Ψάχνοντας το “γιατί” ξεχνάμε τα αυτονόητα. Πράγματα που έχουν επαναληφθεί.
Εδώ και χρόνια, συνήθως μετά από φονικές πλημμύρες, τα ΜΜΕ και οι διάφοροι φορείς της διοίκησης θυμούνται τους ειδικούς. Τους φωνάζουν λοιπόν, τους ρωτάνε “γιατί”, και τάχα μου καταγράφουν τις απαντήσεις τους. Και μετά υποτίθεται ότι οι κάθε είδους υπεύθυνοι, εμπειρογνώμονες, υπηρεσιακοί παράγοντες, σύμβουλοι, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και υπουργοί, λαμβάνουν υπόψιν όσα είπαν οι επιστήμονες και παίρνουν τα μέτρα τους για να μην ξανασυμβεί τέτοια τραγωδία.
Η θέση των ειδικών λοιπόν, που καταγράφουμε και ξανακαταγράφουμε επί δεκαετίες, ήταν και είναι σαφής: Να μην μπαζώνονται τα ρέματα, για να μην εμποδίζεται η αποροή των υδάτων και η έξοδος των χειμάρρων προς τη θάλασσα. Αλλά είτε τα είπαν είτε όχι, είναι ένα και το αυτό για τους “αρμόδιους” . Από το ένα αυτί τους μπαίνουν και από το άλλο τους βγαίνουν, και το ένα μπάζωμα ακολουθεί το άλλο.
Μπαζωμένο το ρέμα του Αγίου Γεωργίου, που διασχίζει τον Ασπρόπυργο και καταλήγει στη θάλασσα. Μπαζωμένο το ρέμα του Αγίου Ιωάννη ειδικά στην Γκορυτσά. Μπαζωμένο και το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης στη Μάνδρα. Αλλά βασικά, μπαζωμένα μυαλά. Γιατί δεν διδασκόμαστε!
Για “βιβλικό κατακλυσμό με 18 νεκρούς” έγραφαν οι εφημερίδες στις 3 Νοεμβρίου του 1977 συμπληρώνοντας ότι ο Πειραιάς έμοιαζε “Βομβαρδισμένη πολιτεία” και πως υπήρχε “παντού πένθος και καταστροφή”. Παρόμοιες είναι και οι αναφορές για τις μεγάλες πλημμύρες του 2002 ή του 2004 ή ακόμα του 2014 όπου σημειωνόταν ότι “πολλοί δρόμοι πρώτα στη Δυτική Αττική και έπειτα στη Δυτική Αθήνα μετατράπηκαν σε ποτάμια που πλημμύρισαν υπόγεια, ισόγεια σπίτια και γκαράζ”.
“Το ευτυχές της όλης υπόθεσης” έγραφαν τότε “είναι ότι ήταν η πρώτη από τη σειρά ιστορικών φθινοπωρινών καταιγίδων στην Αττική στην οποία δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα”. Κάτι που δυστυχώς δεν αποφεύχτηκε αυτή τη φορά, με αποτέλεσμα να μετράμε και πάλι νεκρούς σε ένα ακόμα επεισόδιο ενός χρονικού προαναγγελθέντος εγκλήματος που συνεχίζεται επί δεκαετίες προς δόξαν της αυτοδιοίκησης, όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν και βασικά όλων των “αρμοδίων” που παρίσταναν όλα αυτά τα χρόνια ότι συσκέπτονται χωρίς να σκέπτονται.
*Πρωτοδημοσίευτηκε στο ‘Έθνος”
Μπαζωμένο το ρέμα του Αγίου Γεωργίου, που διασχίζει τον Ασπρόπυργο και καταλήγει στη θάλασσα. Μπαζωμένο το ρέμα του Αγίου Ιωάννη ειδικά στην Γκορυτσά. Μπαζωμένο και το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης στη Μάνδρα. Αλλά βασικά, μπαζωμένα μυαλά. Γιατί δεν διδασκόμαστε!
Για “βιβλικό κατακλυσμό με 18 νεκρούς” έγραφαν οι εφημερίδες στις 3 Νοεμβρίου του 1977 συμπληρώνοντας ότι ο Πειραιάς έμοιαζε “Βομβαρδισμένη πολιτεία” και πως υπήρχε “παντού πένθος και καταστροφή”. Παρόμοιες είναι και οι αναφορές για τις μεγάλες πλημμύρες του 2002 ή του 2004 ή ακόμα του 2014 όπου σημειωνόταν ότι “πολλοί δρόμοι πρώτα στη Δυτική Αττική και έπειτα στη Δυτική Αθήνα μετατράπηκαν σε ποτάμια που πλημμύρισαν υπόγεια, ισόγεια σπίτια και γκαράζ”.
“Το ευτυχές της όλης υπόθεσης” έγραφαν τότε “είναι ότι ήταν η πρώτη από τη σειρά ιστορικών φθινοπωρινών καταιγίδων στην Αττική στην οποία δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα”. Κάτι που δυστυχώς δεν αποφεύχτηκε αυτή τη φορά, με αποτέλεσμα να μετράμε και πάλι νεκρούς σε ένα ακόμα επεισόδιο ενός χρονικού προαναγγελθέντος εγκλήματος που συνεχίζεται επί δεκαετίες προς δόξαν της αυτοδιοίκησης, όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν και βασικά όλων των “αρμοδίων” που παρίσταναν όλα αυτά τα χρόνια ότι συσκέπτονται χωρίς να σκέπτονται.
*Πρωτοδημοσίευτηκε στο ‘Έθνος”
