Με τους χειρότερους οιωνούς ξεκίνησε το 2020. Η δολοφονία, κατ’ εντολή του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, του Ιρανού στρατηγού Κάσεμ Σουλεϊμανί στο Ιράκ απειλεί για μία ακόμη φορά να παρασύρει την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής σε έναν νέο καταστροφικό πόλεμο.
Η επιλογή του χρόνου για τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Στριμωγμένος στο εσωτερικό με την υπόθεση της παραπομπής -παρότι οι πιθανότητες να αποπεμφθεί από το προεδρικό αξίωμα είναι μηδαμινές-, ο Τραμπ επιχειρεί να συσπειρώσει την αμερικανική κοινή γνώμη, δημιουργώντας ένα ανάλογο με την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 κλίμα.
Με δεδομένη την εμπειρία του 2003, όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ετοιμαζόταν για την εισβολή που θα έφερνε… δημοκρατία και ελευθερία, ήδη οι αμερικανικοί δρόμοι πλημμυρίζουν από αντιπολεμικούς διαδηλωτές, που εναντιώνονται στην πιθανότητα ενός πολέμου με το Ιράν.
Η ενέργεια του Αμερικανού προέδρου έχει ήδη επιπτώσεις, καθώς μια μεγαλύτερη άνοδος για παράδειγμα των διεθνών τιμών του πετρελαίου απειλεί να καθηλώσει ακόμη περισσότερο τις ανεπτυγμένες οικονομίες, οι οποίες ούτως ή άλλως βρίσκονται μπροστά σε νέα ύφεση, λόγω του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας.
Πέραν αυτού όμως είναι σχεδόν βέβαιο πως θα επηρεάσει αρνητικά τις εξελίξεις σε Ιράν, Ιράκ και Λίβανο.
Στο Ιράν τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια και η αμφισβήτηση προς το αυταρχικό καθεστώς της Τεχεράνης.
Μπροστά στο ενδεχόμενο αμερικανικού κτυπήματος, το καθεστώς θα εντείνει την καταστολή στο εσωτερικό, κολλώντας τη ρετσινιά του συνεργάτη με τον εχθρό σε όποιον αμφισβητεί την εξουσία.
Στο Ιράκ τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ένα κίνημα που επιχειρεί την απεμπλοκή της χώρας από τα δίκρανα των εντεινόμενων περιφερειακών ανταγωνισμών. Στην περίπτωση ενός νέου πολέμου, το κίνημα αυτό κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί.
Στο Λίβανο οι πρόσφατες διαδηλώσεις έχουν στο στόχαστρο όλες τις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, της φιλοϊρανικής Χεζμπολάχ συμπεριλαμβανομένης. Μια νέα εμπλοκή του Λιβάνου σε έναν νέο πόλεμο «διά αντιπροσώπων» πιθανότατα θα ανέτρεπε την προσπάθεια μιας ουσιαστικής πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής στην ταλαίπωρη χώρα.
