Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γράφω και να διατυπώνω ένα λόγο δημόσιο μια αγωνία με διακατείχε. Μήπως δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένος ο λόγος μου. Μήπως τα στοιχεία που στηρίζουν τα συμπεράσματά μου δεν είναι τα αληθή. Μήπως η λογική εξαγωγή συμπερασμάτων έχει κενά. Κι αυτό ανεξάρτητα από το πόσοι με διάβαζαν ή με άκουγαν. Ακόμη κι ένας να είναι η αγωνία και η προσπάθεια για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη τεκμηρίωση των θέσεων μου είναι η ίδια. Νιώθω να με βαραίνει η ευθύνη των όσων δημόσια υποστηρίζω. Για το λόγο αυτό, η αγωνία της επαρκούς τεκμηρίωσης δηλαδή, είναι και ο λόγος της έκτασης των άρθρων μου.
Τα λέω όλα αυτά γιατί πραγματικά με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία ορισμένοι γράφουν και έχουν λόγο δημόσιο χωρίς να μπαίνουν καν στον κόπο να ελέγξουν όχι μόνο τα όσα υποστηρίζουν για την πραγματικότητα αλλά και να οδηγούνται σε συμπεράσματα εξωπραγματικά. Κι όχι μόνο αυτό. Υπάρχουν, δυστυχώς αρκετοί και με τίτλους καθηγητικούς, που ξεφεύγουν τελείως από το ρόλο που λογικά κάποιος θα περίμενε και μπαίνουν σε πεδία ολισθηρά. Το γιατί το κάνουν αυτό ας δώσει ο καθένας μας την ερμηνεία του. Καθώς μία από τις βασικές συνιστώσες της πολιτικής που υποστηρίζω είναι και η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα προσπαθώ να βρω και να διαβάσω οτιδήποτε γράφεται για το θέμα αυτό και ιδιαίτερα από τους αντιπάλους. Μόνο έτσι μπορείς να ελέγξεις την αλήθεια τόσο των στοιχείων όσο και την επάρκεια της λογικής ανάλυσης και της εξαγωγής συμπερασμάτων.
Το τελευταίο διάστημα καθώς η κρίση συνεχίζεται και η φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού εντείνεται αρχίζουν να διαφαίνονται στο εκλογικό σώμα ισχυρές τάσεις διαφοροποίησης στις ακολουθούμενες πολιτικές και υιοθέτησης πολιτικών ρήξης με αυτές. Μία από τις αναγκαίες αλλά μη ικανές συνθήκες για την άσκηση πολιτικών στον αντίποδα των ακολουθούμενων είναι και ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας. Αυτό φυσικά ανησυχεί σφόδρα το σύστημα και τους απολογητές του καθώς η εκχώρηση της κυριαρχίας σε ξένα κέντρα είναι μια από τις θεμελιώδης επιλογές του. Άρχισε επομένως πάλι μια προσπάθεια συκοφάντησης όσων υποστηρίζουν την ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας και τρομοκράτησης των πολιτών.
Μεταξύ των πολλών άρθρων που διάβασα επέλεξα δύο για να σας τα παρουσιάσω και να τα σχολιάσω. Το ένα άρθρο στο http://www.protagon.gr/ υπογράφεται από τον κ Κώστα Γιαννακίδη και πραγματικά έμεινα έκπληκτος τόσο από το επίπεδο των επιχειρημάτων όσο κι από τα συμπεράσματα. Το άρθρο αποτελεί μνημείο ανορθολογικής πρόσληψης και αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Όσο για τα συμπεράσματα τι να πω; Σας προτρέπω να διαβάσετε το άρθρο κι αν κάνω κάπου λάθος να με ψέξετε. ( http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/boroume–na–gyrisoume–sti–draxmi-44341325537 ).
Αυτά τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου άρθρου με παρακίνησαν να απαντήσω με το παρόν άρθρο γιατί πιστεύω πως όσο η διαδικασία φτωχοποίησης της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού εντείνεται κι όσο μεγαλύτερα τμήματά του αντιλαμβάνονται το ρόλο των ασκούμενων πολιτικών και στρέφονται προς την υιοθέτηση μιας πολιτικής ρήξης τόσο και θα εντείνονται η παραπληροφόρηση και η τρομοκρατία από τη μεριά των καθεστωτικών δυνάμεων. Θα απαντήσω επομένως με στοιχεία λέξη προς λέξη στο άρθρο.
Ο αρθρογράφος αρχίζει με τον παραδοσιακό τρόπο απαξίωσης της αντίθετης άποψης. Ούτως ή άλλως δεν επιζητά κάποια συζήτηση με επιχειρήματα. Την άποψή του θέλει να επιβάλλει. Για να καταλάβετε σε τι επίπεδο προσπαθούν να οδηγήσουν την αντιπαράθεση για ένα τόσο σοβαρό θέμα ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω απόσπασμα. Γράφει λοιπόν:
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα από το σενάριο της καταστροφής. Ανάμεσα τους και πολλοί αφελείς που νομίζουν ότι, απλώς, το ρολόι θα γυρίσει πίσω, θα πάρουν πίσω την παλιά καλή ζωή, δυστυχώς όχι και τα χρόνια τους. Επίσης οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν ζητήσει βίζα και συνάλλαγμα για να βγουν από τα σύνορα της χώρας Ανάμεσα τους και πολλοί αφελείς που νομίζουν ότι, απλώς, το ρολόι θα γυρίσει πίσω, θα πάρουν πίσω την παλιά καλή ζωή, δυστυχώς όχι και τα χρόνια τους…..
Και κάπου εκεί, εκτός από την πατροπαράδοτη ελληνική λεβεντιά που θα χρησιμοποιηθεί ως asset, προβάλλεται η εκρηκτική αύξηση του τουρισμού, η αξιοποίηση (επιτέλους) των υδρογονανθράκων και η προοπτική διμερούς δανεισμού από την Κίνα και τη Ρωσία. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, λένε, θα φέρει ξένες επενδύσεις που θα τροφοδοτήσουν τη χώρα με συνάλλαγμα. Εισαγωγές τροφίμων δεν χρειάζονται, έχουμε αυτάρκεια. Ε, και τα φάρμακα που χρειαζόμαστε παρασκευάζονται εδώ σε ποσοστό 50%. Με τρία τσίπουρα παραπάνω στο καφενείο βλέπεις και τα λεφτά του Σώρρα. Δεν αποκλείεται όλα αυτά στο μέλλον να τα ακούσουμε και από κανένα προεκλογικό μπαλκόνι, πάνω από μεγάλο ακροατήριο. Και ο Σόιμπλε θα είναι εκεί, δίπλα, να σαλιώνει το δάχτυλο και να μετράει ανθρωπιστική βοήθεια. Ενα αυταρχικό εθνολαϊκό καθεστώς τύπου Τσάβες μπορεί να αγοράσει την ύπαρξη του μόνο με δραχμές και μακριά από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Διότι αν πραγματικά θέλεις να κυβερνήσεις αυτή τη χώρα όπως θέλεις εσύ και όχι οι άλλοι, τότε χρειάζεσαι το νόμισμα που θα γεννήσει τους άθλιους για τον στρατό σου. Μισό λεπτό. Γίνονται αυτά τα πράγματα στα αλήθεια;
Και αφού με τα παραπάνω νομίζει ο αρθρογράφος πως έφτιαξε το κλίμα της απαξίωσης της αντίθετης άποψης αρχίζει την τρομοκρατία:
Οι φτωχότερες χώρες της Ευρώπης διαθέτουν εθνικό νόμισμα.
Αρχίζει πράγματι όμορφα. Πράγματι οι φτωχότερες χώρες της Ευρώπης έχουν δικό τους νόμισμα. Δηλαδή η Βρετανία, η Δανία, η Σουηδία. Ενώ οι πλουσιότερες το ευρώ όπως για παράδειγμα η Λιθουανία, η Σλοβενία και η Σλοβακία. Ας συνεχίσουμε όμως γιατί η συνέχεια δικαιώνει την αρχή.
Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζουμε να τις ακολουθήσουμε. Με δημοψήφισμα. Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα με κυβερνητική απόφαση, πιθανότατα θα οδηγούσε αν όχι σε εμφύλιο, τότε σίγουρα σε αιματοχυσία έξω από τις τράπεζες και τα λεηλατημένα σούπερ μάρκετ. Όμως και το δημοψήφισμα θα πρέπει να γίνει με κλειστές τράπεζες. Πώς θα αντιδράσουν οι καταθέτες, γνωρίζοντας ότι μετά από λίγο τα χρήματά τους θα αντιστοιχούν σε δραχμές; Η κοινωνική ένταση μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις.
Από πού συμπεραίνει τα παραπάνω ο αρθρογράφος; Τι μας λέει εδώ; Πως το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος που θα οδηγούσε σε έξοδο από το ευρώ θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο ή αιματοχυσία. Ποιοι θα οδηγούσαν τη χώρα σε αιματοχυσία; Μα οι υπέρμαχοι του ευρώ. Το συμπέρασμα ξεπερνά κάθε όριο γελοιότητας. Πέρα από το ιδιαίτερα σημαντικό και εξαιρετικά επικίνδυνο της αμφισβήτησης των αποφάσεων της πλειοψηφίας γεννάτε και το ερώτημα: στηρίζει ο αρθρογράφος την άποψή του αυτή σε κάποια πραγματικά δεδομένα;
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Υπάρχει η πρόσφατη εμπειρία του πρώτου εξαμήνου του 2015. Ενώ οι τράπεζες έκλεισαν και για πολύ κόσμο η επιστροφή στη δραχμή ήταν ορατή τίποτα από όσα λέει ο αρθρογράφος δεν συνέβη. Απολύτως τίποτα. Ο κόσμος αντέδρασε με απόλυτη ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Και μάλιστα αυτό συνέβη ενώ ο κόσμος ήταν απροετοίμαστος για κάτι τέτοιο. Πολύ δε περισσότερο αν είναι προετοιμασμένος, ενήμερος και η πολιτική αυτή επιλογή είναι δική του επιλογή. Και για ποιους καταθέτες που θα αιματοκυλήσουν τη χώρα μιλάει ο αρθρογράφος; Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε τις καταθέσεις των νοικοκυριών από το 2001 ως το Ιανουάριο του 2017 όπως δίνονται από την Τράπεζα της Ελλάδος. Εδώ πρέπει να κάνουμε μια διευκρίνιση. Σημαντικότατο μέρος των καταθέσεων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μισθοδοτικοί και συνταξιοδοτικοί λογαριασμοί οι οποίοι κατατίθενται υποχρεωτικά στις τράπεζες.
Για να διαβάσετε την πλήρη ανάλυση πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο
