Το πόθεν έσχες των πολιτικών προσώπων είναι διάτρητο από πολλές απόψεις. Και πάντως δεν είναι διάτρητο κυρίως στο “πόθεν”, όπως συνήθως γράφουν διάφοροι ανίδεοι των εύκολων απαντήσεων για όλα τα θέματα στα μέσα ενημέρωσης.
Και αυτό γιατί αν ο πολιτικός δηλώσει κάποια πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία, ο έλεγχος για το που προήλθαν τα εισοδήματα για την απόκτησή τους είναι περίπου αυτόματος και σχετικά αξιόπιστος.
Το μέγα πρόβλημα με το “πόθεν έσχες” δεν βρίσκεται τόσο στο “πόθεν” αλλά κυρίως στο “έσχες”. Διότι ο πολιτικός φέρεται να κατέχει ό, τι ο ίδιος δηλώσει.
Αν κατέχει μετρητά ή άλλα περιουσιακά στοιχεία που δεν δηλώνει, τότε αυτά και στην Ελλάδα να βρίσκονται και κυρίως στο εξωτερικό, σε ξένες τράπεζες ή τοποθετημένα μέσω off shore σε φορολογικούς παραδείσους, δεν βρίσκονται με τίποτα εκτός και αν, πράγμα απίθανο για φορολογικούς παραδείσους, πάνε καρφωτά ή εξιχνιαστούν από μυστικές υπηρεσίες τρίτων χωρών που έχουν συμφέρον να τα αποκαλύψουν.
Και δύο παρατηρήσεις:
Πρώτη: Κάνουν οι πολίτες ότι δεν καταλαβαίνουν πως η πολιτική, και με δική τους ευθύνη, έχει εξελιχθεί σε ένα πανάκριβο σπορ που δεν είναι για τη φτωχολογιά, ούτε καν για όσους ζουν από ένα καλό, έστω, μισθό αλλά απαιτεί πολύ χρήμα, μιάς και όποιος κατεβαίνει στον πολιτικό στίβο πρέπει να “διαπλακεί” και να ξοδέψει ο ίδιος και οι χορηγοί του πολύ χρήμα για προβολή και διαφήμιση προκειμένου να εκλεγεί. Πολύ περισσότερο που οι πολίτες θαμπώνονται από την “πλύση εγκεφάλου” που υφίστανται και δεν ψάχνουν ούτε τα κόμματα και πολύ περισσότερο τα πρόσωπα που ψηφίζουν και βλέπουν τώρα τα”πόθεν έσχες”, που δεν είναι και ότι το πιο αποκαλυπτικό και πέφτουν από τα σύννεφα.
Ότι τους σερβίρεται από τα μίντια και τη διαφήμιση, το ακολουθούν χωρίς να ρωτάνε για το πόθεν έσχες. Και εδώ το πόθεν είναι σίγουρο ότι θα το πληρώσουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι. Και θα το πληρώσουν πολλαπλάσια.
Δεύτερη: Θαμπώνονται οι πολίτες διαβάζοντας για αναρίθμητα ακίνητα, δεκάδες οχήματα, εκατομμύρια σε καταθέσεις, σε μετοχές, ομόλογα κλπ στα “πόθεν έσχες” του πολιτικού κόσμου.
Υπάρχει, όμως και κάτι το ιδιαίτερα εξοργιστικό σε αυτήν την υπόθεση: να βλέπει ο λαός κάποιους που διατείνονται πως θέλουν να “σώσουν” τον τόπο και να έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Δεν είναι μεγάλη η υποκρισία;
Κ.Δ
Υ.Γ: Α, με τούτο και με τ’άλλο θυμήθηκα το γνωστό στίχο του Κουγιουμτζή: “Με τραγούδια για την φτώχεια και την ξενιτιά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά“. Χαιρετίσματα!
