Παρακολουθώντας το τελευταίο διάγγελμα του Μητσοτάκη, αλλά και τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και “ειδικών” της κυβέρνησης, το μήνυμα είναι σαφές :
“Κάντε λίγο ακόμη υπομονή και η περιπέτεια θα τελειώσει. Έστω με κόστος 100 ζωές τη μέρα, θα έρθει το εμβόλιο και μαζί του η σωτηρία μας”.
Από την αρχή έτσι το είχαν σκεφτεί:
“Μένουμε σπίτι ώσπου να βγει το εμβόλιο”.
Και δεν κούνησαν το δακτυλάκι τους για τίποτα άλλο…
Η αφελής ερώτηση του μη ειδικού, έρχεται αμέσως:
Αλήθεια, τόσο απλό είναι; Για κάθε νόσο, ακόμη και την πιο επιθετική, ένα εμβόλιο και τέλος; Για κάθε εμβόλιο ή /και φάρμακο, ένα φαρμακείο ή έστω ένα κέντρο εμβολιασμού ή Κέντρο Υγείας και καθαρίσαμε;
Μα πώς δεν το είχαμε σκεφτεί τόσο καιρό! Ούτε μονάδες προληπτικής ιατρικής θέλουμε, ούτε δημόσια νοσοκομεία, ούτε γιατρούς και νοσοκόμους/ες. Πηγαίνουμε στο φαρμακείο της γειτονιάς, όπου βρίσκουμε όλα τα φάρμακα και τα εμβόλια.
Συνήθως μάλιστα όλα είναι τακτοποιημένα στα ράφια με… αλφαβητική σειρά για ευκολία!
Επειδή, δόξα τω θεώ, έχουμε καπιταλισμό και ανταγωνισμό, υπάρχουν πολλά φαρμακευτικά “προϊόντα” για την ίδια νόσο από ποικίλες πολυεθνικές και χώρες. Διαλέγουμε κατά συνείδηση και τέλος.
Αν υπάρχει στα παραπάνω μια αντίληψη περί υγείας είναι τούτη: Το ανθρώπινο σώμα αντιμετωπίζεται ως ένα άθροισμα οργάνων και ξεχωριστών λειτουργιών, όπου το κάθε μέρος έχει τα δικά του ξεχωριστά manual λειτουργίας, ανταλλακτικά και υλικά υποστήριξης. Επομένως και η ιατρική επιστήμη δεν θεωρείται τίποτα άλλο, παρά ένα άθροισμα χωριστών ιατρικών πράξεων, παρεμβάσεων και φαρμακευτικών χορηγήσεων, οι οποίες στοχεύουν κάθε φορά συγκεκριμένη δυσλειτουργία και βλάβη. Η ολιστική προσέγγιση της υγείας προφανώς απουσιάζει. Εκπίπτει σε μια τεμαχισμένη εκδοχή της σε ανεξάρτητα modules, ακριβώς επειδή λείπει η έννοια της συνολικής υπόστασης κάθε ξεχωριστού ανθρώπου ως ψυχοσωματικής ενότητας στο πλαίσιο της αλληλόδρασής του με την ευρύτερη κοινωνική ζωή.
Κάπου εδώ όμως έρχονται, όχι κομμουνιστές και εχθροί του καπιταλισμού (κάθε άλλο θα λέγαμε), αλλά εκπρόσωποι του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και χαλάνε την ευφορία.
Ο επικεφαλής του ΠΟΥ Tedros Ghebreyesus δήλωσε στις 3 Αυγούστου :
“Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ασημένια σφαίρα κατά του κορωνοϊού… Ο εθνικισμός των εμβολίων, μπορεί μόνο να διαιωνίσει την ασθένεια και να απομακρύνει την παγκόσμια ανάπτυξη”.
Μόλις χθες και ενώ ήδη έχουν αγοραστεί πάνω από 10 δισ. εμβολίων, με αφορμή την έναρξη του προγράμματος εμβολιασμού κατά της COVID-19 στη Βρετανία, η Δρ Μάργκαρετ Χάρις, στέλεχος του ΠΟΥ, δήλωσε:
«Τα εμβόλια είναι ένα σημαντικό εργαλείο, θα είναι πολύ βοηθητικά, αλλά η επίδραση του εμβολίου όσον αφορά τη δημιουργία ενός κάποιου είδους ανοσοποιητικού φραγμού βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά..Μόνον τα μέτρα για τη δημόσια υγεία, όχι τα εμβόλια, μπορούν να αποτρέψουν μια νέα έξαρση των κρουσμάτων».
Όλες αυτές οι ειδήσεις περνούν στα ψιλά στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, ενώ αντίθετα υπέρ-προβάλλονται οι πανηγυρικές εξαγγελίες των φαρμακευτικών εταιρειών που ανεβάζουν τις πωλήσεις τους και την αξία των μετοχών τους.
Τα εμβόλια έχουν σώσει και σώζουν ζωές. Όμως ας το δούμε πιο σωστά. Στην πραγματικότητα, σώζουν οι εμβολιασμοί που γίνονται ως αποτέλεσμα μιας ολοκληρωμένης επιστημονικής έρευνας και ασφαλών δοκιμών, στο πλαίσιο της λειτουργίας επαρκών δημόσιων συστημάτων υγείας, πρόληψης και περίθαλψης, αλλά και της ανάπτυξης αγώνων που απαιτούν πολιτικές που να βελτιώνουν την κοινωνική και οικονομική ζωή.
Έξω από αυτό το πλαίσιο, δεν αντιμετωπίζεται καμία ασθένεια, ούτε η πανδημία του covid-19. Ούτε η επόμενη που θα έρθει. Καλά καλά δεν έχουμε ξεμπερδέψει και με τις προηγούμενες και ας έχουμε εμβόλια για τις περισσότερες νόσους.Ας ψάξουν αλλού οι κυβερνώντες να βρουν “αρνητές των εμβολίων” και “ψεκασμένους”. Σίγουρα θα βρουν, άλλωστε τους βολεύουν μια χαρά με αυτά που λένε.
Για να αποτελέσει ωστόσο κάποιο εμβόλιο για τον κορωνοϊό (ποιο αλήθεια τελικά και ποιος θα το απαντήσει αυτό; Μήπως η “ελευθερία επιλογής” του κάθε πολίτη; Ω, πόση ανευθυνότητα στο όνομα της ελευθερίας!), θα πρέπει να αποτελέσει μέρος μιας μεγαλύτερης φαρέτρας όπλων για τον κορωνοϊό, από ένα αποφασιστικά ενισχυμένο δημόσιο σύστημα υγείας.
Ο covid-19 έχει αποδειχθεί ένας έξυπνος ιός, μεγάλης μεταδοτικότητας που είναι ήδη σε δράση σε όλες τις χώρες του κόσμου. Πλήττει σαφώς περισσότερο τους φτωχούς και όσους έχουν ανύπαρκτη ή ανεπαρκή πρόσβαση σε δομές πρόληψης και περίθαλψης. Μα όσο πλήττει αυτούς, οι “έχοντες και κατέχοντες” είναι και αυτοί σε θανάσιμο κίνδυνο. Για να χρησιμοποιήσουμε πάλι τα λόγια του Ghebreyesus:
“ή θα βουλιάξουμε ή θα κολυμπήσουμε όλοι μαζί”.
Μπορούν οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες να ενσωματώσουν αυτή τη διάσταση στην αντίδρασή τους; Κομμάτι δύσκολο.
Προς το παρόν, κάθε εταιρεία βγάζει και πουλάει το δικό της εμβόλιο, χωρίς μάλιστα να δημοσιοποιεί αποτελέσματα δοκιμών. Οι δε κυβερνήσεις των πλούσιων χωρών διπλό-τριπλό-αγοράζουν εμβόλια γεμίζοντας τις τσέπες των πολυεθνικών. Ταυτόχρονα, στην πράξη, αποκλείουν τις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, αφού δεσμεύουν μεγάλες ποσότητες εμβολίων. Υπάρχει το γνωστό χάσμα 90/10 στην παγκόσμια υγεία, δηλαδή το 90% των παγκόσμιων φαρμακευτικών προϊόντων να εξυπηρετεί το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αλλά και ο επίσης γνωστός παραλογισμός: μια μεγάλη αγορά πολλών φαρμάκων για την στυτική δυσλειτουργία ακόμη και 90ρηδων, αλλά όχι φάρμακα για το δάγκειο πυρετό.
Θα σωθούν αλήθεια από τον κορωνοϊό, Βόρεια Αμερική και Ευρώπη, αν αποδεκατίζονται Λατινική Αμερική και Αφρική; Είναι αλήθεια ότι ο ΠΟΥ έχει δρομολογήσει την πρωτοβουλία COVAX για τη δημιουργία ταμείου που θα εξασφαλίσει το εμβόλιο για όλες τις χώρες με όρους ισότητας. Όμως ο κίνδυνος να αποτελέσει αυτό ένα απλό προπέτασμα καπνού για την κερδοσκοπία των φαρμακευτικών, είναι πολύ ισχυρός. Την ίδια στιγμή που η Βρετανία συμμετέχει στην πρωτοβουλία, δεσμεύει τεράστιες ποσότητες εμβολίων, αποστερώντας στην πράξη τη δυνατότητα ίσης πρόσβασης σε φτωχότερες χώρες. Επίσης, Pfizer και Moderna, προς το παρόν τουλάχιστον, αποφεύγουν να στηρίξουν την εν λόγω πρωτοβουλία.
Το τραγικό είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις ετοιμάζονται να χρεώσουν μια πολύ πιθανή αποτυχία τους και πάλι στην ανευθυνότητα των κοινωνιών τις οποίες αντιμετωπίζουν ως ανώριμους εφήβους, που, εν προκειμένω, αμφιβάλλουν για το εμβόλιο. Και πώς αλήθεια θα “τακτοποιήσουν” αυτή την ανωριμότητα;
Η μία σκέψη τους ήταν να ΥΠΟΧΡΕΩΣΟΥΝ όλους να κάνουν το εμβόλιο, αλλά δεν ευδοκίμησε. Δεν έλειψε και η φαινομενικά αντίθετη και σίγουρα ευφάνταστη σκέψη, δηλαδή να τους ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ όλους για να εμβολιαστούν , ώστε επιτέλους “να σωθεί η οικονομία” (και το τομάρι τους…).
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Θεωρούν τους ανθρώπους ιδιοκτησία τους και απλά εργαλεία και ενεργούμενα για την παραγωγή, την κατανάλωση και τελικά τα κέρδη και το άρχειν τους.
Και δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο ανθυγιεινό από αυτό.
