Οι μαθητές στους δρόμους!

Η μα­θη­τι­κή κοι­νό­τη­τα όμως δεν εντά­χθη­κε ως κάτι εξω­τε­ρι­κό ή ξένο στο συ­γκε­κρι­μέ­νο κί­νη­μα. Αντι­θέ­τως είχε προ­χω­ρή­σει ήδη το προη­γού­με­νο διά­στη­μα σε μια σειρά από κι­νη­το­ποι­ή­σεις που αφο­ρού­σαν τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στην εκ­παί­δευ­ση.

Συ­γκε­κρι­μέ­να οι μα­θη­τές δια­μαρ­τύ­ρο­νται στις αλ­λα­γές που προ­ω­θού­νται στο σύ­στη­μα ει­σα­γω­γής στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και συ­γκε­κρι­μέ­να στις εξε­τά­σεις στο τέλος του λυ­κεί­ου (μπα­κα­λο­ρεά). Το «μπα­κα­λο­ρεά» είναι κάτι αντί­στοι­χο με τις πα­νελ­λή­νιες εξε­τά­σεις, απο­τε­λεί έναν παν­γαλ­λι­κό μα­θη­τι­κό δια­γω­νι­σμό ει­σό­δου στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση αλλά ταυ­τό­χρο­να και απο­λυ­τή­ριο Λυ­κεί­ου. Οι τρο­πο­ποι­ή­σεις που φέρ­νει ο Μα­κρόν ου­σια­στι­κά δυ­σκο­λεύ­ουν την πρό­σβα­ση στα πα­νε­πι­στή­μια και γι’ αυτό το λόγο οι μα­θη­τές φω­νά­ζουν «όχι στους φραγ­μούς στην ελεύ­θε­ρη πρό­σβα­ση στη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση». Στρέ­φο­νται επί­σης ενά­ντια στην αύ­ξη­ση των δι­δά­κτρων στα πα­νε­πι­στή­μια για τους αλ­λο­δα­πούς φοι­τη­τές. Όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, με μι­κρό­τε­ρη βέ­βαια έντα­ση, μα­θη­τές, γο­νείς, φοι­τη­τές και μέλη των συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γά­νων του εκ­παι­δευ­τι­κού προ­σω­πι­κού είχαν βγει στους δρό­μους για να δια­δη­λώ­σουν κατά  του νέου συ­στή­μα­τος ει­σα­γω­γής. Τα αι­τή­μα­τά τους όμως απέ­κτη­σαν άλλη βα­ρύ­τη­τα τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες.

Σύν­δε­ση με τα κί­τρι­να γι­λέ­κα

Γί­νε­ται, λοι­πόν, αντι­λη­πτό ότι οι μα­θη­τές στη Γαλ­λία δεν είναι απλώς θε­α­τές των εξε­λί­ξε­ων. Αντι­θέ­τως υπάρ­χει μια μακρά πα­ρά­δο­ση μα­θη­τι­κών αγώ­νων και κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που έχουν προ­κα­λέ­σει προ­βλή­μα­τα σε πολ­λές κυ­βερ­νή­σεις ακόμη και με πα­ραι­τή­σεις υπουρ­γών ή με απο­σύρ­σεις νο­μο­σχε­δί­ων σε πλη­θώ­ρα πε­ρι­πτώ­σε­ων (κυ­βερ­νή­σεις Μιτ­τε­ράν 1984, Σιράκ 1998, ξανά Σιράκ το 2006, Σαρ­κο­ζί το 2008 κ.ο.κ.). Οι μα­θη­τές δρα­στη­ριο­ποιού­νται γύρω από το βα­σι­κό συν­δι­κά­το τους UNL-SD και αντι­στέ­κο­νται απέ­να­ντι στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές που πλήτ­τουν τα σχο­λεία τους. Πα­ρα­δο­σια­κά επι­λέ­γουν να κα­τέ­βουν μα­ζι­κά στο δρόμο όταν υπάρ­χει σε εξέ­λι­ξη και κά­ποιος άλλος με­γά­λος κοι­νω­νι­κός αγώ­νας, για να τον στη­ρί­ξουν αλλά και για να πα­λέ­ψουν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά τα δικά τους αι­τή­μα­τα. Από αυτή την άποψη ήταν ανα­πό­φευ­κτη η μα­ζι­κή συμ­με­το­χή τους στο κί­νη­μα των «κί­τρι­νων γι­λέ­κων». Με κα­τα­λή­ψεις σχο­λεί­ων, συμ­με­το­χή στις δια­δη­λώ­σεις, πανό με χρώ­μα­τα και ευ­φά­ντα­στα συν­θή­μα­τα οι μα­θη­τές πλημ­μύ­ρι­σαν τους δρό­μους. Στο Πα­ρί­σι, τη Ρεν, τη Ρουέν, την Του­λού­ζη και τη Μασ­σα­λία χι­λιά­δες μα­θη­τές συμ­με­τεί­χαν σε εκ­δη­λώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας υιο­θε­τώ­ντας πλέον και τα αι­τή­μα­τα των «κί­τρι­νων γι­λέ­κων». Η δή­λω­ση νε­α­ρής μα­θή­τριας ότι «την αύ­ξη­ση της τιμής των καυ­σί­μων θα την πλη­ρώ­σου­με εμείς αρ­γό­τε­ρα» είναι δείγ­μα της ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης και της σύν­δε­σης μα­θη­τών-ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Όχι τυχαία, ο Ολι­βιέ Μπε­ζαν­σε­νό υπο­γράμ­μι­σε για τις πρώ­τες υπο­χω­ρή­σεις Μα­κρόν: «Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να είναι η νε­ο­λαία αυτή που τρο­μά­ζει την κυ­βέρ­νη­ση». Αυτός ο φόβος απέ­να­ντι στη ζω­ντά­νια και τη δυ­να­μι­κή που προσ­δί­δει στο κί­νη­μα των «κί­τρι­νων γι­λέ­κων» η νε­ο­λαία, φαί­νε­ται και στην έντα­ση της κα­τα­στο­λής απέ­να­ντί της: εκα­το­ντά­δες συλ­λή­ψεις, προ­σα­γω­γές και τραυ­μα­τι­σμοί μα­θη­τών με τον πιο βά­ναυ­σο τρόπο. Πολ­λοί διευ­θυ­ντές σχο­λεί­ων ανα­γκά­στη­καν να τα κρα­τή­σουν κλει­στά κατά τις ημέ­ρες των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων προ­κει­μέ­νου να απο­φευ­χθούν τα χει­ρό­τε­ρα. Η ει­κό­να όμως που συ­γκλό­νι­σε όχι μόνο τη Γαλ­λία αλλά ολό­κλη­ρο τον πλα­νή­τη ήταν η κα­τα­στο­λή των μα­θη­τών στο σχο­λείο Σεντ Εξι­πε­ρί στην πόλη Μαντ Λα Ζολί. Η αστυ­νο­μία συ­νέ­λα­βε 146 μα­θη­τές αφού προη­γου­μέ­νως τους είχε υπο­χρε­ώ­σει να στέ­κο­νται στα γό­να­τά τους ο ένας δίπλα στον άλλο έχο­ντας τα χέρια πίσω από το κε­φά­λι τους λες και είναι αιχ­μά­λω­τοι πο­λέ­μου. Η ει­κό­να αυτή έκανε μέσα σε λίγα λεπτά το γύρο της Γαλ­λί­ας και προ­κά­λε­σε τον απο­τρο­πια­σμό της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας που δή­λω­σε αλ­λη­λέγ­γυα προς τους μα­θη­τές. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη στάση στην οποία υπο­βλή­θη­καν από την αστυ­νο­μία οι μα­θη­τές απο­τέ­λε­σε σύμ­βο­λο αγώνα και πολ­λοί δια­δη­λω­τές σε έν­δει­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας στέ­κο­νταν στα γό­να­τα και με τα χέρια πίσω από το κε­φά­λι μπρο­στά στις μο­νά­δες κα­τα­στο­λής. Ο Μα­κρόν προ­κά­λε­σε τον «λάθος» αντί­πα­λο…

Συ­νέ­χεια του αγώνα

Η νε­ο­λαία δε δεί­χνει δια­τε­θει­μέ­νη να υπο­χω­ρή­σει. Η ανα­κοί­νω­ση της εθνι­κής ένω­σης μα­θη­τών λυ­κεί­ου UNL-SD είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή: «Αυτή η τε­ρά­στια κι­νη­το­ποί­η­ση που ανα­πτύσ­σε­ται κάθε μέρα είναι η σί­γου­ρη από­δει­ξη ότι η πο­λι­τι­κή των κυ­βερ­νό­ντων να πα­ρι­στά­νουν τους κου­φούς δεν μπο­ρεί να αντέ­ξει: Η νε­ο­λαία δε θα το ανε­χτεί άλλο. Η κυ­βέρ­νη­ση προ­τι­μά να κα­τα­πνί­γει βά­ναυ­σα τις δια­δη­λώ­σεις παρά να ακού­σει τα αι­τή­μα­τα (…) όσο η κυ­βέρ­νη­ση και ο «Πρό­ε­δρός της Δη­μο­κρα­τί­ας» συ­νε­χί­ζουν να μας πε­ρι­φρο­νούν και να απο­φύ­γουν τυχόν σα­φείς απα­ντή­σεις στα αι­τή­μα­τά μας, δεν θα υπο­χω­ρή­σου­με κα­θό­λου και θα συ­νε­χί­σου­με να κι­νη­το­ποιού­μα­στε».

Η κι­νη­το­ποί­η­ση των μα­θη­τών στη Γαλ­λία απο­τε­λεί υπό­δειγ­μα αγώνα διε­θνώς. Το «Μα­κρόν ξό­φλη­σες – Η νε­ο­λαία είναι στους δρό­μους» όταν ακού­γε­ται από παι­διά 15 χρο­νών σε ολό­κλη­ρη τη χώρα προ­μη­νύ­ει ένα δυ­σοί­ω­νο μέλ­λον για τον πρό­ε­δρο της Γαλ­λί­ας και τις πο­λι­τι­κές που θέλει να εφαρ­μό­σει. Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο όμως είναι ότι βγαί­νει στο προ­σκή­νιο μια νέα γενιά αγω­νι­στών. Μια γενιά που πα­λεύ­ει μα­ζι­κά απέ­να­ντι στη βία του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού έχο­ντας πο­λι­τι­κά αι­τή­μα­τα αλλά και ποι­κί­λα μέσα πάλης.

Η πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση, η μα­ζι­κό­τη­τα και ο ρι­ζο­σπα­στι­σμός είναι τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στοι­χεία που δια­φο­ρο­ποιούν το μα­θη­τι­κό κί­νη­μα στη Γαλ­λία αυτή τη στιγ­μή, κα­θι­στώ­ντας το επι­κίν­δυ­νο μπρο­στά στην πυγμή ακόμη και του προ­έ­δρου Μα­κρόν. Και αυτό είναι κάτι που πρέ­πει να τύχει προ­σο­χής διε­θνώς αλλά και στην Ελ­λά­δα, όπου η πρό­σφα­τη επέ­τειος του Δε­κέμ­βρη του 2008, ανέ­δει­ξε ση­μα­ντι­κά ελ­λείμ­μα­τα στο μα­θη­τι­κό κί­νη­μα.

*Πηγή: rproject.gr