Ο Τραμπ απειλεί τη Β. Κορέα. Κίνδυνος για όλο τον πλανήτη

Το κα­θε­στώς του Κιμ Γιονγκ Ουν στη Βό­ρεια Κορέα είναι ένα δι­κτα­το­ρι­κό προ­σω­πο­λα­τρι­κό κα­θε­στώς που ενέ­χει ακόμη και στοι­χεία θε­ο­ποί­η­σης του «με­γά­λου ηγέτη» και των προ­γό­νων του. Ως «μάσκα» και βι­τρί­να το κα­θε­στώς ονο­μά­ζε­ται λαϊκή δη­μο­κρα­τία, και χρη­σι­μο­ποιεί σο­σια­λι­στι­κή και κο­μου­νι­στι­κή ορο­λο­γία, όπως εξάλ­λου κάνει και το κα­θε­στώς στην Κίνα και –πα­λιό­τε­ρα– πολλά άλλα κα­θε­στώ­τα που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ήταν απο­λύ­τως κα­πι­τα­λι­στι­κά. Το βιο­τι­κό επί­πε­δο των απλών αν­θρώ­πων, σε σχέση με τους συ­μπα­τριώ­τες τους στη Ν. Κορέα, είναι πολύ χα­μη­λό­τε­ρο ει­δι­κά σε το­μείς όπως η δια­τρο­φή, ενώ ο μι­λι­τα­ρι­σμός είναι στη ημε­ρή­σια διά­τα­ξη. Ωστό­σο η κρι­τι­κή στο κα­θε­στώς στα­μα­τά εκεί.
Γιατί το ίδιο το κα­θε­στώς αυτό είναι προ­ϊ­όν των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων, κυ­ρί­ως των ΗΠΑ, στην κο­ρε­α­τι­κή χερ­σό­νη­σο και των ανα­ρίθ­μη­των εγκλη­μά­των που έχουν δια­πρά­ξει εκεί.
Στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του 1950, κατά τη διάρ­κεια του Κο­ρε­α­τι­κού Πο­λέ­μου, οι ΗΠΑ και οι σύμ­μα­χοί τους (με­τα­ξύ των οποί­ων και η Ελ­λά­δα με πο­λε­μι­κά της αε­ρο­πλά­να) έρι­ξαν πε­ρισ­σό­τε­ρες βόμ­βες απ’ όσες είχαν ρίξει σε ολό­κλη­ρο τον Ει­ρη­νι­κό Ωκε­α­νό κατά τη διάρ­κεια του Β’ Πα­γκό­σμιου Πο­λέ­μου. Αυτό το carpet bombing, πε­ρι­λάμ­βα­νε και 32.000 τό­νους να­πάλμ που συχνά στό­χευαν τους αμά­χους. Ολό­κλη­ρες πό­λεις ισο­πε­δώ­θη­καν και συ­νο­λι­κά εξο­ντώ­θη­καν δύο εκα­τομ­μύ­ρια Βο­ρειο­κο­ρε­ά­τες, πέρα από κάθε λο­γι­κή στρα­τιω­τι­κών στό­χων. Η ίδια η πρω­τεύ­ου­σα Πιον­γιάνγκ έμει­νε μόλις με το 1/10 του πλη­θυ­σμού της μετά τους βομ­βαρ­δι­σμούς (από 500.000 έμει­ναν 50.000) λόγω θα­νά­των ή εμπρη­σμών των σπι­τιών από τις βόμ­βες.
Σύμ­φω­να με τον Αμε­ρι­κα­νό δη­μο­σιο­γρά­φο Μπλέιν Χάρ­ντεν, «σε ένα διά­στη­μα τριών ετών πε­ρί­που, σκο­τώ­σα­με το 20% του πλη­θυ­σμού, όπως πα­ρα­δέ­χθη­κε ο στρα­τη­γός της Αε­ρο­πο­ρί­ας Κέρ­τις Λεμέι, επι­κε­φα­λής της Στρα­τη­γι­κής Αε­ρο­πο­ρι­κής Δύ­να­μης κατά τη διάρ­κεια του Πο­λέ­μου της Κο­ρέ­ας». Ο Ντιν Ρασκ, που χρη­μά­τι­σε και υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών, έλεγε ότι οι ΗΠΑ βομ­βάρ­δι­σαν «οτι­δή­πο­τε κι­νεί­το στη Βό­ρεια Κορέα, αλλά ακόμη και κάθε τού­βλο που βρι­σκό­ταν ακόμη πάνω σε άλλο τού­βλο».
Και αφού τέ­λειω­σαν με τους στρα­τιω­τι­κούς στό­χους και τους αμά­χους, τα αμε­ρι­κα­νι­κά βομ­βαρ­δι­στι­κά κα­τέ­στρε­ψαν τα υδροη­λε­κτρι­κά και αρ­δευ­τι­κά φράγ­μα­τα, ενώ στα κα­το­πι­νά στά­δια του πο­λέ­μου πλημ­μύ­ρι­σαν τις καλ­λιερ­γού­με­νες εκτά­σεις και κα­τέ­στρε­ψαν τις σο­δειές για να οδη­γή­σουν τον πλη­θυ­σμό σε μα­ζι­κή πείνα.
Η «δου­λειά» δεν τε­λεί­ω­σε εκεί όμως. Στα εξή­ντα τέσ­σε­ρα χρό­νια από την ανα­κω­χή, οι ΗΠΑ έχουν κάνει τα πάντα για να δια­λύ­σουν, να τα­πει­νώ­σουν και να κα­τα­στρέ­ψουν τη Β. Κορέα. Κυ­ρί­ως, με τα εμπάρ­γκο που έχουν επι­βά­λει, έχουν οδη­γή­σει πολ­λά­κις τον βο­ρειο­κο­ρε­α­τι­κό λαό σε λιμό. Ταυ­τό­χρο­να έχουν εγκα­τα­στή­σει δίπλα στα σύ­νο­ρα της χώρας πυ­ραυ­λι­κά συ­στή­μα­τα απει­λώ­ντας να την ισο­πε­δώ­σουν για ακόμη μία φορά.
Είναι απέ­να­ντι σε αυτό το ιστο­ρι­κό υπό­βα­θρο και τις με­τέ­πει­τα εξε­λί­ξεις που οι­κο­δο­μή­θη­κε το κα­θε­στώς στη Βό­ρεια Κορέα: οι­κο­δο­μή­θη­κε συμ­με­τρι­κά με τις ενα­ντί­ον της χώρας απει­λές. Αυτό το πλαί­σιο εξη­γεί και το γε­γο­νός ότι το κα­θε­στώς δια­τη­ρεί με­γά­λο πο­σο­στό υπο­στή­ρι­ξης από τον πλη­θυ­σμό (δεν είναι μόνον η προ­πα­γάν­δα και η κα­τα­στο­λή που εξη­γεί την έλ­λει­ψη μα­ζι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης).
Σε αυτό το πλαί­σιο της συμ­με­τρί­ας, η Β. Κορέα έχει ανα­πτύ­ξει μικρά πυ­ρη­νι­κά όπλα (αυτός είναι ένας ακόμη από τους βα­σι­κούς λό­γους που ο Κιμ έχει πα­ρα­μεί­νει στη θέση του αλλά και που ο βο­ρειο­κο­ρε­α­τι­κός λαός δεν έχει τη μοίρα του ιρα­κι­νού και του αφ­γα­νι­κού λαού). Είναι πρό­κλη­ση όχι μόνο ενά­ντια στην ει­ρή­νη αλλά και ενά­ντια στη λο­γι­κή ημών, των υπο­τι­θέ­με­να τρί­των, τα ελ­λη­νι­κά Μέσα Μα­ζι­κής Ενη­μέ­ρω­σης (που ανα­πα­ρά­γουν την προ­πα­γάν­δα των αμε­ρι­κα­νι­κών ομο­λό­γων τους) να μας λένε ότι η Β. Κορέα δεν έχει δι­καί­ω­μα στα πυ­ρη­νι­κά  την ίδια στιγ­μή που η με­γα­λύ­τε­ρη  πυ­ρη­νι­κή υπερ­δύ­να­μη του πλα­νή­τη έχει πε­ρι­κυ­κλώ­σει τη χώρα με ανα­ρίθ­μη­τους πυ­ραύ­λους, αε­ρο­πλα­νο­φό­ρα, βά­σεις και στρα­τιώ­τες. Αν, άραγε, μια υπο­θε­τι­κή πυ­ρη­νι­κή δύ­να­μη είχε βά­σεις με­ρι­κά χι­λιό­με­τρα από τα σύ­νο­ρα των ΗΠΑ, αν τα αε­ρο­πλα­νο­φό­ρα της ήταν έξω από το Λ. Άν­τζε­λες κι αν αυτή η δύ­να­μη πραγ­μα­το­ποιού­σε κοινά στρα­τιω­τι­κά γυ­μνά­σια με το Με­ξι­κό με πραγ­μα­τι­κά πυρά, λίγα χι­λιό­με­τρα μα­κριά από την Αρι­ζό­να και το Τέξας, θα τολ­μού­σε κα­νείς τότε, να κα­ταγ­γεί­λει τις ΗΠΑ γιατί δια­θέ­τουν πυ­ρη­νι­κά; Ή θα τολ­μού­σε τότε να «ανα­κα­λύ­ψει» πόσο αντι­δη­μο­κρά­της, μι­σο­γύ­νης, ρα­τσι­στής, πο­λε­μο­κά­πη­λος, αντι­κο­μου­νι­στής και μη εκλεγ­μέ­νος μέσα από δί­καιες εκλο­γές από την πλειο­νό­τη­τα του αμε­ρι­κα­νι­κού λαού, είναι ο πρό­ε­δρος Τραμπ;  Ή μήπως θα ήταν «λο­γι­κό» να «ανα­κα­λύ­ψει» τότε ότι οι ΗΠΑ έχουν πάνω από 2.000.000 φυ­λα­κι­σμέ­νους, ότι εξο­ντώ­νουν συ­στη­μα­τι­κά ένα τμήμα τους πλη­θυ­σμού τους με βάση το χρώμα (βλ. εκα­το­ντά­δες δο­λο­φο­νί­ες μαύ­ρων κάθε χρόνο) και ότι είναι η μο­να­δι­κή χώρα που έχει πράγ­μα­τι χρη­σι­μο­ποι­ή­σει δις πυ­ρη­νι­κά όπλα σε βάρος άλλης χώρας; Ή, ότι οι ΗΠΑ δο­λο­φο­νούν ΚΑ­ΘΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΑ πο­λι­τι­κούς τους αντι­πά­λους σε όλον τον κόσμο με πυ­ραυ­λι­κές επι­θέ­σεις από τη­λε­κα­τευ­θυ­νό­με­να αε­ρο­πλά­να;
Η απει­λή πο­λέ­μου στη Β. Κορέα είναι μο­νο­διά­στα­τη: προ­έρ­χε­ται από τις ΗΠΑ. Αν ανοί­ξει ο ασκός ενός τέ­τοιου πο­λέ­μου, με τις πυ­ρη­νι­κές του συ­νέ­πειες, κα­νέ­να μέρος του πλα­νή­τη δεν θα είναι πια ασφα­λές, καθώς αργά ή γρή­γο­ρα θα εμπλα­κούν και άλλες δυ­νά­μεις – τε­λι­κά η Κίνα και η Ρωσία. Ο Τραμπ έχει φάει δια­δο­χι­κές πο­λι­τι­κές σφα­λιά­ρες στο εσω­τε­ρι­κό των ΗΠΑ και τώρα πι­θα­νά θέλει να στρέ­ψει αλλού την προ­σο­χή μπας και αυ­ξή­σει τη δη­μο­τι­κό­τη­τά του. Σε αυτή την εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη για την ει­ρή­νη πο­λι­τι­κή πε­ρι­πέ­τεια βρί­σκει πά­μπολ­λους πρό­θυ­μους συμ­μά­χους στο δυ­τι­κό στρα­τό­πε­δο, οι οποί­οι μέχρι χθες δια­φω­νού­σαν ή «δια­φω­νού­σαν» με τις υπό­λοι­πες πο­λι­τι­κές του.
Το 2005 ο Δη­μο­κρα­τι­κός πρώην Πρό­ε­δρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρ­τερ, είχε γρά­ψει ένα άρθρο στην «Ουά­σιγ­κτον Ποστ» έπει­τα από δι­πλω­μα­τι­κή επί­σκε­ψή του στην Πιον­γιάνγκ (ενώ δεν ήταν πια πρό­ε­δρος), όπου, αφού υπεν­θύ­μι­ζε τη συμ­φω­νία που είχε η Β. Κορέα με τις ΗΠΑ από το 1994, επι­σή­μαι­νε και τα εξής, με­τα­ξύ άλλων: «Η Πιον­γιάνγκ έχει στεί­λει ένα επί­μο­νο μή­νυ­μα ότι κατά τη διάρ­κεια των άμε­σων συ­νο­μι­λιών με τις ΗΠΑ, είναι έτοι­μη να κα­τα­λή­ξει σε συμ­φω­νία ώστε να στα­μα­τή­σει τα πυ­ρη­νι­κά της προ­γράμ­μα­τα, να τα θέσει όλα υπό την επο­πτεία της Διε­θνούς Επι­τρο­πής Ατο­μι­κής Ενέρ­γειας και να κα­τα­λή­ξει σε μια συμ­φω­νία μό­νι­μης ει­ρή­νης που θα αντι­κα­τα­στή­σει την προ­σω­ρι­νή ανα­κω­χή του 1953. Πρέ­πει να λά­βου­με σο­βα­ρά υπόψη αυτή την προ­σφο­ρά. Το εναλ­λα­κτι­κό σε­νά­ριο είναι πολύ άσχη­μο και ση­μαί­νει ότι οι Βο­ρειο­κο­ρε­ά­τες θα ανα­λά­βουν οποιεσ­δή­πο­τε δρά­σεις θε­ω­ρούν ανα­γκαί­ες για να υπε­ρα­σπί­σουν τους εαυ­τούς τους από αυτό που λένε ότι φο­βού­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο: μια στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση που θα υπο­στη­ρί­ζε­ται από τις ΗΠΑ ταυ­τό­χρο­να με από­πει­ρες να αλ­λά­ξει το πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς». («North Korea’s consistent message to the U.S.», President Jimmy Carter, Washington Post).
Ο Κάρ­τερ όμως δεν ει­σα­κού­στη­κε όχι γιατί ήταν πα­ρά­λο­γος αλλά γιατί έτσι λει­τουρ­γεί ο ιμπε­ρια­λι­σμός (αλ­λιώς δεν είναι ιμπε­ρια­λι­σμός).
Πράγ­μα­τι η αλή­θεια δο­λο­φο­νεί­ται στη Β. Κορέα από την κρα­τι­κή προ­πα­γάν­δα. Όμως η δο­λο­φο­νία της αλή­θειας από τα δυ­τι­κά ΜΜΕ, στην πε­ρί­πτω­ση της Κο­ρέ­ας, εκτός από μα­ζι­κή, μπο­ρεί να απο­βεί και μοι­ραία για τις ζωές εκα­τομ­μυ­ρί­ων και πι­θα­νά εκα­το­ντά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων. Γι’ αυτό έχει ση­μα­σία να αντι­στα­θού­με στη δο­λο­φο­νία αυτής της αλή­θειας, αλλά και της ιστο­ρι­κής μνή­μης.
Πηγή: rproject.gr