Η ατάκα Τατσόπουλου εναντίον της Μποφίλιου, το «να φύγετε» από την «εθνικοφροσύνη» έως την «ευρω-φροσύνη».
Ε, λοιπόν, από τον εμετικό ορυμαγδό των επιθέσεων που εξαπέλυσαν εναντίον της Νατάσσας Μποφίλιου οι «φιλελέδες» κάθε απόχρωσης, ως πλέον χαρακτηριστική και ενδιαφέρουσα μας φάνηκε εκείνη του Πέτρου Τατσόπουλου. Ειδικά η εξής αποστροφή: «Εάν νιώθεις τόσο άσχημα στη δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορείς να δοκιμάσεις την τύχη σου κάπου αλλού. Τα σύνορα είναι ανοιχτά ακόμη». Παρακάμπτουμε τους χαρακτηρισμούς τύπου «χαζοβιόλα» και την ειρωνική προτροπή προς την Μποφίλιου να σταματήσει τις συναυλίες. Εστιάζουμε σ’ αυτό καθ’ αυτό το «μη σε κρατάμε»…
Ένας από τους λόγους, για τους οποίους από το όλο χολερικό τσουβάλι ξεχωρίζουμε την επίθεση του Τατσόπουλου, είναι η …μουχλιασμένη προϊστορία της.
Στις τρεις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, ήταν -κατά μακρές περιόδους- «αποκοτιά» να κοινοποιήσει κάποιος τη δυσφορία του, για πολλά… Δεν σου έφθανε το μεροκάματο; Δεν άντεχες τον χωροφύλακα πάνω από το κεφάλι σου; Εξοργιζόσουν που το «αντεθνικό» πολιτικό παρελθόν της οικογένειάς σου (ούτε καν κατ’ ανάγκη το δικό σου) σε καταδίκαζε σε περιθωριοποίηση; Ας τα έπνιγες όλα μέσα σου. Διότι εάν τα έπιαναν τα ραντάρ της «εθνικοφροσύνης», στην καλύτερη περίπτωση (οι χειρότερες είναι γνωστές) θα άκουγες μια συμβουλή: «Άμα δεν σ’ αρέσει, μάζεψέ τα και τράβα στη Ρωσία…».
Τα χρόνια πέρασαν, αλλά η συνήθεια της προτροπής προς …μετανάστευση παρέμεινε ακλόνητη. Το 1990, ένας Μανιάτης αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας κάλεσε στο γραφείο του λίγους σμηνίτες, τριαντάρηδες, απόφοιτους ΑΕΙ. Είχε όρεξη για κουβέντα -ή για …βολιδοσκοπήσεις, διαθέσεων και ανοχών. Για συζήτηση ακόμη και περί των «καψωνιών», ως συστατικού στοιχείου της «αναγκαίας πειθαρχίας». Έλεγε, άκουγε τον αντίλογο και (αντ)απαντούσε: «Αν δεν σας αρέσει να πάτε να ζήσετε στην Τουρκία…».
Διαχρονική «λογική» και δια πάσαν χρήσιν… Στις αρχές του 2012 η Ντόρα Μπακογιάννη -πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», τότε- βρέθηκε στο Δήμο Θερμαϊκού, μαζί με την Άννα Διαμαντοπούλου. Εκεί ο κόσμος τις αποδοκίμασε και διαμαρτυρήθηκε για το μνημόνιο και τη λιτότητα. Τι απάντησε η Ντόρα Μπακογιάννη; «Η μόνη εναλλακτική λύση είναι να πάτε στη Βόρεια Κορέα…».
Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους «μεταναστευτικές» παραινέσεις ομολογούν απελπιστική ένδεια επιχειρημάτων. Θυμίζουν λίγο τον «τυφλωμένο» οπαδό ποδοσφαιρικής ομάδας, η οποία «δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της». Αν το επισημάνει ο διπλανός του, στην κερκίδα, ο «τυφλωμένος» απαντά: «Τότε, κύριος, μην ξαναπατήσεις. Να πα να βλέπεις τον…». Κι ακολουθεί το όνομα της πλέον μισητής αντίπαλης ομάδας. Για να αποστομωθεί οι «αιρετικός» διπλανός…
Δεν είμαστε φυσικά όλοι «διπλανοί» -αυτό, δα έλλειπε- στην κοινωνία και στον στίβο των πολιτικών και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων. Υποτίθεται όμως πως οι «μη διπλανοί» ή και οι απέναντι αντιπαρατίθενται κάπως …σοβαρότερα από έναν τυπικό «εθνικόφρονα» του 1955, έναν δεξιότατο «καραβανά» ή έναν «all time classic» ημι-χούλιγκαν (ίσως όχι στο πεδίο της σωματικής βίας, αλλά σίγουρα της λεκτικής). Αμ δε…
Να ’ναι καλά, λοιπόν, ο Π. Τατσόπουλος που μας θύμισε -όπως και η Ντόρα το 2012- πόσο «φτηνιάρικα» έξαλλος μπορεί να γίνει ο «φιλελέ» κόσμος, όταν νιώθει ότι του πατάνε τον κάλλο. Τι να κάνουμε όμως; Ο κάλλος της καλπάζουσας αντιδημοκρατικότητας της ΕΕ δεν κρύβεται, όσο κι αν παριστάνουν τους τυφλούς οι μουτζαχεντίν του «ευρωπαϊσμού».
Ένα …δισέλιδο θα χρειαζόταν και μόνο για την απλή υπόμνηση συμβάντων, ας πούμε από το 2005 και τη ματαίωση των προγραμματισμένων δημοψηφισμάτων για το «Ευρωσύνταγμα» (επειδή στα δυο που… πρόλαβαν να γίνουν επικράτησε το «Όχι»), έως… Έως πού αλήθεια; Όπου τραβά η ψυχή σας… Τις έμπρακτες εφαρμογές του δόγματος Γιούνκερ πως δεν νοείται «δημοκρατική επιλογή» αντίθετη με τις γραφές του ευρω- ιερατείου. Το κυβερνάν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, στην Ελλάδα. Την «άνευ γάτας και ζημιάς» παράκαμψη της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης προκειμένου να «περάσει» το περιβόητο νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Την πλήρη ανοχή και παροχή κάλυψης στον τραμπουκικό ημι-φρανκισμό του Ραχόι, στην Καταλονία. Και τόσα άλλα…
Μάλλον δεν χρειάστηκαν «κατήχηση» από τη Μποφίλιου Ευρωπαίοι διανοούμενοι, όπως ο Γερμανός καθηγητής Κοινωνιολογίας, Βόλφγκανγκ Στρεκ, που έχει εξηγήσει αναλυτικά («Buying Time: The Delayed Crisis of Democratic Capitalism») πώς και γιατί η άρση των αστικών δημοκρατικών κεκτημένων στη σημερινή ΕΕ δεν είναι «ατύχημα» ή παρέκκλιση, αλλά ολοκλήρωση, διεκπεραίωση αποστολής, χωρίς «βαρίδια» κληροδοτημένα από το μεταπολεμικό παρελθόν.
Ανυπομονούμε, λοιπόν, να ακούσουμε ή να διαβάσουμε τις νέες παραινέσεις του Τατσόπουλου προς τους διάφορους Σρεκ. Να παρατήσουν τις έδρες και τις διαλέξεις, να φύγουν από τα όρια της ΕΕ. Εάν, μια φορά κι έναν καιρό, οι «εθνικόφρονες» σου ζητούσαν να ξεκουμπιστείς από τη χώρα, σήμερα οι «ευρω- φρονες» σε συμβουλεύουν να αδειάσεις όλη την υπερ-εθνική, λατρεμένη τους, μεγάλη γωνιά.
Ως αντάλλαγμα, ο Πέτρος μας …αφήνει να διαλέξουμε πού θα πάμε. Δεν υποχρεούμαστε να επιλέξουμε κάτι από τον άξονα του κακού, δηλαδή την παλιά ΕΣΣΔ, την Τουρκία ή τη Βόρεια Κορέα της Ντόρας. Ε, κάτι είναι κι αυτό…
*Πηγή: prin.gr (από την έντυπη έκδοση του ΠΡΙΝ 10/12/2017).
