Ο Θεός είναι μεγάλος και προφήτης του ο Τσίπρας

Έχει αρχίσει η καραμέλα .
Τί να κάνουμε που είναι πευκόφυτη η περιοχή.
Τί να κάνουμε που δεν είναι σωστή η δόμηση.
Τί να κάνουμε που δεν έχει δρόμους.
Τί να κάνουμε που άλλαξε ο αέρας και αντί να πάει η φωτιά στο Διόνυσο ,πήγε στο Μάτι.
Τί να κάνουμε που πέρασε τη Λεωφόρο Μαραθώνος.
Τί να κάνουμε που ο αέρας ήταν ισχυρός.

Από την άλλη είναι γνωστό ότι στη χώρα έχουμε τη μεγαλύτερη ιστορικά καταγραμμένη δασοκάλυψη, γύρω στο 49%, που με τους δασώδεις αγρούς και τους ελαιώνες ανεβαίνει. Αέρες φυσάνε στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Όλη η παράλια της Αττικής είναι περίπου σαν το Μάτι.

Αυτές οι δηλώσεις, που γίνονται με τουπέ, χωρίς συντριβή και συμπόνοια, δεν σου δημιουργούν την εντύπωση ότι έγινε ό,τι ήταν ανθρώπινα δυνατό να γίνει και σε κάποια στιγμή τα γεγονότα σε ξεπερνούν, διότι  συμβαίνει συνδυαστικά ότι  χειρότερο μπορούσε  να συμβεί.

Κάθε  πότε  όμως  συμβαίνει αυτό;

Προφανώς όχι κάθε μήνα, ούτε τρεις τέσσερις φορές το χρόνο.

Οπότε, ότι σωπαίνουμε τώρα και μετά τα βρίσκουμε οδηγεί στη λογική , και τώρα τί να κάνουμε; μήπως θα γυρίσουν οι άνθρωποι πίσω;

Και έτσι άνθρωπος δεν θα έχει ποτέ όνομα η ευθύνη.

Η υπουργός της Πορτογαλίας , πέρσι, αν θυμάστε , βγήκε, απολογήθηκε διότι παρόλο που έκανε ό,τι έπρεπε και ότι μπορούσε είχε δημόσιες απώλειες, και κατόπιν παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας την ευθύνη της, διότι ένιωσε τα γεγονότα να την ξεπερνούν.
Εδώ τίποτα δεν ξεπερνά κανένα.

Οπότε ουδείς πρέπει να έχει ευθύνη. Ούτε και ευθιξία…

Και με το Χρηματιστήριο το ίδιο έγινε, και με τα δομημένα ομόλογα το ίδιο , και με το Χρέος το ίδιο , και με τη στατιστική υπηρεσία το ίδιο , και με το PSI το ίδιο, και με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το ίδιο , και με τους αστυνομικούς που σακάτεψαν τον κόσμο στο Σύνταγμα το ’11 το ίδιο , και με τα ναυάγια το ίδιο , και με τη μόλυνση του περιβάλλοντος το ίδιο.

Αντικειμενικός σκοπός είναι να μείνει ο υπουργός , ο περιφερειάρχης, ο δήμαρχος , ο αρχηγός στη θέση του.  Προφανώς , ελέω  θεού, αφού  μόνο ο θεός σώζει , οι  άλλοι  απλώς  καλύπτουν  κενές θέσεις.

Προφανώς, ο εκάστοτε πρωθυπουργός  είναι  ο προφήτης μιας  ιδιαίτερης  θρησκείας  που λέγεται κυβερνητισμός. Αλλάζει  το λατρευτικό τυπικό , σε  μουσουλμανικό, εβραϊκό, χριστιανικό κ.λπ., ώστε  να  έχουμε  και κάποια δικαιώματα  , κρατιέται  όμως  η  υπουργική θρησκευτική ιεραρχία.

Και έτσι ο φταίχτης είναι πάντα ο κακός μας ο καιρός.
Και έτσι χτες όταν έπιασε η μπόρα η Αμαρουσίου – Χαλανδρίου έγινε Λίμνη Βαϊκάλη. Και πάλι ο κακός καιρός έφταιγε.

Έχουμε και τους καρεκλοκένταυρους της Ε.Ε. να μας λένε, ότι δεν φταίει το μνημόνιο που δεν έχουμε λεφτά για υποδομές και μέσα, αφού εμείς αποφασίζουμε αν θα κόψουμε το πόδι μας ( θα πεινάσει ο κόσμος) ή το χέρι μας (θα καεί ή θα πνιγεί ο κόσμος). Έχουμε και το ΝΑΤΟ με τα φοβερά μέσα που δεν προλαβαίνει να βοηθήσει γιατί κάπου βομβαρδίζει…
Και, έτσι, στην επόμενη πυρκαγιά ο κακός καιρός θα φταίει , και στην επόμενη πλημμύρα το ίδιο.

Είμαστε στο έλεος του Θεού, δηλαδή, για το αν θα έχει η βροχή , ή η λιακάδα αποτέλεσμα επίθεσης με πυρηνικά όπλα.

Χθες , με τη μπόρα, η Αμαρουσίου-Χαλανδρίου έγινε ποτάμι οργισμένο και από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα.

Τί να κάνουμε πατριώτες, με τον, ήλιο θα καιγόμαστε, με τη βροχή θα πνιγόμαστε και με το χιόνι θα παγώνουμε.

Απλά πράγματα.

Οπότε, με τη μετεωρολογική πρόγνωση για μπόρες, σήμερα, να τα αφήσουμε όλα, και να πάμε να κλειστούμε στα Μοναστήρια και τις Εκκλησίες, μαζί με τους Υπουργούς, τους Δημάρχους, τους Περιφερειάρχες, το Στρατό, τους Αστυνομικούς και τους Πυροσβέστες ( που, όπως μας λένε, τίποτε δεν μπορούν να κάνουν). Να  προεξάρχει  στις  λειτουργίες  ο πρωθυπουργός, ως  μέγας προφήτης – αρχιερεύς του κυβερνητισμού, και ο κ. Αμβρόσιος, ως εκπρόσωπος του θεού της αγάπης, και εμείς  να προσευχόμαστε με μετάνοιες, να μας ελεήσει ο Κύριος των Ουρανών.

Το κυβερνητικό έργο θα επιτελείται   με δεκάλεπτο κήρυγμα   του  θείου λόγου από τον  αρμόδιο  υπουργό, στο χαρτοφυλάκιο του οποίου εντάσσεται  η  εκάστοτε  θεομηνία,  που θα μας  λέει,  αναλόγως  με  την έκταση  της  καταστροφής, είτε  ότι  πρέπει να μετανοήσουμε για να σωθούμε, είτε ότι επειδή  είμαστε  καλοί άνθρωποι μα  λυπήθηκε ο Κύριος, ο οποίος  πρόσκαιρα  μας  δοκίμασε.

Κύριοι,

Όχι  μόνο  δεν πάμε  καλά, αλλά  δεν υπάρχει και σωτηρία.