Πρέπει να πληρώνουμε πολλές αμαρτίες για να μας παιδεύουν και να μας βασανίζουν έτσι.
Να μας αναγκάζουν δηλαδή να ακούμε διάφορες ευφάνταστες λέξεις, που έχουν απλώς σκοπό την ωραιοποίηση καταστάσεων, για επικοινωνιακούς και μόνον λόγους. Με τελευταίο παράδειγμα το περίφημο «ολιστικό πρόγραμμα». Με το οποίο μάλιστα, υποτίθεται, ότι ήρθε η ώρα να… ευημερήσουν εκτός από τους αριθμούς και οι άνθρωποι! Και να ανθίσουν όλα. Πρωτίστως φυσικά η φαιδρά πορτοκαλέα.
Τι πάει να πει ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης, όταν η χώρα έχει δεσμευτεί σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για τα επόμενα χρόνια και οι δανειστές θα συνεχίσουν να επιβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές; Μπορεί να έλθει κάποια σοβαρή ανάπτυξη όταν η υπερφορολόγηση θα συνεχιστεί, όπως προβλέπει το συγκεκριμένο κείμενο, που έχει παρουσιαστεί ως «ολιστικό σχέδιο»;
Και τι πάει να πει ότι θα ευημερήσουν και οι άνθρωποι και οι αριθμοί, όταν πρέπει να κοπούν από συντάξεις 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως προβλέπεται από το νόμο, που έχει ψηφιστεί στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης;
Υπάρχουν αριθμοί που σηματοδοτούν όντως μία κάποια ευημερία των ανθρώπων, αλλά δεν υπάρχουν ούτε στο μνημονιακό, ούτε στο μεταμνημονιακό περιβάλλον.
Η αύξηση της φτώχειας είναι καταγεγραμμένη και καμία επιδοματική πολιτική δεν εξωραΐζει τη δυστυχία. Η υποβάθμιση της εργασίας, με τη μερική απασχόληση και τις χαμηλές αμοιβές δεν αντισταθμίζεται με μπαλώματα και φτιασιδώματα των στατιστικών. Η συνέχιση της φυγή των νέων και καλύτερων επιστημόνων δεν αντιμετωπίζεται με ωραία λόγια. Οι γενιές των 400 ευρώ και των χαμένων ευκαιριών δεν βολεύονται με ολιστικές αερολογίες.
Κανένα σχέδιο ανάπτυξης δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν δεσμεύονται και ξεπουλιούνται οι δημόσιοι παραγωγικοί μοχλοί. Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των ανθρώπων, όσο κι αν βελτιωθούν οι αριθμοί, εφόσον όλα λειτουργούν υπέρ των ιδιωτών, κυρίως των ξένων ιδιωτών. Πάρτε για παράδειγμα τα αεροδρόμια, που ξεπουλήθηκαν στη Φράπορτ. Τα περισσότερα εξ αυτών έχουν παραμείνει περίπου όπως ήταν – κούφια τα μεγάλα λόγια για επενδύσεις, που θα αναβάθμιζαν τις υπηρεσίες και τις υποδομές τους. Έναντι ενός ευτελούς τιμήματος, απλώς άλλαξαν χέρια τα μεγάλα κέρδη από την τουριστική κίνηση. Αν στηρίζεται – που φυσικά στηρίζεται – σε τέτοιες «επενδύσεις» το ολιστικό σχέδιο της κυβέρνησης, ούτε οι αριθμοί, ούτε οι άνθρωποι θα ευημερήσουν τελικά, ας μην έχει τέτοιες αυταπάτες η κυβέρνηση. Εκτός κι αν είναι αργά για αυταπάτες πλέον κι απλώς πρόκειται για προεκλογική κοροϊδία.
