Ο πρώην γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας, Χούλιο Ανγκίτα, πέθανε το πρωί του Σαββάτου μετά από καρδιακό επεισόδιο.
Ο 79χρονος αγωνιστής της Αριστεράς και σημαντικό στέλεχος της πολιτικής σκηνής της Ισπανίας δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει ένα ακόμα καρδιακό επεισόδιο. Από το 1998 ο Ανγκίτα είχε υποστεί δύο καρδιακές προσβολές και η αδύναμη καρδιά δεν του επέτρεπε τα τελευταία χρόνια να ασχολείται με την πολιτική.
Ο πρώην συντονιστής της Ενωμένης Αριστεράς, πρώην γενικός γραμματέας του ΚΚ της Ισπανίας και πρώην δήμαρχος της Κόρδοβα, ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος μεγάλης ισπανικής πόλης μετά τη δικτατορία του Φράνκο, είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 1993 ο Ανγκίτα υπέστη την πρώτη καρδιακή προσβολή. Μια δεύτερη καρδιακή προσβολή στην Κόρδοβα το 1998 τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την ενεργό πολιτική.
Όπως αναφέρει η “Αυγή”, ο Ανγκίτα είχε παραμείνει σπίτι και είχε σεβαστεί όλους τους κανόνες της απομόνωσης την εποχή της πανδημίας.
Από τη στιγμή που ο Ανγκίτα εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική, πριν από δύο περίπου δεκαετίες, είχε ασκήσει έντονη κριτική τόσο στην Ενωμένη Αριστερά και το ΚΚ της Ισπανίας όσο και στο Podemos αργότερα, φθάνοντας στην ίδρυση μιας δικής του οργάνωσης για την έξοδο της Ισπανίας από την ευρωζώνη και την Ε.Ε., αλλά λίγα χρόνια αργότερα προσέγγισε ξανά τους παλιούς του συντρόφους και στήριξε τον Αλμπέρτο Γκαρθόν να αναλάβει την ηγεσία της Ενωμένης Αριστεράς και να συμμαχήσει με το Podemos δημιουργώντας το Unidas Podemos.
Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας του είχε προτείνει τον Οκτώβριο του 2018 να συμμετάσχει στο Συμβούλιο του Κράτους εκ μέρους του Unidas Podemos, αλλά ο Ανγκίτα απέρριψε την πρόταση. Αντιτάχθηκε, επίσης, στη συνεργασία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Ο Ανγκίτα έζησε την πτώση της δικτατορίας και την επιστροφή της δημοκρατίας εκπροσωπώντας την ελληνική αντιπαράθεση με αντίθετους όμως ρόλους. Ο Ανγκίτα ήταν ένα από τα στελέχη του ΚΚ της Ισπανίας στο εσωτερικό, που διεξήγαγαν σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας τον αγώνα κατά της δικτατορίας οργανώνοντας τους αγώνες στους χώρους εργασίας, τα πανεπιστήμια, τα συνδικάτα, τον πολιτισμό, που δεν είδαν με καλό μάτι την επιστροφή του Σαντιάγο Καρίγιο και της Ντολόρες Ιμπάρουρι από τη Μόσχα, όπου έρχονταν καθημερινά σε αντιπαράθεση με τον Μπρέζνιεφ.
Για τον Ανγκίτα το ΚΚ “εξωτερικού” παραγκώνιζε τα στελέχη του “εσωτερικού”, ενώ συνάμα αντιτασσόταν και στη δεξιά εκδοχή του ευρωκομμουνισμού που εκπροσωπούσε ο Καρίγιο, υποστηρίζοντας μια στρατηγική ρήξης με τον καπιταλισμό μέσα από την ανάπτυξη ισχυρών μαζικών κινημάτων.