Οι συγκεντρώσεις των κομμάτων ακόμα και κυβερνητικών δεν είναι βέβαια πάντα επιτυχείς.
Η συγκέντρωση, όμως, που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ δια του Ν. Παππά στο Κιλκίς την Τρίτη (19/3) το απόγευμα δεν ήταν απλώς ένα ναυάγιο αλλά κάτι πολύ χειρότερο.
Οι ηρωικοί προσελθέντες στην αίθουσα ομιλίας του Ν. Παππά στο Κιλκίς στην κυριολεξία μετρημένοι στα δάχτυλα, ώστε κάποιος από τους παριστάμενους να πει πως αν προσήρχοντο στην ομιλία μόνο όλοι οι άνδρες της φύλαξης του υπουργού, η αίθουσα θα είχε περισσότερους.
Το θλιβερό θέαμα, φυσικά, δεν είναι μόνο μια προσωπική αποτυχία του Ν. Παππά. Αυτό είναι το λιγότερο.
Η άδεια αίθουσα, αραιά – αραιά καμιά εικοσαριά, δείχνει πρώτα απ’ όλα το κατάντημα ενός πάλαι ποτέ κραταιού αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα και στο “συντηρητικό” Κιλκίς, γέμιζε ασφυκτικά και με όρθιους τους χώρους των συγκεντρώσεων.
Και αυτό το κατάντημα αποτυπώνεται πολύ πιο εξευτελιστικά από το γεγονός ότι ακόμα και εκείνοι που με βαριά καρδιά και λόγω επίπλαστων διλημμάτων μπορεί να ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, ντρέπονται κυριολεκτικά να εμφανιστούν σε Συριζαϊκή συγκέντρωση, αναλογιζόμενοι την κοινωνική απαξίωση.
Κάνουν, λάθος, όμως όσοι ταυτίζουν τον διασυρμό του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ, με την περιθωριοποίηση, όπως εύχονται των μεγάλων προοδευτικών και δημοκρατικών οραμάτων, τα οποία γίνονται πολύ πιο επίκαιρα σήμερα για την Ελλάδα και για ολόκληρη την Ευρώπη που βουλιάζει εν μέσω νεοφιλευθερισμού και ακροδεξιάς νεκρανάστασης.
