Ποτέ δεν θέλησα να παρευρεθώ στην καθιερωμένη ετήσια δεξίωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας για την “αποκατάσταση” της Δημοκρατίας.
Πρώτα-πρώτα γιατί η Δημοκρατία δεν τιμάται ποτέ με “δεξιώσεις” αλλά με αγώνες για την στήριξη και αναβάθμισή της απέναντι σε αυταρχικά συμπτώματα και αυταρχικές κατολισθήσεις.
Και δεύτερον γιατί οι ετήσιες “δεξιώσεις”, εκ γενετής προβληματικές, μετατρέπονταν χρόνο με το χρόνο σε πασαρέλα επίδειξης, γκλαμουριάς, αλαζονείας, ευτέλειας και χρυσόσκονης, στην οποία προσκαλούντο και συμμετείχαν αμφιλεγόμενα πρόσωπα και από τομείς και δραστηριότητες άσχετες με το πυρήνα της Δημοκρατίας και την προσφορά για την εθνική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική καταξίωσή της.
Βεβαίως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν πάρει πολύ τροπή. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι τα εκφυλιστικά φαινόμενα στις παρακμιακές Προεδρικές και αντιαισθητικές δεξιώσεις αλλά οι ίδιοι οι διοργανωτές αυτών των δεξιώσεων από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τους εκπροσώπους του κυρίαρχου πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού συστήματος.
Κι αυτό διότι οι διοργανωτές και πρωταγωνιστές των “δεξιώσεων” για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας είναι πλέον αυτοί που τα τελευταία χρόνια την διέσυραν, την εξευτέλισαν και την καταρράκωσαν με τις αντιδημοκρατικές μνημονιακές εκτροπές και την απίστευτη εθελοδουλία τους, οι οποίες εκτροπές ουδέποτε επικυρώθηκαν από το λαό και είχαν ως αποκορύφωμα το ανοικτό πραξικόπημα για να πεταχτεί το περήφανο “όχι” στο δημοψήφισμα του ελληνικού λαού στα σκουπίδια και να μετατραπεί σε ένα ταπεινωτικό “ναι” υποδούλωσης της χώρας, χωρίς ημερομηνία λήξης.
Το μόνο που προκαλούν πλέον αυτές οι “δεξιώσεις” της Δημοκρατίας είναι απέχθεια, αποστροφή και αδιαφορία έως περιφρόνηση. Το μόνο που εκπέμπουν είναι υποκρισία μαζί με το βάθος της παρακμής στο οποίο καταβυθίζεται η πολιτική και πολιτειακή τάξη αυτής της χώρας και δυστυχώς ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας.
Είναι λυπηρό, πλέον, να βλέπει κανείς εκπροσώπους κομμάτων και κοινωνικών φορέων που επαγγέλλονται ανατρεπτικούς προσανατολισμούς, να ευτελίζονται συνένοχα σε τέτοιες δεξιώσεις και κυρίως να ευτελίζουν όλα όσα επαγγέλλονται σε φωτογραφικά στιγμιότυπα που μόνο ειρωνείες και κακότροπους χαρακτηρισμούς προκαλούν.
Αντί να αλληλομάχονται, λοιπόν, όπως κάνουν τώρα, ΥΠΕΞ και Προεδρία της Δημοκρατίας για το ποιος συνέταξε το Πρωτόκολλο με τις προσκλήσεις στην προεδρική δεξίωση και ποιος γράφει και σβήνει τα ονόματα των προσκεκλημένων, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να λύσουν μια και καλή το γόρδιο δεσμό με την κατάργηση της ίδιας της προεδρικής δεξίωσης. Αρκετή ζημιά έχει διαταραχθεί σε βάρος της δημοκρατίας, ας σεβαστούν τουλάχιστον στοιχειωδώς τη νοημοσύνη, την αξιοπρέπεια και την αισθητική εκείνων που ακόμη τιμούν με ένα δάκρυ και με λίγα λουλούδια αυτούς που αγωνίστηκαν πραγματικά και έπεσαν στον αντιδικτατορικό αγώνα και στο μέτωπο κατά των Τούρκων εισβολέων στην προδομένη Κύπρο.
Τέτοιους ήρωες και τέτοια πρότυπα χρειάζεται ξανά η Ελλάδα για να βγει από την σημερινή έσχατη παρακμή, την υποτέλεια και τη βαθιά κρίση, αντί ετερόκλητους συνδαιτυμόνες χλιδάτων δεξιώσεων επικοινωνιακής επίδειξης, που προκαλούν τους χιλιάδες «ανώνυμους» που πολέμησαν τη χούντα και θυσιάστηκαν στην Κύπρο και κυρίως προκαλούν τον ελληνικό λαό.
Παναγιώτης Λαφαζάνης