«Οι μιντιάρχες και οι ολιγάρχες πανηγυρίζουν». Σε τόνους υψηλούς, χωρίς να μασά τα λόγια του, αλλά και με μια δόση απογοήτευσης, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο ηγέτης του Αριστερού Μετώπου και της «ανυπότακτης Γαλλίας», μίλησε έξω από τα δόντια για το εκλογικό αποτέλεσμα. Μόνο η ελίτ μπορεί να χαίρεται επειδή η «ελπίδα» της Γαλλίας απέναντι στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο είναι ένας θατσερικός πρώην τραπεζίτης.
Γι’ αυτό και μόνος αυτός ανάμεσα στους «ηττημένους» αρνήθηκε να πάρει θέση υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν. Πράγμα που εξόργισε πολλούς, προοδευτικούς και λιγότερο προοδευτικούς, εντός κι εκτός γαλλικών συνόρων. Ακόμα και στα καθ’ ημάς, όπου κάποιοι προσαρμόζουν ετεροχρονισμένα στον Μελανσόν το σύνθημα «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος».
Οι 450.000 «ανυπότακτοι» (τα μέλη του κόμματός του), όπως είπε, θα ερωτηθούν για τη στάση που θα πρέπει να κρατήσουν στον δεύτερο γύρο και τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν δημόσια. Ανήκουστα αυτά τα αμεσοδημοκρατικά για ανθρώπους που έχουν συνηθίσει να παίρνουν γραμμή από πεφωτισμένους ηγέτες.
Πέραν αυτού, ο Μελανσόν είναι ο μεγάλος νικητής μεταξύ των «χαμένων» της κάλπης. Ναι μεν έφτασε κοντά στην πηγή (τον δεύτερο γύρο) χωρίς να πιει νερό, παρ’ όλο που κάποια γκάλοπ τελευταία έδειχναν ότι θα μπορούσε να συμβεί.
Εφτασε όμως πιο μακριά κι από όσο ο ίδιος αλλά και άλλοι φαντάζονταν στην αρχή. Ο Μελανσόν πέτυχε το πρωτοφανές ποσοστό του 19,58% για ένα κόμμα που τοποθετείται στα αριστερά της «Αριστεράς» (βλέπε Σοσιαλιστικό Κόμμα).
Αυτό το κόμμα που ο ίδιος εγκατέλειψε το 2008, όχι για να μπει σε κάποιο «εκσυγχρονιστικό» απολιτίκ μόρφωμα ή για να κάνει καριέρα στον κόσμο των επιχειρήσεων, αλλά γιατί κατάλαβε ότι η Γαλλία άξιζε κάτι καλύτερο από μια δεξιά σοσιαλδημοκρατία ή, ακόμα χειρότερα, τη μαυρίλα του φασισμού.
Σχεδόν εφτά εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν φέτος το Αριστερό Μέτωπο, τρία εκατομμύρια περισσότεροι σε σχέση με το 2012. Το κόμμα αυτό έλαβε διαστάσεις κινήματος κι ενέπνευσε μια ευρεία γκάμα ανθρώπων: όσους πέρυσι αντιστάθηκαν στον (αντι)εργασιακό νόμο Κομρί, που έμειναν «όρθιοι τη νύχτα», τους νέους, τους ανέργους, τους φτωχούς, αλλά και τους λιγότερο φτωχούς που δεν βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ.
Οσους δεν βολεύονται με μεταλλαγμένους νεοφιλελεύθερους σοσιαλιστές, αυτούς που δεν πιστεύουν στο αλάθητο του ιερατείου των Βρυξελλών και δεν θέλουν «ευρώ πάση θυσία», εκείνους που δεν πιστεύουν πως ο φόβος και το μίσος είναι η λύση στα προβλήματά τους. Ολους τους «ανυπότακτους» Γάλλους. Δικαιολογημένος ο φόβος του γαλλικού και ευρωπαϊκού πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου που τον τσουβάλιασε στα «άκρα», παρέα με τη Λεπέν.
Ο Μελανσόν καλεί τον κόσμο του να παραμείνει συνασπισμένος. Ακολουθούν οι βουλευτικές εκλογές και μια δύσκολη και απρόβλεπτη πενταετία. «Εχουμε να κάνουμε με μια εντελώς νέα κατάσταση στην Αριστερά από το βράδυ του πρώτου γύρου», έγραψε η L’Humanite.
«Αυτό που κυριαρχεί σε μια Αριστερά που μένει εκτός δεύτερου γύρου και σε ιστορικό χαμηλό γύρω στο 25% συνολικά, δηλαδή περίπου 20 μονάδες κάτω σε σχέση με το 2012, είναι οι ιδέες για την κοινωνική μεταμόρφωση. Το σκορ του Ζαν-Λικ Μελανσόν είναι μια υπόσχεση για το μέλλον, ένα υπόβαθρο στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε τις «ευτυχισμένες μέρες» για τις οποίες του αρέσει να μιλά.
Και διέξοδος, θα προσθέταμε, για εκείνο το κομμάτι της Γαλλίας που δεν υποκύπτει στον απεχθή φασισμό της Λεπέν, αλλά ούτε και αρκείται στην κουτσουρεμένη δημοκρατία και τον συγκεκαλυμμένο, γραβατωμένο οικονομικό φασισμό που ευαγγελίζεται ο εκλεκτός των τραπεζιτών Μακρόν.
*Πηγή: efsyn.gr
