Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει η βολιδοσκόπηση της Τζέιν Χώλ Λούτ. Υποβάθμιση της Κυπριακης Δημοκρατίας σε αυτοδιοικούμενη κοινοτική περιοχή και εξίσωση της με το ψευδοκράτος, που θα αναγνωριζόταν , σε μια τέτοια περίπτωση, σε παρόμοια και ισότιμη αυτοδιοικούμενη περιοχή.Με απλά λόγια , αυτοκατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας και ακύρωση του ψηφίσματος 186 του 1964, με το οποιο το Συμβούλιο Ασφαλείας ανεγνώρισε και στήριξε την Κυπριακή Δημοκρατία , το 1964 , που ηθελαν να καταλύσουν Τουρκία και Μ. Βρετανία , με πρόσχημα την αποχώρηση απο το κράτος των Τουρκοκυπρίων. Ακύρωση επίσης των ψηφισμάτων 550 και 641, με τα οποια το Συμβούλιο Ασφαλείας κατεδίκασε την ανακήρυξη χωριστου Τουρκοκυπριακου κράτους , το 1983.Υπενθυμίζεται οτι την ακύρωση των παραπάνω ψηφισμάτων και την αποδοχή δυο ισοτίμων και ισοκυριάρχων κρατων ζήτησε , κατά την πρόσφατη Πενταμερή Διάσκεψη στη Γενεύη , ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ. Ο τελευταιος τα εθεσε μάλιστα ως ορους και ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε περαιτέρω διαπραγμάτευση και τη σύγκληση νέας Πενταμερους.Τι σημαίνει σε συσχετισμό με αυτό η βολιδοσκόπηση της Τζέιν Χωλ Λούτ;Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ , χειραγωγούμενος απροκάλυπτα απο τη Βρετανική διπλωματία , δήλωσε μεν τυπικά στη Γενεύη οτι οι προτάσεις Τατάρ ειναι εκτός των συμφωνημένων παραμέτρων, αλλά ανέθεσε απο την αλλη στην Τζέιν Χώλ Λούτ να βολιδοσκοπήσει την Ελληνική πλευρά για να διαπιστώσει κατά πόσο θα ηταν δυνατό να ” τετραγωνισθει ο κύκλος ” και να χωρέσουν οι Τουρκικές αξιώσεις σε μια δηθεν ομοσπονδιακή φόρμουλα , η οποία θα ηταν , στην πραγματικότητα , συνομοσπονδία δυο συνιστώντων κρατων. Την αναζήτηση μιας τέτοιας φόρμουλας ειχε υπογραμμισει στη Γενεύη ο Βρετανός εκπρόσωπος, επιδιωκοντας την αποτροπή ενος οριστικου ναυαγίου της στρατηγικης των Πενταμερων και τη διατήρηση του εγκλωβισμου της Κύπρου στην αυτοκαταστροφική αυτή πολιτική.Ο ύποπτος ρόλος που διαδραματίζει ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτέρες διεφάνη ηδη απο την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφης, στις Βρυξέλλες , οπου προσεκάλεσε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ερσίν Τατάρ ” για διαβουλεύσεις ” . Προφανως , πραγματικός στόχος της προσκλήσεως ηταν η διπλωματική του αναβάθμιση και η προώθηση των σχέσεων του με την Ευρωπαϊκή ηγεσία. Περιέργως , προέκυψε και τυχαία συνάντησή του, στην υπόγεια κουζίνα του ξενοδοχείου , με τον Ελληνα Πρωθυπουργό.Η τουρκική πλευρά , επικουρούμενη απο τη Βρετανική, αρνήθηκε να δεχθει την παρουσία εκπροσώπου της ΕΕ στην Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης.Η Τουρκική πλευρά απαιτει η ΕΕ να αποστασιοποιηθει απο τη σημερινή της θέση , που αναγνωρίζει την Κύπρο ως ενα κράτος, ισότιμο μέλος και ν’ αναγνωρίσει οτι υπάρχουν στην Κύπρο δυο ” ισα ” μέρη.Εαν , βεβαίως , η Κύπρος εσπευδε ν’ ανταποκριθει θετικά στις βολιδοσκοπήσεις γι’ αναφορά απο τον Γκουτέρες σε δυο ” αυτοδιοικούμενες ” περιοχές, δεν θα υπηρχε τότε για την ηγεσία των Βρυξελλων κανένα πρόβλημα.Καθοδηγούμενος απο τη Βρετανική πολιτική, ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ συμπεριφέρεται κατά τρόπο ανάξιο και ανάρμοστο του αξιώματός του και προσπαθει να υπονομεύσει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο, αντι να υπερμαχει για την εφαρμογή τους , οπως ειναι δεοντολογικά ο ρόλος του . Ο συντονισμός , που προσπαθει να επιτύχει με την ΕΕ, με πρόσχημα την εντολή που εχει απο το Συμβούλιο Ασφαλείας για προσφορά καλων υπηρεσιων στο Κυπριακό , αποσκοπει στην υπόσκαψη του ερείσματος που εχει η Κυπριακή Δημοκρατία ως χώρα – μέλος της ΕΕ. Η υπόσκαψη διευκολύνεται, δυστυχως ,απο την ασυνάρτητη και αλλοπρόσαλλη πολιτική της Κυπριακης ηγεσίας, η οποία δέχθηκε ακριτα να συμμετέχει σε Πενταμερεις οχι ως Κυπριακή Δημοκρατία η και ως Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά μόνο ως κοινότητα. Δέχθηκε επίσης την αξίωση της Τουρκικης πλευρας να μη υπάρχει εκπρόσωπος της ΕΕ, για να μη υποδηλώνεται εμμέσως η υπαρξη της Κυπριακης Δημοκρατίας, η οποία ειναι χώρα – μέλος της ΕΕ.
Οσο και αν ακούγεται παράλογο και παρανοϊκό,χρησιμοποιειται η σύμπραξη της Ελληνικης πλευρας στην πολιτική των Πενταμερων Διασκέψεων για την υπονόμευση των θεμελιακων ερεισμάτων της Κυπριακης Δημοκρατίας, που ειναι τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας , που αναφέρθηκαν και η ενταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με ολο το νόμιμο εδαφός της, περιλαμβανομένης δηλαδή και της κατεχόμενης Κύπρου. Αντι το γεγονός αυτό ν’ αποτελέσει στρατηγικό οπλο κατά της Τουρκικης κατοχης Ευρωπαϊκου εδάφους, επιχειρειται η ανάστροφη χρησιμοποίησή του για την αναγνώριση απο την Ευρωπαϊκή Ενωση δυο ” ισων ” μερων και την κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας.
Για την εξέλιξη αυτή δεν ειναι, δυστυχως , αμοιρη η Ελληνική πλυρά.Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν και η ενταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση , το 2004 , δημιούργησε μια νέα στρατηγική κατάσταση, την οποία η Ελληνική πλευρα επρεπε να αξιοποιήσει .Η Ελληνική πλευρά δεν ειχε κανένα λόγο να επανέλθει και μετά το 2004 στη λογική της διζωνικης ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα ,που παραπέμπει σε δυο συνιστωντα κράτη , κατάλυση της δημοκρατικης αρχης και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το τι σημαινει διζωνική ομοσπονδία , το ειδαμε διατυπωμένο , κατά πολύ συγκεκριμένο τρόπο , στο σχέδιο Ανάν.Η απόρριψη του σχεδιου απο το λαό σήμαινε επομένως απόρριψη και της διζωνικης ομοσπονδίας. Αναφορά για την εσωτερική , συνταγματική πτυχή του Κυπριακου , θα επρεπε να ειναι εφεξης το Ευρωπαϊκό κεκτημένο , που αποτελει και συμβατικό δίκαιο για τις χωρες – μέλη.Βασική αναφορά για την εξωτερική πτυχή, θα επρεπε να ειναι ο αγώνας κατά της Τουρκικης κατοχης μέρους του εδάφους μιας χώρας – μέλους, που ειναι και Ευρωπαϊκό εδαφος.
Η αποχώρηση του ΑΚΕΛ απο τη συμμαχία με το ΔΗΚΟ του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και η εκλογή Χριστόφια ως Προέδρου στις εκλογές του 2008, επανέφερε σταδιακά το Κυπριακό στην ιδια τροχιά , οπως και πρίν το δημοψήφισμα του 2004.Ο νέος Πρόεδρος ηταν υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν και ειχε πει τότε , μετά την απόρριψη του , για να δικαιολογήσει την αρνητική, ψηφο του ΑΚΕΛ , οτι ” ψηφίσαμε οχι για να τσιμεντώσουμε το ναι”.
Η νέα Κυβέρνηση του ΑΚΕΛ προέβαλε , με μεγάλο θόρυβο , την πολιτική της ” προσεγγίσεως με τους Τουρκοκυπρίους ” , ως βάση για τη ” λύση ” του Κυπριακου, προσδίδοντας στην προσέγγιση αυτή ιδεολογικό αρωμα διεθνιστικης δηθεν πολιτικης.Μήπως ομως τελικά ” η προσέγγιση με τους τουρκοκυπρίους ” ηταν και προσέγγιση με τον Αττίλα;
Στις 23 Μαϊου 2008, ο Δημήτρης Χριστόφιας, με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ελληνοκυπριακής κοινότητας, υπέγραψε συμφωνία με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ για τη “λύση” του Κυπριακού. Στο κοινό ανακοινωθέν γινόταν αναφορά σε “συνιστωντα κράτη” και σε διζωνική ομοσπονδία με “πολιτική ισότητα”.
Ενα χρόνο μετά , ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ , οπως υπενθύμισε προσφάτως στον “Φιλελεύθερο” της Κύπρου ο αρθρογράφος Αριστος Μιχαηλίδης, εδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα “Καθημερινή” της Κύπρου, στην οποία, ουτε λίγο ουτε πολύ, ειπε, χωρίς να διαψευσθει, οτι “επειδή η Ελληνική πλευρά δεν δέχεται να δημιουργήσουμε συνομοσπονδία, για να διατηρήσουμε την εποικοδομητική ασάφεια, χρησιμοποιουμε τον ορο διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, με μια διεθνή προσωπικότητα καθως και ενα Τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος ισου καθεστώτος”.
Με την πολιτική του ΑΚΕΛ και υπο την κοινή ευνοια του ξένου παράγοντα, κατ ‘ εξοχην του Βρετανικου, συνασπίσθηκε σε κοινη γραμμή και το ΔΗΣΥ, που ειναι σήμερα το κυβερνων κόμμα.Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων συμφωνουν και παραπλανουν απο κοινου τον Κυπριακό λαό οτι διαπραγματεύονται δηθεν λύση ομοσπονδίας ενω, στην πραγματικότητα , συζητουν συνομοσπονδία δυο συνιστώντων κρατων.Ετσι γίνεται αντιληπτό το θράσος της Τζέιν Χώλ Λούτ και του Αντόνιο Γκουτέρες.
Προβάλλεται ως μόνιμο αλλοθι γι’ αυτό το εδαφικό.Οτι θα σώσουμε δηθεν , με την πολιτική αυτή , πότε την Καρπασία , πότε το Μόρφου και τώρα την Αμμόχωστο , της οποίας προωθει θρασύτατα ο Ερντογάν τον εποικισμό, περιφρονώντας και αγνοώντας τα σχετικά με την Αμμόχωστο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.Πως θα υπερασπισθει ομως την Αμμόχωστο μια απαξιωμένη , ενδοτική ηγεσία, που μετέτρεψε , με την πολιτική της , το Κυπριακό απο πρόβλημα εισβολης και κατοχης σε διακοινοτικό πρόβλημα και δέχεται να συζητα την αυτοκατάργηση της Κυπριακης Δημοκρατίας για δηθεν “λύση” του Κυπριακού;
Η Κύπρος, ενω εχει σήμερα ισχυρές στρατηγικές συμμαχίες και ειναι χωρα – μέλος της Ευρωπαϊκης Ενώσεως εφτασε κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού, με ευθύνη των αναξίων ηγεσιών της και την πολιτική αποστασιοποιήσεως της Ελληνικης Κυβερνήσεως, όταν η Αγκυρα προετοιμάζει τελική έφοδο για τη κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας και την υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου στον γεωπολιτικό της έλεγχο.
Γιατί συζητα ακόμη η Ελληνική πλευρά συμμετοχή σε νέα Πενταμερή Διάσκεψη, με του απαράδεκτους όρους που εθεσε η τουρκική πλευρά για προκαταρκτική αναγνώριση του ψευδοκράτους και αυτοκατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας;
