Μολονότι η είδηση αποτελεί ιστορικό μνημείο λόγου, που σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, διαπιστώνεται πως δεν της έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία. Ίσως, γιατί οι κυρίαρχες κυβερνητικές και αντιπολιτευτικές δυνάμεις και τα ελεγχόμενα από τα μεγάλα συμφέροντα ΜΜΕ, έχουν πολλούς λόγους να μη δοθεί καν η δέουσα δημοσιότητα.
Πρόκειται για την αποικιοκρατικού τύπου ενημέρωση για συμφωνία μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, η οποία δεν έγινε από την ελληνική κυβέρνηση, ως είθισται σε χώρες που διατηρούν στοιχειωδώς την ανεξάρτητη κρατική του υπόσταση, αλλά από τον πρεσβευτή των ΗΠΑ! Που, όπως φαίνεται, έχει αναλάβει, πλέον, ρόλο αντίστοιχο με αυτόν του αλήστου μνήμης Πιουριφόι, των πρώτων μετεμφυλιακών χρόνων.
Όπως έγραφε η Iskra, πρόκειται για “το άκρον άωτο της αποικιοκρατίας να μαθαίνει ο ελληνικός λαός από τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα ότι ο Αλ. Τσίπρας παραχώρησε κρυφά και κάτω από το τραπέζι, προφανώς κατά την τελευταία επίσκεψη του στις ΗΠΑ και την συνάντηση του με τον Trump, στρατιωτική βάση ελικοπτέρων των ΗΠΑ στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης”.
Επιπλέον, δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τη βάση ελικοπτέρων, αλλά και για παραχώρηση με ειδική σχέση και συμφωνία και του υπόλοιπου εμπορικού λιμανιού στις ΗΠΑ για εμπορική χρήση και ειδικότερα για τη μεταφορά αμερικάνικου φυσικού αερίου.
Αποβλέποντας, βέβαια, στην εκτόπιση του ρωσικού φυσικού αερίου από τις ευρωπαϊκές αγορές. Κάτι που για τις ΗΠΑ αποτελεί ζωτικής σημασίας εξέλιξη, σε συνθήκες κρίσης της αμερικανικής ηγεμονίας τόσο στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με ανερχόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα όσο και στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, μετά την ανατροπή των αμερικάνικων σχεδιασμών στη Συρία.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για αποφάσεις και συμφωνίες με βαρύνουσες και μακρόχρονες συνέπειες στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, καθώς μετατρέπουν την Ελλάδα σε όργανο της αμερικάνικης οικονομικής διείσδυσης στην Ευρώπη, ενώ τη φέρνουν απέναντι στη Ρωσία, μέσα από μια κοντόφθαλμη οπτική που στερείται κάποιας προοπτικής.
Όπως φαίνεται, υπό το πρίσμα των νέων αυτών εξελίξεων και της δήλωσης του αμερικανού πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ, ότι “οι σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ τόσο ισχυρές όσο σήμερα”, θα πρέπει να ξαναδούμε συνολικότερα τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στην εξωτερική πολιτική για ζητήματα της περιοχής μας. Από τη συμπαράταξη της Ελλάδας με τον ουκρανικό νεοφασισμό (ας σημειωθεί ότι ο Πάιατ ήταν πρέσβης στο Κίεβο κατά το νεοφασιστικό πραξικόπημα του 2014), μέχρι την ευθυγράμμιση με το κράτος-τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής, το Ισραήλ, κ.λπ.
Αυτό που κυρίως μένει, είναι πως οι αποκαλύψεις και η δήλωση του αμερικανού πρεσβευτή θέτουν ξεκάθαρα επί τάπητος και χωρίς καμιά επιφύλαξη το ζήτημα της ανάκτησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Η “μηχανη” στηθηκε αψογα.Μετα τις βουλες και τις υπογραφες, ο κυριος πρεσβυς εδειξε την “δυσφορια” του για την αδεια του Κουφοντινα, η “αριστερη” μας πρωθυπουργαρα βραχος ακλονητος στις θεσεις του (ναι λεει κυριοι, ο ελληνικος νομος επιτρεπει ο Κουφοντινας να βγει εξω δυο μερες με αδεια, ας λενε οτι θελουν οι αμερικανοι και ο Καμμενος που διαφωνει μεν, υποχωρει δε, ο Κουλης, η Φωφη και ο Ποταμιας ας χτυπιουνται μεχρι το ταβανι στη βουλη και στα παραθυρα και ας παραληρουν στο διαδικτυο δεξιοι, φασιστες, “νοικοκυραιοι” και χρυσαυγιτες). Οι “αριστεροι” που περνανε τα μνημονια και την καταλυση της εθνικης ανεξαρτησιας ειναι “ηρωες”, “επαναστατες”, κατι μεταξυ του Αρη και του Τσε.Θα ξεγελασουν αραγε με ολα αυτα για μια ακομη φορα το “ποπολο”? Μαλλον κομματι δυσκολο.