Η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940,του ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στους Ιταλούς φασίστες υπήρξε ιστορική συνέχεια της μακράς αγωνιστικής παραδόσεως της Ελλάδας στις μάχες για την Δημοκρατία, την Ελευθερία, την υπεράσπιση της Εθνικής της Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας.
Αγώνας ο οποίος συνεχίστηκε ως αντιστασιακός εθνικοαπελευθερωτικός εναντίον της κατοχής της χώρας από την ναζιστική Γερμανία. Ο νικηφόρος για την Ελλάδα πόλεμος με την Ιταλία στηρίχθηκε στην σύμπνοια, στην αλληλοβοήθεια, στο ηρωικό πνεύμα και στην κοινή στόχευση όλου του τότε πολιτικού κόσμου- “νόμιμου” και παράνομου- χαρακτηριστικά προερχόμενα από τα βάθη των αιώνων της Ελληνικής Ιστορίας. Ωστόσο από τα ίδια βάθη προέρχεται και ένα άλλο χαρακτηριστικό τόσο της Ελληνικής όσο και της παγκόσμιας Ιστορίας.
Στην Ελλάδα χαρακτηριστικά παραδείγματα – μεταξύ άλλων- εθνοπροδοτών υπήρξαν ο Εφιάλτης στις Θερμοπύλες,ο Πήλιος Γούσης στο Σούλι το 1803, ο Ευφήμιος στο Βυζάντιο, ο Ιωάννης Κωλλέτης στην Επανάσταση του 1821. Ο Τσολάκογλου λοιπόν, διορισμένος από τους ναζί Γερμανούς κατοχικός πρωθυπουργός, υπήρξε μέλος τούτων των αλγεινών προδοτών που σημαδεύουν την Ελληνική Ιστορία. Οι δωσίλογοι αποτελούν έτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα κατά την διάρκεια της Γερμανικής και Βουλγαρικής κατοχής. Συνεργάτες των κατακτητών, λειτουργούσαν, ως εκείνοι που διαθέτουν αθέμιτη εξουσία, σε βάρος των εθνικών συμφερόντων και της αντιστάσεως των πολιτών εναντίον των φασιστών και για την εθνική ανεξαρτησία. Ωστόσο πολλοί εξ αυτών μετά την απελευθέρωση, έγιναν αποδεκτοί από το τότε πολιτικό σύστημα, εντάχθηκαν σε αυτό και άσκησαν μέσω αυτού θεσμική εξουσία. Φυσικά κάποιοι από αυτούς καταδικάστηκαν. Αυτό το φαινόμενο – της συνεργασίας με την εκάστοτε εξουσία σε βάρος της χώρας και των πολιτών αυτής, ιδιαιτέρως σε συνθήκες εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα- οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στα προνόμια εκείνα τα οποία απολαμβάνει κανείς συνεργαζόμενος με την αντεθνική εξουσία και πρόκειται περί διαστροφής και εκπτώσεως των παγκοσμίων και πανανθρωπίνων ιδανικών,για τα οποία πολλοί θυσίασαν την ζωή τους, όπως εκείνα της Δημοκρατίας,της Ελευθερίας,της υπερασπίσεως της πατρίδας. Πρόκειται για έναν ατέρμονα και ατελεύτητο αγώνα στην πορεία των αιώνων,προκειμένου οι λαοί να ζήσουν ελεύθεροι,ανεξάρτητοι,αδέσμευτοι,ορίζοντας οι ίδιοι το παρόν και το μέλλον της πατρίδας και της ζωής τους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσεται τόσο το ΟΧΙ και η νίκη των Ελλήνων εναντίον της φασιστικής Ιταλίας,όσο και ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας κατά την διάρκεια της γερμανοβουλγαρικής κατοχής,όπως και όλοι οι αγώνες ανατροπής κάθε αποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού, με όποιον τρόπο και όπου εκφράζεται,είτε είναι δια της των όπλων κατοχής, είτε είναι δια της οικονομικής εξαρτήσεως και κατοχής,είτε είναι μέσω μίας μεταοργουελιανής παγκόσμιας εξουσίας. Αυτό είναι το καθήκον απέναντι στην Ιστορία και τον Καιρό που αναλαμβάνει κάθε ενεργός πολίτης. Ένα καθήκον που έρχεται από πολύ μακριά και ως προς την Ελλάδα αφορά και αναφέρεται στους πολέμους της με την Περσική,Ρωμαική και Οθωμανική αυτοκρατορία,των Βαλκανικών και εκείνων κατά των φασιστικών δυνάμεων του μεσοπολέμου, όπως και οι αγώνες ανατροπής κάθε δικτατορίας,αποικιοκρατικής και ιμπεριαλιστικής κατοχής,όπως και εάν αυτές εκφράζονται,όποιον μανδύα και εάν ενδύονται ενίοτε στον παρελθόντα,παρόντα και μέλλοντα χρόνο του εδώ κόσμου.
Η Ιστορία διδάσκει πως πάντα υπήρξαν,υπάρχουν και θα υπάρχουν κερκόπορτες όταν διεξάγεται ένας ατελεύτητος αγώνας, μία διηνεκής μάχη και η στοχοπροσήλωση όλων εκείνων που αγωνίζονται και μάχονται για τα ιδανικά της Δημοκρατίας,της Ελευθερίας και της Αυτοδιαθέσεως παγκοσμίως πρέπει να αφορά την συνειδητοποίηση ότι φυλάττουν τις Θερμοπύλες,το Σούλι και την Πόλη, την Παγκόσμια Ελλάδα δηλαδή,η Ιστορία της οποίας αποτελεί αιώνιο μνημείο μαθήσεως και εντρυφήσεως,όπως άλλωστε το ίδιο πράττει και η Παγκόσμια Επαναστατική Ιστορία, από τον Σπάρτακο,την Αγγλική,Γαλλική,Ελληνική,των λαών που κέρδισαν την ανεξαρτησία τους από την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό. Σε συτήν την Παγκόσμια Ιστορία εντάσσεται πρωτίστως το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού την 28η Οκτωβρίου 1940,ως ένα από τα πρώτα μαθήματα νίκης, που διδάκονται σε αυτήν, ενός μεγάλου γίγαντα μίας τεράστιας-μικρής χώρας, εναντίον μίας πολυάριθμης φασιστικής μηχανής. Στην ίδια Ιστορία νέες κενές σελίδες αναμένουν να φιλοξενήσουν τις μέλλουσες νίκες….
“[….] Σ’ αυτό τον τόπο διαρκώς κάτι ιερουργείται. Δίδεται μία μαρτυρία που ξεπερνά την ιστορία. Ενεργούνται σεισμικές δονήσεις. Συγκρούονται τεκτονικές πλάκες. Κάτι συμβαίνει που δεν ρυθμίζεται από ανθρώπινες επεμβάσεις[….]
Οι Έλληνες θεωρούσαν ομφαλό της γης τους Δελφούς. Και αυτό τον ομφαλό τον μετέφεραν στον χώρο της Άγια – Σοφιάς[….]”
( Αρχ. Βασιλείου Προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων ” Η μεγάλη ιδέα ενός μικρού λαού” Εκδόσεις Ι.Μ.Ιβήρων 2021, σελ. 36).
