Έχουν λυσσάξει στην κυριολεξία οι κύκλοι του ισχυρού διεθνοποιημένου και ιδιαίτερα του χρηματιστικού κεφαλαίου στην Βρετανία αλλά και οι ιθύνοντες των Βρυξελλών και του Γερμανογαλλικού άξονα, εναντίον του σημερινού Βρετανού πρωθυπουργού Μπ. Τζόνσον και ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι.
Ο λόγος φυσικά του μένους τους κατά του Τζόνσον, δεν είναι τόσο ο υπερσυντηρηρητισμός του αλλά σχεδόν αποκλειστικά η “εμμονική” προσήλωσή του στο Brexit.
Οι πιο ισχυροί κύκλοι του διεθνοποιημένου χρηματιστικό κεφαλαίου στην Βρετανία, φοβούνται για τα κέρδη τους και τον ευρωπαϊκό τους ρόλο από μιά έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε.
Το ίδιο και οι Βρυξέλλες και κυρίως οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι της Γερμανίας, τρέμουν την έξοδο της Βρετανίας, γιατί μιά τέτοια έξοδος, αν μάλιστα αποβεί επιτυχής και έχει μεσοπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, το οποίο μάλλον και θα συμβεί, τότε θα διαμορφώσει ένα θετικό παράδειγμα και για άλλες χώρες και μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για την επιτάχυνση της διάλυσης της ψευδώνυμης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Άλλωστε Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Βρετανία και έχοντας μάλιστα απέναντί της τις ΗΠΑ, είναι αδύνατο να σταθεί.
Πέραν αυτού, εκείνο που τρέμουν ακόμα περισσότερο οι Βρυξέλλες, το Γερμανικό κατεστημένο και το χρηματιστικό κεφάλαιο της Ε.Ε, είναι να μην τροφοδοτήσει το Brexit μιά αλυσιδωτή ανταρσία των μικρότερων χωρών με αίτημα την έξοδό τους από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Πολύ περισσότερο μάλιστα αγωνιούν μήπως αυτή η έξοδος για τις μικρότερες χώρες δεν θα έχει όπως στη Βρετανία δεξιό-συντηρητικό χαρακτήρα αλλά θα πάρει γενικότερα ένα ανεξαρτησιακό προσανατολισμό και ένα ισχυρό προοδευτικό πρόσημο ανασυγκρότησης των οικονομιών τους και χειραφέτησης τους από την ξένη κηδεμονία και τη ολιγαρχική ασφυξία, κάτι που είναι άκρως επιτακτικό και απόλυτα αναγκαίο για την Ελλάδα.
Να, λοιπόν, γιατί το Brexit ενδιαφέρει ζωηρά την προοδευτική Ελλάδα. Γιατί αν το Brexit ναυαγήσει, θα δούμε και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη πολύ πιο καταθλιπτική την μπότα και την καταλήστευση του κατεστημένου Γερμανογαλλικού άξονα αλλά και τις λογικές του”τίποτα δεν γίνεται”.
Χίλιες φορές, λοιπόν, προτιμότερο το Brexit και ο σεβασμός στη δημοψηφισματική βούληση του Βρετανικού λαού ως ένδειξη αφοσίωσης στη δημοκρατία και ακόμα πιο αναγκαία η προσπάθεια για ένα Grexit με προοδευτική στρατηγική, για την προοδευτική και δημοκρατική αναγέννηση μιάς ανεξάρτητης Ελλάδας.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
