζόμενοι είναι δυο… ισότιμοι “κοινωνικοί εταίροι” όπως προσπάθησε κάποτε να μας πείσει η αλήστου μνήμης σοσιαλδημοκρατία, δεν είναι δίκαιο να υπερπροστατεύεις τον έναν, δικαιολογώντας του τα πάντα, ακόμα και την μη πληρωμή μισθών όταν και χρήμα έχει και το διαθέτει με ταρατατζούμ και φαμφάρες σε άλλες “επενδύσεις” και να αφήνεις παντελώς απροστάτευτο τον άλλον, εμποδίζοντάς τον να διεκδικήσει την απόλυσή του, την νόμιμη αποζημίωσή του και την πρόσβαση στο επίδομα ανεργίας.
Αλλά ενώ είναι από κάθε πλευρά σωστό να κρίνονται και να επικρίνονται τέτοιου είδους δικαστικές αποφάσεις, δεν είναι λογικό τα αρμόδια για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων πολιτικά στελέχη, υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς, να λειτουργούν ως… Φαρισαίοι, μένοντας απλώς στον σχολιασμό, όσο καυστικός και αν είναι.
Όποιο δίκιο δηλαδή και αν έχει ο Γ.Γ. του Υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, που με αφορμή την αυτοκτονία της επί 15 μήνες απλήρωτης εργαζόμενης στου Καρυπίδη στα Γιαννιτσά επέκρινε τους δικαστές που δεν “είδαν” βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, το χάνει επειδή ακριβώς αρκείται να σχολιάζει περιμένοντας από κάποιους άλλους (ποιους άραγε;) να λύσουν το πρόβλημα.
Να το θέσουμε απλά: Η κυβέρνηση νομοθετεί και οι δικαστές εφαρμόζουν τους νόμους. Αφού λοιπόν -με το σημερινό νομικό πλαίσιο- κάποιοι δικαστές μπορούν να είναι αρκετά (κοινωνικά) μύωπες και αδυνατούν να διακρίνουν την βλαπτική μεταβολή, η πολιτεία οφείλει να επέμβει, ορίζοντας, για παράδειγμα, με νόμο ότι βλαπτική μεταβολή υπάρχει όταν τα δεδουλευμένα δεν έχουν καταβληθεί για πέντε ή έξι μήνες.
Όταν επίσης, αρμόδια πολιτικά στελέχη, όπως ο κ. Νεφελούδης, διαπιστώνουν ότι οι μηνύσεις των Επιθεωρητών Εργασίας δεν πιάνουν τόπο, αντί να κλαυθμηρίζουν στα social media, για να μετατοπίσουν την συζήτηση από την ουσία στην “επικοινωνία”, θα ήταν κοινωνικά πιο χρήσιμο και πολιτικά πιο αποτελεσματικό να κάνουν απλά την… δουλειά τους!
Να τροποποιήσουν δηλαδή τους όρους κάτω από τους οποίους γίνονται οι έλεγχοι, να αυστηροποιήσουν τις ποινές που προβλέπονται για τις διάφορες παραβάσεις και να εξασφαλίσουν ότι οι ένοχοι δεν θα διαφεύγουν από “παράθυρα” που επίτηδες αφέθηκαν ανοιχτά ή από τροπολογίες που επίτηδες ψηφίστηκαν νύχτα
Για να γίνουν όμως όλα αυτά -και για να αναγκαστούν οι δικαστές που δεν βλέπουν να δουν- πρέπει και οι πολιτικοί να… πολιτεύονται κατά πώς δηλώνουν κι όχι να τραμπαλίζονται από το facebook στο twitter και τανάπαλιν. Γιατί όταν τραμπαλίζονται πέφτουν και ζαλίζονται!
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
Αλλά ενώ είναι από κάθε πλευρά σωστό να κρίνονται και να επικρίνονται τέτοιου είδους δικαστικές αποφάσεις, δεν είναι λογικό τα αρμόδια για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων πολιτικά στελέχη, υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς, να λειτουργούν ως… Φαρισαίοι, μένοντας απλώς στον σχολιασμό, όσο καυστικός και αν είναι.
Όποιο δίκιο δηλαδή και αν έχει ο Γ.Γ. του Υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, που με αφορμή την αυτοκτονία της επί 15 μήνες απλήρωτης εργαζόμενης στου Καρυπίδη στα Γιαννιτσά επέκρινε τους δικαστές που δεν “είδαν” βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, το χάνει επειδή ακριβώς αρκείται να σχολιάζει περιμένοντας από κάποιους άλλους (ποιους άραγε;) να λύσουν το πρόβλημα.
Να το θέσουμε απλά: Η κυβέρνηση νομοθετεί και οι δικαστές εφαρμόζουν τους νόμους. Αφού λοιπόν -με το σημερινό νομικό πλαίσιο- κάποιοι δικαστές μπορούν να είναι αρκετά (κοινωνικά) μύωπες και αδυνατούν να διακρίνουν την βλαπτική μεταβολή, η πολιτεία οφείλει να επέμβει, ορίζοντας, για παράδειγμα, με νόμο ότι βλαπτική μεταβολή υπάρχει όταν τα δεδουλευμένα δεν έχουν καταβληθεί για πέντε ή έξι μήνες.
Όταν επίσης, αρμόδια πολιτικά στελέχη, όπως ο κ. Νεφελούδης, διαπιστώνουν ότι οι μηνύσεις των Επιθεωρητών Εργασίας δεν πιάνουν τόπο, αντί να κλαυθμηρίζουν στα social media, για να μετατοπίσουν την συζήτηση από την ουσία στην “επικοινωνία”, θα ήταν κοινωνικά πιο χρήσιμο και πολιτικά πιο αποτελεσματικό να κάνουν απλά την… δουλειά τους!
Να τροποποιήσουν δηλαδή τους όρους κάτω από τους οποίους γίνονται οι έλεγχοι, να αυστηροποιήσουν τις ποινές που προβλέπονται για τις διάφορες παραβάσεις και να εξασφαλίσουν ότι οι ένοχοι δεν θα διαφεύγουν από “παράθυρα” που επίτηδες αφέθηκαν ανοιχτά ή από τροπολογίες που επίτηδες ψηφίστηκαν νύχτα
Για να γίνουν όμως όλα αυτά -και για να αναγκαστούν οι δικαστές που δεν βλέπουν να δουν- πρέπει και οι πολιτικοί να… πολιτεύονται κατά πώς δηλώνουν κι όχι να τραμπαλίζονται από το facebook στο twitter και τανάπαλιν. Γιατί όταν τραμπαλίζονται πέφτουν και ζαλίζονται!
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
