Επέλαση στην πρώτη κατοικία – Eνοικιαστές στο σπίτι τους με μόνιμη απειλή έξωσης
«Ο Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης Ευκαιρίας» σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο, είναι «ένας ενιαίος κώδικας» που «θέτει ένα ρεαλιστικό, δίκαιο, κοινωνικά ευαίσθητο πλαίσιο γύρω από την πρώτη κατοικία και χαράσσει έναν σαφή δρόμο για το πώς θα ρυθμίζονται χρέη προς το Δημόσιο, προς τα ταμεία, προς τις τράπεζες, τα οποία συνολικά φτάνουν τα 234 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ο βομβαρδισμός ωραιοποίησης του νέου πτωχευτικού κώδικα, από διάφορα ΜΜΕ, δεν μπορεί να κρύψει τον εφιάλτη που φέρνει, σύμφωνα με το ίδιο το κείμενο δόθηκε σε διαβούλευση την Πέμπτη. Αναδημοσιεύουμε άρθρο από τον «Ριζοσπάστη» του Σαββατοκύριακου, όπου παρουσιάζεται:
“Ο «Κώδικας διευθέτησης οφειλών και παροχής δεύτερης ευκαιρίας», η εφαρμογή του οποίου (από 1/1/2021) έρχεται να βάλει οριστικό τέλος στα όποια απομεινάρια δικαστικής προστασίας και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας, πατώντας πάνω στα «χνάρια» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των κατευθύνσεων της ΕΕ. Παράλληλα, η θηλιά πλειστηριασμών και κατασχέσεων σφίγγει και για άλλες οφειλές των λαϊκών οικογενειών, όπως για χρέη προς τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και προς τα ασφαλιστικά ταμεία για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, ενώ την ίδια ώρα οι διατάξεις του στοχεύουν σε μαζικό ξεσκαρτάρισμα του επιχειρηματικού πεδίου με αναδιαρθρώσεις και «δεύτερες ευκαιρίες» σε επιχειρηματικούς ομίλους και το λογαριασμό στους εργαζόμενους.
Με βάση το νομοσχέδιο τα φυσικά πρόσωπα αποκτούν για πρώτη φορά την «πτωχευτική δυνατότητα», ενώ η κήρυξη του οφειλέτη σε πτώχευση από το αρμόδιο δικαστήριο μπορεί να προέλθει και μετά από αίτηση της τράπεζας και των άλλων πιστωτών. Οπως ρητά ξεκαθαρίζεται, «τεκμαίρεται ότι ο οφειλέτης βρίσκεται σε παύση πληρωμών όταν δεν καταβάλλει ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο, τους φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης ή πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα, σε ύψος τουλάχιστον 40% των συνολικών ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών του προς τον αντίστοιχο φορέα για περίοδο τουλάχιστον 6 μηνών, εφόσον η μη εξυπηρετούμενη υποχρέωσή του υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ».
Κατόπιν προβλέπεται η πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του «οφειλέτη» ώστε κράτος, τράπεζες, επιχειρηματικοί όμιλοι να βάζουν στο χέρι ό,τι απομένει από το λαϊκό εισόδημα και την κάθε είδους «περιουσία του οφειλέτη».
Μετά την κήρυξη της πτώχευσης και μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας ο οφειλέτης θα μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο σε τυχόν ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν τις λεγόμενες «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», κάποια ψίχουλα δηλαδή για τα απολύτως στοιχειώδη, ενώ τυχόν άλλα εισοδήματα περιέρχονται στη λεγόμενη πτωχευτική περιουσία και βέβαια προορίζονται προς διανομή στους πιστωτές. Το σχετικό άρθρο αναφέρει: «Από την κήρυξη της πτώχευσης μέχρι την απαλλαγή του πτωχού, ανήκει στην πτωχευτική περιουσία το μέρος του ετησίου εισοδήματός του που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης».
Παράλληλα, το κυβερνητικό τερατούργημα προβλέπει πώληση και ενοικίαση της πρώτης κατοικίας του «οφειλέτη» και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Σε αυτήν την περίπτωση, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συσταθεί για το σκοπό αυτό και στη συνέχεια μπορεί να έχει το δικαίωμα της διαμονής στην κατοικία του έναντι ενοικίου, θα γίνεται δηλαδή νοικάρης στο σπίτι του και με μόνιμη την απειλή της οριστικής έξωσης, αφού μετά την πάροδο 3ετίας η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση και βέβαια να προχωρήσει άμεσα σε πλειστηριασμό, σε περίπτωση που ο μισθωτής – πρώην ιδιοκτήτης δεν καταβάλει έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα!
Με το μαχαίρι να είναι μόνιμα στο λαιμό τους και σε συνδυασμό με το «ψιλό κόσκινο» των εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων, που αφήνει δεκάδες χιλιάδες εκτός, προβλέπεται η χορήγηση στεγαστικού επιδόματος για την πρώτη κατοικία «ευάλωτων» νοικοκυριών, ενώ ο δικαιούχος, όπως και στο τρέχον πρόγραμμα «Γέφυρα», καλείται να είναι απόλυτα συνεπής με τις υποχρεώσεις που του φορτώνουν κυβέρνηση και τραπεζίτες, αλλά και παραιτείται από το τραπεζικό και φορολογικό απόρρητο, προκειμένου να διαπιστώνεται ότι διατηρούνται οι προϋποθέσεις καταβολής του επιδόματος, ότι δηλαδή «ξύνει τον πάτο» της φτώχειας.
Τα παραπάνω αποτελούν την άλλη πλευρά του «νομίσματος», με σκοπό – όπως έλεγε την Πέμπτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, χαρακτηρίζοντας το νέο νομοσχέδιο «επιχειρηματικά γόνιμο» και «εθνικά αναπτυξιακό» – να απελευθερώσουν «τις τράπεζες από μη εξυπηρετούμενα δάνεια, έτσι ώστε να επιτελέσουν το ρόλο τους», να τροφοδοτήσουν ένα νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας με φτηνό «ζεστό» χρήμα και δανεισμό.
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε προβλέπονται και μια σειρά από μέτρα που διευκολύνουν στην κατεύθυνση αυτή με:
— Προκλητικές φοροαπαλλαγές που θα εφαρμόζονται για την ιδιωτική εταιρεία – Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, στην οποία θα περιέλθουν οι πρώτες κατοικίες λαϊκών νοικοκυριών (π.χ. απαλλαγές από φόρους μεταβίβασης, ΕΝΦΙΑ κ.ά.), στα «κοράκια» που θα βγάλουν στο «σφυρί» τη λαϊκή κατοικία.
— Επιτάχυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που «θωρακίστηκαν» επί ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα μέτρα καταστολής και την ποινικοποίηση του αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς. Τώρα προβλέπεται η αυτοδίκαιη διαδοχική πτώση της τιμής πρώτης προσφοράς σε περίπτωση άγονων πλειστηριασμών, ενώ σε σύντομο χρονικό διάστημα και εφόσον «δεν επιτευχθεί η εκποίηση του πράγματος έστω και έναντι συμβολικού ανταλλάγματος, συνάγεται ότι κανείς στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να αξιοποιήσει το πράγμα επωφελώς. Στην περίπτωση αυτή η κυριότητα του πράγματος περιέρχεται στο Δημόσιο».
— Νέο πλαίσιο εξωδικαστικού μηχανισμού, στον οποίο πέρα από τα επιχειρηματικά χρέη εντάσσονται και οι οφειλές φυσικών προσώπων, σε τράπεζες, στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε «να βγει και από τη μύγα ξίγκι». Ταυτόχρονα, ο υπό διαμόρφωση Πτωχευτικός Κώδικας προβλέπει «εναλλακτικές» δυνατότητες, με λεόντειους όρους και προϋποθέσεις, μέσω διαφόρων μηχανισμών, όπως διμερείς συμφωνίες αναδιάρθρωσης δανείων με τις τράπεζες.
Ενώ θεσπίζεται «ηλεκτρονικός μηχανισμός έγκαιρης προειδοποίησης οφειλετών» με 3 επίπεδα κινδύνου (χαμηλό – μέτριο – υψηλό) για φυσικά και νομικά πρόσωπα, εποπτευόμενος από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους.
Παράλληλα, για τα επιχειρηματικά δάνεια προωθείται σειρά νέων διατάξεων αναφορικά με την επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών, για τις αναδιαρθρώσεις και «εξυγιάνσεις» προβληματικών επιχειρήσεων, των επιχειρήσεων «ζόμπι», όπως λέγονται.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι μεγαλοεπιχειρήσεις που πτωχεύουν θα αποκτούν μια «δεύτερη ευκαιρία» για να επιστρέψουν στην κερδοφορία, ενώ παραμένουν και ενισχύονται οι άθλιες διατάξεις για την αποζημίωση και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων που απολύονται, όπως η διάταξη που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση την οποία τα πιστωτικά ιδρύματα προηγούνται στο μοίρασμα ρευστοποιημένων στοιχείων πτωχευμένων εταιρειών, παραπέμποντας στις ελληνικές καλένδες τα χρωστούμενα στους εργαζόμενους.
Όπως ρητά αναφέρεται, «οι απαιτήσεις των μισθωτών από μισθούς και λοιπές παροχές που γεννήθηκαν πριν την κήρυξη της πτώχευσης, καθώς και κάθε συναρτώμενη με την καταγγελία απαίτησή τους, όπως ιδίως αποζημίωση εκ του νόμου, αποτελούν πτωχευτικές απαιτήσεις, για τις οποίες οι μισθωτοί ικανοποιούνται ως πτωχευτικοί πιστωτές κατά τις ειδικότερες περί κατατάξεως των πιστωτών διατάξεις του παρόντος κώδικα».
*Πηγή: imerodromos.gr