Ξετρελαμένα όλα τα σσοσιαλφιλελεύθερα συνεταιράκια, Τσίπρας, ΓΑΠ, Γεννηματά με το γεγονός ότι το “Σοσιαλιστικό” κόμμα ηρθε πρώτο στις Ισπανικές εκλογές.Κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές οι πανομοιότυπες δηλώσεις τους για τη “νίκη” του Πέδρο Σάντσεθ.
Και οι τρις “ξέχασαν”, όμως, ‘ότι το σοσιαλλιστικό κόμμα Ισπανίας, στην πραγματικότητα ακραία σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα, είναι το κατ΄εξοχήν υπεύθυνο μαζί με το βαθιά συντηρητικό λαϊκό κόμμα, για την κρίση και την πρωτοφανή ανεργία που επί χρόνια αντιμετωπίζει η Ισπανία.
Ο δε Τσίπρας, επιδεικνύοντας ένα απερίγραπτο κυνισμό ξέχασε και κάτι ακόμα. Ξέχασε να κάνει την παραμικρή αναφορά στο μέχρι προχθές μέχρι προχθές “αδελφό” κόμμα των Podemos, οι οποίοι Podemos τόσο από δικά τους λάθη της συνεργασίας με τους σοσιαλιστές όσο και με το διασυρμό που υπέστησαν οι προοπτικές τους λόγω της προδοσίας και της μετάλλαξης του Αλ. Τσίπρα, στον οποίο όμνυαν, υπέστη σαν καθίζηση στις εκλογές.
Η ταύτιση Τσίπρα, Γεννηματά και ΓΑΠ σε ύμνους προς τον Σάντσεθ δεν είναι καθόλου τυχαία. Όπως δεν είναι τυχαία και η άπονη εγκατάλειψη από τον Τσίπρα του δυστυχούς Ιγγλέσιας, ηγέτη του Podemos, ο οποίος κατά κακή του τύχη πλήρωσε ακριβά στην Ισπανία και την αναξιοπιστία του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά ΓΑΠ και Γεννηματά δεν άλλαξαν: ήταν και παραμένουν το μεταλλαγμένο και ακραία νεοφιλελεύθερο κόμμα του ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως εξελίχτηκε μέσα στον χρόνο. Αυτός που άλλαξε και ξεπερνά σε δεξιά κατολίσθηση τους πρώην αντιπάλους του, είναι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι μετατράπηκαν στην χειρότερη δυνατή εκδοχή το ΠΑΣΟΚ.
Είναι εντυπωσιακό ότι δύο πρώην αντίπαλοι, Τσίπρας και ΓΑΠ, ακολουθούν τώρα κοινούς δρόμους. Τους ενώνει ότι και οι δυο θυσίασαν πολύ σημαντικά και ουσιώδη για να μπορέσουν να συνευρεθούν. Ο ΓΑΠ θυσίασε οριστικά το παλιό ΠΑΣΟΚ και κυρίως θυσίασε την Ελλάδα για να διασώσει με τα μνημόνια το ευρώ και τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας “θυσίασε” την Αριστερά και πρώτα απ’ όλα τον τόπο για ξανασώσει και αυτός το ευρώ και την ευρωζώνη από την διάλυση και βεβαίως για να σώσει το καθεστώς της νεοαποικιοποίησης της χώρας μας και τη συνέχεια του.
Οι Βρυξέλλες οφείλουν και στα δύο αυτά συνεταιράκια που οδεύουν και για κομματική συνεύρεση και για συνεύρεση της συμφοράς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ μεγάλες χάριτες. Τέτοιους υπαλλήλους και να τους πληρώνανε με χρυσάφι δεν θα έβρισκαν ποτέ.
