Θυμάστε το ύφος του “επαναστάτη” που εμφάνιζε ο Τσίπρας, ο οποίος, τάχα, υποχρεώνετο από τις συνθήκες να συνομολογήσει με οδύνη ένα πολύ κακό τρίτο μνημόνιο.
Αυτοί οι καιροί έχουν παρέλθει οριστικά. Όχι μόνο γιατί ο Τσίπρας υπέγραψε και τέταρτο μνημόνιο και έδεσε χειροπόδαρα την χώρα μέχρι το 2060.
Αυτοί οι καιροί πέρασαν, διότι ο κατήφορος δεν έχει πάτο.
Είναι ο Τσίπρας που άλλαξε σελίδα και όχι η χώρα.
Τώρα, ο Αλ. Τσίπρας επιδιώκει να εμφανίζεται, με περισσή αλαζονεία, όχι ως πολιτικός που άλλα πιστεύει και άλλα υποχρεώνεται να κάνει αλλά ως ο άνθρωπος για τον οποίον τα μνημόνια αποτελούν, πλέον, δική του υπόθεση και ο ίδιος αντιπροσωπεύει τον κατ’ εξοχήν “μεταρρυθμιστή” σε αυτήν την χώρα, έτοιμο να φέρει σε πέρας ένα ανολοκλήρωτο έργο δεκαετιών, αν όχι αιώνα, που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε πρότυπο “κανονικής” νεοφιλελεύθερης χώρας, έστω υπό την μορφή μπανανίας των κυρίαρχων της Ευρώπης και της παραπαίουσας “παγκοσμιοποίησης”.
Αν ο Μάκρον με την παρουσία του στην Ελλάδα ”πούλησε” στην Γαλλία και στην Ευρώπη δημοκρατία με την “Πνύκα, “ευρωπαϊκή εμβάθυνση” και δήθεν “προστασία” της Ελλάδας απέναντι στην Γερμανική χοντροκοπιά με το αζημίωτο, φυσικά, της εξαγοράς επιχειρηματικών φιλέτων της, ο Αλ. Τσίπρας αξιοποίησε την παρουσία Μακρόν για να φιλοτεχνήσει ακόμα περισσότερο τη νέα εικόνα που λάνσαρε με την Philip Morris και την Apivita.
Ο Αλ. Τσίπρας είδε στον Μακρόν την χρυσή ευκαιρία για να πετάξει οριστικά από πάνω του την παλιά ρυπαρή “αριστερόσκονη” που έχει απομείνει και να εμφανιστεί ως ο κατ’ εξοχήν “σύγχρονος” πρωθυπουργός, προσφιλής νεάζων στο κλαμπ του πλέον σκληρού ”ευρωπαϊσμού”, γνήσιο παιδί των “μεταρρυθμιστών” της Ευρώπης, άνθρωπος των ανοικτών αγορών, του αυθεντικού νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και της πιο προωθημένης “παγκοσμιοποίησης”, υποστηρικτής της “ευρωπαϊκής εμβάθυνσης” μέχρι συνθλίψεις των πλέον ευάλωτων, άριστος ακόλουθος της Γερμανο-γαλλικής επικυριαρχίας, πολιτικός θαυμαστής των πολυεθνικών, ακάματος εργάτης των επενδύσεων τους στην χώρα (βλ. εξαγορών, γιατί νέες επενδύσεις δεν υπάρχουν!) και το κυριότερο μέγας κατεδαφιστής των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων “μισής” εργασίας.
Αυτός είναι ο νέος Τσίπρας, ο οποίος με περισσή αποτελεσματικότητα επιδιώκει να υπερφαλαγγίσει το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του Κυρ. Μητσοτάκη και να αφήσει τον τελευταίο, που βρίσκεται ήδη σε έκδηλη αμηχανία, στα κρύα του λουτρού.
Ο Κ. Λαλιώτης επανέλαβε για άλλη μια φορά το μόνο που ξέρει να λέει: “ο λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει δεξιά“. Δεν διευκρίνισε, όμως, αν συμπεριλαμβάνει και τη νέα επιθετικότατη και θρασεία δεξιά που έχει ως νέο ”όραμα” να εκφράσει ο μεταλλαγμένος νεομνημονιακός Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ;
Η απάντηση είναι μια: Μέτωπο, τώρα, όλων των ριζοσπαστικών δυνάμεων για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, λιτότητα και ψευτομεταρρυθμιστές “ευρωπαϊστές” που μας έχουν καταντήσει αποικία χωρίς ημερομηνία λήξης.
