Η Εναλλακτική Πολιτική ….όχημα ελπιδοφόρας προοπτικής
Στην εκδήλωση της «Λαϊκής Ενότητας» που διοργάνωσε η ΝΕ Α’ Αθήνας με το Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής, για τον «Προϋπολογισμό 2019» (Ξενοδοχείο Oscar, 19.12.18), ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ και υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής, τόνισε μεταξύ άλλων, ότι ο νέος Προϋπολογισμός έχει στο …DNA του, τις σκληρές δεσμεύσεις του νέου «άτυπου» Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Ιούνιο 1018 για την περίοδο 2019-2022, που διαιωνίζει τη Λιτότητα και την Επιτροπεία σε βάθος χρόνου.
Η «υποσχεσιολογία παροχών» του νέου Προϋπολογισμού στηρίζεται στις υπεραισιόδοξες προβλέψεις (αύξηση ΑΕΠ 2,1% το 2018 και 2,5% το 2019), καθώς και στα «υπερ-πλεονάσματα» (3,96% του ΑΕΠ το 2018 και 4,25% το 2019), προϊόν «φτωχοποίησης» του ελληνικού λαού προκειμένου να εξασφαλίσει η κυβέρνηση …«προεκλογικό μέρισμα».!! Ειδικότερα ο νέος Προϋπολογισμός, προβλέπει αύξηση εσόδων κατά 450 εκατ., κυρίως από έμμεσους φόρους που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα (ΦΠΑ 200 εκατ., ΕΦΚ 140 εκατ., κά), ενώ το ποσοστό των φόρων στο ΑΕΠ θα ανέλθει το 39,4% σε σχέση με 34,2% που είναι ο μέσος όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ.!! Ο ΕΝΦΙΑ μειώνεται μεσοσταθμικά 10%, ενώ προβλέπει μείωση φορολογίας «εταιρικών κερδών» από 29% σε 25% και «μερισμάτων» από 15% σε 5% και επιδότηση 50% ασφαλιστικών εισφορών για την απασχόληση νέων ως 24 ετών. Από την άλλη προβλέπει μείωση «αφορολόγητου» κατά 40% από το 2020 (από 8.386 σε 5.386 €), η οποία θα εξαερώσει την όποια αύξηση το 2019 στον κατώτατο μισθό.
Με το νέο Προϋπολογισμό οι κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες, θα υποστούν νέες περικοπές. Ειδικότερα οι δαπάνες για μισθοδοσία θα μειωθούν -500 εκατ., οι επιχορηγήσεις σε ασφαλιστικά ταμεία -935 εκατ., Νοσοκομεία -75 εκατ., παροχές ασθενείας -380 εκατ., επιδόματα ανεργίας -63 εκατ., αθλητισμός-πολιτισμός -13 εκατ., επιχορηγήσεις ΟΤΑ – 1 δις, ενώ οι δημόσιες επενδύσεις (ΠΔΕ) μείωση κατά -350 εκατ. Όλα αυτά για την επίτευξη των «πρωτογενών πλεονασμάτων» χάριν των πιστωτών. Να σημειωθεί ότι το «δημόσιο χρέος» στο όνομα του οποίου εφαρμόστηκαν τα Μνημόνια, θα ανέβει στο τέλος του 2018 σε 335 δις € (180,4% του ΑΕΠ) από 297 δις (113% του ΑΕΠ) το 2009, ενώ το σύνολο των δαπανών εξυπηρέτησης του (τοκοχρεολύσια) στο διάστημα 2009-2017 ανήλθαν σε 336,2 δις.!
Με το νέο προϋπολογισμό συνεχίζεται η λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΚΟ, ακίνητα, γη, υποδομές, κά) και επιταχύνονται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, χάριν των τραπεζών. Στο νέο άτυπο Μνημόνιο, υπάρχει «ρήτρα» ότι τα περιουσιακά στοιχεία του Υπερ-Ταμείου (μέχρι ύψος 25 δις), δεσμεύονται για αποπληρωμή του χρέους. Το 2019 εκτός από την πώληση κερδοφόρων ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, Αεροδρόμιο Αθήνας, ΟΑΚΑ, κά), θα συνεχιστεί η πώληση και «αξιοποίηση» 10.119 ακινήτων του δημοσίου σε εγχώριους και ξένους ιδιώτες.
Συνολικά ο νέος Προϋπολογισμός 2019, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να του φορέσει μανδύα «κοινωνικής ευαισθησίας», είναι κοινωνικά ανάλγητος, βαθιά αντιλαϊκός και ηθικά υποκριτικός, διότι με τα «υπερ-πλεόνασμα» προωθεί στην πράξη τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και λειτουργεί ως όχημα κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας.
Οι πολιτικές δυνάμεις του «Μνημονιακού τόξου» (κυβέρνηση και ευρύτερη αντιπολίτευση), αποφεύγουν να μιλήσουν για τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης και εξαντλούν την κριτική τους σε αλληλοκατηγορίες για τον τρόπο διαχείρισης των νεοφιλελεύθερων μέτρων. Προβάλλουν μάλιστα ως «εναλλακτική πολιτική» δευτερεύουσες ρυθμίσεις, στη βάση των οποίων επιχειρούν να δημιουργήσουν ψευτοδιλήμματα και μια «αληθοφανή» πολιτική αντιπαλότητα. Ειδικότερα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση με τη βοήθεια των κυρίαρχων media, προβάλλουν το δίπολο μεταξύ «προοδευτικών» και «συντηρητικών» δυνάμεων, μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη, κά, ως τη μόνη δυνατή και ρεαλιστική επιλογή.! Αποσιωπούν ότι «συγκλίνουν» στην πολιτική της «Λιτότητας και Επιτροπείας», στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων κατευθύνσεων της Ευρωζώνης και των επιλογών της άρχουσας ελίτ.
Για τη «Λαϊκή Ενότητα», η εφαρμογή «φιλολαϊκής πολιτικής εξόδου από την κρίση», αποτελεί τη μόνη φερέγγυα και ρεαλιστική απάντηση στα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας, με την εφαρμογή ενός «μεταβατικού προγράμματος» ανοιχτό στη σοσιαλιστική προοπτική.
Οι βασικοί άξονες ενός τέτοιου προγράμματος είναι:
Κατάργηση της Λιτότητας και Επιτροπείας και όλων των αντεργατικών ρυθμίσεων. Διακοπή πληρωμής του δημόσιου χρέους, με στόχο τη βαθειά διαγραφή του. Αποδέσμευση από Ευρωζώνη, ρήξη με ΕΕ, Ανάκτηση Εθνικής & Λαϊκής Κυριαρχίας. Εθνικοποίηση τραπεζών, εφαρμογή «Σεισάχθειας» στα χρέη λαϊκών νοικοκυριών. Ανάκτηση δημοσίου ελέγχου στις κερδοφόρες ΔΕΚΟ και επέκταση σε στρατηγικούς τομείς. Πρόγραμμα παραγωγικής ανόρθωσης, αύξησης δημοσίων επενδύσεων για νέες θέσεις εργασίας, μείωσης ανεργίας και αύξηση του ΑΕΠ. Κλαδικές πολιτικές (βιομηχανία, γεωργία, ενέργεια, τουρισμός, κά) με φροντίδα στο Περιβάλλον. Αύξηση κοινωνικών δαπανών στην Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό, Πρόνοια, στήριξη ΑμεΑ και Πολύτεκνων. Άμεση αύξηση κατώτατου μισθού στα 751 € και παροχή 13ης σύνταξης. Προοδευτική κλίμακα φορολογίας εισοδήματος και αφορολόγητο 12.000 €. Δραστική μείωση των έμμεσων φόρων σε είδη πρώτης ανάγκης και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Μείωση φορολογίας στα καύσιμα και ιδιαίτερα στο πετρέλαιο θέρμανσης. Κατάργηση ΕΝΦΙΑ και επιβολή φορολογίας στη μεγάλη περιουσίας (ακίνητη και κινητή). Πάταξη λαθρεμπορίου, κατάργηση προνομίων ολιγαρχίας, έλεγχος στις «τριγωνικές συναλλαγές», στις off-shore εταιρίες και στις διάφορες «λίστες» φοροδιαφυγής. Ανάπτυξη διεθνών σχέσεων με όλες τις χώρες, στη βάση της ισότιμης συνεργασίας, τη ειρήνης και του αμοιβαίου οφέλους, κά.
Η προώθηση των παραπάνω μέτρων συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και τη δημιουργία κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αριστερών, αντιμνημονιακών, πατριωτικών δυνάμεων για την ανάδειξη μιας λαϊκής κυβέρνησης που θα ανοίξει ελπιδοφόρες προοπτικής στον ελληνικό λαό και στη χώρα.
