450.000 αναζήτησαν βοήθεια
300.000 έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα
30.000 τοποθετήθηκαν σε προσωρινά καταφύγια
3.500 διασώθηκαν
30 νεκροί εξ αιτίας της καταιγίδας
Όλα ήταν άρτια σκηνοθετημένα: Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου ο Ντόναλντ Τραμπ έχοντας εκ δεξιών του τον υπουργό Οικονομικών κι εξ ευωνύμων την υπουργό Μεταφορών ξεκίνησε τη συνέντευξη Τύπου ξεδιπλώνοντας μια εκτύπωση ίση με το ύψος του που ήταν γεμάτη πράσινα, μπλε, κόκκινα, κίτρινα και διάφανα τετράγωνα, ρόμβους και κύκλους κάθε μεγέθους. Έτσι ήθελε να δείξει το δαιδαλώδες, γραφειοκρατικό καθεστώς που επιβλήθηκε επί προεδρίας Ομπάμα για την κατασκευή των δημόσιων υποδομών. Η πρώτη εντύπωση ήταν καταιγιστική: Τι φταίει για την απαρχαίωση του υποδειγματικού κάποτε οδικού δικτύου; Μα, οι υπερβολικές ρυθμίσεις! (Κι όχι φυσικά οι περικοπές των σχετικών δαπανών που κατευθύνθηκαν στη χρηματοδότηση των πολέμων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ). Στο στόχαστρο του αμερικανού προέδρου ειδικότερα βρέθηκαν περιορισμοί που λάβαιναν υπ’ όψη τους την κλιματική αλλαγή. Ακόμη πιο συγκεκριμένα, επέβαλλαν να υπολογίζεται η άνοδος της στάθμης της θάλασσας για να μην εξαφανίζονται οι δρόμοι και οι γέφυρες μετά από μια πλημμύρα.
Η πολιτική αδιαφορίας του Τραμπ απέναντι στους κινδύνους της υπερθέρμανσης ήταν από τότε εγκληματική, ακόμη δηλαδή κι αν υποθέσουμε ότι δεν γνώριζε τίποτε για τον τυφώνα Χάρβεϊ, που έπληξε το Χιούστον και το νοτιοανατολικό Τέξας, καθώς υπήρχε πληθώρα στοιχείων που έδειχνε ότι η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα κι όχι ένα υποθετικό, καταστροφολογικό σενάριο για το απώτερο μέλλον. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια όλου του 2017, για πρώτη φορά στην ιστορία η θερμοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας του Κόλπου του Μεξικού δεν έπεσε ούτε μια μέρα κάτω από 23 βαθμούς Κελσίου, διαμορφώνοντας έτσι ιδανικές συνθήκες για την αύξηση της υγρασίας που αυξάνει περαιτέρω την ατμοσφαιρική θερμοκρασία ευνοώντας τη δημιουργία τυφώνων. Κι αν όλα αυτά είναι περίπλοκα για το μυαλό του Τραμπ υπάρχουν πρόσφατα στοιχεία που βεβαιώνουν ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο κατά την οποία τα ακραία καιρικά φαινόμενα αποτελούν τη νέα μας κανονικότητα: Από το 2010 έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ 20 τυφώνες, εκ των οποίων οι 7 από το 2016, μέσα δηλαδή στον ενάμιση τελευταίο χρόνο! Οι λιγότερο σοβαρές πλημμύρες στις παραλιακές πόλεις των ΗΠΑ τα τελευταία 20 χρόνια έχουν αυξηθεί κατά 150% και τα τελευταία 5 χρόνια κατά 30%!
Είμαστε μάρτυρες επομένως μιας ιστορικής βαρύτητας αλλαγής των κλιματολογικών συνθηκών με δραματικές επιπτώσεις στην οικονομική ζωή που πλήττει όλη την κοινωνική κλίμακα αν και με διαφορετικό τρόπο. Οι ζημιές που προκλήθηκαν στο Χιούστον, που είναι ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά λιμάνια και η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ με πληθυσμό στη μητροπολιτική πόλη 6,9 εκ. άτομα ξεπέρασαν σύμφωνα με προκαταρκτική εκτίμηση της Moody’s τα 75 δισ. ευρώ. Εξ αυτών τα 25 δισ. αφορούν επιχειρήσεις και χαμένη οικονομική δυναμικότητα. Πετρελαϊκοί κολοσσοί, για παράδειγμα, όπως η Exxon Mobil και η Royal Dutch Shell αναγκάστηκαν να διακόψουν τη δραστηριότητά τους, ακυρώνοντας την εξόρυξη του 24% της παραγωγής του Κόλπου, για να μη βρεθούν προ δυσάρεστων απροόπτων όπως έγινε το 2005 με τον τυφώνα Κατρίνα (που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως η σημαντικότερη οικονομική καταστροφή, καθώς το κόστος της ξεπέρασε τα 160 δισ. δολ.). Ο τυφώνας Χάρβεϊ που θεωρείται ο χειρότερος των τελευταίων 50 ετών έπληξε πάνω από το 20% της παραγωγικής δυναμικότητας των αμερικανικών διυλιστηρίων που ισοδυναμεί με 4 εκ. βαρέλια ημερησίως. Το κύμα ανόδου στις τιμές καταναλωτή, ακόμη και κατά 20% με αποτέλεσμα να φτάσουν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δύο ετών, ανακόπηκε με έναν καταιγισμό συμφωνιών μεταφοράς πετρελαίου στη λονδρέζικη ναυλαγορά που αφορούσε ευρωπαϊκά δεξαμενόπλοια . «Ευρωπαϊκός στολίσκος από δεξαμενόπλοια ετοιμάζεται να καταπλεύσει προς τις ΗΠΑ στον απόηχο της τροπικής καταιγίδας Χάρβεϊ», έγραφαν οι Financial Times στις 30 Αυγούστου. Άμεσο αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθούν στα ουράνια τα ναύλα που από 3.500 δολ. την ημέρα σε μια εβδομάδα εξαπλασιάστηκαν φτάνοντας τα 20.000! Μάννα εξ ουρανού επομένως για ορισμένους οι φυσικές καταστροφές…
Η βάση της οικονομικής πυραμίδας ωστόσο, δηλαδή τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, μετρούν μόνο ζημιές από τον τυφώνα Χάρβεϊ. Η ασύμμετρη υποβάθμιση στην κοινωνική θέση των πιο φτωχών νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων που προκαλεί κάθε φυσική καταστροφή ήρθε στην επιφάνεια πρόσφατα από έρευνα του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνιας και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης. Στο επίκεντρό της ήταν οι αποζημιώσεις μετά την καταιγίδα Σάντυ του 2012, που προκάλεσε ζημιές ύψους 70 δισ. δολ. Βάσει ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στις 29 Αυγούστου στην εφημερίδα Wall Street Journal, που μένει εχθρική απέναντι στην αγορά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, το 50% όσων είχαν κάλυψη σε ιδιωτικές ασφαλιστικές και υπέστησαν ζημιές δεν πήρε ούτε ένα δολάριο για αποζημίωση, ενώ με βάση την ίδια έρευνα το 31% αποζημιώθηκε για ένα μόνο μέρος των ζημιών που υπέστη. Επομένως οι 8 στους 10, εξ όσων μπορούσαν και πλήρωναν, εξήλθαν φτωχότεροι. Κι υπάρχουν φυσικά κοινωνικές κατηγορίες που στερούνταν ακόμη κι αυτής της δυνατότητας…
Η οφειλόμενη στον άνθρωπο κλιματική αλλαγή των τελευταίων χρόνων, που προεξοφλεί νέους Κατρίνα, Σάντυ και Χάρβεϊ επιβάλλει μια ριζική αλλαγή προσανατολισμού στην οικονομική πολιτική σε δύο κατευθύνσεις. Αρχικά, στην επίταση των προσπαθειών για ανάσχεση της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη. Πιο άμεσα, για γενναίες κρατικές δαπάνες αγοράς υλικών ή παροχής υπηρεσιών που ως στόχο θα έχουν οι φτωχοί να μη γίνονται φτωχότεροι μετά από κάθε καταιγίδα. Στόχοι που είναι φυσικά ασύμβατοι με την πολιτική λιτότητας και περικοπών.
Πηγή: Εφημερίδα Νέα Σελίδα
