Με αφορμή το προηγούμενο δημοσίευμα μου για τους Τσάμηδες, δέχθηκα αρκετά τηλεφωνήματα (μερικά εξ αυτών παρακλητικά από την Ήπειρο), να πληροφορήσω τους αναγνώστες της στήλης, αναφορικώς με την προσφυγή των Τσάμηδων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, καθόσον αφορούσε πληροφορία που αγνοούσαν. Επειδή δε αναφερόμουν απλώς στην πληροφορία της προσφυγής αυτής, χωρίς περαιτέρω να επεκταθώ, μου ζητήθηκε (στο πλαίσιο βεβαίως του χώρου της στήλης), να δώσω το περίγραμμα αυτής της ενέργειας.
Πριν εισέλθω στη σύντομη καταγραφή που αφορά στην προσφυγή των Τσάμηδων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, επισημαίνω ότι δεν πρέπει να παραλειφθεί ότι ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Έντι Ράμα, εξακολουθεί να παρεμβαίνει (απαραδέκτως) υπέρ των Τσάμηδων. Πέραν δηλαδή του «μνημείου» των Τσάμηδων που ο κ. Έντι Ράμα επιδιώκει να ανεγερθεί στην Ήπειρο και στα αιματοβαμμένα χώματα των Ελλήνων πατριωτών, προβάλλει και ζήτημα επιστροφής περιουσιών των Ελλήνων πολιτών στους Τσάμηδες.
Η έμμεση διεκδίκηση ελληνικών εδαφών
Ειδικότερα για την επιστροφή των ακίνητων περιουσιών των Ελλήνων πολιτών που επιδιώκουν για «λογαριασμό» τους οι Τσάμηδες, αφορά «ζήτημα» έμμεσου τρόπου διεκδίκησης ελληνικών εδαφών, μέσω ιδιωτικής περιουσίας. Υπ’ όψιν δε ότι τα ακίνητα αυτά των Ελλήνων πολιτών κατέχονται νομίμως, ενώ νομίμως έχουν δημευθεί λόγω της παρεπόμενης ποινής κατά των δωσιλόγων και εγκληματιών πολέμου, που η μεταπολεμική έννομη τάξη θέσπισε. Αυτή η συγκεκριμένη κατηγορία εγκληματιών, στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι Τσάμηδες συνέβαλε αποφασιστικώς ώστε να εξολοθρευτεί κυριολεκτικώς άμαχος πληθυσμός και όχι μόνο εμπόλεμοι. Αναφορικώς όμως με τη δήμευση των περιουσιών των δοσίλογων, υπ’ όψιν τα εξής:
Η ποινική νομοθεσία για συνεργάτες των κατακτητών
Είναι ιστορική αλήθεια ότι οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν τόσο με τις φασιστικές δυνάμεις των Ιταλών όσο και με τις φασιστικές δυνάμεις των Γερμανών. Ιδιαιτέρως δε επισημειώνεται ότι όταν στα μέσα Ιουλίου του 1943 εισέβαλε στην Ήπειρο μέσω της Αλβανίας η 1η Γερμανική Μεραρχία Ορεινών Καταδρομών, με βασική αποστολή την αποτροπή ενδεχόμενης Συμμαχικής απόβασης στις Ηπειρωτικές ακτές, οι Τσάμηδες ήταν οι άμεσοι συνεργάτες τους ειδικώς κατά των Ελλήνων και γενικώς κατά των Συμμάχων.
Έτσι η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υποχρέωσε τους Τσάμηδες, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν τις προβλεπόμενες ποινές από το Δίκαιο του Πολέμου, και τις ποινές των ad hoc ποινικών νόμων της μεταπολεμικής περιόδου, διέφυγαν στην Αλβανία. Άλλωστε, το τίμημα της δωσιλογικής πρακτικής και δραστηριότητάς τους, τόσο με τους Γερμανούς φασίστες, όσο και με τους Ιταλούς φασίστες, ήταν βαρύ.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, θεσπίστηκε ειδική ποινική νομοθεσία για την τιμωρία όσων συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους. Με την Συντακτική Πράξη (Σ.Π.) αρ. 6 της 2ας Ιανουαρίου 1945 και τον Αναγκαστικό Νόμο (Α.Ν.) 533/1945, ρυθμίστηκαν οι απαραίτητες λεπτομέρειες για την συγκρότηση των Ειδικών Δικαστηρίων, για τη δικονομία τους, για τα αδικήματα που προβλέπονταν και τιμωρούνταν και για τις ποινές που θα επιβάλλονταν.
Το άρθρο 2 της Σ.Π. και ο Α.Ν. 533/1945 προέβλεπαν ότι, αναλόγως της βαρύτητας της πράξης του καταδικασθέντος, το Ειδικό Δικαστήριο μπορούσε να επιβάλει μερική ή ολική δήμευση της περιουσίας του. Το άρθρο 27 παρ. 2 της Σ.Π. και ο Α.Ν. 533/1945 προέβλεπαν ότι η περιουσία της συζύγου ή τέκνων του καταδικασθέντος, που αποκτήθηκε μετά την διάπραξη των εγκλημάτων, υπόκειται σε δήμευση. Με βάση δε την ad hoc αυτή ποινική νομοθεσία, την 23η Μαΐου 1945 καταδικάσθηκαν ερήμην σε θάνατο 1.930 Τσάμηδες από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων των Ιωαννίνων (Απόφαση 344/1945), ενώ από το ίδιο Δικαστήριο καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο την 27η Μαΐου 1046 και άλλοι 179 Τσάμηδες (απόφαση 344/1946). Σε όλους δε τους καταδικασθέντες επιβλήθηκε ολική δήμευση της περιουσίας τους.
Άλλωστε πολλά κράτη με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διεξήγαγαν δίκες τιμωρητικές κατά των εγκληματιών και των εγκληματικών πράξεων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η πιο γνωστή δε περίπτωση είναι εκείνη της Πολωνίας. Αφορά τη δίκη της Κρακοβίας, όπου καταδικάσθηκαν σε θάνατο ναζιστές και φασίστες του στρατοπέδου του Άουσβιτς. Επίσης, μια από τις πιο γνωστές δίκες των Γερμανών εγκληματιών πολέμου πραγματοποιήθηκε και στην Ιερουσαλήμ. Η δίκη αυτή έλαβε χώρα το 1961 και αφορούσε στον Άντολφ Άιχμαν που ήταν ο αρχιτέκτονας του εκτοπισμού της Εβραίων στην Ευρώπη. Η δίκη αυτή είχε τόσο ενδιαφέρον, ώστε αποτέλεσε την αφετηρία της ανάδειξης των εγκλημάτων του Ολοκαυτώματος.
Η προσφυγή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο
Οι Τσάμηδες προκαλούν τη διεθνή έννομη τάξη καθόσον οργανώσεις τους προσέφυγαν, την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) της Χάγης (International Criminal Court-ΙCC) με αίτημα:
α) να διερευνηθεί η διάπραξη εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας, που έλαβαν χώρα από τις ελληνικές κυβερνήσεις την περίοδο 1913-1945,
β) να αναγνωρισθεί ότι συντελέσθηκε Γενοκτονία κατά των Τσάμηδων, βάσει των διατάξεων της Σύμβασης της Γενοκτονίας του 1948,
γ) να τους επιστραφεί όλη η ακίνητη περιουσία τους και
δ) να αναγνωρισθεί το δικαίωμα του επαναπατρισμού για όποιους εκδιώχθηκαν ή εκτοπίστηκαν.
Υπ’ όψιν ότι το ΔΠΔ, είναι μόνιμο δικαιοδοτικό Όργανο αρμόδιο για την ποινική δίωξη προσώπων για το έγκλημα της γενοκτονίας, για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τα εγκλήματα του πολέμου και για το έγκλημα της επίθεσης. Η έδρα του δε είναι στη Χάγη της Ολλανδίας και αποτελεί ad hoc Δικαστήριο, ακριβώς για να υπερασπίζεται το σύγχρονο νομικό και πολιτικό πολιτισμό.
Και μόνο η προσφυγή των Τσάμηδων στο Διεθνές αυτό δικαιοδοτικό Όργανο αποτελεί πρόκληση, για την έννομη τάξη και τον σύγχρονο πολιτισμό που εγκαθιδρύθηκε με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως «διαδικασία» δε πέραν της πρόκλησης ως προσφυγή καθ’ εαυτή είναι ανεπίδεκτη νομικής και δικαστικής εκτίμησης, καθώς άλλωστε είναι και αλυσιτελής. Και τούτο γιατί το διεθνές αυτό Δικαστήριο δεν μπορεί να δικάσει οποιαδήποτε πράξη που έλαβε χώρα πριν την 1η Ιουλίου 2002!…
Για όσους υπερασπίζονται τους Τσάμηδες
Η οποιαδήποτε υπεράσπιση του λεγόμενου «Τσάμικου ζητήματος» δεν αφορά τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερα από υποστήριξη φασιστών, ναζιστών και εγκληματιών πολέμου. Υπ’ όψιν δε ότι η μεταπολεμική έννομη τάξη υπό την αιγίδα του Διεθνούς Στρατοδικείου, έχει ιδρύσει νομολογικές παραδοχές, όπου παρόμοια εγκλήματα όπως εκείνα των Τσάμηδων δεν μπορεί να γίνονται ανεκτά από το σύγχρονο νομικό και πολιτικό πολιτισμό.
*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
Εξαιρετικό και σαφές
Είναι πραγματικά κρίμα η Ίσκρα να δημοσιεύει τέτοια άρθρα, ανιστόρητα και με σαφή εθνικιστικό προσανατολισμό. Το άρθρο όχι μόνο αποκρύπτει την τεκμηριωμένη πλιατσικολογική δράση του ΕΔΕΣ εναντίον της μειονότητας των Τσάμηδων (που στο όνομα της συνεργασίας τσάμηδων προχούντων και εθνικιστών, κατέσφαξαν αδιάκριτα τον τσάμικο πληθυσμό), αλλά φτάνει να υιοθετεί και την αρχή της συλλογικής ευθύνης: όλη τσάμικη μειονότητα έπρεπε να “πληρώσει” με δημεύσεις λόγω της δράσης μελών της στο πλευρό των κατοχικών δυνάμεων.
Δεν καταλαβαίνω τι προσφέρουν στην Ισκρα τέτοια άρθρα. Μέτωπο ενάντια στο ευρώ, τη λιτότητα και την επιτροπεία δεν γίνεται με εθναμύντορες της φακής, αλλά με προγραμματικες΄συμφωνίες με δυνάμεις και κοινή δράση της αριστεράς στο κίνημα..
Και κάποια λίγα για το Τσάμικο, προς αποκατάσταση της βιασμένης αλήθειας:
http://www.imerodromos.gr/o-alvanikos-megaloideatismos-ke-to-zitima-ton-tsamidon-g%CE%84/
http://www.imerodromos.gr/tsamiko-4/
Κλαρα Ρουγγέρη το να εισαι αριστερος και συγχρονως απολογητης της αλβανοτσαμικης μειονοτητας
της Θεσπρωτιας
ειναι λιγο……οξυμωρο.
Ξερεις τι γνωμη ειχε για αυτους ο συμπατριωτης τους και αριστερος Ενβερ Χοτζα;;;;
Φανταζομαι πως οχι.
Δες λοιπον …..
Ας δούμε όμως και την βαρύνουσα άποψη του ΚΚ Αλβανίας για αυτούς.
»»Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο, χαρακτηρίστηκαν ως «αντιδραστικοί», «συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων,
«εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», » από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας
και επίσης διώκονται σε κάποιο βαθμό. [32] [93] Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]»
[[6a]Mπαλτσιωτης,Οι μουσουλμανοι Τσαμηδες της βορειοδυτικης Ελλαδας 2011
[93] Kretsi, Georgia (2002). «Ethnologia Balkanica». Εφημερίδα για τη Νοτιοανατολική Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογία . 6 : 171-195.]
Οταν οι ίδιοι οι Αλβανοί του μεταπολεμικού κομμουνιστικου καθεστώτος
τους αποκαλούσανε ως »εγκληματίες πολέμου»
και ως »δολοφόνους των Ελληνων»
τα λόγια απλά περιτεύουν.
Οι Αλβανοτσάμηδες αντι για διεκδηκησεις θα επρεπε να ζηταγανε συγνωμη για τα οσα κανανε εις βαρος των Ελληνων της περιοδο 1940-44.
Παρε μια γευση του τι εγκληματα κανανε στους Ρωμιους και τους Αρβανιτες και σε ολα τα χωρια απο τα νοτια της Παραμυθιας ως την Αμμουδια Φαναριου το εφιαλτικο καλαοκαιρι του 1944 …..
Ας δούμε όμως τώρα μερικές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι στη περιοχή του Φαναρίου έγινε Εθνοκάθαρση.
Μαρτυρίες
Ελλήνων αριστερών
Ελλήνων κατοχικών
Ευρωπαίων του Ερυθρού Σταυρού
και Γερμανών Ναζιστών,
που αποδεικνύουν την εγκληματική συμπεριφορά της πλειοψηφείας των Αλβανοτσάμηδων στο πλευρό των ΝΑΖΙ το καλοκαίρι του 1943.
A ] Πρώτη αναφορά…..
Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση .
»»Η κατάσταση των Eλλήνων …στο Φανάρι… ήταν πολύ σοβαρή.
Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί ….. ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών.
Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά.
Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών….
Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. »»
Αναφέρει την καταστροφή των χωριών του Φαναρίου ,
την τρομοκρατία που ασκούσανε οι Αλβανοί στον »υπόλοιπο πλυθησμό»,
τη λεηλασία περιουσιών και αρπαγή ζώων κλπ.
Αξιοσημείωτο είναι οτι αναφέρεται στους Αλβανούς ως »σύνολο» πραγμα που σημαίνει οτι η τεράστια πλειοψηφεία τους έπαιξε αυτό το ρόλο, του διώκτη δηλαδή των Ελλήνων της περιοχής.
Β ] Δεύτερη αναφορά….
Μετά την Εθνοκάθαρση του Φαναρίου η ελληνική διοίκηση Ηπείρου έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον στρατηγό Λαντς στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων για τη δράση των Αλβανών της Τσαμουριάς ….
»»Επέδραμον προ τινών ημερών στα χωριά του Φαναρίου εις μεγάλας ομάδας και επεδόθησαν εις την τέλεια λεηλασία οικιών και περουσιών των κατοίκων ,….,
ομαδικώς δε εβιάσθησαν παρθένοι και έγγαμες γυναίκες υπό των Μουσουλμάνων ……
ο πλυθησμός εγκατέλειψε τας οικίας του και όσοι διεέφυγαν το θάνατο , κατέφυγαν στην ύπαιθρο»»
Αρα και εδώ γίνετε λόγος για
’επιδρομή και λεηλασία των σπιτιών και περιουσιών,
βιασμούς πάμπολλους,
και για »φυγή όσων διέφυγαν το θάνατο» ,
αρα υπήρξανε και Θάνατοι-Δολοφονίες
και φυγή όσων κατοίκων γλυτώσανε από αυτόν.
ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ με λίγα λόγια η οποία θα φανεί πιο παραστατικά στην παρακάτω αναφορά..
Γ ] Τρίτη αναφορά του τοπικού ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα…
Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….»’
Αναφέρει σε κάποιο σημείο η αναφορά του Γεράσιμου Πρίφτη
για την συμμαχία Αλβανών της Θεσπρωτίας και Γερμανών φασιστών
και για την επιδρομή τους στο Φανάρι….
»»Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους
στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή»»
Και εδώ αναφέρεται απο τον τοπικό ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα
το ΄΄κάψιμο 30 χωριών»
ο ΘΑΝΑΤΟΣ 500 Ελλήνων,
Οι αρπαγή ομήρων
και τη φυγή του υπόλοιπου πλυθησμού στα ορεινά για να γλυτώσει.
Η επιτομή του ορισμού της ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ,
για την οποία ποτέ οι απόγονοι αυτών που σήμερα διεκδικούν »’Μεγάλες Αλβανίες»’ δεν ζητήσανε έστω μια συγνώμη.
Αξιοσημείωτο και το παρακάτω, για την εποχή εκείνη \
και για το ποιός είχε πάρει το μέρος των Γερμανών μαζικά είναι το παρακάτω.
»»’Μεταξύ των αιχμαλώτων δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος»»
[Μάγερ, 2009, Α΄, σ. 289 – 290, Β΄, σ. 10, Έκθεσις, σ. 133]
https://www.youtube.com/watch?v=BVsjRjXPcy8
Έχουμε επίσης και μαρτυρίες αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων
όπως του Παραμυθιώτη ερευνητη Κραψίτη .
Λίγα στοιχεία απο το ημερολόγιο του τελευταίου….
»’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».
14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών
Αρα και αυτός αναφέρει την 20ήμερη »επιδρομή
Γερμανών και πάμπολλων Αλβανοτσάμηδων
που συνοδεύτηκαν με ,
απαγές κοριτσιών,
συλλήψεις ομήρων
λεηλασίες περιουσιών,
κάψιμο των χωριών της περιοχής ,
βιασμούς,
δολοφονίες εν ψυχρό,
φυγή των κατοίκων στις σπηλιές ,
πείνα που επακολούθησε λόγω της λεηλασίας.
Με λίγα λόγια ΕΘΝΟΚΆΘΑΡΣΗ ,
όμοια με αυτή που πάθανε οι Αλβανοτσάμηδες ένα χρόνο μετά απο τον ΕΔΕΣ.
Άλλη μία μαρτυρία από τα γερμανικά αρχεία αυτή τη φορά.
Από το βιβλίο του Γκοτοβού που ερεύνησε τα Γερμανικά αρχεία έχει βρεθεί μεταξύ άλλων η εξής μαρτυρία ..
»»»Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»:
«Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι.
Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα.
Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
Άρα εδώ φαίνεται ότι ,
οι Αλβανοτσάμηδες της παραλιακής περιοχής ηταν γερμανόφιλοι και μάλιστα »εξαιρετικά»,
ενώ όταν λέει ότι ήταν ΄΄οργανωμένοι για την αυτοάμυνα»’
εννοεί απλά οτι είχανε το ελεύθερο οπλοφορίας πράγμα που για τους Έλληνες επεσυρε την ποινή θανάτου όπως φάνηκε στη παραπάνω γερμανική διαταγή
για την επιδρομή στο Φανάρι όπου ανέφερε ότι
»οι ένοπλοι θα εκτελούντε επί τόπου»,
ενώ αναφέρει ότι συμμετείχαν και στην εκκαθαριστική επιχείρηση »Αugust»
στην οποία και »»έχουν συμβάλει ως οδοδείκτες κλπ»’
Με αυτό το κλπ τα γερμανικά αρχεία πάντα εννοούν τα εγκλήματα που οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους πραγματοποιούσαν ,εναντίον των αμάχων,
και τα οποία καταγράφηκαν παραπάνω.
Δηλάδη εκτός απο οδοδείκτες [ χαφιεδισμός με λίγα λόγια]
συμμετείχανε ένοπλα στις επιχειρήσεις αυτές στις οποίες εγκληματήσανε εξίσου.
Αξιοσημείωτο ότι η αναφορά αυτή δεν κάνει λόγο για »μερικούς Τσάμηδες» η για την ηγεσία των Αλβανών »»’ όπως λέει η αλβανική προπαγάνδα
αλλά μιλάει ,και αυτή η αναφορά για αυτούς , ως ένα σύνολο ,
πράγμα που δείχνει
ότι η τεράστια πλειοψηφεία τους υπήρξε »’εξαιρετικά γερμανόφιλη» και όχι μία μειοψηφεία.
Γιατί έγιναν όλα αυτά στο Φανάρι;;;;
Πολλοί οι λόγοι.
Ο κυριότερος είναι οτι αποτελεί μια απο τις πιό εύφορες περιοχές της Ηπείρου που κατοικούνταν σχεδον αποκλειστικά από Ελληνες
και ότι τα κτήματα αλλα και ολόκληρα χωριά της περιοχής
ήταν απο την εποχή της Τουρκοκρατίας και ως το 1912 τσιφλίκια των Αλβανοτσάμηδων.
Αλλά ο κυριότερος λόγος είχε να κάνει με τη Μεγάλη Αλβανία αφού…
»»Η πολυεπιπέδη καταπίεση εκ μέρους των Τσαμηδων (δολοφονίες, εκβιασμοί, αυθαίρετη φορολογία, αρπαγή αγροτικών αγαθών και εκτάσεων κλπ) σε συνδυασμό με την αδιαφορία της ιταλικής διοίκησης36 και την αδυναμία των ελληνικών κατοχικών αρχών να εγγυηθούν την ασφάλεια των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής37, στη περιοχή της Θεσπρωτίας ,
οδήγησε σταδιακά εκατοντάδες από τους αυτούς στην έξοδο από τις εστίες τους και στην εγκατάσταση, υπό αντίξοες συνθήκες, στις περιοχές της Πάργας και του Φαναρίου38.
[36. Manta, σ. 7 – 8.]
37. (βλ. Αποστόλου Β. Δασκαλάκη, Ιστορία της Ελληνικής Χωροφυλακής χρονικής περιόδου 1936-1950, 1973 σ. 287).]
[38. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 132. Μάλιστα, αυτές οι συνθήκες οδήγησαν αρκετούς από τους πρόσφυγες στο θάνατο.]
Συνεπώς όταν λόγο της τρομοκρατίας του 1942 και των αρχών του 1943 είχε κατα μεγάλο μέρος »αδειάσει» η Τσαμουριά απο τους Ελληνες και είχε καταστεί μια σχεδόν απόλυτα αλβανική περιοχή ,
και οι χριστιανοί της περιοχής είχαν οι περισσοτεροι καταφύγει νοτιότερα στο εύφορο Φανάρι
είχε έρθει πλέον η ώρα , με τον ερχομο των Γερμανων στην Ελλαδα και της φονικης Μεραρχιας ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ στην Ηπειρο ,
να ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ πλεον με τον πιο αγριο τρόπο και αυτη η περιοχή
ώστε μεταπολεμικά να έχει »αλβανική εικόνα΄΄ και να εννωθεί και αυτή
μαζί με τη Τσαμουριά
στη »Μεγαλη Αλβανία΄΄ που τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί .
Κάτι αξιοσημείωτο σε σχέση με το πολύπαθο Φανάρι.
»»Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού του ΕΛΑΣ (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944……»’
»Η εύστοχη πολεμική μας ενάντια στην αντίδραση…..
…., είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυτη σχεδόν επικράτησή μας στο νομό Πρεβέζης , Φαναρι,Πραγα ….
Εδώ βλέπουμε οτι το πολύπαθο Φανάρι στο οποίο το καλοκαίρι του 1943 πραγματοποιήθηκε ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ από Αλβανούς και Γερμανόυς ,
ήταν ουσιαστικά φιλοΕΑΜΙΚΗ και αρα αριστερων φρονηματων περιοχή
και όχι φιλοΕΔΕΣιτικη.
Ολα τα παραπανω ανατρεπουν απολυτως την αλβανοτσαμικη αναθεωριτικη προπαγανδα
των Αλβανοτσάμηδων και των συνοδοιπορων τους.
Αλλωστε τα ΕΑΜΙΤΙΚΑ χωρια δεινοπαθησαν εξισου με τα ΕΔΕΣΙΤΙΚΑ
Ας δούμε άλλωστε τη δράση των Αλβανοτσάμηδων εναντίων ελληνικών χωριών προσκείμενων στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ πριν αλλά και μετά την Εθνοκάθαρση του ΕΑΜιτικων αισθημάτων Φαναρίου.
Η παραπάνω έκθεση του Γεράσιμου Πρίφτη σε άλλο σημείο κανει λογο για τη »’νικηφορα μαχη του Μαντζαριου»» απο τους ντοπιους ΕΛΑΣΙΤΕΣ »’από την ομάδα ΔΡΑΚΟΥ και τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ»’ οπως αναφερει ,
εναντιων των επιδρομενων Αλβανων και Ιταλών .
Για τη μαχη αυτη κανει λογο και ο Κραψιτης στο ημερολογιο του
»’Την 23 και 24 Μαρτίου 1943 οι Χριστιανοί κάτοικοι του χωριού Μαντζάρι, αμυνόμενοι κατανίκησαν τις Ιταλομουσουλμανικές στρατιωτικές δυνάμεις που με σύγχρονα μέσα τους επετέθηκαν»»
»’Στις 20 Σεπτεμβρίου, μικτή περίπολος Γερμανών και Τσάμηδων αιφνιδιάζει στη Γλύκη δεκαπέντε αντάρτες του ΕΛΑΣ, από τους οποίους οι τρεις σκοτώνονται. [7]Μάγερ, 2009, Β’, σ. 16]»’
Ενω αρκετούς μήνες αργότερα ,αρχές του 1944 έχουμε τα παράκατω γεγονότα στη ΕΛΑΣιτοκρατουμενη βόρεια Θεσπρωτία….
»»Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του 1944 (μέσα Απριλίου), ΑλβανοΤσάμηδες συμμετείχαν στην πυρπόληση του Ασπροκκλησίου ενώ λίγες ημέρες αργότερα έλαβαν μέρος σε ανάλογη δράση στον Τσαμαντά.[54. Κώτσης, 2011, σ. 123]
ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ…..
Χωριο , Λειά Φιλιατών-
Ήταν στις 20-4-1944 και εσυνόδευαν το γερμανικό τάγμα που επέδραμε στη Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό. Οι Αλβανοτσάμηδες έκαψαν τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Παναγίας, κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα που παρέμεινε, η τυφλή γερόντισσα Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Αλβανοτσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή… Σκότωσαν επίσης τρεις Λειώτες, τον Γρηγόρη Λώλη, ετών 25, τον Γιώργο Μπίλη, ετών 53 και τον Βασίλη Σδούγκα, ετών 23, τους οποίους συνέλαβαν τυχαία έξω από το χωριό.
Υπάρχει άλλωστε και μαρτυρία ενός ντόπιου ΕΛΑΣίτη για την εγκληματική συμπεριφορά των Αλβανοτσάμηδων .
»»ο ΕΛΑΣίτης Π. Παπασταύρου, αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς των Τσάμηδων στην περίοδο της κατοχής: «Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγομένων Τσάμηδων. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα. Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών, λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν, τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη την Θεσπρωτία. Οι πράξεις βίας και τρομοκρατίας σε καθημερινή βάση… Όχι λίγες φορές δεν δίσταζαν, έτσι για πλάκα, να βάζουν στο σημάδι από απόσταση τσοπαναραίους και στρατοκόπους…» («Στο Στόμα του Λύκου» εκδ. Σύγχρονη Εποχή).»’
Ας επιστρέψουμε και πάλι στον εγκληματικό Αύγουστο του 1943 όπου μετά την Εθνοκάθαρση του Φαναρίου είχαμε το παρακάτω περιστατικό πάλι εναντίων ΕΛΑΣιτοκρατούμενου χωριού αυτή τη φορά όχι στο Φανάρι αλλά στη βόρεια Θεσπρωτία.
»’Παράλληλα στις 23 του ίδιου μήνα ένοπλοι της μειονότητας (κυρίως από τη Λιόψη42) συμμετείχαν, ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ, στην πυρπόληση της Σαγιάδας43 την οποία σύμφωνα με γερμανική αναφορά υπεράσπιζαν τριάντα αντάρτες44, προφανώςΕΛΑΣίτες.»
[42. Georgia Kretsi, The Secret Past of the Greek-Albanian Borderlands. Cham Muslim Albanians: Perspectives on a Conflict over Historical Accountability and Current Rights. Ethnologia Balkanica, 2002, σ. 179.
43. Πέγκας, 2006, σ. 175-176.
44. Μάγερ, 2009, Α’, σ. 291.]
Η αλβανική προπαγάνδα θέλει να παρουσιάσει τους Αλβανοτσάμηδες ως
΄΄μαχόμενους κατα του ΕΔΕΣ και μόνο»
ενώ η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική όπως θα φανεί αφού οι Αλβανοτσάμηδες ένοπλοι κυνήγησαν την αντιγερμανική αντίσταση όχι απλά ανεξαρτήτως πολιτικής κατεύθυνσης και όχι μονάχα στη Θεσπρωτία
αλλά ακόμα και μέσα σε αλβανικό έδαφος ,πάντα μαζί με τους Γερμανούς ,καταδιώκοντας εκεί Αλβανούς και Έλληνες της περιοχής όπως θα φανεί παρακάτω.
»’Συγκεκριμένα, την 23η Αυγούστου του 1943, αμέσως μετά την καταστροφή της Σαγιάδας, το 1ο τάγμα του 99ου γερμανικού συντάγματος επιτέθηκε στην Κονίσπολη [αλβανική κωμόπλη , μετά τα σύνορα] μαζι με Αλβανοτσαμηδες της Θεσπρωτιας ,
την οποία υπεράσπιζαν γύρω στους 150 αντάρτες , Tσαμηδες της Αλβανιας ,Βορειοηπειρωτες και αλλοι Αλβανοι. [ Meyer, Hermann Frank (2008). Blutiges Edelweiß:].
Η όλη επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Κονίσπολης, το θάνατο 50 ή 60 Αλβανών και –
σε αντίθεση με την Ελληνική και ΕΛΑΣιτοκρατούμενη Σαγιάδα που καταστράφηκε ολοσχερώς – και την πυρπόληση κατά κύριο λόγο επιλεγμένων οικιών που υποδείχτηκαν από τους Τσάμηδες51.
[[51]Μάγερ, 2009, Α’, σ. 291 – 292.]
»»Λίγους μήνες αργότερα σχηματίστηκε, με τη στήριξη των γερμανικών δυνάμεων, τάγμα ασφαλείας 1000 ανδρών,
που υπό την ηγεσία του Νουρί Ντίνο συμμετείχε τον Ιανουάριο του 1944 στην εκκαθαριστική επιχείρηση Χόρριντο ,
που διεξήχθη κυρίως εντός αλβανικού εδάφους και επέφερε το θάνατο 500 ατόμων.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο Ντίνο και οι άνδρες του έδρασαν στην περιοχή της Κονίσπολης52. Στη συνέχεια, ο Ντίνο έδρασε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1944 στην περιοχή του Αργυρόκαστρου ως επικεφαλής περίπου 700 ανδρών, 300 από τους οποίους προέρχονταν από τη Θεσπρωτία53.
52]Μάγερ, 2009, Β’, σ. 115.
[53]Αθανάσιος Γκότοβος, Τσάμηδες, το τάγμα Νουρί Ντίνο, Άρδην, 8 Ιουνίου
Ο ίδιος ο ηγέτης των Αλβανοτσάμηδων της Θεσπρωτίας είχε προαναγγείλει τα σχέδια του για την προαναφερθείσα καταπολέμηση της ανταρτικής κίνησης στη νότια Αλβανία.
Eγραφε σε επιστολή του στο Μουσολίνι…[[ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΄΄ ΜΠΕΝΙΤΟ MUSSOLINI΄΄
ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ »’ και υπογραφή ,»T.Y.
Roma, 26 Febbraio 1943-XXI »’]
»Αυτά τα άτομα πρέπει να είναι πιστοί και δοκιμασμένοι φίλοι της Ιταλίας, …. . με σκοπό να διεξαγάγουν ένα ανηλεές κυνηγητό στους αντάρτες και τους φίλους των και εν ανάγκη να καταστρέψουν τις εστίες τους και τα χωριά που τους βοηθούν αρχίζοντας από το Curvelesi.
Παρατηρούμε την ευκολία με την οποία μιλάει ο αρχηγός των Αλβανοτσάμηδων,ο Ντίνο, για ανηλεές κυνηγητό και για τις καταστροφές των αλβανικών χωριών του Κουρβελεσίου [περιοχή της νότιας Αλβανίας με κατοίκους μουσουλμάνους Αλβανούς ] ,δηλαδή χωριών ομοθρησκων και ομόφυλων με τους Αλβανοτσάμηδες
και μπορούμε να φανταστούμε πόσο εύκολα λεηλατούσανε τα χωριά των Ελλήνων χριστιανών στη Θεσπρωτία.
Λίγα λόγια και λίγες παρατηρήσεις από το καθηγητή Γκοτοβό ,ερευντή των Γερμανικών αρχείων , σε συνέντευξή του στη η HuffPost Greece .
»’Ωστόσο στην επίμονη ερώτησή μας για μια από τις επικρατούσες απόψεις που θέλουν τους Τσάμηδες να συμμαχούν με τις δυνάμεις Κατοχής από ανάγκη εξαιτίας των επιθέσεων που εξαπέλυσε εναντίον τους ο ΕΔΕΣ, εν αντιθέσει με τον ρόλο που έπαιξε ο ΕΛΑΣ μας λέει:
«Γνωρίζω τη θέση αυτή. Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω αν η απολογητική του μειονοτικού εθνικοσοσιαλισμού στη Θεσπρωτία είναι προϊόν πλάνης ή θράσους. Ούτε το 1941, ούτε το 1942, αλλά ούτε μέχρι τα μέσα του 1943 κινδύνευαν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες από τις ομάδες του Ζέρβα, διότι απλά αυτές είτε δεν υπήρχαν, είτε ήταν τόσο ολιγάριθμες που δεν συνιστούσαν πραγματική απειλή. Πέραν τούτου, αν ο Ζέρβας προκάλεσε τη συνεργασία αυτή, τότε πώς δικαιολογείται η σύμπραξη των Μουσουλμάνων Τσάμηδων με τις κατοχικές δυνάμεις σε περιοχές όπως τα Φιλιατοχώρια, όπου δρούσε αποκλειστικά το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ; Πώς εξηγούνται τα δεκάδες θύματα στα χωριά αυτά; Συμμάχησαν και εκεί οι Μουσουλμάνοι με τους κατακτητές φοβούμενοι την πίεση του ΕΛΑΣ; Πρόκειται για αστείο επιχείρημα».
Επιμένω. Που που βρίσκεται ο μύθος και που η αλήθεια. Μιλάτε για βία, πρόκειται για «αντανακλαστική» ή «πρωτοβουλιακή» βία; Ποιος είναι ο πυρήνας αυτής της βίας;
«Η βία που ασκείται από τα όργανα της αλβανικής διοίκησης στη Θεσπρωτία κατά τη διάρκεια της Κατοχής εμπεριέχει ασφαλώς εθνοτική, πολιτισμική και θρησκευτική διάσταση. Όμως δεν εκδηλώνεται εξ αιτίας αυτών των διαφορών. Ο κεντρικός της πυρήνας είναι πολιτικός και αφορά το σχέδιο προσάρτησης της περιοχής στη Μεγάλη Αλβανία, έτσι όπως την είχε υποσχεθεί στην Αλβανία πρώτα ο Μουσολίνι και αργότερα ο Χίτλερ. Το μίσος και ο φανατισμός υπάρχουν, τα οφέλη από τη λεηλασία περιουσιών των Χριστιανών κατοίκων υπάρχουν, αλλά η βία δεν εκδηλώνεται ούτε για να ικανοποιηθεί το μίσος, ούτε για να συσσωρευτούν περιουσιακά στοιχεία. Εκδηλώνεται για να αφανιστεί ή να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η απόσπασή της από την Ελλάδα. Άλλωστε η φράση που έχει μείνει στις μνήμες των κατοίκων της Θεσπρωτίας εκείνης της περιόδου ως νομιμοποιητική βάση για την τσάμικη βία εκ μέρους των δραστών είναι η φράση «χάλασε το Ρωμαίικο»».
»Χάλασαν το ρωμέικο» οι Αλβανοτσάμηδες ,
ακριβώς για να αλβανοποιήσουν την περιοχή και να εννωθεί μεταπολεμικά με την »Μεγάλη Αλβανία» , όπως τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί.
Αν οι Αλβανοτσάμηδες απαιτούν μια ΄΄΄συγνώμη΄΄ για τον διωγμό τους το καλοκαίρι του 1944 από τον ΕΔΕΣ,
καλό θα είναι να ζητήσουν πρώτα συγνώμη οι ίδιοι
για οσα κάνανε απο τον Οκτώβριο του 1940 ως την άνοιξη του 1944 εναντίων των Ελλήνων της περιοχής .