Παρένθεση (έως το 2060)!

ανεβεί στην Πνύκα κι αγορεύουν τα αηδόνια.
Και στον Ολυμπο! Ο κ. Καμμένος φόρτωσε τις γραβάτες με τα πέη στο ανήλικο παιδί του. Γενναίος πατέρας! Αν όντως την έκανε την τζόλα το παιδάκι, ποιος το διαπαιδαγώγησε να κάνει τέτοιες τζόλες; Κι αν δεν την έκανε ο μικρός, πώς διαπαιδαγωγείται από έναν πατέρα που τον βλέπει να φορτώνει σε άλλους (εν προκειμένω στο ίδιο του το παιδί) τέτοια αίσχη;
Τι «σήμα» δίνει ο κ. Καμμένος, όχι μόνον στα παιδιά, όταν κάνει «κω…δάχτυλα» στα γήπεδα ή απειλεί με χειροπέδες;
Ο άνθρωπος αυτός θα έπρεπε να έχει πάρει πόδι -κλωτσηδόν- από οποιαδήποτε κυβέρνηση! Ως φαίνεται, όμως, έχουμε πλέον εθιστεί σε αυτό το επίπεδο πολιτικής ζωής. Οπως το αποδίδει, άλλωστε,
και ο κάτοχος του «ηθικού πλεονεκτήματος» κ. Παππάς, λέγοντας ότι το αρειμάνιο «στα αρχ…ια μας» ήταν ένα λάθος – ανθρώπινο; Του Δαίμονος; Κάποιων σκοτεινών δυνάμεων; Του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας; Ή, μήπως, όλα αυτά αποτελούν συνωμοσία του Τύπου εναντίον του;

Αρχή άνδρα δείκνυσι κι εξ όνυχος τον λέοντα (ή τη νυφίτσα). Ολα αυτά δεν κινούνται σε επίπεδο παραπολιτικής, αλλά σε επίπεδο πολιτικής – της πολιτικής που διαμορφώνουν. Για παράδειγμα, η τελευταία αξιολόγηση και η προκύψασα συμφωνία. ΠΡΩΤΟΝ. Η κυβέρνηση πήρε νέα σκληρά μέτρα. Τα οποία σε βάθος χρόνου θα αναπαραγάγουν τον εαυτόν τους. ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Δεν πέτυχε ελάφρυνση του χρέους, αλλά μια υποσχετική απολύτως σύμφωνη με όσα είχε υπογράψει ο Τσίπρας τον Μάιο του 2016. ΤΡΙΤΟΝ. Δεν πέτυχε την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση (αφήνοντας αυτό το θέμα, ακόμα και ως προοπτική, στη διακριτική ευχέρεια των δανειστών). ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Πέταξε στα σκουπίδια τη δέσμευση Τσίπρα ότι, αν δεν εξασφαλίσει τα παραπάνω, δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα. ΠΕΜΠΤΟΝ. Τα αντίμετρα εξεδήμησαν προς τας αιωνίους μονάς και αποδήμησαν προς τις ελληνικές καλένδες. ΕΚΤΟΝ. Ο Τσίπρας
και οι συν αυτώΤσακαλώτοι δέσμευσαν τη χώρα για πρωτογενή πλεονάσματα, και σε ύψος και σε βάθος χρόνου, που καμιά χώρα ουδέποτε πέτυχε από Κτίσεως Κόσμου, από έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και από Κτίσεως Ρώμης. Πλεονάσματα που όχι μόνον δεν δύναται αλλά ούτε θα έπρεπε να πιάσει κανείς.
Και τώρα, τι μέλλει γενέσθαι;
Πρώτος εξ όλων έδωσε απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ποιος άλλος; ο Τσίπρας! Σοβαρότητα και ανάπτυξη. Κάλεσε, μάλιστα, τους υπουργούς του, από ’δώ και πέρα να μη φτιάχνουν γιομιστά, αλλά να κυβερνήσουν! (Δηλαδή, ως τώρα τι έκαναν; ήταν κι ο κ. Πολάκης στις διαπραγματεύσεις;) Ομως, αυτά τα παιδαριώδη πρέπει να λέγονται με σοβαροφάνεια. Πόσω μάλλον αν τα έχει ξαναπεί κανείς, όπως ο Τσίπρας όταν καλούσε και στο παρελθόν τους υπουργούς του να κυβερνήσουν.
Ομως, για την οικονομία της συζήτησης, ας δεχθούμε ότι η έκκληση Τσίπρα δεν είναι επιπέδου Καμμένου, αλλά ότι πρέπει να σοβαρευτούμε διότι έρχεται η Ανάπτυξη – μη μας χτυπήσει την πόρτα και μας πιάσει με τα σώβρακα.
Πώς, όμως, μπορεί να συντελεσθεί αυτή η Ανάπτυξη; Με την υπερφορολόγηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών ή επιστημόνων; Με τη φοροαποφυγή των πολυεθνικών; Με την εργασιακή ζούγκλα; Ή, μήπως, η Ανάπτυξη θα κάνει τα μηνιάτικα των 100 ευρώ 105 και των 500 ευρώ 510;
Ανάπτυξη με Ασφαλιστικό που λύνεται διά του Θανάτου δεν γίνεται. (Επ’ αυτού να σημειώσουμε ότι ο κ. Πετρόπουλος απεδείχθη Νεκροθάφτης με Ντοκτορά, ο κ. Κατρούγκαλος Δρακουλέσκου της Κακιάς Ωρας, ενώ η κυρία Αχτσιόγλου απλώς ελαφρών βαρών).
Ανάπτυξη με εργασιακή ανομία και κεφαλαιοκρατική ασυδοσία είναι η ανάπτυξη την οποίαν εξασφάλισε η κυβέρνηση. Και την εξασφάλισε εις βάθος χρόνου συνομολογώντας καθεστώς εποπτείας για δεκαετίες. Η κυβέρνηση αυτή προνομοθέτησε
ως το 2060 (που άνετα μπορεί να γίνει 2160), μετατρέποντας τη χώρα σε προτεκτοράτο. Η ανάπτυξη αυτή θα είναι λεηλασία.
Επί παραδείγματι, η (ελληνική) Αναπτυξιακή Τράπεζα που ήταν μέσα στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα γίνει με γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, βρετανικά και κινεζικά κεφάλαια (και συμφέροντα).
Η δίκαιη (!) ανάπτυξη που ευαγγελίζεται (!) ο Τσίπρας δεν γίνεται με εργασιακή ζούγκλα, με μιζοθηρική γραφειοκρατία, με τη ραχοκοκαλιά των αγροτών σπασμένη, δεν γίνεται με Κόφτες εν αναμονή, με υπερφορολογούμενα νοικοκυριά, δεν γίνεται με την Ξενοκρατία να ’χει πιάσει τους δρόμους και τα γιοφύρια, τη Βουλή απ’ τον λαιμό, ούτε με την εκάστοτε κυβέρνηση να λειτουργεί υπό Καθεστώς Εντολής.
Απ’ αυτήν την ανάπτυξη μπορεί, εκτός απ’ τους πλούσιους, να επωφεληθούν και ορισμένοι κομματικοκρατικοδίαιτοι κάνθαροι, αλλά ο λαός θα εξακολουθήσει να βλέπει παιδιά να πεινάνε (το ένα στα τέσσερα), νέους να μεταναστεύουν, μισθωτούς να δυσπραγούν, γέροντες να μαραζώνουν.
Ο Τσίπρας επιχειρεί τώρα «φυγή προς τα μπρος». Θα κοιμηθεί στο κρεβάτι που έστρωσε. Παρά τα στραπάτσα που πάθαμε, ο ίδιος εξακολουθεί να επαναλαμβάνει ότι «πήραμε αυτά που ζητούσαμε». Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και αναλαμβάνει ο κ. Πολάκης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαφανισθεί (όπως το ΠΑΣΟΚ, το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και όσοι άλλοι έκαναν τους Καραγκιόζηδες του νεοφιλελευθερισμού). Το έργο του, όμως, θα μείνει. Θα το αξιοποιήσει ο κ. Μητσοτάκης κι όποιος άλλος Μέτερνιχ διαδεχθεί τον κ. Σόιμπλε. Τον έδεσε για τα καλά τον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να
πάρουν πίσω οι εργαζόμενοι όσα τους πήραν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειασθούν δεκαετίες. Οι οποίες, τη φροντίδι του Τσίπρα, μπορούν να αρχίσουν μετά το… 2060! Εως τότε οι σκλάβοι θα πρέπει να βγάζουν πλεονάσματα. Ομως, μωραίνει
Κύριος! Ούτε οι Δανειστές – Δυνάστες, ούτε οι ραγιάδες τους και οι παρ’ ημίν γενίτσαροι δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι το να μιλάς για τέτοια χρονικά μεγέθη είναι απλώς μωρίας εγκώμιον. Πλην όμως αυτή η μωρία (και η Ύβρις) είναι απότοκος
της σκλαβιάς στην οποίαν περιπέσαμε. Σκλαβιάς απτής και ορατής ως το εγγύς μέλλον. Μπορεί τα καραγκιοζιλίκια περί «το έως το 2060» να παίζουν με την ειμαρμένη, τη Δευτέρα Παρουσία και τα συναφή, αλλά εδώ και τώρα οι Λάμιες πίνουν αίμα. Και οργανώθηκαν (διά του Τσίπρα) ώστε να κάνουν το ίδιο για το ορατό μέλλον.
Συνεπώς, αυτά που λέει ο Τσίπρας για «σοβαρότητα» και «ανάπτυξη» έχουν την ίδια αξία με τα tweet του Καμμένου. Το ερώτημα που θα τίθεται στο εξής είναι «τι πρόκειται να κάνουν οι Ελληνες με τα δεσμά που τους έδεσαν;».
*Πηγή: enikos.gr