Έξι μήνες πριν τις τετραπλές ή πενταπλές εκλογικές αναμετρήσεις, η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο, να πείσει ότι η χώρα έχει μπει στην “κανονικότητα”.
Παρά του ότι το “ημέτερο” Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, στην έκθεσή του, παραθέτει πολλές πηγές αβεβαιότητας, μεταξύ των οποίων:
“Η περαιτέρω κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων. Η συνέχιση των αναταράξεων στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές και η συνέχιση των εντάσεων στις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης-Ιταλίας. Η κλιμάκωση των δημοσιονομικών πιέσεων, υπό το βάρος δικαστικών αποφάσεων που ακυρώνουν εφαρμοσμένες μισθολογικές και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις.
Η είσοδος της ελληνικής οικονομίας σε εκλογικό κύκλο”. Και όλα αυτά, όταν η Ελλάδα παραμένει πρώτη με διαφορά στη φορολόγηση αγαθών και υπηρεσιών και δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω αφαίμαξης για τη διατήρηση των θηριωδών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ο κ. Τσίπρας, θέλει να αποκρύψει τη σκληρή πραγματικότητα, που δεν είναι μόνο το άθροισμα των τριών μνημονίων που υποτίθεται ότι τελείωσαν, αλλά κυρίως η εμπέδωση ενός επαχθούς καθεστώτος που θα διατηρηθεί μέχρι το 2060. Και αυτό το καθεστώς, δε μπορεί να ανατραπεί, παρά μόνο με μια πραγματική δημοκρατική κοινωνική επανάσταση. Επιχειρεί ένα παλαιομοδίτικο σόου, με διάφορα πυροτεχνήματα.
1ο πυροτέχνημα: Το άνοιγμα της βεντάλιας των υποσχέσεων και το βασικό απατηλό αφήγημα ενόψει εκλογών, που είναι η μη περικοπή των συντάξεων. Που κι’ αν ακόμα του το επιτρέψουν, απλά θα σημαίνει, πως η επίτευξη των στόχων της επιτροπείας θα πραγματοποιηθεί μέσω άλλου δρόμου περικοπών. Γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Τσίπρας, πως το όριο των ασφαλιστικών δαπανών στον Προϋπολογισμό, δε μπορεί να ξεπεράσει το 16%, αφού αυτό ψήφισε μαζί με τους υπόλοιπους μνημονιακούς στο 3ο μνημόνιο. Το τυρί που υπόσχεται στους συνταξιούχους, έχει πίσω του και τη φάκα. Άλλωστε η προσπάθεια αναίρεσης των δικαστικών αποφάσεων υπέρ των συνταξιούχων, είναι αποκαλυπτική των προθέσεών του. Στο μόνο που ευελπιστεί και το είπε ωμά ο πρωθυπουργός, είναι η μείωση της δαπάνης μέσω του θανάτου των ήδη συνταξιούχων.
2ο πυροτέχνημα: Αυτό της Συνταγματικής Αναθεώρησης.
Που εξυπηρετεί καθαρά το εκλογικό αφήγημα περί δήθεν τήρησης του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ και που θα μπορούσαμε να το εντάξουμε στα μεγάλα ανέκδοτα του βιβλίου Γκίνες.
Γιατί; Μια χώρα προτεκτοράτο, της οποίας το Σύνταγμα αντικατέστησαν τα μνημόνια, σε μια χώρα που ο κ. Τσίπρας έχει γράψει στα παλιά του υποδήματα το ΟΧΙ του 63%, μια χώρα όπου η δημόσια περιουσία εκχωρήθηκε μέχρι τελευταίας σπιθαμής στους πιστωτές, της οποίας το επίπεδο της “Δημοκρατίας” είναι οι διώξεις με κακουργηματικές κατηγορίες όσων αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, σε μια χώρα όπου δεν εφαρμόζεται η συνταγματική πρόβλεψη μεταφοράς στην Αυτοδιοίκηση των χρηματοδοτικών πόρων, πριν από τη μεταφορά αρμοδιοτήτων, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί ότι ο κ. Τσίπρας θα κάνει Συνταγματική Αναθεώρηση!
Αλλά ακόμα κι’ αν παραβλέπαμε τις προφανείς προθέσεις της κυβέρνησης, οι προτάσεις της κινούνται μέσα στα ήδη υπάρχοντα καθεστωτικά πλαίσια, δεν δίνουν ουσιαστικές απαντήσεις στα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες και τη χώρα. Ο δε διάλογος που αφορά θέματα της Αυτοδιοίκησης, θα γίνεται δια της κ. Δούρου. Η οποία παρεμπιπτόντως, δεν ευθύνεται για το Μάτι και τη Μάνδρα. Δεν ήξερε. Μόνο για την Καλιφόρνια ευθύνεται, όπως ειρωνεύεται το γνωστό μαντρόσκυλο του κ. Τσίπρα, ο κ. Πολάκης!
Μπορεί βέβαια να δηλώσει άγνοια η κ. Δούρου και για τη νέα μονάδα επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων, που περιλαμβάνει καύση και που προωθείται σε απόσταση 500 μέτρων από το ΧΥΤΑ της Φυλής, τον οποίο προεκλογικά θα έκλεινε.
Την ίδια άγνοια, μπορούν να δηλώνουν και οι περιφερειακοί της σύμβουλοι – ανδρείκελα. Ο μισθός να πέφτει, αλλά δε θα τους πιστέψει κανείς.
Για το διάλογο περί του Συντάγματος όμως, η κ. Δούρου αποτελεί εγγύηση. Όπως και ως εντεταλμένη του κ. Τσίπρα στην “Ελληνογερμανική Ένωση”, την οποία από κοινού κατήγγειλαν στο παρελθόν.
3ο πυροτέχνημα του κ. Τσίπρα. Ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας. Εδώ οι υποσχέσεις για δέκα χιλιάδες προσλήψεις, θα καταγραφούν ως η μεγαλύτερη πελατειακή χοντροκοπιά! Χωρίς μάλιστα να εξηγήσουν, εκτός από εμάς και στα “αφεντικά” τους που εγκρίνουν τους προϋπολογισμούς, πως θα μειωθεί η μισθολογική δαπάνη του προϋπολογισμού για να πληρωθούν οι νεοπροσληφθέντες, όταν απλά θα χρησιμοποιείται ένας άλλος κωδικός πληρωμής των ιερέων από τον κρατικό κορβανά βέβαια!
Το πιο σημαντικό όμως, είναι η παραχώρηση ίσων δικαιωμάτων στην Εκκλησία, σε εκτάσεις που δεν της ανήκαν ποτέ.
Βέβαια, μπορούμε να σχολιάσουμε αυτά που ειπώθηκαν. Για τα πίσω απ’ τις κάμερες και για την εσπευσμένη επίσκεψη του κ. Γαβρόγλου στο Φανάρι για συνομιλίες με το πουλέν των Αμερικάνων, τον Βαρθολομαίο, βάσιμες υποθέσεις μόνο μπορούμε να κάνουμε.
Γιατί αν η συνάντηση κινήθηκε, στη λογική Τσίπρα – Ιερώνυμου, τότε οι κάτοικοι της Χαλκιδικής και πολλών άλλων περιοχών της χώρας, θα πρέπει να ξεχάσουν την διεκδικούμενη τεράστια μοναστηριακή περιουσία.
Ο δε Δήμος Πολυγύρου, θα εξακολουθεί να πληρώνει, από το υστέρημα των δημοτών του ή και τη συνδρομή των αιματοβαμμένων ληξιπρόθεσμων του Δημοσίου, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στους καλόγερους του Αγίου Όρους, ως ενοίκιο των κατασκηνώσεων ΑΜΕΑ και συνταξιούχων!
Θα είναι, η έξτρα “αριστερή” προσφορά του Αλέξη. Η ντε φάκτο αναγνώριση της τεράστιας μοναστηριακής περιουσίας υπέρ του Πατριαρχείου, προσφορά του ιδίου, υπό την αιγίδα των Αμερικάνων προστατών του!
Με τέτοια πυροτεχνήματα ο πρωθυπουργός, θέλει να αποπροσανατολίσει το λαό και να κρύψει την πραγματικότητα μιας χώρας, που βιώνει βαθιά δομική κρίση, η οποία ξέσπασε το 2008, εντάθηκε μετά το 2010 και παραμένει μέχρι σήμερα παρούσα. Να κρύψει, πως το επίδικο εξακολουθεί να αφορά δύο απόψεις. Η μία, που ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τα μνημόνια και επικράτησε προς το παρόν χάρη στην δική του προσχώρηση και η άλλη, που υποστηρίζει το δρόμο της ρήξης με την ΟΝΕ και την ΕΕ.
Τα αποτελέσματα της επικρατούσας πολιτικής, είναι η ωμή πραγματικότητα.
Η Ελλάδα συνεχίζει να έχει υπερδιογκωμένο τομέα υπηρεσιών, αδύναμη βιομηχανία και μη ανταγωνιστική γεωργία, συνεχίζει να ξεπουλάει τις πρώην ΔΕΚΟ, τους στρατηγικής σημασίας οργανισμούς, υπηρεσίες και υποδομές σε κερδοσκόπους, καθώς και τη δημόσια παιδεία και υγεία.
Το παραγωγικότερο κομμάτι του εργατικού δυναμικού μεταναστεύει κατά εκατοντάδες χιλιάδες και οι επενδύσεις χωλαίνουν, ενώ οι δημόσιες επενδύσεις, ο μόνος τομέας που μπορεί να δώσει ώθηση στην ανασυγκρότηση της οικονομίας, διαρκώς συρρικνώνεται. Το δημόσιο χρέος παραμένει τεράστιο, δίνοντας το πρόσχημα για διαρκή εξωπραγματική λιτότητα, με βαρύτατους φόρους και περικοπές δημοσίων επενδύσεων.
Οι τράπεζες είναι “κούφιες” και λίαν προσεχώς εκεί θα παιχτεί το νέο δράμα.
Η εθνική ανταγωνιστικότητα έχει πάψει να βελτιώνεται από το 2013.
Τα μνημόνια επιδείνωσαν τη στρεβλή δομή της οικονομίας.
Η χώρα δεν έχει αναπτυξιακή δυναμική.
Να θυμίσουμε, πως πέραν των πρόσφατων πρωθυπουργικών πυροτεχνημάτων, είχε προηγηθεί το καλοκαίρι και ο λεγόμενος “Κλεισθένης”, ως ένα ακόμη τρικ στην επικοινωνιακή καταιγίδα. Ιδιαίτερα στο σκέλος του εκλογικού συστήματος και της ημερομηνίας των εκλογών τον ερχόμενο Μάϊο.
Το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο υπόσχονταν να καταργήσει η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν το κατάργησε, αλλά προσέδεσε περισσότερο την Αυτοδιοίκηση στο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο της επιτροπείας, με τη λεγόμενη Αυτοτελή Εποπτεία του Υπουργείου Εσωτερικών, την ενδυνάμωση του Παρατηρητηρίου και την προώθηση της εκποίησης της δημοτικής περιουσίας, με την εμπλοκή αδηφάγων ιδιωτικών συμφερόντων, μέσω της συγκρότησης Α.Ε.
Με πρόσχημα όπως πάντα, την περίφημη Ανάπτυξη.
Αλλά εκτός απ’ την ουσία, υπάρχει και το κόλπο με την ημερομηνία των εκλογών, που δείχνει πως η Αυτοδιοίκηση, χρησιμοποιείται ως πιόνι στη σκακιέρα των πολιτικών σχεδιασμών της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα μάλιστα, που ενώ συζητάει τη Συνταγματική Αναθεώρηση, θα έπρεπε να είχε φέρει πρόταση απεμπλοκής των Αυτοδιοικητικών εκλογών από οποιεσδήποτε άλλες.
Όμως, τα μαγικά πυροτεχνήματα του πρωθυπουργού έχουν ένα τέλος.
Τη μέρα της λαϊκής ετυμηγορίας, όποτε κι’ αν έρθει αυτή.
Τότε, που ο παθολογικός του έρωτας με την εξουσία, θα έχει άδοξο τέλος και τα όποια πυροτεχνήματα πέσουν, θα αφορούν την απαλλαγή της χώρας από τον πιο κραυγαλέο πολιτικό απατεώνα της μεταπολιτευτικής περιόδου!
*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Π.Γ της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε) και μέλος του Δ.Σ της ΚΕΔΕ.
