Οι συνδικαλισταράδες της ΠΟΑΣΥ δεν μπορεί να αγνοούν τόσο πολύ την ιστορία, την πολιτική και τη στοιχειώδη λογική. Άρα, έχουν απολύτη επίγνωση τι επικίνδυνο παιχνίδι στήνουν.
Ξαφνικά, τη συνδικαλιστική ομοσπονδία των αστυνομικών, την ΠΟΑΣΥ, την έπιασε, λέει, ο πόνος για τις “Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις” και αποφάσισε, λέει, να οργανώσει “ανοιχτή εκδήλωση” την ερχόμενη Πέμπτη στην Πλατεία Εξαρχείων, για να κατατεθούν, λέει, “ρεαλιστικές προτάσεις” για την “επίλυση του προβλήματος”.
Η απόφαση βέβαια μυρίζει τόσο πολύ ώστε ο πολιτικός τους προϊστάμενος Ν. Τόσκας έσπευσε να την χαρακτηρίσει “επιπόλαιη”, προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά πριν αρχίσει να καίει ανεξέλεγκτη. Αλλά οι συνδικαλιστές αστυνομικοί, που προφανώς όλο και με κάποιους “φορείς” θα είχαν συζητήσει τις “σκέψεις τους” πριν να τις ανακοινώσουν, παραμένουν αμετακίνητοι.
Τώρα επικαλούνται μάλιστα και τον Αριστοτέλη και την ρήση του “όπως το σώμα όταν στερηθεί της ψυχής πεθαίνει, έτσι και η πόλη όταν δεν υπάρχουν νόμοι καταλύεται”, βάζοντάς μας σε πειρασμό να θυμηθούμε μερικά πράγματα που οι ένστολοι συνδικαλιστές φαίνεται να έχουν ξεχάσει: Τη σύνδεση λόγου χάριν των “δράσεων” ή των μη… δράσεων ορισμένων αστυνομικών με την εγκληματικότητα που αναπτύσσεται στην πόλη.
Δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας αν θυμηθούμε, για παράδειγμα, το διαβόητο “αμαρτωλό Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα” και τις δεκάδες καταγγελίες για την δράση των εκεί συναδέλφων τους. Οι συνδικαλιστές της ΠΟΑΣΥ όμως κρύβονται κυριολεκτικά πίσω από το δάχτυλό τους όταν καμώνονται ότι δεν έπεσε τίποτε στην αντίληψή τους από όλες τις “ιστορίες” που διαδραματίστηκαν εκεί και από όλα τα “αλισβερίσια” που έγιναν.
Αυτή η “άγνοια” των συνδικαλιστών της αστυνομίας αγγίζει βέβαια τα όρια της γελοιότητας αλλά καταδεικνύει σαφέστατα το χοντρό παιχνίδι που γίνεται γύρω από τα Εξάρχεια: Γιατί οι συνδικαλισταράδες μας δεν διανοήθηκαν ποτέ να μιλήσουν για “Ελεύθερες και Ανοιχτές Πόλεις” στην Πλατεία του Άγιου Παντελεήμονα, που μια χαρά προσφερόταν και προσφέρεται για συζητήσεις περί ελευθερίας και δικαιωμάτων -ειδικά εάν κληθούν στη συζήτηση και οι γνωστοί άγνωστοι “κάτοικοι” με την χρυσαυγίτικη διαπλοκή.
Αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα που φαίνεται να λησμονούν σκοπίμως εκπρόσωποι των αστυνομικών: Όπως την δολοφονία, τον Δεκέμβρη του 2008, από αστυνομικό (!) του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στη διασταύρωση Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, δηλαδή λίγο πιο πέρα από την Πλατεία Εξαρχείων.
Και τότε υπήρχε ζήτημα “Ανοιχτής και Ελεύθερης Πόλης” και όλοι θυμόμαστε τον συνάδελφό τους που την “κατέλυσε”, αφαιρώντας την ζωή του 15χρονου Αλέξανδρου “από πρόθεση και με δόλο”. Όπως θυμόμαστε και κάποιους που πάσχισαν για να μην βγει στο φως η αλήθεια. Αλλά αυτά δεν θέλουν να τα θυμούνται οι λαλίστατοι κατά τα άλλα συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ.
Ζήτημα “ανοιχτής και ελεύθερης πόλης” όμως, ετέθη και τον Νοέμβρη του 1985 όταν, πάλι στην Πλατεία Εξαρχείων, πάλι από αστυνομικό, δολοφονήθηκε ο επίσης 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς. Αλλά περιέργως (;) ούτε αυτό το έλαβαν υπόψη τους οι κύριοι που κατέχουν τους συνδικαλιστικούς θώκους στην ΠΟΑΣΥ.
Επιμύθιο: Δεν μπορεί να είναι τόσο επιπόλαιοι και τόσο αδαείς και δεν είναι δυνατόν, σε καμιά περίπτωση, να είναι τόσο αφελείς. Επομένως, γνωρίζουν πολύ καλά τι στήνουν και δεν πρέπει να τους επιτραπεί να το στήσουν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος του News 24/7.
Τώρα επικαλούνται μάλιστα και τον Αριστοτέλη και την ρήση του “όπως το σώμα όταν στερηθεί της ψυχής πεθαίνει, έτσι και η πόλη όταν δεν υπάρχουν νόμοι καταλύεται”, βάζοντάς μας σε πειρασμό να θυμηθούμε μερικά πράγματα που οι ένστολοι συνδικαλιστές φαίνεται να έχουν ξεχάσει: Τη σύνδεση λόγου χάριν των “δράσεων” ή των μη… δράσεων ορισμένων αστυνομικών με την εγκληματικότητα που αναπτύσσεται στην πόλη.
Δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας αν θυμηθούμε, για παράδειγμα, το διαβόητο “αμαρτωλό Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα” και τις δεκάδες καταγγελίες για την δράση των εκεί συναδέλφων τους. Οι συνδικαλιστές της ΠΟΑΣΥ όμως κρύβονται κυριολεκτικά πίσω από το δάχτυλό τους όταν καμώνονται ότι δεν έπεσε τίποτε στην αντίληψή τους από όλες τις “ιστορίες” που διαδραματίστηκαν εκεί και από όλα τα “αλισβερίσια” που έγιναν.
Αυτή η “άγνοια” των συνδικαλιστών της αστυνομίας αγγίζει βέβαια τα όρια της γελοιότητας αλλά καταδεικνύει σαφέστατα το χοντρό παιχνίδι που γίνεται γύρω από τα Εξάρχεια: Γιατί οι συνδικαλισταράδες μας δεν διανοήθηκαν ποτέ να μιλήσουν για “Ελεύθερες και Ανοιχτές Πόλεις” στην Πλατεία του Άγιου Παντελεήμονα, που μια χαρά προσφερόταν και προσφέρεται για συζητήσεις περί ελευθερίας και δικαιωμάτων -ειδικά εάν κληθούν στη συζήτηση και οι γνωστοί άγνωστοι “κάτοικοι” με την χρυσαυγίτικη διαπλοκή.
Αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα που φαίνεται να λησμονούν σκοπίμως εκπρόσωποι των αστυνομικών: Όπως την δολοφονία, τον Δεκέμβρη του 2008, από αστυνομικό (!) του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στη διασταύρωση Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, δηλαδή λίγο πιο πέρα από την Πλατεία Εξαρχείων.
Και τότε υπήρχε ζήτημα “Ανοιχτής και Ελεύθερης Πόλης” και όλοι θυμόμαστε τον συνάδελφό τους που την “κατέλυσε”, αφαιρώντας την ζωή του 15χρονου Αλέξανδρου “από πρόθεση και με δόλο”. Όπως θυμόμαστε και κάποιους που πάσχισαν για να μην βγει στο φως η αλήθεια. Αλλά αυτά δεν θέλουν να τα θυμούνται οι λαλίστατοι κατά τα άλλα συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ.
Ζήτημα “ανοιχτής και ελεύθερης πόλης” όμως, ετέθη και τον Νοέμβρη του 1985 όταν, πάλι στην Πλατεία Εξαρχείων, πάλι από αστυνομικό, δολοφονήθηκε ο επίσης 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς. Αλλά περιέργως (;) ούτε αυτό το έλαβαν υπόψη τους οι κύριοι που κατέχουν τους συνδικαλιστικούς θώκους στην ΠΟΑΣΥ.
Επιμύθιο: Δεν μπορεί να είναι τόσο επιπόλαιοι και τόσο αδαείς και δεν είναι δυνατόν, σε καμιά περίπτωση, να είναι τόσο αφελείς. Επομένως, γνωρίζουν πολύ καλά τι στήνουν και δεν πρέπει να τους επιτραπεί να το στήσουν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος του News 24/7.
