Σε μια από εκείνες τις περιπτώσεις που νομίζεις ότι ένα περιοδικό δημοσίευσε ένα άρθρο κατά λάθος, το Foreign Affairs εξηγεί πως οι πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό λειτουργούν σαν μηχανισμός αναδιανομής πλούτου και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, γιγαντώνοντας το χάσμα πλούσιων και φτωχών. Και όλα αυτά αφού πρώτα εξηγεί ότι για τις ανισότητες ευθύνονται επίσης η οικονομική παγκοσμιοποίηση, η υποχώρηση των συνδικάτων και η δημιουργία μιας οικονομικής ολιγαρχίας! Διαβάστε το πριν το κατεβάσουν.
Oι πανεπιστημιακοί Στάθης Κουβελάκης και Κώστας Λαπαβίτσας αναλύουν στο Jacobin πως ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε ένα αυταρχικό όργανο για την προστασία των τραπεζών και τη δίωξη όσων αντιστέκονται στην κυριαρχία τους ή όσων απλώς προσπαθούν να προστατευτούν από αυτές. Το κείμενο εστιάζει στην ανάγκη προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς και σίγουρα θα ρίξει από τα σύννεφα αρκετά στελέχη της ευρωπαϊκής “αριστεράς” – που συνήθως χρειάζονται μερικές δεκαετίες για να καταρρίψουν τους μύθους τους.
Ο Νόαμ Τσόμσκι και δεκάδες άλλοι διανοούμενοι συνυπογράφουν μανιφέστο με το οποίο φωτογραφίζουν και καταδικάζουν τον φασίστα υποψήφιο των βραζιλιάνικων εκλογών, Ζαϊρ Μπολσονάρο. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι καταδικάζουν την χρήση της δικαστικής εξουσίας σαν εργαλείο για τον αποκλεισμό ή ακόμη και τη φυλάκιση υποψηφίων όπως ο πρώην πρόεδρος Λούλα.
Η Μαριάνα Μαζουκάτο, που απέδειξε ότι οι καινοτόμες εταιρείες της Σίλικον Βάλει εκμεταλλεύονται ανακαλύψεις που προκύπτουν από ερευνητικά προγράμματα του δημόσιου τομέα, επιστρέφει με ένα νέο ερώτημα: Δεν πρέπει αυτά τα κράτη που χρηματοδοτούν την καινοτομία, με χρήματα των φορολογούμενων, να παίρνουν κάτι σε αντάλλαγμα από τις πωλήσεις των προϊόντων, πχ της Apple; Η Μαζουκάτο μπορεί να μην ξεφεύγει ποτέ από το πλαίσιο της καπιταλιστικής σκέψης αλλά εξακολουθούμε να θαυμάζουμε τον τρόπο με τον οποίο αποδομεί το μύθο του καινοτόμου ιδιώτη εντέρπρενερ.
To WSWS αδειάζει τον Μπέρνι Σάντερς, που έπεσε στην παγίδα της Amazon και συνεχάρη τον Τζεφ Μπέζος γιατί θα αύξανε το κατώτατο ημερομίσθιο των εργαζομένων του στα 15 δολάρια. Όπως αποδείχθηκε η αύξηση αντισταθμίστηκε με περικοπές άλλων επιδομάτων και μπόνους. Θεωρούμε ότι το κείμενο είναι ελαφρώς σκληρό για τον Σάντερς, ο οποίος εδώ και μήνες έδινε μια προσωπική μάχη με την αυτοκρατορία του Μπέζος. Είναι όμως μια καλή υπενθύμιση ότι στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν win-win καταστάσεις για τους εργαζόμενους και τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής. Φοβού τους Μπέζους και δώρα φέροντας.
Μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στα podcasts που κατεβάζετε κάθε εβδομάδα (μετά το infο-war) είναι και το μηνιαίο Who Makes Cents που χορηγείται από τον εξαιρετικό εκδοτικό οίκο Verso. Σε αυτό το επεισόδιο ο ιστορικός Ντέβιν Φέργκους από το πανεπιστήμιο του Μιζούρι αναλύει τις κρυφές χρεώσεις που το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα βάζει σε κάθε μας δραστηριότητα μεταφέροντας πλούτο από τους πολλούς και φτωχούς στους λίγους και πλούσιους.
*Πηγή: info-war.gr
