Οι υποθηκευμένοι

«Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές, μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι αυτές που ηχούν και που τις προσκυνούμε».
Α, ρε Σεφέρη, πόσο βαθιά έσκυψες στις πληγές μας. Σ ένα τόπο  ανάδελφο… Σ ένα τόπο σκέλεθρο… Σ ένα τοπίο ξηρό… Χωρίς ενός λεπτό σιγή για τους απελπισμένους του Χριστιανόπουλου και της πατρίδας. Μοιραίοι κι άβουλοι στην μίζερη καθημερινότητα παθητικοί και άτολμοι αντάμα… Ένας Λαός που το μόνο που έχει να επικαλεστεί είναι το παρελθόν του. Κι αυτό ακόμα, με το κεφάλι σκυφτό…
Αυτή κι αυτή η αστέρευτη πηγή ποιητών μας ξέμεινε από ποίηση… Κι οι μπροστάρηδες μας λείπουν… Κάποιοι Καμμένοι κάποιοι Πολάκηδες κάποιοι Γεωργιάδηδες μόνο… Σκύβαλα ενός παρακμασμένου πολιτικού αμοραλισμού. Κι από πίσω εμείς μ ένα μέρος του εκλογικού σώματος να εμπιστεύεται το πεπρωμένο του στον Φασισμό… Άξιοι της τύχης μας.
Οι δημοκοπήσεις αποτυπώνουν την ξηρασία. Ο λαός δείχνει να μην συγκινείται έστω από ελάχιστους που βγαίνουν στον δρόμο… Κακά τα ψέματα. Μόνο το ΠΑΜΕ και η ΛΑ.Ε είναι στους δρόμους και στα πεζοδρόμια… Ο Λαφαζάνης και οι άλλοι άφησαν τα έδρανα και τους τίτλους και αναμετρώνται καθημερινά με τα όργανα της καταστολής σε δρόμους και κάτω από συμβολαιογραφεία που έχουν  μετατραπεί σε… νεκροτομεία αξιοπρέπειας του συνόλου του Έλληνα… Έχουν καταστεί προθάλαμοι των κοινωνικά αποβλήτων… πάλαι ποτέ νοικοκυραίων που βγαίνει στο σφυρί ότι ελάχιστο που έχει απομείνει. Μερικές δεκάδες τρελών τα βάζουν με τα ΜΑΤ, τραυματίζονται από ρόπαλα, εισπνέουν ληγμένα δακρυγόνα… Εμείς όμως είμαστε αμέτοχοι του… εγκλήματος… Νίπτουμε τα χείρας… Ε, δε βαριέσαι βρε αδελφέ τα βλέπουμε από την τηλεόραση… Μας αρκεί η εικόνα για εκτονώσουμε το πολιτικό μας καθήκον. Τώρα έτσι κι έρθει η σειρά μας ε… τότες… βλέπουμε.
Παθητικά ακούμε ότι αυξήθηκε το Πλεόνασμα λες και μπήκε στην… τσέπη μας… Λες κι αυτό δεν σημαίνει ότι οι μισοί από εμάς δεν έχουν φτωχοποιηθεί… Λες τα παιδιά μας δεν σέρνονται στους σταθμούς του Μονάχου… Λες και δεν έχει μειωθεί που μέσος όρος ζωής αν προσθέσεις τους απεγνωσμένος που πηδάνε από τα μπαλκόνια… Ας περάσει κάποιος από μια Εφημερία νοσοκομείου για να δει την θανάσιμα τραυματισμένη χώρα μας… Τους διαδρόμους των νοσοκομείων οπού υπάρχει πληθωρισμός πόνου. Εκεί θα δεις με γυμνό μάτι τις βλαβερές συνέπειες του Πρωτογενούς Πλεονάσματος.
Και η βουβή πλειοψηφία;
Αυτή τη βουβή πλειοψηφία είναι ο μεγάλος εχθρός! Την μέρα αναλώνει την μιζέρια της και το βράδυ βλέπει Σαρβάιβορ. Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουμε άλλο τίποτα απ αυτό δεν μαρτυρούν. Στον αφρό αυτοί που υποθηκεύουν την ζωή μας, στον πάτο η ΛΑ.Ε.
Και δείχνει αυτό ότι είμαστε ραγιάδες κωλοέλληνες, ανάξιοι της καταγωγής και της Ιστορίας… Και ως τέτοιοι δεν έχουμε μέλλον.
Και όλα τα άλλα περί Αρετών, Σθένους και Εθνικής Περηφάνιας ας βάλουμε στον τοίχο τα βλέπουμε και να αυτοϊκανοποιούμαστε… Κάτι είναι κι αυτό…
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας
φταίει…
και λοιπά!