Στα δύο χρόνια περίπου από την πρώτη (5-9-2014) και δεύτερη (24-12-2014) συμφωνία του Μινσκ, πρωτεύουσας της Λευκορωσίας, η κατάπαυση του πυρός και η εκεχειρία στην εμφύλια σύρραξη, σε μεγάλο βαθμό τηρήθηκε, αν εξαιρέσουμε το τελευταίο πολύ σοβαρό επεισόδιο που συνέβη στις 19-12-2016.
Σε αυτό σκοτώθηκαν δεκαπέντε (15) Ουκρανοί στρατιώτες, σύμφωνα με ανακοίνωση των Ουκρανικών αρχών, ενώ σύμφωνα με Ρωσικές πηγές οι νεκροί Ουκρανοί στρατιώτες είναι πολύ περισσότεροι και οι απώλειες των αυτονομιστών τρεις (3). Έλαβε χώρα στην στρατηγικής σημασίας πόλη Ντεμπάλτσεβο (άρθρό μου tvxs.gr στις 10-3-15) και αποτέλεσε πολύ σημαντικό σταθμό. Μια από τις πιο αιματηρές μάχες με πάρα πολλά θύματα σε βάρος των Ουκρανών.
Αλλά η Ουκρανία προς τα πού οδεύει σήμερα;
Στο μεγαλύτερο μέρος της μεγάλης σε έκταση αυτής χώρας (δεύτερη μετά την Ρωσία) στην Ευρώπη, η κατάσταση είναι ήρεμη.
Τα νέα σύνορα που έχουν τοποθετηθεί στην Ανατολική Ουκρανία, ξεκινούν από την Αζοφική θάλασσα και συγκεκριμένα οχτώ χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Μαριούπολης, στο χωριό Σιρόκινα – όπου οι κάτοικοι είναι Ελληνικής καταγωγής- και συνεχίζουν προς Βορρά δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά από την πόλη του Ντονιέτσκ (πρωτεύουσα της περιφέρειας) και πιο πάνω στα όρια της περιφέρειας του Λουγκάνσκ.
Οι αυτοανακηρυχθείσες με δημοψηφίσματα, αυτόνομες περιφέρειες ως DNR – η Λαϊκή Δημοκρατία Ντονιέτσκ και LNR – η Λαϊκή Δημοκρατία Λουγκάνσκ, που δεν έχουν αναγνωρισθεί από το Κίεβο και τη Δύση, δεν έχουν εμπορικές σχέσεις και επικοινωνία με την Ουκρανία.
Είναι δύσκολο να μεταβείς εκεί και να περάσεις τα σύνορά που έχουν τοποθετηθεί από το 2014. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις πάρα πολλές ώρες στον συνοριακό έλεγχο. Και το κακό είναι ότι μπορεί η μάνα ή οι γονείς να εργάζονται ή μένουν στο Ντονιέτσκ ή Λουγκάνς και τα παιδιά τους να εργάζονται στο Κίεβο ή άλλες πόλεις τη Ουκρανίας.
Όλο το εμπόριο και η επικοινωνία των DNR και LNR γίνεται με την Ρωσία, που συνορεύουν και δεν έχουν προβλήματα επικοινωνίας.
Οι τράπεζές τους είναι Ρώσικες και το κυρίαρχο νόμισμα το Ρούβλι. Με αυτό γίνονται οι περισσότερες συναλλαγές, αλλά κυκλοφορούν και το Ουκρανικό Γκρίβνα, το Δολλάριο και το Ευρώ.
Τα προϊόντα και εμπορεύματά τους εξάγονται εύκολα και γρήγορα χωρίς προβλήματα στη Ρωσία.
Η βοήθεια από την Ρωσία είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς τη μαμά Ρωσία.
Η περιφέρεια του Ντονιέτσκ ήταν η μεγαλύτερη, η πλουσιότερη, με βαριά βιομηχανία (π. χ. εργοστάσια σιδήρου, χημικών, αρίστης ποιότητας κάρβουνο, το καλύτερο σε απόδοση στην Ευρώπη), αλλά και αναπτυγμένη γεωργοκτηνοτροφία.
Οι δύο αυτές περιφέρειες DNR και LNR λειτουργούν, σαν να έχουν ενωθεί με τη Ρωσία, ή σαν προέκταση της Ρωσίας.
Τι μέλλει γενέσθαι όμως;
Το Κίεβο – η Ουκρανία – από τη μία πλευρά, δεν θέλει να εφαρμόσει τη συμφωνία του Μίνσκ, δηλαδή να αλλάξει το σύνταγμα και να αναγνωρίσει ως αυτόνομες περιφέρειες τις DNR και LNR, και από την άλλη πλευρά οι DNR και LNR δεν θέλουν να προκηρύξουν νέα δημοψηφίσματα.
Το καλό είναι ότι γενικά τηρείται η εκεχειρία, εκτός από τα μέρη-χωριά και πόλεις- που βρίσκονται κοντά στα σύνορά τους, όπου σποραδικά μερικές φορές εκτοξεύονται βλήματα, όλμοι κλπ από ανεγκέφαλους ακροδεξιούς κυρίως, και σκοτώνονται άδικα άμαχοι. Κοντά στα σύνορα, οι κάτοικοι ζουν με το φόβο, και από την ουκρανική πλευρά και από την πλευρά των αυτοανακηρυγμένων περιφερειών.
Όπως είχα γράψει στο άρθρο μου «Ουκρανία, από πού έρχεται και που πηγαίνει» (tvxs.gr 30-9-2014), ο Πούτιν επαληθεύεται στα όσα είχε δηλώσει στο συνέδριο της Ρώσικης Νεολαίας στο τέλος Αυγούστου 2014 στη πόλη Σελιγκιέρ στον Βόλγα, για το όραμά του, ότι δηλαδή «οι Ουκρανοί είναι Ρώσοι – μάλα Ρώσοι (μάλα Ρωσία=μικρή Ρωσία, Ουκραΐνα=άκρη της Ρωσίας) και όλοι οι Ρώσοι είναι ένας λαός και πρέπει να είναι ενωμένος. Η Ουκρανία θα περάσει διάφορες φάσεις, θα αλλάξουν πολλές κυβερνήσεις μέχρι να καταλάβουν ότι το συμφέρον της είναι η Ρωσία».
Μέχρι τώρα, οι παλιοί πολιτικοί της Ουκρανίας φεύγουν ως αποτυχημένοι, τους καταψηφίζει ο λαός, τους απαξιεί και τους εκδιώκει από την πολιτική, για παράδειγμα πρώην πρωθυπουργοί Γιανουκόβιτς, Γιούσενκο, Τιμοσένκο και τελευταίος ο Γιατσενιούκ.
Ο μόνος που έχει μείνει είναι ο σημερινός πρόεδρος Ποροσένκο (επονομαζόμενος βασιλιάς της σοκολάτας, με την ονομασία ROSHEN), και δεν ξέρουμε για πόσο ακόμη θα είναι.
Η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη.
Η διαφθορά τεράστια.
Ο πρώην πρωθυπουργός Γιατσενιούκ, πριν από μερικούς μήνες γιόρτασε με τους φίλους του το ότι «η περιουσία του έφτασε στο ποσό του ενός (1) δισεκατομμυρίου δολαρίων».
Πού τα βρήκε άραγε!
Με την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ, επειδή είναι απρόβλεπτος και άγνωστος Χ, για το τι πρόκειται να κάνει, η καπιταλιστική ελίτ και η εξουσία του Κιέβου, έχουν σταματήσει τις εμπρηστικές δηλώσεις που έκαναν συχνά, ενάντια στη Ρωσία και βρίσκονται σε στάση αναμονής.
Η Μόσχα πιστεύει ότι με τον Τραμπ, οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, θα εξομαλυνθούν και σιγά – σιγά θα αρθούν και οι κυρώσεις, προς δόξαν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη της Frau Merkel, που παράτειναν τις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας μέχρι τον Ιούνιο του 2017.
Ο Πούτιν, όταν επεβλήθησαν οι κυρώσεις από τις ΗΠΑ και Ευρώπη, τρία περίπου χρόνια πριν, είχε δηλώσει στη Ρώσικη τηλεόραση ότι «στην Ευρώπη τα πράγματα θα αλλάξουν, δεν θα είναι αυτές οι κυβερνήσεις που διάκεινται εχθρικά ενάντια στη Ρωσία, θα έχουμε αλλαγές και θα είναι καλύτερα για τη χώρα μας».
Ήδη, στη Μολβαβία, στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, εξελέγη πρόεδρος ο Τοντόρ, ο οποίος έχει δηλώσει ότι θα κάνει δημοψήφισμα και θα καταγγείλει την συμφωνία σύνδεσης της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει υπογραφεί και θα επιδιώξει στενή συνεργασία με την Ρωσία. Να σημειώσουμε εδώ ότι ένα μεγάλο τμήμα της Μολδαβίας – η Υπερδνειστερία (Πρεντνιεστρόβιε), είναι αυτόνομη δημοκρατία, της οποίας οι κάτοικοι είναι όλοι Ρώσοι, έχουν ζητήσει με δημοψήφισμα ένωση με την Ρωσία– έχει άμεση σχέση, εξάρτηση αλλά και την πλήρη βοήθεια της Ρωσίας και βρίσκεται σε μια παγωμένη σύρραξη.
Στη γειτονική μας Βουλγαρία, ο εκλεγείς πρόεδρος είναι φίλα διακείμενος προς την Ρωσία.
Στη Γαλλία, υποψήφιος πρόεδρος για τις προεδρικές εκλογές του Μάη 2017, από το δεξιό κόμμα εξελέγη ο Γκωλικός Φιγιόν, διακηρυγμένος φίλος του Πούτιν, όπως επίσης και η ακροδεξιά υποψήφια πρόεδρος Μαρί Λεπέν.
Οι περισσότεροι από τους δεξιούς και ακροδεξιούς στην Ευρώπη, με εξαίρεση την Μέρκελ, είναι φίλα προσκείμενοι στον Πούτιν και ενάντια στις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία.
Στήν Ευρώπη που ξέραμε μέχρι τώρα, την ερχόμενη δεκαετία πολλά πράγματα δεν θα είναι ίδια, θα αλλάξουν ισορροπίες και συσχετισμοί.
Το κρίσιμο και άγνωστο σε μεγάλο βαθμό είναι τι θα κάνει από τις 20 Ιανουαρίου 2017, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Οι Ρώσοι ελπίζουν στον Τραμπ, για την βελτίωση των σχέσεών τους, στηριζόμενοι στον προεκλογικό του λόγο, αλλά και στα πρόσωπα τα οποία έχει ήδη αναθέσει τις θέσεις ευθύνης.
Για παράδειγμα για Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ορίστηκε ο πρόεδρος του Δ.Σ. της EXON – MOBIL κος Τίλερσεν, φίλος του Πούτιν, ο οποίος έχει βραβευτεί στο Κρεμλίνο από τον Πούτιν, όπως έδειξε πολλές φορές η Ρώσικη τηλεόραση.
Για τους παραπάνω αλλά και για άλλους λόγους, σύμφωνα με πληροφορίες από Μόσχα και Κίεβο, υπάρχει έντονη ανησυχία στη Γερμανία της Μέρκελ, στην Ουκρανία, στις Βαλτικές χώρες, αλλά και στη Πολωνία, όπου τους τελευταίους δύο μήνες έχουν σταματήσει πλήρως τις φραστικές επιθέσεις έναντι της Ρωσίας.
Εάν όπως λαϊκά λέμε τα «βρει» ο Τραμπ με τον Πούτιν, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο καλά για την εξουσία του Κιέβου, που αργά ή γρήγορα, το πιθανότερο είναι να πέσει πάλι στην αγκαλιά της μαμάς Ρωσίας.
Ο Μέγας δημοκράτης πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα (που ξεκίνησε και βοήθησε στους τρεις πολέμους, στο Λίβανο, στη Συρία και στην Ουκρανία και όπως έγραψαν αμερικανικά ΜΜΕ, έχει υπογράψει να παραδώσουν και παρέδωσαν όπλα, στην αρχή, στο χαλιφάτο των ISIS, δηλαδή στους τζιχαντιστές που αιματοκύλησαν όλο τον κόσμο), πριν από δύο χρόνια είχε δηλώσει στη Αμερικανική τηλεόραση ότι « η Ρωσία δεν είναι υπερδύναμη, αλλά μια περιφερειακή δύναμη».
Τον προηγούμενο μήνα σε δηλώσεις του στη Γερμανική τηλεόραση κατά την τελευταία επίσκεψή του στο Βερολίνο στην κα Μέρκελ, δήλωσε ότι «η Ρωσία είναι μεγάλη υπερδύναμη και χωρίς την συμμετοχή της, δεν μπορούμε να λύσουμε τις διεθνείς κρίσεις».
Τώρα κατάλαβε, στο τέλος της προεδρικής του θητείας, ότι η Ρωσία είναι υπερδύναμη και πρέπει να έχουν καλή συνεργασία και επικοινωνία για το καλό, όχι μόνο των ΗΠΑ και της Ρωσίας, αλλά ολόκληρου του κόσμου, όλων των λαών για την αποφυγή, των απρόβλεπτων και παράνομων πολεμικών επεμβάσεων, την διάλυση κρατών, τον ξεριζωμό των ανθρώπων από τις εστίες τους και γενικά προς όφελος της ειρήνης σε όλο τον πλανήτη.
Ας το ελπίσουμε, μια και είμαστε παραμονές του νέου έτους 2017 και μια που και ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
*Πηγή: tvxs.gr. Ο Άγγελος Κολέμπας, είναι πτυχιούχος ΑΣΟΕΕ – Οικονομολόγος, ασχολούμενος για πολλά χρόνια με την Ουκρανία και Ρωσία.
