Όσο και αν, κάθε λίγο και λιγάκι, επιστρατεύεται ο πρωθυπουργός της χώρας, για να περιγράψει μια φανταστική πραγματικότητα και ένα νέο σενάριο διαφυγής προς την “λεωφόρο”, των αγορών και τον ευρωπαϊκό “παράδεισο”, δυστυχώς γι αυτόν και την κυβέρνηση του, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και τον διαψεύδει καθημερινώς.
Στο τέλος, θα καταντήσει όπως το ανέκδοτο με τον τσομπάνη και τα πρόβατα.
Δεν θα υπάρχει κανείς να τσιμπάει στα ψέματά του.
Η κυβέρνηση, μετά τη μετάλλαξή της το καλοκαίρι του 2015 και την προσχώρησή της στη στρατηγική του κυρίαρχου συστήματος, βιώνει τα διαρκή αδιέξοδά της.
Το πολιτικό της προσωπικό, ζει σε μια διαρκή κοινωνική καραντίνα.
Είναι αλήθεια, πως κάποια στελέχη της, κάνουν κατά καιρούς “φιλότιμες” προσπάθειες, σοφίζονται διάφορα τεχνάσματα, μήπως και “πιάσουν” επαφή με τμήματα της κοινωνίας, μήπως και αποκτήσουν κάποια λαϊκά ερείσματα.
Για τις συγκεκριμένες πρακτικές, πρωταγωνιστικό ρόλο, είχε και έχει,το πολιτικό προσωπικό του υπουργείου Εσωτερικών.
Σχέδια για προνηπιακές μονάδες εκτός ΟΤΑ, έτσι ώστε να πάρουν τη μπουκιά από το στόμα, των καθόλου βέβαια αθώων Δημάρχων, οι οποίοι αντιδρούν για να μη χάσουν αυτοί τις αντίστοιχες ωφέλειες.
Επιλεκτική διανομή των χρημάτων των ληξιπρόθεσμων και συμβασιούχοι, είναι ενδεικτικά, αλλά αποκαλυπτικά παραδείγματα, των προθέσεων της κυβέρνησης να κτίσει το δικό της κράτος.
Έτσι, Βερναρδάκης, Κουρουμπλής και Σκουρλέτης, επιδόθηκαν στο διαχρονικό σπορ της εξαπάτησης των εργαζομένων και ιδιαίτερα των συμβασιούχων, μέσω των παρατάσεων των συμβάσεών τους.
Είπανε οι άνθρωποι, αφού δεν τους έμεινε ίχνος αριστερής τσίπας, αφού καθημερινά, έτσι κι αλλιώς, δυσφημούν το όνομα της Αριστεράς, αφού προσχώρησαν πλήρως, στη στρατηγική του ευρωπαϊκού και εγχώριου κατεστημένου, τις επιταγές του οποίου εφαρμόζουν κατά γράμμα, “ας προσπαθήσουμε να επωφεληθούμε από τα παρελκόμενα του”.
Δηλαδή, τις κομματικές ωφέλειες του σάπιου συστήματος.
Και αυτές οι ωφέλειες, απορρέουν από το διαχρονικό πελατειακό σύστημα, που στήνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να εξυπηρετούν την μακροημέρευσή τους στην εξουσία.
Ακόμα και σε χαλεπούς μνημονιακούς καιρούς.
Για τον κ. Κουρουμπλή, που είναι γνωστός τοις πάσι, από την “ευδόκιμη” παρουσία του στο ΠΑΣΟΚ, δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Έχει ενδιαφέρον, η περίπτωση του κ Σκουρλέτη.
Ο σημερινός υπουργός, που μάλλον πρέπει να έχει δει τον ίσκιο του για μπόι του, δεν εξηγείται αλλιώς, αφού κάποιοι γνώστες των νομικών ζητημάτων έπρεπε να τον είχαν συμβουλέψει για το ζήτημα, πίστεψε πως με το πρόβλημα των συμβασιούχων των ΟΤΑ μπορεί και να κάνει την διαφορά! Έπιασε το κουβάρι, από εκεί που το αφήσαν οι άλλοι.
Με τον γνωστό έντεχνο τρόπο, της “ελπιδοφόρας ασάφειας”. Τους έκλεισε πονηρά το μάτι. Παρέτεινε τις συμβάσεις τους.
Ταυτόχρονα επεδίωξε να δώσει, από τη μια, θετικά διαπιστευτήρια ευφυίας στον πρωθυπουργό, ο οποίος ήταν ενήμερος για την ιδέα, ίσως και να ενθουσιάστηκε κιόλας.
Από την άλλη, θέλησε να αποδείξει και στους υπόλοιπους του υπουργικού συμβουλίου, ότι είναι μακράν στο δείκτη ευφυίας.
Με ότι μπορεί να σημαίνει, η πιθανή επιτυχία του για την αδιαμφισβήτητη ζοφερή επόμενη ημέρα του δήθεν αριστερού μορφώματος. Δυστυχώς για αυτόν, απεδείχθη πιο σκληρή η πραγματικότητα. “Είναι δύσκολο να χτίζεις στην άμμο παλάτια”, λέει μια λαϊκή σοφία.
Κινδυνεύει πια, να καταγραφεί ως ο μαθητευόμενος μάγος της ομάδας, από εκεί που ευελπιστούσε να καταγραφεί, ως ο ευφυέστερος των μεταλλαγμένων ανδρεικέλων, της πιο υποταγμένης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της χώρας.
Η υπόθεση που ανέλαβε να διαχειριστεί, προς κομματική ωφέλεια, η υπόθεση των συμβασιούχων, είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα, που αναπαράγεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Αλλά και το ίδιο το πρόβλημα, ως στοιχείο ομηρίας και εκμετάλλευσης, τρέφει με τη σειρά του το πολιτικό σύστημα και την πλειοψηφία των διοικήσεων των ΟΤΑ.
Η συνεχής παράταση των συμβάσεών τους, είχε ως στόχο την διαρκή αιχμαλωσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ήλπιζαν να περάσουν το κρίσιμο 24μηνο και να γίνουν αορίστου χρόνου. Κάτι, που γνωρίζουν καλά οι συμβασιούχοι, όπως και οι προηγούμενοι, οι οποίοι επωφελήθηκαν των παρεμβάσεων Αλαβάνου στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο. Για να μην ξεχνιόμαστε.
Όμως η ομόφωνη αρνητική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ανέτρεψε την ροή των πραγμάτων. Ταυτόχρονα ανέτρεψε και τα μεγαλεπήβολα σχέδια του κ. Σκουρλέτη και της κυβέρνησης του, για την περαιτέρω εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων, που σε τελευταία ανάλυση επωφελήθηκαν της παράτασης. Ναι, για να είμαστε ακριβείς, μπορεί με την παράταση να ευνοήθηκαν έναντι άλλων, αλλά ούτε έκλεψαν, ούτε παρανόμησαν. Δουλειά άκρως ανθυγιεινή παρείχαν και παρέχουν, για να ζήσουν με 500 ευρώ, αυτοί και οι οικογένειες τους. Περί αυτού πρόκειται.
Όσο και αν, στην ελληνική κοινωνία, επιχειρείται να αναπτυχθούν, με ευθύνη των υπαιτίων πολιτικών και Μέσων, εμφυλιοπολεμικά αντανακλαστικά, οφείλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εργασία αυτών των ανθρώπων και να διεκδικήσουμε δουλειά για πολλούς περισσότερους.
Χτες ο κ. Σκουρλέτης, υποσχέθηκε στην αντιπροσωπεία της ΚΕΔΕ, στην οποία παραβρέθηκα ως εκπρόσωπος της παράταξης “Συντονισμός Αιρετών”, ότι εντός των επόμενων 24ώρων, θα αναζητήσει λύση για το ζήτημα. Δεν μας εξήγησε βέβαια, το πως!
Ήταν εμφανής η προσπάθεια του, να εμπλέξει την ΚΕΔΕ ως συνυπεύθυνη στο πρόβλημα. Ζήτησε δηλαδή να μοιραστεί τη ζημιά. Πώς; Με τις ταχυδακτυλουργίες της δήθεν συγκρότησης των Οργανισμών Προσωπικού που καθυστερούν, έτσι ώστε να πετάξει την μπάλα στους άλλους και να κερδίσει χρόνο. Στην ουσία να φορτώσει, όλη την ευθύνη στους Δημάρχους.
Οι οποίοι, αν και δεν βρίσκονται στο ίδιο τσουβάλι όλοι, η πλειοψηφία τους λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, σε όσες περιπτώσεις δηλαδή, πέραν των οκταμήνων και της διαδικασίας ΑΣΕΠ, τους δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας ενός άλλου στρατού εκτάκτων, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επανεκλογή τους ή τη στήριξη του φιλικού τους κομματικού φορέα. Σε αυτήν την κατηγορία, δεν εξαιρούνται ούτε οι Δήμαρχοι που στηρίζονται από το ΚΚΕ. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους! Θλιβερή η κατάσταση στην Αυτοδιοίκηση.
Προφανώς και η μοναδική λύση, όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, είναι η μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.
Η πρωτοβουλία και οι νομοθετικές ρυθμίσεις, αφορούν την κυβέρνηση.
Όσο και αν αυτό είναι επώδυνο για τον κ. Σκουρλέτη, ο οποίος βγήκε κουρεμένος από την διαχείριση του θέματος. Δεν τον φταίει βέβαια κανένας. Υπερεκτίμησε εαυτόν!
Από τη όλη υπόθεση πρέπει να βγούνε διδάγματα, που αφορούν τους εμπλεκόμενους στα Αυτοδιοικητικά πράγματα, αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Επηρεάζουν τα μνημόνια και το υφιστάμενο πλαίσιο την οικονομική αυτοτέλεια, τη λειτουργία της, την υλική και έμψυχη υπόσταση της Τ.Α; Ασφαλώς ναι.
Μπορεί να υπάρξει ουσιαστική Αυτοδιοίκηση και εργασιακό καθεστώς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με καθεστώς επιτροπείας; Βεβαίως όχι.
Η πλειοψηφία των διοικήσεων των ΟΤΑ, και η αντίστοιχη κομματική αναφορά τους, που αποδέχονται την στρατηγική και τους κανόνες της επιτροπείας, τα δυσθεώρητα δηλαδή πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος, ματαίως διαγκωνίζεται για την δήθεν εξυπηρέτηση των δεινοπαθούντων.
Γιατί ο φιλεργατισμός, με ότι σημαίνει αυτός – και αυτό είναι δίδαγμα κυρίως για τους εργαζόμενους και τους συμβασιούχους – αντικειμενικά δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στις σημερινές συνθήκες.
Θα είναι μια αυταπάτη και υποκρισία. Από τους ίδιους τους εργαζόμενους, θα καθοριστεί, ποια θα είναι η συνέχεια.
Για να είναι νικηφόρος ο αγώνας τους πρέπει να συντονιστούν γρήγορα και να “τροφοδοτήσουν” ένα μαζικό κίνημα Ανατροπής και διεξόδου, που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα σήμερα.
Γιατί και οι όποιες πρόσκαιρες επιτυχίες η “παραχωρήσεις” του συστήματος, θα είναι όνειρα χτισμένα στη άμμο, όσο διαρκεί η επιτροπεία και τα μνημόνια.
Όπως αποδείχτηκαν για την ώρα, τα μεγαλεπήβολα σχέδια του κυρίου Σκουρλέτη!
*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος του Δ.Σ της ΚΕΔΕ, εκπρόσωπος της παράταξης «Συντονισμός Αιρετών», μέλος της Π.Γ της ΛΑ.Ε και υπεύθυνος για θέματα Αυτοδιοίκησης.
