Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι μετά το πισώπλατο κτύπημα στο δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015 του Τσίπρα και της παρέας του και φυσικά πολύ περισσότερο μετά και την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα επόμενα χρόνια, το σύνολο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων έχασαν δυστυχώς μεγάλο μέρος της αξιοπιστία τους και γι΄ αυτό έχουν δεχθεί και αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες.
Σήμερα εκ των πραγμάτων επιβάλλεται να εξετάσουν με αυτοκριτική πολλά ζητήματα της πολιτική τους υπόστασης και ιδικά της νέας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που πρέπει να οικοδομήσουν με τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Δεν μπορεί δεν γίνεται ανεκτό για παράδειγμα σε όλους τους μεγάλους αγώνες για την επιβίωση της εργατικής τάξης και του λαού, για τα δημοκρατικά του δικαιώματα, τις εργασιακές σχέσεις, ακόμα και για τα τεράστια ζητήματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας, η αριστερά να τα αντιμετωπίζει βαδίζοντας σε διαφορετικά «μονοπάτια» δράσης και αγώνα. Δεν είναι κατανοητό στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού κομμάτια της αριστεράς να διαδηλώνουν άλλοι στην Πανεπιστημίου και άλλοι στην Σταδίου, άλλοι στην Ομόνοια ή την Κλαυθμώνος και άλλοι στο Σύνταγμα !
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι λόγο και αυτού του κατακερματισμού και τις πολυδιάσπασης της αριστεράς καταφέρνει να ηγεμονεύει πολιτικά η παραδοσιακή νεοφιλελεύθερη δεξιά με τον Μητσοτάκη! Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα δυσδιάκριτα σήμερα για την αριστερά γιατί κυριαρχεί παντού και κύρια στην νεολαία, το ότι όλοι το ίδιο είναι!
Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δικαιολογημένα απεχθάνεται τους ψεύτες, τους υποκριτές, αυτούς που του υποσχέθηκαν πολλά, που του καλλιέργησαν την ελπίδα για μια άλλη κοινωνία, ποιο δίκαιη ποιο ανθρώπινη που δυστυχώς όμως αποδείχτηκε ότι την εξαπάτησαν για μια ακόμη φορά. Παράλληλα όμως δεν δείχνει και εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που αναγνωρίζει την εντιμότητά τους αλλά τους θεωρεί και ανίκανους να δώσουν λύση στα προβλήματα της καθημερινότητάς τους κυβερνόντας την χώρα και αυτό φάνηκε πεντακάθαρα από όλες τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το θέμα λοιπόν της πολιτικής συμμαχιών και προπαντός της επαφής με την κοινωνία για κάθε πολιτικό υποκείμενο της αριστεράς είναι πρωταρχικής σημασίας! Ο διάλογος και η κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς είναι λοιπόν όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος, δεν μπορεί όμως να γίνεται συνομιλώντας με τον καθρέφτη της η καθεμία από αυτές τις δυνάμεις!
Το λέμε αυτό γιατί πολλές από τις δυνάμεις της αριστεράς θέλουν να κόψουν και να ράψουν τον διάλογο και την κοινή δράση στα δικά τους μέτρα και μόνο! Αυτές τις μέρες για παράδειγμα έγινε μια σύσκεψη (12/7/2021) για να ξεκινήσει και πάλι μια προσπάθεια διαλόγου και κοινής δράσης από ορισμένες δυνάμεις της ριζοσπαστικής λεγόμενης αριστεράς μαζί με ανένταχτους αγωνιστές αυτού του χώρου! Οι περισσότερες όμως τοποθετήσεις των εκπροσώπων αυτών των δυνάμεων δυστυχώς κουβαλούσαν την ίδια πολιτική παθογένεια του χθες.
Είχαμε τοποθετήσεις αφοριστικές και αποκλεισμού για άλλα κόμματα της αριστεράς όπως το ΚΚΕ για παράδειγμα με μια επιχειρηματολογία του τύπου « αυτοί κοιτάζουν το μικρομάγαζό τους» ή γιατί έχουν «ξεπερασμένο πολιτικό λόγο» και βασικά γιατί μπορεί να διαφωνούν στις ιδεολογικές τους αναλύσεις με τους Τροτσκίζοντες της ΔΕΑ ή και ορισμένα πολιτικά υποκείμενα που έχουν αποκοπεί από την Ανταρσία κ.λ.π.
Δεν έχουν μάθει να συνυπάρχουν με τους άλλους σεβόμενοι την διαφορετικότητά τους! Ούτε θέλουν να ακούσουν για έναν κόσμο προοδευτικό και αριστερό που θέλει να μιλάει στο όνομα της αριστεράς έχοντας αυτοί το αριστερόμετρο στο χέρι για να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα ταυτίζοντας τις ηγεσίες υπαρκτών δυνάμεων της αριστεράς και με μια κάποια μαζικότητα με τον κόσμο που τις ακολουθούν και τις ψηφίζουν. Ξεχνούν ότι η λαϊκή συγκατάθεση είναι βασικό θερμόμετρο για την σωστή ανάπτυξη της ταξικής πάλης!
Δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι η πολιτική συμμαχιών πρέπει να στοχεύει στην διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας για την ανατροπή του υπό διαμόρφωση νέου σάπιου δικομματικού συστήματος Ν.Δ – ΣΥΡΙΖΑ από τα κάτω για την διακυβέρνηση της χώρας!
Δηλαδή στη συζήτηση για τον διάλογο και την κοινή δράση της αριστεράς δεν μπορεί να αποκλεισθούν υπαρκτές δυνάμεις, δεν πρέπει να αποκλεισθεί κανένας που θέλει και μιλά στο όνομα της αριστερής δικής του διαφορετικότητας και ενός προοδευτικού πατριωτικού αντιιμπεριαλιστικού ριζοσπαστισμού!
Δεν μπορείς να αφήσεις έξω από τον διάλογο δυνάμεις που έχουν μια μαζικότητα, ιστορία και κοινωνική γείωση που θέλουν να μιλούν στο όνομα της αριστεράς και έχουν αναφορά σ αυτήν όχι μόνον οι ηγεσίες τους αλλά το σημαντικότερο ο κόσμος τους όπως έχουν αναφορά και χιλιάδες αγωνιστές ανένταχτοι της αριστεράς και του δημοκρατικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος! Δεν μπορεί να εθελοτυφλούμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες είναι ακόμα εγκλωβισμένοι στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα με τον οποίο έχουμε να κάνουμε να τον προσεγγίσουμε και να τον απελευθερώσουμε από την Τσιπρική πολιτική μέγγενη!
Παράλληλα είναι ανάγκη να εξηγηθεί στον λαό ο ρόλος που έπαιξαν και παίζουν ορισμένες ηγετικές προσωπικότητες αυτών των πολιτικών υποκειμένων όπως αυτό για παράδειγμα του Γ. Βαρουφάκη της Ζ. Κωνσταντοπούλου και όχι μόνον.
Δεν μπορεί να έχουμε μετά τα όσα συνέβησαν καταστάσεις πολιτικού ναρκισσισμού και σεχταρισμού από δυνάμεις που δεν έχουν καμιά γείωση στην εργατική τάξη και την Ελληνική κοινωνία αλλά πρόσβαση σε πολύ μικρές ομάδες του φοιτητικού κόσμου και μόνο!
Όλοι πρέπει να συμβάλουν στην επαναθεμελίωση και στύλωμα ξανά μιας αριστεράς που θα είναι ανατρεπτική μαζική και όχι σεχταριστική ξεκομμένη από τον λαό! Μιας αριστεράς που χωρίς να χάνει την ταξική της διαφορετικότητα θα δημιουργεί με την πολιτική της παρέμβαση ρήξη και κρίση ταξικής συνείδησης στους εργάτες, στους μικρομεσαίους αγρότες, στην προοδευτική διανόηση, την νεολαία, και γενικότερα τον ελληνικό λαό που είναι εγκλωβισμένος στην Ν.Δ και στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ .
Ο τρίτος δρόμος της υπέρβασης και της καθαρής σύγκρουσης με την σοσιαλδημοκρατική αντίληψη από την μια αλλά και την σεχταριστική δογματική αντίληψη του κοινωνικού απομονωτισμού και της κομματικής αυτάρκειας από την άλλη είναι μονόδρομος!
Στην σύσκεψη της 12/7/2021 ακούσθηκαν δυστυχώς και απόψεις άκρατου απομονωτισμού και ηττοπάθειας γιατί στην ερώτηση για την επόμενη μέρα τι θα κάνουμε υπήρχαν αρνητικές απαντήσεις ακόμα και για την κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές. Στο θέμα όμως αυτό της συμμετοχής σε εκλογές ή όχι για το αστικό κοινοβούλιο, η κομμουνιστική αριστερά από την εποχή της Οκτωβριανής επανάστασης με τον Λένιν έχει δώσει απάντηση ειδικότερα για τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού! Όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης σήμερα έχουν ξεκαθαρίσει το θέμα αυτό στις κοινωνίες που δραστηριοποιούνται!
Τέλος στο προγραμματικό ύψιστο ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής όπως είναι η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις , το κυπριακό, το κρίσιμο ζήτημα της ειρήνης στα Βαλκάνια από των κίνδυνο των προτεκτοράτων που έχει δημιουργήσει το ΝΑΤΟ όπως αυτό της Β. Μακεδονίας με στόχο την Ρωσία. Η ζωτικής σημασίας διαμόρφωσης μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής αλλά και οι σημαντικές επιλογές συμμαχιών και παράλληλης εξόδου από την Ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση της Ε.Ε η διακήρυξη που παρουσιάστηκε από τους οργανωτές της σύσκεψης διαλόγου ήταν ένα άδειο πουκάμισο!
Φυσικά στην προσπάθεια αυτή κανείς αριστερός δεν πρέπει να σταθεί εχθρικά! Θα ήταν τραγικό λάθος όμως να μην γίνει αναφορά σε μια βασική αλήθεια ότι τον διάλογο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να τον κάνεις με τον εαυτό σου παρέα με τον καθρέφτη σου και άλλους διό τρεις που συμπορεύτηκες μέχρι τώρα και δεν κατάφερες τίποτα ουσιαστικό!
Ο διάλογος και η υπόθεση της κοινής δράσης της αριστεράς δεν μπορεί να υποβαθμίζεται και να γίνεται μια καρικατούρα ευκαιριακή!
Πριμικιρης Βασίλης
Κ. Ε Αριστερού Ρεύματος
Π.Σ ΛΑΕ
*Όπως όλα τα επώνυμα άρθρα οι απόψεις του κειμένου έχουν τη χροιά του υπογράφοντος
