– ο συνομιλητής δεν ήταν ο Μιωνής αλλά ο Βόλντεμορτ (ίσως η φυσιογνωμική ομοιότητα να έπειθε περισσότερους)
– όταν αναφερόταν σε «μαγαζί», εννοούσε το Χογκγουορντς (τη μεγάλη Σχολή Μαγείας) και
– όταν έλεγε για «δική του ατζέντα» προφανώς δεν εννοούσε του Παπαγγελόπουλου αλλά το τρομακτικό βιβλίο των τεράτων που ποτέ δεν πρέπει να ανοίξουν οι μαθητευόμενοι μάγοι.Αλήθεια, νομίζω θα συγκινούσε περισσότερο τουλάχιστον το κινηματογραφόφιλο κοινό και θα έδινε και μια διαφορετική νότα στην πολιτική αντιπαράθεση. Αντίθετα, τώρα, το μόνο που έχει καταφέρει είναι να ξενερώσει τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ που κάπως πρέπει να τα βολέψουν, κάτι πρέπει να απαντήσουν και κάπως να δικαιολογηθούν για πρακτικές που ο κόσμος της Αριστεράς έμαθε να κατακεραυνώνει ως κάτοχος του πραγματικού ηθικού πλεονεκτήματος.
Το «μαγαζί» του Χόγκγουορτς και η κρυφή «ατζέντα» με τα τέρατα.
Μην ετοιμάζεστε να ξεσπαθώσετε οι φιλελεύθεροι πασόκο-δεξιοί. Ο απλός κόσμος της Αριστεράς είναι ακόμα κάτοχος του ηθικού πλεονεκτήματος. Το πιστεύω πραγματικά. Ο κόσμος που δεν θεωρεί φυσιολογικά αυτά τα πράγματα για υπουργό αριστερής κυβέρνησης, που βλέπει, ακούει και εκπλήσσεται, αυτός ο κόσμος έχει ακόμα εκείνη τη διαφορετική μαγιά ανθρώπου που εσείς, της άλλης πλευράς, έχετε χάσει από τον καιρό των pampers, των χρηματιστηρίων και των εξοπλιστικών.
Απαντώντας στις αποκαλύψεις, ο Νίκος Παππάς και ο ΣΥΡΙΖΑ ωρύονται για τις λαθροχειρίες και τις εξυπηρετήσεις της περιόδου Σαμαρά, για τα λεφτά του Παπασταύρου και για τις μίζες της Novartis. Προφανώς, επί της ουσίας έχουν δίκιο.
Το κάνουν όμως σε λάθος χρόνο και δυστυχώς το κάνουν πλέον αμυνόμενοι. Το επιχείρημα «εσείς τα κάνατε χειρότερα, εγώ συνομιλούσα με έναν εμπλεκόμενο σε οικονομικό σκάνδαλο επειδή μου το ζήτησε μια άλλη κυβέρνηση» δεν πείθει.
Το επιχείρημα «ο Τσίπρας δεν ήξερε τίποτα» δεν πείθει.
Το επιχείρημα «δεν καταλάβατε καλά, έλεγα ότι κάποιοι βγάζουν λεφτά εννοώντας τον ίδιο τον συνομιλητή που είχα μπροστά μου» δεν πείθει.
Αν και δεν πείθουν, τα επιχειρήματα αυτά είναι ταιριαστά στην πολιτική αντιπαράθεση των ημερών, με ερωτήσεις που τίθενται «εκ δεξιών», με τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις όπου η μάχη κερδίζεται όχι από όποιον έχει το δίκιο στη μεγάλη εικόνα αλλά από όποιον μπορεί να «μανιπουλάρει» τη συζήτηση στο αποψινό μας πάνελ.
Επίσης, έχουν δίκιο στον ΣΥΡΙΖΑ να λένε ότι οι κασέτες είναι προϊόν παράνομης υποκλοπής, όπως και ότι προφανώς ήταν σε συνεννόηση με τη ΝΔ ο Μιωνής αφού ήδη, μήνες πριν ο βουλευτής Θ. Πλεύρης ήξερε για το περιεχόμενο των συνομιλιών. Όμως ούτε και αυτά αλλάζουν την εικόνα βλέποντας την υπόθεση από τη θέση ενός αριστερού πολίτη. Ενός πολίτη που θα είχε δικαιολογημένα μερικά «εξ αριστερών» ερωτήματα, που νομίζω πως για άλλη μια φορά λείπουν από τον δημόσιο διάλογο των ημερών:
Θα προσπαθήσω να διατυπώσω παρακάτω μόνο 7 από αυτά όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ:
1 – Πώς γίνεται ένας υπουργός αριστερής κυβέρνησης να μπαίνει σε αυτού του είδους τη συζήτηση με έναν από τους διωκόμενους για τη λίστα Λαγκάρντ; Πώς γίνεται η συνομιλία μεταξύ ενός υπουργού και ενός ελεγχόμενου να είναι του τύπου «ρε μαλάκα», «ρε αγόρι μου», «στ’ αρχίδια μου» κτλ.
2 – Πώς γίνεται να καταδέχεσαι να χρησιμοποιείται το χαρτί του «αντισημιτισμού» εναντίον σου όταν πας να ελέγξεις έναν διωκόμενο για μαύρο χρήμα, που τυχαίνει να είναι Εβραίος; Στην ουσία ο κ. Μιωνής λέει στον Παππά ότι αν τον ελέγξουν για τις ατασθαλίες του, θα κατηγορήσει την τότε (αριστερή) κυβέρνηση για αντισημιτισμό μέσω των διεθνών του γνωριμιών και μέσω της Ισραηλινής κυβέρνησης. Και αντί ο Παππάς να τον στείλει στον διάολο κάθεται και συζητά μαζί του.
3 – Πώς γίνεται υπουργός αριστερής κυβέρνησης να δέχεται να μπει σε αυτή τη συζήτηση; Και πόσο οδυνηρή είναι η διαπίστωση ότι αποδεχόμαστε την πολιτική του Ισραήλ στις διακρατικές μας σχέσεις ως εξής: «Στ’ αρχίδια μου για το τι θα πεις για το Παλαιστινιακό. Εντάξει, δεν θα βγεις να πεις είστε εγκληματίες ξέρω ‘γω και τα λοιπά. Τρία πράγματα μπορούμε να τα κάνουμε;» Έτσι έλεγε ο Παππάς ότι μας αντιμετωπίζει το Ισραήλ. Είναι όμως ή όχι εγκληματίες έναντι των Παλαιστινίων οι ισραηλινές κυβερνήσεις κύριε Παππά; Ε χει σημασία ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου διετέλεσε εκπρόσωπος Τύπου του Ισραηλινού Στρατού που ευθύνεται για τα εγκλήματα εις βάρος των Παλαιστινίων; Σε αφορά αυτό ως αριστερό υπουργό;
4 – Ποια ανάγκη επέβαλε την ακριβώς επόμενη μέρα των αποκαλύψεων ο πρώην υπουργός της αριστερής κυβέρνησης να ζητήσει συνάντηση από τον πρέσβη του Ισραήλ, ο οποίος τον ενημέρωσε για την επιτυχή επίσκεψη στο Ισραήλ του… Κυριάκου Μητσοτάκη. (Είχε αγωνία ο κ. Παππάς αν πήγε καλά η επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ;). Και γιατί στην επίσημη ανακοίνωση της πρεσβείας τονίζεται ότι «Ο κ. Παππάς είναι η απόδειξη της δικομματικής υποστήριξης των σχέσεων Ισραήλ – Ελλάδας»; Είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι της Αριστεράς με αυτή τη διαπίστωση;
5 – Στο επίμαχο σημείο για την «ατζέντα» του Παπαγγελόπουλου και για τους «κάποιους που βγάζουν λεφτά», ακόμα και αν υποθέσουμε πως αναφέρεται στην ατζέντα και στα λεφτά του Μιωνή όπως τώρα ισχυρίζεται ο Νίκος Παππάς, πώς γίνεται αμέσως παρακάτω να λέει ότι «αυτό μπορούμε να κάνουμε ότι δεν το είδαμε»; Κάνουν οι υπουργοί μιας αριστερής κυβέρνησης ότι δεν είδαν αυτούς που βγάζουν λεφτά (προφανώς παράνομα αφού επ’ αυτού γίνεται η συζήτηση);
6 – Πώς γίνεται ένας διωκόμενος τύπος σαν τον συνομιλητή σου να σου λέει ότι τον κυνηγάει άλλος υπουργός (ο Παπαγγελόπουλος) και να σου ζητά να τον κάνεις πρόξενο της Ελλάδας στο Ισραήλ για να αποκτήσει ασυλία και εσύ να μην έχεις σηκωθεί να φύγεις την ίδια στιγμή από τη συζήτηση; Πώς γίνεται ο υπουργός αριστερής κυβέρνησης σε αυτή τη συζήτηση να δέχεται ερώτηση: «Τι θα κάνουνε, θα κυνηγάνε τον πρόξενο της Ελλάδας στο Ισραήλ;» και να μην του έχει πετάξει το νερό στη μούρη, αλλά να απαντά «δεν υπάρχει περίπτωση» (να τον κυνηγάνε);
7 – Πώς γίνεται ένας υπουργός αριστερής κυβέρνησης να μιλά με έναν διωκόμενο για τη λίστα Λαγκάρντ και να του υπόσχεται πως «Θα ζητήσω από τον Παπαγγελόπουλο να μου φέρει την ίδια την τύπισσα και θα της πω ανοιχτά περί τίνος πρόκειται. Θα της πω “κορίτσι μου έχεις καταλάβει τι πας να κάνεις;”». (Οπου η «τύπισσα» όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα είναι η εισαγγελέας που ερευνά τις υποθέσεις του διωκόμενου). Τα κάνουν αυτά οι υπουργοί αριστερών κυβερνήσεων;
Για ακόμα μία φορά γίνεται σαφές:
Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει με βήμα ταχύ (αν δεν έχει ήδη φτάσει) στην πλήρη και ανεπίστρεπτη πασοκοποίησή του. Έχω γράψει και άλλες φορές πως για να προσεταιριστεί τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ κάνει ό,τι μπορεί να μοιάσει στο ΠΑΣΟΚ και αυτό φυσικά δεν εξαιρεί και τις συμπεριφορές και συναλλαγές αυτού του είδους που θέριεψαν μέσα στην «Αλλαγή» και που διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες.
Το παιχνίδι παίζεται πλέον μόνο στο επικοινωνιακό πεδίο και η πολιτική έχει στην ουσία πεθάνει. Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών έχει δυστυχώς αποδεχτεί αυτές τις συμπεριφορές, αυτού του είδους την «ηθική» στην πολιτική. Αυτή την ίδια που ασπάστηκαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και καθώς φαίνεται και ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ.
Οι λίγοι που έμειναν ακόμα να εκπλήσσονται, το μόνο που καταφέρνουν είναι να κοιμούνται ακόμα το βράδυ με τη συνείδησή τους ήσυχη ύπνον ελαφρύ. Γιαυτό και συνεχίζουν να πέφτουν από τα σύννεφα.
Η μεγαλύτερη αποκάλυψη από τις κασέτες Μιωνή είναι η συνειδητοποίηση ότι και η κυβερνώσα Αριστερά, παίζει πλέον με τον ίδιο τρόπο το παιχνίδι. Θα βρίσκεται μία από πάνω, όταν έχει ένα καλό χαρτί που θα της δίνει πόντους και μία από κάτω, όταν θα σκάει κάποια δική της υπόθεση με πάταγο. Οι κανόνες όμως θα παραμείνουν οι ίδιοι και τα μαγικά ξόρκια της ιδεολογίας και των κοινωνικών αγώνων δεν πιάνουν πια.
Ο Βόλντεμορτ έχει ήδη κερδίσει.
