Όταν μαχαιρώνεις το 2011 και καταδικάζεσαι το 2017 σημαίνει ότι έξι χρόνια συνέχιζες ανεμπόδιστος την δράση σου επιδεικνύοντας την ατιμωρησία σου.
Πριν από σχεδόν έξι χρόνια, στις 16 Σεπτεμβρίου 2011, τρεις Αφγανοί κάθονταν στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας στον Άγιο Παντελεήμονα περιμένοντας ένα συμπατριώτη τους. Αντί για τον φίλο τους όμως εμφανίστηκε “μια ομάδα 15 ατόμων που οι περισσότεροι φορούσαν μαύρες μπλούζες, κουβαλούσαν κράνη μοτοσικλέτας και κρατούσαν ξύλα”.
Ρώτησαν “από πού είστε” και μόλις άκουσαν την απάντηση επιτέθηκαν. Όπως έχει περιγράψει ο Αλί σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών “η πρώτη επίθεση έγινε με ένα μπουκάλι μπίρας, με το οποίο με χτύπησαν στο κεφάλι. Ενστικτωδώς έπιασα το κεφάλι μου και δεν αντιλήφθηκα το μαχαίρι με το οποίο με κάρφωσαν”. Κάπως έτσι ο Αλί βρέθηκε μαχαιρωμένος σε δύο σημεία, το ένα κοντά στην καρδιά.
Παρ’ ό,τι έμεινε περισσότερο από δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο και παρά τα βαριά τραύματα, η κατηγορία για τους τρεις που παραπέμφτηκαν σε δίκη, τη Θέμιδα Σκορδέλη τον Ιωάννη Λουκιανό και τον Γεώργιο Μαρκουλάκη ήταν απλώς “επικίνδυνη σωματική βλάβη” που είναι… πλημμέλημα. Οι συνέπειες όμως για τον Αλί και τους συμπατριώτες του ήταν πολλές και δεν τελείωσαν με τον ξυλοδαρμό και τα μαχαιρώματα.
Όπως πολύ γλαφυρά τα έχει περιγράψει ο Αλί “δεν μπορώ να βγω βόλτα, να περπατήσω. Είμαι συνέχεια κλεισμένος στο σπίτι. Φοβάμαι πάρα πολύ ότι μπορεί να με βρουν και να με ξαναχτυπήσουν. Κάθε φορά που πρέπει να πάω στο δικαστήριο με πιάνει άγχος και μεγάλος φόβος”.
Και προφανώς αυτό το κλίμα επιτεινόταν από το γεγονός ότι ενώ απαγγέλθηκαν έστω και αυτές οι “ελαφρές” κατηγορίες στους τρεις “κατοίκους”, που τότε παρίσταναν τους “αγανακτισμένους” για να πετάξουν λίγο αργότερα τις μάσκες και να αποκαλυφθούν νέτα σκέτα χρυσαυγίτες, η δίκη δεν προχωρούσε, η ιστορία πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, και η ατιμωρησία στήριζε την διαπλοκή όλων αυτών των διαπλεκόμενων με την εγκληματική συμμορία και τις σκοτεινές μπίζνες της που τρέφονταν από τον φόβο.
Μόλις χτες λοιπόν, έξι χρόνια μετά, αφού όλον αυτόν καιρό οι υπόδικοι αντιμετώπιζαν τον Άγιο Παντελεήμονα σαν τσιφλίκι τους και ξέφραγο αμπέλι στο οποίο δεν ίσχυαν οι νόμοι του ελληνικού κράτους, διευκολυνόμενοι βέβαια από την περίεργη… απάθεια των στελεχών του τοπικού αστυνομικού τμήματος, ήρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Αλί και να καταδικαστούν οι τρεις, σε φυλάκιση τριών ετών με τριετή… αναστολή! Δηλαδή κάτι σαν… “μην το ξανακάνετε” γιατί τότε ίσως τιμωρηθείτε κανονικά.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: κάποια στιγμή η Σκορδέλη βρέθηκε κατηγορούμενη (και) για πλαστογραφία και παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας καθώς στο σπίτι της είχαν βρεθεί τσάντες “με προϊόντα μαϊμού και πλαστούς δίσκους μουσικής και ταινιών”. Και επειδή όλοι γνωρίζουμε ποιοι διακινούν τέτοια προϊόντα εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι ακόμα και οι βέροι ρατσιστές μπορούν να “συγκρατούνται” όταν η υπόθεση έχει χρήμα.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος του News 24/7.
Παρ’ ό,τι έμεινε περισσότερο από δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο και παρά τα βαριά τραύματα, η κατηγορία για τους τρεις που παραπέμφτηκαν σε δίκη, τη Θέμιδα Σκορδέλη τον Ιωάννη Λουκιανό και τον Γεώργιο Μαρκουλάκη ήταν απλώς “επικίνδυνη σωματική βλάβη” που είναι… πλημμέλημα. Οι συνέπειες όμως για τον Αλί και τους συμπατριώτες του ήταν πολλές και δεν τελείωσαν με τον ξυλοδαρμό και τα μαχαιρώματα.
Όπως πολύ γλαφυρά τα έχει περιγράψει ο Αλί “δεν μπορώ να βγω βόλτα, να περπατήσω. Είμαι συνέχεια κλεισμένος στο σπίτι. Φοβάμαι πάρα πολύ ότι μπορεί να με βρουν και να με ξαναχτυπήσουν. Κάθε φορά που πρέπει να πάω στο δικαστήριο με πιάνει άγχος και μεγάλος φόβος”.
Και προφανώς αυτό το κλίμα επιτεινόταν από το γεγονός ότι ενώ απαγγέλθηκαν έστω και αυτές οι “ελαφρές” κατηγορίες στους τρεις “κατοίκους”, που τότε παρίσταναν τους “αγανακτισμένους” για να πετάξουν λίγο αργότερα τις μάσκες και να αποκαλυφθούν νέτα σκέτα χρυσαυγίτες, η δίκη δεν προχωρούσε, η ιστορία πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, και η ατιμωρησία στήριζε την διαπλοκή όλων αυτών των διαπλεκόμενων με την εγκληματική συμμορία και τις σκοτεινές μπίζνες της που τρέφονταν από τον φόβο.
Μόλις χτες λοιπόν, έξι χρόνια μετά, αφού όλον αυτόν καιρό οι υπόδικοι αντιμετώπιζαν τον Άγιο Παντελεήμονα σαν τσιφλίκι τους και ξέφραγο αμπέλι στο οποίο δεν ίσχυαν οι νόμοι του ελληνικού κράτους, διευκολυνόμενοι βέβαια από την περίεργη… απάθεια των στελεχών του τοπικού αστυνομικού τμήματος, ήρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Αλί και να καταδικαστούν οι τρεις, σε φυλάκιση τριών ετών με τριετή… αναστολή! Δηλαδή κάτι σαν… “μην το ξανακάνετε” γιατί τότε ίσως τιμωρηθείτε κανονικά.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: κάποια στιγμή η Σκορδέλη βρέθηκε κατηγορούμενη (και) για πλαστογραφία και παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας καθώς στο σπίτι της είχαν βρεθεί τσάντες “με προϊόντα μαϊμού και πλαστούς δίσκους μουσικής και ταινιών”. Και επειδή όλοι γνωρίζουμε ποιοι διακινούν τέτοια προϊόντα εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι ακόμα και οι βέροι ρατσιστές μπορούν να “συγκρατούνται” όταν η υπόθεση έχει χρήμα.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος του News 24/7.
