Ελεγε ο Τσίπρας (επί λέξει): «Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο. Σε αυτό κρύβονται όλες οι αμαρτίες,
όλη η σήψη,
όλες οι απάτες της σημερινής πολιτικής. Πρόκειται για πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας, ακόμα και αίματος».
Σήμερα ο Τσίπρας «κάνει τον σταυρό του που αυτό το πλεόνασμα υπάρχει» (συνέντευξη στον
ΑΝΤ1, στον κ. Νίκο Χατζηνικολάου)…
Ομως, έχει πλέον κάποια σημασία τι έλεγε και τι λέει ο Τσίπρας; Καμιά! Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ντροπιάσει τον εαυτόν του περισσότερο. Το έχει τερματίσει! Ελεγε: «Υπάρχει πλεόνασμα διότι το Δημόσιο δεν πληρώνει τις οφειλές του». Τώρα, για το δικό του (αιμοσταγές) πλεόνασμα, λέει ότι οι οφειλές αυτές είναι συνυπολογισμένες! Και κατά τούτο ταυτίζεται πάλι με όσα ο ίδιος κατήγγειλε όταν έλεγε ότι: «Το
πλεόνασμα θα καταγραφεί στα ίδια κατάστιχα της Ιστορίας με τη φράση του Γ. Παπανδρέου “λεφτά υπάρχουν”»!
Πράγματι υπάρχουν. Δεν είδατε πόσοι ήταν οι εκδρομείς του Πάσχα;
Το ότι ο Τσίπρας, όπως πουλάει, φέρ’ ειπείν, τη ΔΕΗ, πουλάει και ό,τι έλεγε, δεν έχει πια σημασία – καμιά σημασία. Σημασία έχουν όσα κάνει – κι όχι πώς τα βαφτίζει. Ο άνθρωπος που βρίσκει «σοβαρό και σεβαστό» πολιτικό τον κ. Σόιμπλε και «ανοιχτόμυαλη» την κυρία Μέρκελ
μας εξήγησε πως κάνει όσα κάνει διότι έχει την «αποδοχή», αν όχι την «κατανόηση» της κοινωνίας. Αν δηλαδή ο λαός ήταν στους δρόμους ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα λούφαζαν!Με άλλα λόγια,
ο Τσίπρας επωφελείται (και ταυτοχρόνως καταγγέλλει) την αδράνεια του λαού για όσα του κάνει, διότι έτσι μπορεί και τα κάνει.
Πρόκειται για τον εθνικό ύμνο του εγκάθετου! Πρόκειται για την πανηγυρική επιβεβαίωση της ρήσης Ανιέλι ότι «το σύστημα χρειάζεται την Αριστερά, διότι μόνον αυτή μπορεί να περνάει μέτρα (σ.σ.: εναντίον του λαού) ανέξοδα».
Ο Τσίπρας είχε τη μωρία να ομολογήσει κάτι τέτοιο, όχι επειδή του ξέφυγε θέλοντας να πει κάτι άλλο, αλλά κυριολεκτώντας. Είναι μια κορυφαία στιγμή ντροπής, όταν ο κυνισμός και η αλαζονεία ιππεύουν τη μωρία καλπάζοντας εν Μέση Οδώ!
Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να ανεβεί στον Ολυμπο δυο φορές, αλλά ο Τσίπρας έχει ανεβεί τρεις. Και εξηγούμαι: τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ήταν τόσον ιταμό, αν οι αιτίες που τα προκάλεσαν δεν ήταν ανάλογες. Τι να περιμένεις
δηλαδή από έναν άνθρωπο που λέει «άκουσον μεν, πάταξον δε»; Που «θρέφει καρπούς»!Που κάνει «στροφή 360 μοιρών» (καίτοι μηχανικός). Που «αποχαιρετά τη Γαλλία πηγαίνοντας στο… Στρασβούργο». Που φεύγει από τη Μυτιλήνη και πάει στη Λέσβο. Που «θέτει το χρέος υπό τον τύπον των ήλων». Γιατί
λοιπόν να μη γίνει άνθρωπος του κ. Σόιμπλε ένας άνθρωπος με επίπεδο Καρανίκα;
Γιατί να μη λέει με θράσος «πρώτα η διευθέτηση του χρέους, ύστερα τα μέτρα», την ίδια στιγμή που ο ίδιος γνωρίζει ότι ήδη από το 2016 έχει υπογράψει τη φόρμουλα «πρώτα τα μέτρα, ύστερα η διευθέτηση του χρέους»; Γιατί
εξευτελίζεται λέγοντας «πρώτα το χρέος, ύστερα τα μέτρα», για να εισπράξει αμ’ έπος την απάντηση του «σοβαρού και σεβαστού» κ. Σόιμπλε «πρώτα τα μέτρα και ύστερα το χρέος» – «αυτό υπέγραψες το 2016»;
Θα έλεγε κανείς καλόπιστος (έως ξαφνικού θανάτου) ότι ο Τσίπρας προσπαθεί να διαπραγματευθεί (σήμερα) όσα υπέγραψε (χθες). Το ίδιο θα έκανε και ο Καρανίκας. Για εσωτερική κατανάλωση. Για όσους πιστεύουν ότι η μωρία είναι μαγκιά.
Ο μύθος του Τσίπρα, «το παλικάρι που προσπάθησε αλλά δεν μπόρεσε», καταρρέει. Παρά ταύτα, σε αυτόν τον μύθο θα βασίσει την προεκλογική του τακτική. Η οποία (θα) είναι απλή. Εκανα ό,τι μπορούσα – Είχα αυταπάτες – Επεσα σε τοίχο – Για τα σκληρά μέτρα που παίρνω, παίρνω αντίμετρα – Στο μεταξύ αναβιώνω το πελατειακό κράτος από το οποίο μπορείτε να επωφεληθείτε – Ανεχθείτε αυτά που κάνω, διότι ο Μητσοτάκης θα είναι χειρότερος – Δημιουργώ την καινούργια Διαπλοκή, διότι δεν πάω για παρένθεση – Τον ΕΝΦΙΑ δεν τον φέραμε εμείς, αλλά δεν μπορούμε να τον καταργήσουμε – Δεν καταστρέψαμε εμείς το κράτος, και για να σώσουμε ό,τι απέμεινε το ξεπουλάμε.
Με έναν λόγο: Πιτσιόρλα, δώσ’ τα όλα!
Πόση διάρκεια έχει κάτι τέτοιο; Στο μυαλό του Τσίπρα πιθανόν άπειρη. Ο άνθρωπος που είπε ότι πήρε μέτρα 3,6 δισ. για να αποφύγει την «απαίτηση των δανειστών να πάρει μέτρα 42 φορές περισσότερα» μπορεί να φρικάρει τον Αϊνστάιν. Μπορεί να πει τα πάντα (και να κάνει τα αντίθετα) ανά πάσα στιγμή.
Ο Τσίπρας βασίζεται στον χειρότερο Μητσοτάκη. Εκτός και αν οι Ελληνες πάρουν «εξιτήριο» από τα ντροπιαστικά διλήμματα που τους έχουν ξεσχίσει τη ζωή.
Ο Τσίπρας βασίζεται στο γεγονός ότι οι δρόμοι είναι άδειοι και οι καναπέδες γεμάτοι. Και σας το λέει κατάμουτρα. Βασίζεται στο γεγονός ότι η επιβίωση (εκφυλιστί: survivor) δεν αφορά παρά, ως τηλεοπτικό αποχάζεμα, εκείνους που η ζωή τους χάνεται…
Χάνομαι – χάνεσαι – χάνεται, ένα ρήμα που κλίνεται σε όλα τα πρόσωπα…
*Πηγή: enikos.gr
