Οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν αποδείξει και αποδεικνύουν συνεχώς ότι διαθέτουν τεράστια αποθέματα υπομονής,καρτερικότητας ,
Αυτά τα χαρακτηριστικά σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζονται ως προτερήματα.
Αυτό συμβαίνει όταν η αρνητική κατάσταση που βιώνει κάποιος ή μια κοινωνία έχει μέσα της την προσδοκία, την ελπίδα, την βάσιμη πίστη ότι θα δικαιωθεί στο τελικό αποτέλεσμα.
Όταν όμως ζεις είτε σαν άτομο, είτε σαν κοινωνία την καταστροφή, την μιζέρια, την απαξίωση, την αναξιοπρεπή ζωή και επιμένεις να εκδηλώνεις ως κοινωνική-πολιτική-προσωπική συμπεριφορά τις “δήθεν” παραπάνω αρετές αυτό συνιστά μαζοχισμό-αρρώστια.
Προέκυψε γιατί κάποιοι φρόντισαν, χρησιμοποιώντας όλες τις βρώμικες, επικίνδυνες τεχνικές να διαβρώσουν ατομικές και κοινωνικές συνειδήσεις.
Αυτοί οι κάποιοι φρόντισαν να μας απονευρώσουν, να μας καθηλώσουν, να μας οδηγήσουν στον συμβιβασμό και στη στασιμότητα.
Αυτοί οι κάποιοι μας εγκλώβισαν και μας οδήγησαν στο ηττοπαθές “δεν γίνεται τίποτα”, “το μη χείρον βέλτιστο”.
Αδρανοποίησαν ένα τεράστιο λαϊκό κίνημα, κατασυκοφαντώντας ό,τι σήμαινε η αριστερά για τον πολύ κόσμο είτε την ακολουθούσε είτε όχι.
Πρόταγμα τους το προσωπικό συμφέρον, το πολιτικό μέλλον μέσα από την συνδιαλλαγή με τα ντόπια και ξένα πολιτικοοικονομικά και στρατιωτικά κέντρα.
Αυτός, αυτοί έχουν ονοματεπώνυμο.
Λέγεται μνημονιακός σύριζα, λέγεται Τσίπρας και η παρέα του.
Περί παρέας παραγοντίσκων πρόκειται που σε λίγο θα αλληλοσπαράσσονται .
Λέγεται η αριστερά της ενσωμάτωσης, η αριστερά της προδοσίας.
Η σημερινή ηγεσία του Σύριζα (κομματική,κυβερνητική,
Υπηρέτησε με τα μνημόνια και υπηρετεί με τις επιλογές της και σήμερα οικονομικά-πολιτικά-
Η πραγματική αριστερά διαχρονικά απέναντι σε τέτοια συμφέροντα μόνο αγώνες και θυσίες προσέφερε.
Οι παλαιότεροι από την σημερινή ηγεσία του σύριζα,προερχόμενοι από την κομμουνιστική αριστερά “ορθόδοξη” και ”αναθεωρητική”, με “αρετές” την αστική τους παιδεία και κουλτούρα και αφού “γοήτευσαν” αγωνιστές της αντίστασης, του εμφυλίου, των φυλακών και της εξορίας, εξαργύρωσαν αυτές τις “περιστασιακά”πολιτικές διαδρομές τους με τις σημερινές υπηρεσίες στον πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.
Οι νεώτεροι της ηγεσίας , άκαπνοι ψευτογιάπηδες πολιτικά, φιλοσοφικά, κοινωνικά αμόρφωτοι έχουν κάνει ευαγγέλιο και μανιφέστο μαζί, την πολιτική-οικονομική τους καριέρα.
Όσοι ακολούθησαν τον σύριζα είτε ως μέλη, είτε ως φίλοι, είτε ως απλοί ψηφοφόροι και τον έφεραν στην κυβερνητική εξουσία φυσικά και δεν ευθύνονται για την μεγάλη προδοσία. Φυσικά και δεν πρέπει να νιώθουν ενοχές.
Σήμερα όμως μας βαραίνει όλους το μερίδιο της ευθύνης και της μη περαιτέρω ανεπίτρεπτης ανοχής.
Στη ζωή και πολύ περισσότερο στην πολιτική δεν χρειάζεται να ανεχόμαστε “για πάντα” ό,τι μας πρόδωσε, ο,τι δεν μας εκφράζει πλέον.
Η υπερβολική ανοχή μας κάνει παθητικούς δέκτες, χάνουμε τον αυτοσεβασμό μας.
Η λύση όταν κατ απατώνται τα “αυτονόητα ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνίας” δεν είναι η ανοχή.
Είναι η αντίδραση, η απόρριψη του σάπιου, είναι η συνέχεια στον αγώνα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ο κόσμος της αριστεράς και ιδιαίτερα όσοι εντός του σύριζα βρίσκονται συναισθηματικά εγκλωβισμένοι δεν μπορεί να γίνουν “έρμαιο της συνήθειας”και του “μιθιδρατισμού”.
Τα μέλη, οι φίλοι, οι ψηφοφόροι του μνημονιακού σύριζα ας πάρουν την μεγάλη απόφαση να τον εγκαταλείψουν.
Εκεί ας μείνουν μόνο όσοι έχουν οικονομικά και πολιτικά κίνητρα και συμφέροντα, διαπλεκόμενοι με το σύστημα εξουσίας.
Υπάρχουν πολιτικές επιλογές στην πραγματική ριζοσπαστική αριστερά.
Υπάρχουν όσοι με αξιοπρέπεια διαχώρισαν την θέση τους από τον μνημονιακό σύριζα.
Όσοι με επιμονή και ακούραστα παλεύουν για τα καθημερινά σκληρά προβλήματα του λαού.
Όσοι αταλάντευτα διεκδικούν και απαιτούν την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της πατρίδας.
Όσοι πραγματικά πιστεύουν και αγωνίζονται για την δημιουργία του πατριωτικού,δημοκρατικού αντιμνημονιακού ριζοσπαστικού πολιτικού μετώπου.
ΌΧΙ άλλη ανοχή στον ψευδεπίγραφο σύριζα.
Εναλλακτική λαϊκή λύση η πιο βαθιά του ήττα ,για τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς.
Υ.Γ: Όταν δεν ανέχεσαι μια σχέση φιλίας που προδόθηκε, μια ερωτική σχέση που φθάρθηκε, όταν απομακρύνεσαι από ένα γάμο, μια συμβίωση, όταν δεν ανέχεσαι την αυθαιρεσία του αστυνομικού, του γραφειοκράτη του δημοσίου και κάθε άλλης χαμηλόβαθμης εξουσίας, γιατί να ανέχεσαι αυτόν που σου καταστρέφει την ζωή, το μέλλον των παιδιών σου, την αξιοπρέπεια της ίδιας της πατρίδας.
Φίλε Κώστα, πρίν από τα μέλη, τους φίλους, τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν πολίτες (επιστήμονες, αγωνιστές, λογικοί και καλοδιάθετοι και μη κομματικοί οπαδοί), που κάθε τους προσπάθεια να συμμετέχουν σε ένα
δημοκρατικά (και όχι αντι-προσωπευτικά) οργανωμένο αντιστασιακό-απελευθερωτικό μέτωπο, συναντά την άρνηση όλων των πολιτευομένων σχημάτων (τα οποία αρνούνται και την μεταξύ τους συνεργασία). Μήπως η κάθε κομματική επένδυση στον “τι κι αν είναι κατοχικός” αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό είναι υπερβολική; Μήπως είναι υπερβολικό να μην μπορούμε να ΣΥΝ-καταγγείλουμε και ΣΥΝ-επιτεθούμε (όπως διαρκώς προτείνουμε και σε Iskra-ΛΑ.Ε.) εναντίον της εσχάτης μνημονιακής προδοσίας, (μαζί και της προδοσίας της συμφωνίας των Πρεσπών, γιατί όχι);