Τα κοινοβουλευτικά κόμματα, που ασκούν ή ορέγονται την Κυβερνητική εξουσία (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, ΑΝΕΛ), ερμήνευσαν το εκλογικό αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών με αφόρητα κοινότοπο τρόπο, σαφώς προβλέψιμο, αλλά και παραπλανητικό. Ακόμη και την πιθανολογούμενη αποχώρηση από το Υπουργείο Οικονομικών του Β. Σόιμπλε, του εκφραστή των συμφερόντων του Γερμανικού κεφαλαίου, αξιολόγησαν με εντυπωσιακή … «ελαφρότητα»!
Οι ανισόρροποι διαξιφισμοί των πολιτικών αρχηγών στην Βουλή, η κομματική ωραιοπάθεια, η υποκρισία και η προκλητική αδιαφορία για τον λαό που πένεται, που χάνει την περιουσία του από το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, είναι τα εμφανή συμπτώματα της παρακμής του κατεστημένου πολιτικού συστήματος στην χώρα μας.
Είναι τα πολιτικά κόμματα και τα στελέχη τους, που ενώ κατά την εναλλαγή τους στην Κυβερνητική εξουσία, υλοποιούν τις βασικές αρχές του νεοφιλελευθερισμού, δεν το παραδέχονται δημόσια, ώστε να ενημερώσουν με ειλικρίνεια τον Λαό, που υφίσταται τις συνέπειες τις πιο βάρβαρης οικονομικής πολιτικής. Είναι αδιαμφισβήτητη έκφραση των αρχών του νεοφιλελευθερισμού, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η ανεργία, οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, η κατάρρευση του κράτους πρόνοιας, καταφύγιο για τους οικονομικά αδύναμους, η βίαιη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η παραχώρηση δημόσιων οργανισμών στους επιχειρηματίες κερδοσκόπους. Αποδεικνύεται ότι οι μνημονιακοί πολιτικοί, είναι και εραστές της φιλαυτίας, της βουλιμικής αρχομανίας και του ακόρεστου ναρκισσισμού.
Είναι οι πολιτικοί που ψηφίζουν ασύστολα Μνημόνια και ευθυγραμμίζουν τις κυβερνητικές οικονομικές επιλογές στις υπαγορευόμενες πολιτικές του καπιταλισμού της πλουτοκρατίας (ΤΡΟΙΚΑ, Ε.Ε., Δ.Ν.Τ., Σόιμπλε, Ντράγκι) , που παράγει κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες. Όμως, διεύρυνση της κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας , κατάργηση και απαξίωση των ατομικών δικαιωμάτων, είναι εκείνα τα αποτελέσματα, που παγιώνουν μια κοινωνία ανισοτήτων, άναρχη, ζωώδη, αφού ο ισχυρότερος κατασπαράζει τον πιο αδύναμο, καθότι ο καπιταλισμός είναι από τη φύση ατομοκεντρικός και ανθρωποκτόνος. Αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι η Δημοκρατία, που αργά ή γρήγορα, με ευθύνη των πολιτών, θέτει ή πρέπει να θέσει, εκτός νόμου τον καπιταλισμό, όχι μόνο ως αντιπαραγωγικό οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο, αλλά και ως απάνθρωπο πολιτικό σύστημα, μη συμβατό με μια κοινωνία αρχών και αξιών, όπου αναγνωρίζεται ο Άνθρωπος ως μοναδική αυταξία και η Ζωή ως ανεπανάληπτη εμπειρία, με αυτονόητο το δικαίωμα στην Αξιοπρέπεια.
Και το χειρότερο είναι ότι, ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων, χειραγωγούμενος από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, κατηγορεί τον εαυτό του και τους συμπολίτες του, για όλα τα δεινά της χώρας. Είναι η πλήρης αντιστροφή, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Οι Πολίτες να θεωρούν ότι είναι θύτες και όχι θύματα! Για παράδειγμα, έχει επικρατήσει σε πολλούς η αντίληψη ότι, η χρεοκοπία της χώρας οφείλεται στο ότι ο ιδιωτικός τομέας, συντηρούσε τον σπάταλο και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα, που αποτελούνταν από τεμπέληδες και άχρηστους δημόσιους υπαλλήλους! Άθλια προπαγάνδα των αναίσχυντων φοροαπατεώνων επιχειρηματιών , που διακινείται από τα ελεγχόμενα, από το επιχειρηματικό κεφάλαιο ΜΜΕ και τους αργυρώνητους δημοσιογράφους.
Είναι γνωστό και εν πολλοίς αποδεκτό, ότι ο διάλογος και γενικά η ανταλλαγή απόψεων, πολιτικο-ιδεολογικών και κοινωνικών, προάγει τη Δημοκρατία, την ισχυροποιεί, την καθιστά ελκυστική και περισσότερο λειτουργική.
Όμως, ο διάλογος για να είναι ειλικρινής και παραγωγικός απαιτεί ένα ορθολογικό πλαίσιο, με αρχές και με κανόνες κοινά αποδεχτούς. Είναι αδιανόητη κάθε μορφή διαλόγου, με κόμματα και πολιτικούς, που ψήφισαν Μνημόνια, που υλοποίησαν εντολές των τεχνοκρατών της ΤΡΟΙΚΑΣ και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών , πολιτικές λιτότητας που εξουθένωσαν και εξαθλίωσαν τους Έλληνες πολίτες. Πολιτικοί του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού φάσματος , που όχι μόνο επέτρεψαν , αλλά και είχαν ενεργό συμμετοχή στο ειδεχθές έγκλημα του ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας. Δεν είναι αποδεκτός, οποιοσδήποτε με όποια μορφή διάλογος, των αντιμνημονιακών ηγετών (κομματικών και πνευματικών), με τον εσμό των πολιτικών απατεώνων , που με προσωπική ιδιοτέλεια αξιοποίησαν την χρεοκοπία της χώρας μας, ως επικερδή «μπιζνα» (επένδυσαν στην χρεοκοπία της χώρας και αρκετοί πλούτισαν … οι άθλιοι!). Επομένως, κανένας διάλογος με δαύτους, μόνο για την περιφρόνησή μας είναι άξιοι, όπως άλλωστε και όλοι οι δωσίλογοι κάθε εποχής. Και εδώ έρχεται ως αναγκαιότητα και ευθύνη των αντιμνημονιακών , λαϊκών και δημοκρατικών δυνάμεων , των στελεχών, των συλλογικοτήτων , των επαγγελματικά και κοινωνικά καταξιωμένων πολιτών , κυρίως αυτών που εκφέρουν δημόσιο λόγο, να πείσουν τον Ελληνικό Λαό, υποδεικνύοντας τα αίτια και αποκαλύπτοντας τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της καταστροφής της πατρίδας μας και της περιθωριοποίησης και φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών συνόλων. Διάλογος και συνεχής επικοινωνία με τον Λαό, που υποφέρει και αγωνιά για το αύριο, για το μέλλον του τόπου του, της πατρίδας του, ώστε να διαμορφωθεί η αναγκαία κοινωνική δύναμη ανατροπής της σημερινής κακοφορμισμένης πολιτικής κατάστασης και οι πολίτες να ανακτήσουν τα δικαιώματά τους, όπως το δικαίωμα σε ένα βίο αξιοπρεπή με ποιοτικά χαρακτηριστικά και η πατρίδα μας να γίνει κυρίαρχη , ανεξάρτητη και αυτάρκης.
